Forum serialu Zorro

ZORINA13

Żona biskupa (The Bishop’s Wife, 1947)

Punktem wyjścia akcji jest niepohamowany zapał do pracy protestanckiego biskupa. Oddając się posłudze kościelnej zaniedbuje życie rodzinne. Skutki tego skupiają się na jego żonie jednak sytuacja zmienia się gdy na ziemię przybywa posłaniec z nieba mający przemówić biskupowi do sumienia i zwrócić jego uwagę na żonę. Oczywiście scenerią wydarzeń są święta Bożego Narodzenia. To zdecydowanie coś dla wielbicieli czarno-białych filmów, pełnych niepowtarzalnego uroku.

Kronikarz56

"GRINCH: ŚWIĄT NIE BĘDZIE" - animacja z 1966 roku, adaptacja popularnej swego czasu książeczki dla dzieci. Opowieść o miasteczku Ktosiowio i żyjącym w nim zielonym stworze imieniem Grinch. Ma on dość hałasu, jaki czynią mieszkańcy miasteczka podczas świąt i postanawia wszystkim ukraść święta. Przebrany za Świętego Mikołaja rusza nocą do miasteczka, kradnie prezenty i wszystkie ozdoby. Spotyka jednak dziewczynkę Lou, która wywołuje w nim wyrzuty sumienia. Przezwycięża je jednak i kradnie dalej, ale gdy odkrywa, że mimo kradzieży tych wszystkich rzeczy ludzie dalej świętują, dochodzi do wniosku, że święta to coś więcej niż prezenty i ozdoby. Ponownie spotyka Lou, która poszła za nim i ratuje jej życie. Potem wraca do miasteczka i oddaje wszystkim to, co ukradł, a ludzie zaczynają go lubić.

ZORINA13

A to tę kreskówkę oglądał Kevin ?

Kronikarz56

Nie inaczej. W obu częściach przygód Kevina, główny bohater właśnie tę kreskówkę oglądał. A potem ten film doczekał się remaku w postaci filmu aktorskiego z Jimem Carreyem. Mimo ostrej krytyki krytyków film ma wciąż wielu fanów. Głównie dlatego, że rozkręcili nieco fabułę i dodali do niej sporo dodatków, czyniących opowieść dużo ciekawszą. Myślę, że warto i ją omówić. Ale należało zacząć od oryginału, bajki lubianej przez Kevina Smile

ZORINA13

To co teraz omawiamy ?

Kronikarz56

"GRINCH: ŚWIĄT NIE BĘDZIE" - aktorski remake znanej animacji dla dzieci z Jimem Carreyem w roli głównej. W filmie znacznie rozwinęli pewne wątki, aby uczynić historię bardziej ciekawą.

