Forum serialu Zorro

[Kronikarz56]

Nie inaczej. O wiele lepsza niż Ellen O'Hara, matka Scarlett O'Hary. Chociaż uczciwie trzeba powiedzieć, że na ekranie matka Scarlett jeszcze nie była taka zła. Nie miała co prawda dużo czasu ekranowego, ale sprawiała wrażenie bardziej zaangażowanej w wychowanie córek aniżeli w powieści. W zasadzie, chociaż w filmie postać Ellen jest sympatyczna, to jednak nie da się o niej zbyt wiele powiedzieć. Widzimy, że jest zaangażowana w pomoc sąsiadom, uczy córki chrześcijańskiego miłosierdzia i chyba łączy ją cieplejsza relacja z mężem. Potem nie widzimy jej nigdy więcej, bo gdy Scarlett powraca do domu, jej mama nie żyje, gdyż zachorowała opiekując się chorą na tyfus dziewczyną i zmarła, zarażona ową chorobą.

Dużo więcej możemy dowiedzieć się o niej w powieści. Tutaj jednak jej postać zdecydowanie nie budzi naszej sympatii, nawet najmniejszej.

[ZORINA13]

W filmie była bardziej ciepła i wyrozumiała. W książce historia matki Scarlett była bardzo smutna. Bo mimo starań nie umiała pokochać męża i umierała z imieniem pierwszej miłości na ustach.

[Kronikarz56]

Zgadza się. W filmie jednak, chociaż Ellen O'Hara nie pojawia się nazbyt często, to jednak to, co widzimy na ekranie sprawia raczej pozytywne wrażenie. Z kolei w książce ta postać budzi naszą niechęć. Właśnie, nie inaczej. Nie umiała pokochać męża i odniosłem wrażenie, że nie umiała też kochać swoich córek, mimo to one tak ją szanowały i podziwiały jako wzór do naśladowania. Sama Scarlett chyba w książce nieraz zaznacza, że chce być taka jak mama. Mimowolnie to robi, bo sama wobec swoich dzieci zdecydowanie nie była najlepszą matką.

[ZORINA13]

Scarlett kocha Bonnie, ale podświadomie mogła być zazdrosna o córkę, o to, że ret przelał na dziecko całą swoją miłość.

[Kronikarz56]

Scarlett też została matką. Jednak zdecydowanie nie umiała okazać za bardzo swoim dzieciom miłości. A zwłaszcza dzieciom z poprzednich związków, które wiecznie jej przypominały o tym, jak nieudane były to związki i dodatkowo jeszcze o tym, że nie były to małżeństwa z rozsądku, a nie miłości. A kiedy urodziła się Bonnie, to na swój sposób ją kochała, jednak faktycznie była zazdrosna o to, jak mocno tę miłość okazywał córeczce Rhett. A ponadto wciąż tylko wzdychała do Ashleya i myślała jedynie o nim i o tym, jak nie chce stracić urodę, aby dalej się podobać Wilkesowi i dlatego nie umiała za bardzo starać się być dobrą matką. Przede wszystkim jednak nie posiadała podejścia do dzieci i nie umiała być matką, bo nie miała żadnych wzorców, jakie by mogła wyciągnąć z domu. Bo przecież Ellen O'Hara była najgorszą z możliwych matek, jaka tylko jej się mogła trafić. Matka jej się zawsze kojarzyła z kimś surowym, oschłym i niedostępnym i sama była taka sama wobec swoich dzieci, co Rhett jej wytknął podczas jednej kłótni.

[ZORINA13]

Gdyby panna z dobrego domu wiedziała coś o metodach zapobiegania ciąży nie byłoby niechcianych, niekochanych dzieci.
W sumie Scarlett sama była jeszcze mentalnie dzieckiem. Nie dano jej szansy by sama zdecydowała o tak ważnej sprawie.

