Forum serialu Zorro

Kronikarz56

"MAŁŻEŃSTWO Z ROZSĄDKU" - komedia romantyczna z Jane Seymour w roli głównej. Nasza słodka Jane wciela się w rolę kobiety sukcesu, która po śmierci siostry bierze pod opiekę jego właśnie narodzonego synka. Gdy po latach odkrywa, że matka ukryła list jej siostry do biologicznego ojca dziecka, przesyła mu go i informuje w ten sposób mężczyznę, że jest ojcem. Mężczyzna chce być obecny w życiu swego dziecka, jednak wchodzi dość szybko w konflikt z pyskatą i zadziorną Jane. Gdy sprawa może skończyć się w sądzie, to osoba, o którą toczy się ta awantura z pomocą badającej tę sprawę pani sędzi, składa skłóconym stronom najlepsze rozwiązanie: aby się pobrali i wzięli chłopca oboje pod opiekę. Owo małżeństwo z rozsądku nie pozostaje jednak długo białym małżeństwem tylko dla dobra dziecka zawartym, zwłaszcza, iż rezolutny chłopak robi wszystko, aby wyswatać swoich opiekunów, a ci mają się ku sobie coraz bardziej Very Happy

Reżyserem filmu jest James Keach, ówczesny prywatny mąż Jane Seymour, lubiący ją wówczas obsadzać w swoich filmach.

ZORINA13

Lassie wróć, bardzo piękna i wzruszająca historia.

Kronikarz56

Zdecydowanie tak, ale najlepsza jest ta najstarsza adaptacja, z roku 1943. Po prostu wzrusza chwilami do łez. I jeszcze słodka mała Liz Taylor.

ZORINA13

Przeminęło z wiatrem, niech żyje kino.

Kronikarz56

"LADY HAMILTON" z 1941 roku. W rolach głównych Vivien Leigh jako Emma Hamilton oraz Lawrence Oliver jako admirał Horatio Nelson. Prywatnie nasi zakochani też byli wtedy małżeństwem Smile

ZORINA13

Quo Vadis, bardzo lubię Ligę z tej wersji. Jest silną i dojrzałą kobietą, a nie płochą łanią jak w książce.

Kronikarz56

Ja też bardzo lubię Ligię w tej wersji. Poza tym, w ogóle para Marek Winicjusz i Ligia wydaje mi się o wiele bardziej realistyczna i bardziej dojrzała aniżeli w powieści. I przede wszystkim jest tutaj w ich relacji mniej wiary chrześcijańskiej, a więcej po prostu prawdziwej miłości i dojrzałości w uczuciach.

ZORINA13

Mój biegun, historia życia Jana Meli. Mądry film.

Kronikarz56

Nie powiedziałbym, że mądry. Ponieważ biedak stracił dwie kończyny, pcha się na pewną śmierć na biegun. Ryzykuje życie, aby poczuć, że żyje. I jaki to niby przykład? Jak coś cię skrzywdzi, to leć na złamanie karku i niepotrzebnie narażaj swoje życie, a od razu poczujesz się lepiej. O wiele ciekawiej by było, gdyby bohater np. wygrał maraton mimo niepełnosprawności fizycznej albo coś w ten deseń. Ale zdobywanie bieguna to debilizm przez duże D. Dlatego nie uważam, że to mądry film. Zachęca ludzi do ryzykowania życia, aby poczuć się lepiej i coś wszystkim udowodnić. I nie myśleć o tym, że przy okazji krzywdzi się swoich bliskich, ryzykując dla podniety swoje życie. Film zachęca do tego, aby myśleć tylko o sobie, ryzykować dla zabawy i zdobywa się za to zasługi. A nie powinno się dostawać za to żadnych zasług. Nie uważam więc film za mądry. Raczej za destrukcyjny.