W filmowej wersji, podobnie jak w bajce, Grinch mieszka w górach niedaleko miasteczka Ktosiowo. Co jakiś czas zakrada się do miasta, aby popsocić się mieszkańcom. Pewnego razu ratuje od śmierci dziewczynkę Lucy Lou, która odtąd zaczyna interesować się jego osobą i jest przekonana o tym, iż nie jest do końca zły. Zaczyna prowadzić własne śledztwo w tej sprawie, rozmawiając z ludźmi, których Grinch znał, gdy jeszcze mieszkał w miasteczku. Okazuje się, że Grinch swego czasu mieszkał w Ktosiowie i chodził do szkoły jak wszystkie dzieci, kochając się w dziewczynce imieniem Marta. Miał jednak rywala w osobie obecnego burmistrza. Aby się podobać ukochanej, ogolił sobie sierść na twarzy, ale mocno się pozacinał, co wywołało na jego twarzy ostre rany. Wszyscy go wówczas wyśmiali, a on wściekły znienawidził ich i święta, w które to wszystko się wydarzyło. Potem uciekł i schronił się w górach. Dziewczynka proponuje Grincha na mistrza ceremonii podczas obchodów świąt i przekonuje do siebie wielu mieszkańców. Wybór zostaje zatwierdzony i dziewczynka idzie do Grincha mu to oznajmić. Ten zgadza się wziąć udział w ceremonii, chce zobaczyć dawną ukochaną i popisać się przed nią. Ceremonia nie idzie tak, jak to było zaplanowane, burmistrz celowo przeprowadza ją tak, aby Grinchowi dokuczyć, ten jednak znosi to cierpliwie i bierze udział we wszystkich atrakcjach i zabawach, zyskując sympatię wszystkich ludzi. Potem burmistrz jednak dobija go, dając mu w prezencie golarkę elektryczną, przypominając mu upokorzenie z czasów szkolnych i prosi Martę o rękę. Grinch dostaje wówczas szału, niszczy całą ceremonię i wraca do domu, po czym postanawia ukraść wszystkim święta. Przebrany za Świętego Mikołaja wkrada się do miasteczka i kradnie wszystkie dekoracje i prezenty. Ludzie są w szoku, ale Lucy Lou i jej ojciec uważają, że dobrze się stało, bo dzięki temu wszyscy mogą zrozumieć, iż święta to nie tylko dekoracje i prezenty. Ich słowa sprawiają, że ludzie świętują mimo wszystko. Gdy Grinch to widzi, jest w szoku i zaczyna rozumieć, czym są naprawdę święta. Wzrusza go też Lucy Lou, która przychodzi do niego, bo w święta nikt nie może być sam. Wraz z nią wraca do wioski i oddaje wszystkim skradzione im rzeczy. Marta odrzuca burmistrza i wiąże się z Grinchem, którego wciąż kocha. Grinch zamieszkuje w miasteczku i żyje z resztą ludzi, odtąd jednak lubiany i doceniany przez wszystkich.

ZORINA13

Krzepiąca historia.

Kronikarz56

Owszem. Bardzo mi się podoba to, że o ile w bajce ta historia jest bardzo prosta, aż do przesady, z kolei w filmie rozwinęli sporo fabułę i jest ona dużo ciekawsza, bardziej rozumiemy Grincha i mu współczujemy, a zakończenie jest bardziej krzepiące.

ZORINA13

Wesołych świąt (Deck the Halls, 2006)
Ten film świąteczny mimo doborowej obsady pozostaje raczej mało znany. „Wesołych Świąt” to rodzinna komedia o sąsiedzkiej rywalizacji. Steve Finch to lokalny „król świąt” – celebruje Boże Narodzenie jak mało kto, a jego dom jest najpiękniej udekorowany w mieście. W tym roku jednak świąteczny nastrój Steve’owi psuje nowy sąsiad – arogancki sprzedawca samochodów, Buddy Hall. Chce on pokonać dotychczasowego mistrza w dekorowaniu domu. Między sąsiadami zawiązuje się zacięta rywalizacja, która sprawia, że święta zatracają swój radosny wyraz.