[Kronikarz56]

Arcyksiężna Zofia - matka cesarza Austro-Węgier Franciszka Józefa I, teściowa jego żony, Elżbiety Bawarskiej zwanej Sissi. Postać historyczna, pojawiająca się w większości filmów o losach Sissi. Ukazana w nich jako przykład najgorszej teściowej z możliwych, co nie jest jednak całkowicie niezgodne z prawdą. Zofia bardzo kochała swojego syna Franciszka Józefa, pozostałe dzieci nie darzyła już tak wielkim uczuciem. Doprowadziła do tego, że jej niezbyt poradny w sprawach polityki mąż zrezygnował z praw do tronu i przekazał owe prawa na syna, który był jej bezgranicznie oddany. Zofia wierzyła, że Franciszek Józef będzie idealnym cesarzem, realizując konserwatywną politykę zawierającą wielki szacunek do wielowiekowych tradycji i wielką wrogość do wszelkich zmian. Była niezwykle ambitna, bez większego wahania zgodziła się na to, aby jeden z jej młodszych synów Maksymilian objął tron w Meksyku, co przecież mocno podnosiło prestiż Austrii i dynastii Habsburgów. Jednak swoją największą uwagę skupiła na Franciszku Józefie. Dbała, aby był obyty w kwestii seksu, podkładając mu damy dworu, wcześniej poddane jednak dokładnym badaniom medycznym, aby mieć pewność, że nie mają one chorób wenerycznych. Zaplanowała ślub swego ulubieńca z córką swojej rodzonej siostry Ludwiki, Heleną zwaną Nene. Zdaniem Zofii była to idealna kandydatka na żonę dla Franciszka Józefa. Ten jednak zakochał się nie w Nene, a w jej młodszej siostrze Elżbiecie zwanej Sissi i pierwszy raz postawił się matce, oświadczając, że albo poślubi Sissi, albo żadną. Zofia była zdania, że Sissi nie nadaje się do życia na dworze i nie będzie szczęśliwa w tej roli, mimo to zaakceptowała decyzję syna i nakazała siostrze przygotować Sissi do roli przyszłej cesarzowej. Po ślubie jednak zaczęły się kłopoty: dzika i niezależna Sissi nie chciała dostosować się do okrutnych i bardzo chwilami kontrowersyjnych zasad etykiety na dworze m.in. była zażenowana, kiedy Franciszek przyniósł jej pieniądze jako zapłatę za dziewictwo. Zofia wiedziała, że z synową będą problemy, ale początkowo, wbrew temu, co pokazują filmy, nie okazywała jej wrogości. Była wobec niej surowa, jednak nie była jej wrogiem. Nawet wtedy, gdy Sissi urodziła pierwsze dziecko, córkę, którą nazwano Zofia na cześć arcyksiężnej, a Zofia wzięła ją pod opiekę, ich relacje nie były wrogie. Co prawda arcyksiężna uważała, że cesarzowa nie wychowuje sama dzieci i ona musi to robić, ale mimo to nie była złą babcią i bardzo kochała wnuczkę imienniczkę. Sissi drażniła ją chęcią opieki nad dzieckiem i złamania wieloletnich tradycji, ale Zofia nadal nie darzyła jej nienawiścią. Wszystko zmieniło się z chwilą, gdy Sissi zabrała córkę w podróż za granicę i dziewczyna zachorowała w jej trakcie i potem zmarła. Zofia nie darowała tego nigdy Sissi, obwiniając ją o ten stan rzeczy i nigdy nie przestała jej tego wypominać. Od tego czasu dopiero Zofia stała się Sissi wrogiem i z satysfakcją odebrała jej kolejne dzieci, uważając, że Sissi nie nadaje się na matkę. Wobec córek Franciszka i Sissi była nad wyraz kochana i dobra, wobec ich syna Rudolfa z kolei już wykazywała więcej surowości i przekonała Franciszka, aby ten oddała potomka do szkoły wojskowej, gdzie poddano go drakońskim praktykom. Po interwencji Sissi ostatecznie ustąpiono i znacznie złagodzono obyczaje, jakim poddawano chłopca, ale i tak to wszystko negatywnie odcisnęło się na psychice tego niezwykle wrażliwego dziecka. Zofia nie doczekała samobójczej śmierci wnuka, która to śmierć była m.in. wywołana przez owo drakońskie wychowanie, ale za to doczekała śmierci syna Maksymiliana, który zginął rozstrzelany przez rewolucjonistów w Meksyku. Po tym ciosie Zofia nigdy się już całkowicie nie podniosła. Prawdopodobnie wtedy zaczęła bardziej przychylnie patrzeć na Sissi, która też przecież przeżyła śmierć dziecka (pierworodnej córki Zofii) i obie zbliżyły się nieco do siebie, a przed śmiercią Zofia pożegnała się z Sissi, podobno przepraszając ją za wszystkie swoje dotychczasowe czyny i szczerze ich żałując.

