Serial Zorro

ZORINA13

Zaraz po skończeniu szkoły średniej podpisał swój pierwszy kontrakt z MGM, gdzie spędził większość swej kariery. Debiutował na ekranie w 1934 roku i niemal od razu stal się sławny. Ogromną popularność zyskał po roli w "Magnificent Obsession" z 1935 roku. Przez blisko 25 lat odnosił sukcesy w kinie, dzięki udziałowi w cieszących się dużym powodzeniem melodramatach, m.in. "Damie Kameliowej" (z Gretą Garbo), "Pożegnalnym walcu" (z Vivien Leigh), "Johnnym Eagerze" (z Laną Turner), czy komediom "Jankes w Oksfordzie" (z Maureen O'Sullivan i Vivien Leigh), "Her Cardboard Lover" (z Normą Shearer). Na przestrzeni wielu lat można go było widzieć także w westernach "Billy Kid", "Zasadzka", "Ostatnie polowanie", "Osiodłać wiatr"; filmach sensacyjnych "W kręgu zła", "Konspirator", "Rogue Cop"; czy wielkich widowiskach kostiumowych "Quo Vadis", "Ivanhoe", "Rycerze Okrągłego Stołu", "Przygody Quentina Durwarda". W 1947 roku agencja rządowa House Un-American Activities Committee rozpoczęła śledztwo wśród sław Hollywood. Przesłuchano 41 aktorów, w tym Taylora. Chodziło o to, czy sympatyzują z komunistami. Okazało się, że artysta nie miał z nimi nic wspólnego. Jego pierwszą żoną była aktorka Barbara Stanwyck. Ze swą drugą żoną, Ursulą Thiess miał dwójkę dzieci. Zmarł na atak serca w wieku 57 lat.

Kronikarz56

Był świetnym Winicjuszem. Powiem Ci, że nieco bardziej mi się podobał niż ten z książki. Mniej taki cnotliwy i pobożny. Bo ten nasz swojski polski Winicjusz z książki pod wpływem miłości dość szybko i diametralnie się zmienia. Nie do końca mnie ta przemiana przekonuje. Tutaj dłużej trzyma się swoich przekonań, ale mimo tego bez wahania rusza Ligii na ratunek w czasie pożaru. Dodatkowo to on właśnie mobilizuje ludzi do wezwania generała Galby do Rzymu. No i nie przejmuje tak po prostu chrześcijaństwo. Chce po prostu, aby w Rzymie był spokój. I zaznacza, że religia coraz bardziej go ciekawi, ale wciąż jeszcze za mało ją zna.

A swoją drogą, to Robert zagrał też dobrze Ivanhoe w filmie z Elizabeth Taylor w roli Żydówki Rebeki..

ZORINA13

Pierwszy raz widziałam pana Roberta w Pożegnalnym walcu ,gdzie grał narzeczonego Vivien Leigh.
Tylko niestety ,ten film ma smutne zakończenie.

Kronikarz56

Rozumiem. Smutne zakończenie? A czy jakikolwiek film z Vivien kończył się happy endem? Bo nie przypominam sobie takiego, choć prawdę mówiąc, za dużo filmów z nią nie znam.

ZORINA13

On był żołnierzem i poszedł na front 1 wojny światowej. Ona była tancerką w balecie i została wyrzucona z pracy i się dowiedziała o jego śmierci z gazety.
Nie mając środków do życia ,została prostytutką ,a tymczasem narzeczony przeżył i wrócił. Nie mogąc się pogodzić z wyrzutami sumieniami ,popełniła samobójstwo.
Ładny film,chociaż smutny.

Kronikarz56

Rozumiem. A więc to o tym jest ten film. Rzeczywiście, jego fabuła nie jest radosna, ale zdecydowanie wzruszająca, to pewne. I warto by było ten film obejrzeć.

ZORINA13

[link widoczny dla zalogowanych]
Jest ten film na cda.

Kronikarz56

Rozumiem. A zatem jest kolejny stary i dobry film do obejrzenia i ocenienia. Zdecydowanie jest z pewnością lepszy od współczesnych gniotów serwowanych nam przez reżyserów.

ZORINA13

Owszem ,bardzo ładny film.

Kronikarz56

Nie ma co, naprawdę ładne filmy powstały w dawnych czasach. Nic, tylko oglądać i podziwiać. I stawiać za przykład tym, którzy tworzą dzisiaj filmy i wychodzą z tego raczej komercyjne gnioty.

ZORINA13

Kronikarz56

Wiem, że są nieco za starzy do ról, które odgrywają, ale jakoś bardziej mi przypadli do gustu niż oryginalne postacie z książki. Wydają mi się bardziej realistyczną, dojrzałą emocjonalnie parą, a ich uczucie za bardziej dojrzałe i prawdziwe, mniej nacechowane religijnością i patetyzmem, a bardziej prawdziwym, rozwijającym się uczuciem.

ZORINA13

Tak ,jakoś w tej wersji łatwiej mi uwierzyć ,za co pokochał Ligię ,kobietę z charakterem ,z krwi i kości. W powieści była tylko śliczna i niewinna ,przez to wydawała mi się banalną ,papierową postacią.

Kronikarz56

No właśnie. Oczywiście Sienkiewicz takie właśnie kobiety postrzegał jako swój ideał. Jednak o wiele bardziej do mnie przemawia Ligia z tej wersji. I to, że nie oczekiwała od Winicjusza, że przyjmie jej wiarę i nie stawiała tego jako warunku, aby zostać jego żoną.