Kronikarz56

"WITAJ, ŚWIĘTY MIKOŁAJU" - komedia świąteczna, druga część cyklu o zwariowanych przygodach rodziny Griswoldów. Clark Griswold, głowa rodziny marzy o tym, aby przygotować dla rodziny najlepsze święta z możliwych. Jednak wszystko zdaje się mu przeszkadzać w osiągnięciu tego celu. Przede wszystkim bohatera prześladuje niesamowity pech. Najpierw zapomina wziąć ze sobą piłę i kiedy znajduje w lesie idealną choinkę, musi ją wykopać gołymi rękami. Potem do domu zjeżdża się cała rodzinka, czyli jego rodzice, teściowie, zrzędliwy wujek i zdziecinniała ciocia, a do tego jeszcze kuzynka z mężem Eddym i dziećmi. Dodatkowo nie idzie mu z wieszaniem lampek świątecznych na domu, a kiedy mu już wychodzi, długo nie umie ich zapalić. Prócz tego, wskutek swojego świątecznego zapału, wchodzi w konflikt z sąsiadami. A jakby tego wszystkiego jeszcze było mało, to nie dostaje wymarzonej premii, która miała opłacić już zleconą przez niego budowę basenu. Czarę goryczy przelewa wiewiórka, przypadkiem trafiająca do domu i demolująca jego część. To wszystko sprawia, że Clark nie wytrzymuje nerwowo, wybucha i życzy sobie, aby ktoś podarował mu w prezencie jego szefa, któremu będzie mógł wszystko wygarnąć. Szwagier Eddy spełnia to mimowolne życzenie i porywa jego szefa i przywozi go do domu Clarka, który jest w szoku, ale ostatecznie wygarnia szefowi kulturalnie, ale stanowczo, co myśli o zniesieniu pensji dla pracowników w tym roku. Ponieważ cała rodzina staje po stronie Clarka, szefowi robi się głupio i przywraca premię, a Clarkowi obiecuje znacznie większą niż w poprzednim roku. Chwilę później, gdy wszystko się już wydaje zmierzać do happy endu, pojawia się policja i antyterroryści, poszukujący porwanego szefa, demolując dom Griswoldów już do końca. Na szczęście szef nie wnosi oskarżenie i wszystko wyjaśnia. Oskarżenie nie zostaje zatem wniesione, a wszyscy razem zaczynają się bawić w domu Griswoldów, a Clark zadowolony stwierdza, że jednak udało mu się zorganizować dla rodziny wyjątkowe święta.

ZORINA13

Obok Kevina to chyba najpopularniejszy film świąteczny w polskiej telewizji.

Kronikarz56

Nie inaczej. Ten film powstał w roku 1989 i od trzydziestu trzech lat niezmiennie nas bawi, bo jak nie śmiać się z perypetii i tekstów głównych bohaterów, takich jak:

"Jeśli ktoś myśli o prezencie dla mnie, to chciałbym mieć tu na dywanie mojego szefa, Franka Shirleyra, wyrwanego ze świątecznego letargu, gdzieś w dzielnicy bogaczy. I żeby miał wielką czerwoną wstążkę na głowie. Popatrzę mu prosto w oczy i powiem mu, jaki z niego skąpy, parszywy, nędzny, obrzydliwy, nadęty, skundlony, zbałwaniony, zborsuczony, bezmózgi, sknerowaty, zafajdany, zawszony, zapyziały, zapuchnięty, owrzodzony, wypchany i cuchnący forsą palant! Alleluja i niech to szlag! Gdzie jest aspiryna?!" Very Happy

ZORINA13

TO WSPANIAŁE ŻYCIE – najpiękniejszy film na Boże Narodzenie
Spójrz, Jimmy, wszystko zaczyna się w Niebie. To historia rodzinnego mężczyzny z małego miasteczka, który znalazł się w poważnych tarapatach finansowych i myśli, że jest chodzącą porażką. Gdy przygotowuje się do samobójczego skoku w Wigilię Bożego Narodzenia, anioł Clarence, który marzy o zdobyciu skrzydeł, uprzedza go i skacze pierwszy. Clarence nie umie pływać i nasz bohater musi go ratować. Wtedy Clarence pokazuje mężczyźnie, jak wspaniałe było tak naprawdę jego życie… Cholera, Jimmy, to nie brzmi zbyt dobrze, gdy tak to opowiadam, prawda?”1