W filmowych adaptacjach dziejów Sissi, arcyksiężna Zofia urasta do rangi najgorszej ze wszystkich możliwych teściowych, będącej niemalże teściową ze złośliwych dowcipów. Jest okropna wobec Sissi od samego początku, jawnie okazuje jej niechęć i wrogość, nastawiając niekiedy syna przeciwko żonie. Faktycznie Franciszek mocno ulegał matce i w większości sporów jej i Sissi trzymał stronę Zofii, to jednak filmy mocno uwypuklają ten fakt, aby podkreślić, jak tragiczną postacią była Sissi. Dodatkowo, aby lepiej utrwalić ten wizerunek uwielbianej przez wszystkich cesarzowej, Zofia jest ukazywana nie tylko jako całkowicie toksyczna matka i odpychająca osoba, wredna teściowa i okropna konserwatystka, ale dodatkowo jest też beznadziejną babcią, nie darzącą wnuki żadną czułością, co jak wynika ze źródeł, nie jest zgodne z prawdą, a przynajmniej nie dotyczy to wnuczek, bo wobec wnuków płci męskiej, zwłaszcza wobec Rudolfa, to już faktycznie była raczej surowa, choć podobno nawet i on zaznał nieco babcinej miłości z jej strony. Filmy jednak nie ukazują tego, pozostawiając nam wizerunek Zofii jako osoby beznadziejnej pod każdym względem. Dodatkowo, bajki o Sissi jeszcze czynią z Zofii stereotypowy czarny charakter, niemalże wiedźmę w ludzkiej postaci. W serialu "KSIĘŻNICZKA SISSI" chce koniecznie wydać syna za Helenę, córkę zaufanego dworzanina i robi wszystko, co tylko się da, aby zniszczyć Sissi siecią intryg, w czym pomagają jej kanclerz Zottornik i hrabia Arkasy. Zofia bierze czynny udział w tych intrygach, jednak nie dostrzega, przynajmniej początkowo, że Zottornik nią manipuluje i dopiero pod koniec się w tej sprawie orientuje i akceptuje Sissi. W serialu "SISSI - MAŁA KSIĘŻNICZKA" nie tylko nie pochwala związku syna z Sissi, ale próbuje go z nią rozdzielić na wszelkie możliwe sposoby, a potem próbuje zdobyć posiadaną przez ukochaną syna magiczną bransoletkę, aby zdobyć władzę nad wszystkimi zwierzętami i z ich pomocą stworzyć największe imperium na świecie. Do dokonania tego nie waha się nawet dyskredytować własnego syna w oczach społeczeństwa i próbować go pozbawić korony na swoją korzyść. W intrygach tych pomagają jej baronowa von Tollet oraz jej zaufany szpieg. Wszystkie te wizje, jak wiemy, nie mają wiele wspólnego z faktami, ale wynika to z tego, że Zofia idealnie pasuje do roli czarnego charakteru w bajkach o przygodach Sissi.

[ZORINA13]

W tej wersji Sissi ze zdjęcia można było Zofię nawet chwilami polubić i zrozumieć.
W prawdziwym życiu to była nadopiekuńcza, toksyczna matka, która chciała decydować o tym z kim ma się ożenić jej dorosły syn.

[Kronikarz56]

Arcyksiężna Zofia w serialu animowanym "KSIĘŻNICZKA SISSI".