Kronikarz56

"KAMIENNE TABLICE". Film z 1983 roku. Bardzo odważny, bo pokazuje piękne i bardzo śmiałe sceny erotyczne, a przy okazji jeszcze odważnie i wprost mówi o polityce, o tym, jakimi kanaliami były komuchy, jak bezwzględnie rozprawiono się z Poznaniakami w 1956 roku. I do tego ta genialna chemia między parą: Krzysztof Chamiec i Laura Łącz. Chemia zaowocowała nie tylko romansem na ekranie, ale i miłością poza planem, małżeństwem i szczęściem w związku.

ZORINA13

Kronikarz56

Uważam, że jest to film naprawdę ciekawy. Nie tylko mamy tutaj genialnie ukazany romans między parą, która posiada ze sobą niesamowitą chemię, ale jeszcze dodatkowo mamy tutaj wątek polityczny bardzo ciekawie ukazany. A zwłaszcza poruszony temat Poznania roku pięćdziesiątego szóstego i ostry atak na komunę w Polsce. No i perełki filmu: Krzysztof Chamiec i Laura Łącz. Tak pięknie jest między nimi uczucie ukazane. Zachwycające to jest pod każdym względem.

ZORINA13

Hrabina Cosel

Przez kochanka przez 49 lat była w więzieniu. Miała tam tylko jedną rozrywkę

„Trudno o piękniejszą i bardziej wyniosłą postać(…) należała do owych ciemnowłosych kobiet o sentymentalnej urodzie, miała wielkie, czarne i żywe oczy, jasną karnację, piękne usta i doskonale wyrzeźbiony nos. Było w niej coś wielkiego i ujmującego”
Uroda i intelekt przyniosły jej zgubę

Ale nie tylko uroda przyciągała mężczyzn do tej kobiety. Równie atrakcyjne były dla nich przymioty jej umysłu. Była gruntownie wykształcona, interesowała się także matematyką. Gdy dodać do tego umiejętności strzeleckie i jeździeckie, nie można się dziwić jej powodzeniu wśród mężczyzn. To powodzenie ostatecznie przyniosło jej zgubę.
Monarcha zabrał żonę swojemu ministrowi

August II poznał Annę Konstancję w styczniu 1704 roku na balu zorganizowanym przez swoją żonę. Piękna 24-letnia kobieta od razu zachwyciła Augusta, którego od amorów nie powstrzymało nawet to, iż była ona żoną jednego z jego najważniejszych saskich ministrów – Adolfa Magnusa Hoyma.

22 listopada 1716 roku na polecenie króla Polski i elektora Saksonii Augusta II Mocnego aresztowano, a następnie osadzono dożywotnio w zamku Stolpen Annę Konstancję von Brockdorff. W historii znana była powszechnie jako hrabina Cosel. Dumna arystokratka, oskarżona przez niedawnego królewskiego kochanka o zdradę stanu, spędziła w więzieniu 49 lat. Zmarła 31 marca 1765 roku. Miała wtedy 85 lat.
Dygnitarz ten znał swoje miejsce w szeregu. Nigdy nie odmówił monarsze niczego, a więc i teraz zrezygnował pokornie ze swojej młodej małżonki. W kwietniu 1704 roku Hoymowie byli już po rozwodzie i nic już nie tamowało zapędów kochliwego króla i elektora.

Przez kolejnych dziesięć lat hrabina Cosel (po rozpadzie związku z Hoymem sięgnęła po nazwę rodzinnego majątku i od niego przyjęła nazwisko) bezapelacyjnie panowała nad sercem Augusta II. W związku z monarchą doczekała się trójki dzieci.

Hrabina była nie tylko piękną, ale i zapobiegliwą kobietą. Wiedziała, że kochliwy król nie zadowoli się tylko jedną kochanką. By się zabezpieczyć na przyszłość, wymogła na monarsze pisemne zobowiązanie, że po śmierci królowej to ją poślubi. Oszalały z namiętności August podpisał zobowiązanie bez wahania.
Na dworze otaczała ją nienawiść

Rosnącym wpływom pięknej hrabiny z zawiścią przyglądali się dworacy. Ich zawiść potęgowało bogactwo królewskiej nałożnicy, na której zachcianki monarcha przeznaczał rocznie 100 tysięcy talarów (za kwotę tę można było w tym czasie wyekwipować i utrzymać ośmiotysięczny oddział piechoty).
Knowania dworaków chcących pozbyć się wpływowej kurtyzany w końcu przyniosły skutek. Król coraz częściej dopuszczał do siebie niechętne jej plotki i pomówienia, w których zarzucano hrabinie wszystkie możliwe grzechy – ze spiskowaniem przeciwko monarsze włącznie.