Ponoć w taki właśnie sposób Frank Capra zarysował po raz pierwszy Jamesowi Stewartowi fabułę Tego wspaniałego życia – projektu, do którego zdobył prawa kilka miesięcy wcześniej, tj. jesienią 1945 roku. Rozmowa miała zakończyć się chwilowym załamaniem reżysera, który stwierdził, że zamiast fantastycznego pomysłu na film ma w rękach tak naprawdę „najnędzniejszy kawałek gówna, jaki kiedykolwiek widział”. Odesłał więc zdezorientowanego aktora do domu, prosząc, aby ten czym prędzej o wszystkim zapomniał. Stewart musiał jednak dostrzec we wstępnym zarysie projektu coś więcej niż niezdecydowany Capra, gdyż kilka tygodni później zadzwonił do twórcy Pana z milionami i w kilku mocnych słowach przekonał go do rozpoczęcia produkcji.
Wraz z upływem czasu dostrzegamy jednak, że historia Baileya coraz bardziej zaczyna przypominać uwspółcześnioną wersję Księgi Hioba. Na bohatera spadają kolejne nieszczęścia – śmierć ojca, Wielka Depresja i knowania bezwzględnego kapitalisty Pottera doprowadzają do tego, że George rezygnuje z realizacji swoich wielkich marzeń o zagranicznych wojażach i na stałe osiedla się w rodzinnym Bedford Falls, z którego od dziecka pragnął się wyrwać. Wielokrotnie stając przed wyborem „ja” kontra „społeczność”, Bailey zawsze stawia na to drugie, ponosząc z tego powodu określone konsekwencje.
Kulminacja nieszczęść następuje w Wigilię Bożego Narodzenia – nieporadny wujek Billy (Thomas Mitchell) gubi 8 tysięcy dolarów, doprowadzając w ten sposób niewielką firmę głównego bohatera na skraj bankructwa. Zrozpaczony George zaczyna panikować – potrząsa nieszczęsnym winowajcą, nazywając go „głupim, starym durniem”; wszczyna awanturę w domu, nie tłumacząc nikomu, o co chodzi; obraża nauczycielkę swojej córki przez telefon; płaszczy się przed Potterem, bezskutecznie prosząc o pożyczkę; w końcu dochodzi do wniosku, że więcej jest wart martwy niż żywy i staje na moście z intencją samobójczego skoku. Te kilka nieprzyjemnych scen, w połączeniu z wyjątkowo mroczną sekwencją alternatywnego Bedford Falls/Pottersville, wprowadza do filmu Capry zupełnie nowy ton, niekojarzony zazwyczaj z twórczością autora Pana z milionami. Nie pozostaje mi nic innego, jak tylko podpisać się pod słowami Marka Cousinsa, który w swoim obszernym dziele The Story of Film wspomina: „To wspaniałe życie Franka Capry pamięta się przede wszystkim jako feel-good movie, ale są w nim również elementy filmu noir oraz fragmenty, w których postać Jamesa Stewarta balansuje na granicy psychozy”2.
Rację miał również Roger Ebert, gdy w swojej recenzji Tego wspaniałego życia pisał o tym, że fabuła jest czymś na kształt Opowieści wigilijnej Dickensa à rebours: zamiast zgorzkniałego starca oglądającego obrazki cudzego szczęścia otrzymujemy młodego mężczyznę, który powoli pogrąża się w rozpaczy. Rzecz jasna – do czasu. W ostatniej chwili na pomoc Baileyowi przybywa Anioł Drugiej Kategorii, nieposiadający skrzydeł Clarence. Tajemniczy, nieco zagubiony przybysz prezentuje protagoniście wizję świata, w której jego narodziny nigdy nie miały miejsca. W ten sposób George uświadamia sobie, jak wiele zmienił w życiu poszczególnych mieszkańców Bedford Falls. Jak słusznie zauważa w jednej ze scen Clarence: „Dziwne, prawda? Życie jednego człowieka dotyka tak wielu istnień. Kiedy nagle znika, pozostawia po sobie ogromną pustkę”.

Kronikarz56

Uwielbiam ten film. Jestem nim po prostu zachwycony. Choć jak na film świąteczny, to samych świąt jest tam zdecydowanie bardzo mało i w zasadzie dlatego da się go oglądać przez cały rok. Do tego Amerykanie nadali mu status kultowego. Ten film oglądają bohaterowie np. "KEVINA SAMEGO W DOMU" czy "KEVINA SAMEGO W NOWYM JORKU", a także filmu "WITAJ, ŚWIĘTY MIKOŁAJU".

ZORINA13

Taka sama klasyka jak u nas Znachor.