Arcyksiężna Zofia w serialu animowanym "SISSI - MAŁA KSIĘŻNICZKA"

[ZORINA13]

W pierwszym serialu wypadła blado, na tle kanclerza Zottornika. W drugim była prawdziwą jedzą, jedynym mężczyzną na dworze.

[Kronikarz56]

W serialu animowanym "KSIĘŻNICZKA SISSI" z roku 1997, Zofia nie jest arcyksiężną, ale cesarzową, wdową po cesarzu Franciszku Karolu i czeka na moment, aby przekazać tron najstarszemu synowi. A ten czyn ma się wydarzyć wtedy, kiedy jej pierworodny się ożeni. Jej dziećmi są Franciszek Józef oraz Karol Ludwik, przy czym Zofia wyraźnie faworyzuje tego pierwszego, jednocześnie oczekując od niego znacznie więcej niż od młodszego syna. Kocha sztukę, co sprawia, że zaczyna darzyć sympatią lorda Johna Carmelka, jednak nigdy nie jest w stanie zapamiętać poprawnie jego nazwiska i zwykle nazywa go "lordem Precelkiem" i w jeszcze różne inne sposoby. Zofia jest konserwatystką, nie akceptuje nowych i liberalnych poglądów w polityce, choć z czasem otwiera się na nie. Sprawia wrażenie surowej, oschłej i bardzo nieprzyjemnej, a ponadto jeszcze tyranki, która twardą ręką rządzi cesarstwem austriackim. W rzeczywistości nie jest taka zła, ale przywykła już do tego, że zawsze stawia na swoim, a ponadto jest przekonana, iż lepiej wie, co jest dobre dla jej synów niż oni sami. Dlatego próbuje ożenić Franciszka Józefa z Heleną Grosberg, córką swojego feldmarszałka. Nie przyjmuje do wiadomości, że ten jej nie kocha, bo ślub polityczny nie jest dla niej czymś związanym z miłością, poza tym ceni Helenę za jej dobre maniery i umiejętność życia na salonach. Dlatego też nie akceptuje Sissi, która nie umie i nie chce dostosować się do tych zasad. Dodatkowo nawet próbuje utrudnić jej życie na dworze, a nawet posuwa się chwilami do manipulacji innymi np. udaje chorą, aby zmusić Franciszka do złożenia jej obietnicy, iż poślubi Helenę albo też, gdy uważa, że Maksymilian, ojciec Sissi, dopuścił się zdrady, szantażuje dziewczynę, aby ta zerwała z Franciszkiem w zamian za ocalenie życia jej ojca i nie skazania go na śmierć. Jednak sama w gruncie rzeczy jest marionetką w rękach Zottornika i Heleny, którzy manipulują nią w taki sposób, w jaki im jest najbardziej wygodny. Zofia jednak nie jest złą kobietą, cierpi widząc rozpacz Franciszka Józefa i źle jej, że nie umie mu pomóc. Cieszy się więc, gdy ten odzyskuje siły i wiarę w siebie i zaczyna działać aktywnie w polityce. Jest wówczas dumna z syna i go wspiera w jego działaniach, choć kilku z nich nadal nie rozumie. Popada potem w rozpacz, kiedy Zottornik przynosi jej wieść, że Franciszek i Karol nie żyją. Jej radości nie ma końcu, gdy okazuje się, że obaj przeżyli, a jest to zasługą Sissi, a to, że o mało nie zginęli jest zasługą Zottornika. Wówczas degraduje Zottornika i godzi się z Sissi, przeprasza ją i zaczyna traktować jak córkę, a nawet zgadza się na ślub jej i Franciszka. Więcej, nawet sama pomaga dziewczynie w przygotowaniach do ślubu. Jest zatem niezwykle zdziwiona, gdy jej syn nagle zrywa z Sissi i oznajmia chęć poślubienia Heleny. Nie wie, że to kolejna intryga Zottornika, a jej syn został uwięziony, zaś jego miejsce zajął jego sobowtór, doktor Fritz. Na szczęście Sissi udaje się uwolnić ukochanego, w czym pomaga jej sam Fritz, który orientuje się, w czym bierze udział. Dochodzi wówczas do ostatecznego pokonania Zottornika i ślubu Sissi i Franciszka, podczas którego Franciszek Józef zostaje koronowany na cesarza Austrii. Sama Zofia nie jest tego wszystkiego świadoma, ale cieszy ją zmiana decyzji syna i jego ślub z Sissi. Prócz tego z chęcią oddaje mu koronę i swoje obowiązki, odchodząc na emeryturę.