Czy August w to wszystko wierzył? Nie wiadomo. Wiadomo natomiast, że żałował bardzo złożonej na piśmie obietnicy małżeństwa i szukał pretekstu do wycofania się z tej „umowy”.

Dogodną okazję dała mu odtrącona kochanka. Widząc, że jej wpływy maleją, Cosel uciekła z Drezna (siedziby dworu saskiego) do Berlina. Ucieczka zakończyła się niepowodzeniem. Zatrzymaną w Wittenberdze „zdrajczynię” (tak określił ją August II), osadzono na polecenie monarchy w zamku Stolpen – oddalonym dwadzieścia kilometrów na wschód od Drezna.
Bez wyroku za kratami

Uwięziono ją tutaj w Boże Narodzenie 1716 roku, ponad miesiąc po aresztowaniu. Piękna hrabina spędziła 49 lat w murach Wieży Jana. Nigdy nie przedstawiono jej żadnych oficjalnych zarzutów.

Jedyną rozrywką dla trzymanej za kratami kobiety był pisany przez nią pamiętnik. Z biegiem lat coraz częściej pisała w nim o tęsknocie za śmiercią.

Czekałą na nią długo. Śmierć przyszła do niej 31 marca 1765 roku. Ciało 85-letniej staruszki pochowano 4 kwietnia w kaplicy zamkowej. Spoczywa tam do dzisiaj.

Kronikarz56

"HRABINA COSEL" to film Jerzego Antczaka na podstawie powieści pod tym samym tytułem autorstwa Józefa Ignacego Kraszewskiego, która to powieść z kolei opisywała prawdziwe wydarzenia przeplatane z fikcją, której jednak w tej powieści jest niewiele. Sam film nie jest wierną adaptacją książki, pewne rzeczy zostały pozmieniane, niektóre sytuacje zostały pominięte, inne sceny zaś nieco inaczej poprowadzone, jedne postacie zniknęły z historii, inne z kolei objęły nieco inną rolę niż w powieści. Ale to są nieistotne szczegóły, bo film jest po prostu mistrzowski. Jerzy Antczak w roli tytułowej obsadził swoją żonę, która wtedy wybiła się na ekranie. Dodatkowo jeszcze obsadził w rolach głównych całą śmietankę polskich aktorów, takich jak: Mariusz Dmochowski, Stanisław Jasiukiewicz, Ignacy Gogolewski, Stanisław Milski, Daniel Olbrychski, Władysław Hańcza, Leon Niemczyk, Mieczysław Kalenik, Bronisław Pawlik, Józef Nowak, Andrzej Krasicki i Maria Homerska. Nie zapominajmy jeszcze o niesamowicie idealnie dobranych kostiumach, mistrzowsko dopasowanej muzyce mistrza Waldemara Kazaneckiego, jak i przepięknych plenerach, takich jak Jura Krakowsko-Częstochowska czy zamek Książ.

Film po premierze został podzielony na trzyodcinkowy miniserial, do którego dodano kilka scen, ale krótkich i w zasadzie nie wnoszących niczego nowego do fabuły. Film był od początku kolorowy, serial z kolei czarno-biały i dopiero po latach został pokolorowany. A dzieło kinowe niedawno zostało zrekonstruowane cyfrowo i wygląda po prostu niesamowicie. Jako ciekawostkę dodać też należy, że jakiś czas po nakręceniu filmu Mariusz Dmochowski nagrał czytany przez siebie audiobook "HRABINA COSEL", a on sam spotkał się z Barańską na planie "TRĘDOWATEJ" Hoffmana.

ZORINA13

W pustyni i w puszczy