[ZORINA13]

Inaczej niż w prawdziwym życiu w bajce się zmieniła na lepszą i przed ślubem zaakceptowała synową.
A te sceny z lordem Karmelkiem i przekręcaniem nazwiska zawsze mnie bardzo śmierzyły.

[Kronikarz56]

W serialu animowanym "SISSI: MAŁA KSIĘŻNICZKA", arcyksiężna Zofia jest matką młodego cesarza Franciszka Józefa i arcyksięcia Karola Ludwika, kobietą dumną i arogancką, bezczelną i pewną siebie, a ponadto autorytarną. Oczekuje, że jej syn zawsze będzie się zawsze jej słuchał we wszystkim. Za żonę wybiera mu Nene, córkę jej siostry Ludwiki. Jednak Franciszek wybiera na ukochaną Sissi, młodszą córkę cioci Ludwiki, co mocno denerwuje Zofię, która od tego czasu próbuje zniechęcić dziewczynę do zostanie żoną jej syna. Ponadto, gdy wpada na trop magicznej bransoletki, próbuje ją zdobyć z pomocą swojej podwładnej baronowej von Tollet, aby z jej pomocą zapanować nad wszystkimi zwierzętami i uczynić Austrię największym imperium świata. W ramach rozwijania się fabuły serialu, jej intrygi są coraz bardziej bezwzględne. Zofia próbuje nawet wykorzystać Elodie jako narzędzie do odsunięcia Sissi od Franciszka, bo liczy na związek syna z księżniczką Francji, a gdy nic z tego nie wychodzi, wykorzystuje chwilowo rzucony czar na Franciszka, który teraz zaczął darzyć uczuciem Sarę, aby zdyskredytować syna w oczach poddanych i pozbawić go tronu, ale to jej się nie udaje. Z pomocą baronowej i swojego szpiega dąży do zdobycia magicznej bransoletki i zniszczenia Sissi, a także jej przyjaciół. Ostatecznie, dzięki mocy magicznych orzechów użytych przez Sarę, Zofia zapomina o bransoletce i akceptuje Sissi jako przyszłą synową, zaprzestając swoich intryg i nikczemnych planów.

[ZORINA13]

Za dużo magii w tej wersji.

[Kronikarz56]

Skoro omówiliśmy już matkę Franciszka, pora zatem omówić matkę Sissi, czyli Ludwikę von Wittelsbach. W filmach z Romy Schneider jest ukazana jako nieco pulchna, ale niesamowicie sympatyczna kobieta, nieco bardziej stateczna od swojego zwariowanego męża, którego jednak bardzo kocha. Ciepła i dobra osoba, przeciwieństwo swojej siostry Zofii, nie chce decydować o szczęściu swoich dzieci wbrew ich woli. Przywykła do życia w Bawarii, na prowincji z dala od tzw. wielkiego świata. Nie przywiązuje wielkiej wagi do konwenansów i choć chwilami jej mąż ją drażni, to jednak zawsze mu wybacza i stoi za nim murem w konfliktach z Zofią. Choć nie pochwala związku syna, Ludwika Wilhelma z Henriettą, aktorką, to jednak z miejsca pokochała ich córeczkę i nie była w stanie się gniewać na syna i synową, że pobrali się potajemnie, uznając, że skoro Bóg im dał tak urocze dziecko, to ich związek nie może być zły. Sprawia czasami wrażenie surowej, ale to tylko pozory, bo tak naprawdę jest ciepła i niezwykle serdeczna wobec wszystkich, zwłaszcza wobec swoich dzieci, które wspiera w trudnych chwilach.