Forum serialu Zorro

ZORINA13

Pinokio – amerykański film animowany wytwórni filmowej Walt Disney Animation Studio zrealizowany na podstawie powieści Carlo Collodiego o tym samym tytule. Jest to drugi pełnometrażowy film animowany Walta Disneya.

Pinokio to jedna z klasycznych animacji, na której wychowywały się pokolenia. Powstała w roku 1940 roku i jest drugą po Królewnie Śnieżce pełnometrażową, kolorową bajką od Disneya. Autorem powieści, na podstawie której powstała jest Carlo Collodi. Historia ożywionej kukiełki, która marzy o zostaniu prawdziwym chłopcem porywa za serca i od lat nie znika z kanonu lektur.

Kronikarz56

Zauważ, że książka oryginalna jest chwilami dość straszna. Sam Pinokio jest tam uosobieniem wszystkich negatywnych cech, jakich możemy się po dzieciach spodziewać, a zwłaszcza po chłopcach. Z kolei w bajce Disneya Pinokio jest po prostu sympatycznym i naiwnym chłopcem, który nic nie wie o świecie, dlatego łatwo wpada w złe towarzystwo, gdyż cwaniaczki sprawiające miłe wrażenie umieją go odpowiednio omotać. No i mamy doskonale ukazane relacje Pinokio i Świerszczyka. W książce jakoś za sobą oboje nie przepadali i Świerszcz pojawił się tylko cztery razy na całą powieść, praktycznie tylko pouczając Pinokia i bynajmniej nie darząc go sympatią. No i dodatkowo w książce był on postacią będącą uosobieniem wszelkiej surowej moralności i mądrości. Tutaj z kolei Świerszczyk sam nie jest wzorem cnót, ma swoje wady np. bywa zarozumiały i za szybko rezygnuje czasami. No i jak się chwali na końcu, że to wszystko jego zasługa.

Przy okazji zauważ, że to chyba jedyna bajka Disneya, w której czarne charaktery nie tylko nie zostają pokonane, ale również nie ponoszą żadnych konsekwencji za swoje czyny. A zło przez nich uczynione nie zostaje odwrócone. Ciekawe, prawda?

ZORINA13

Kronikarz56

Swoją drogą, widać wyraźnie po tej bajce, że jest to jedna z pierwszych produkcji. Powiedziałbym, że nie cacka się ona z widzami, jest dość groźna i chwilami można się przestraszyć, nawet wtedy, gdy się jest dorosłym. Ja do dzisiaj mam lekkiego cykora, kiedy ten wieloryb Potwór (Monstro) ściga Pinokia i Geppetta. A pamiętasz scenę przemiany Knota w osła? W bajce Disneya jest przerażająca. Ten strach Knota jest oszałamiający i sprawia, że sami mamy niezłe ciarki. Wiemy, że Knot to łobuziak, który demoralizuje Pinokia, ale czy nie jest nam go żal, kiedy tak przerażony zamienia się osła, bezskutecznie wzywając pomocy?

ZORINA13

Może tu zrobisz, recenzję aktorskiej nowej wersji Pinokia ?

Kronikarz56

Z przyjemnością. Zacznijmy zatem od tego, że film nie jest adaptacją książki Collodiego, a remakiem animacji Disneya. Pewne sprawy wyszły tam lepiej niż bajce, inne z kolei już nieco gorzej. Zacznijmy może zatem od pozytywów tej produkcji.
Przede wszystkim wielkim pozytywem jest to, że to naprawdę remake bajki i to się czuje. Mamy nawet te same piosenki, co w bajce, a przynajmniej część, bo kilka piosenek zostało zastąpionymi innymi, ale moim zdaniem równie dobrymi. Ciekawe jest to, że Gepetto nie jest tu starym kawalerem, który po prostu cierpi z powodu samotności. Tu jest wdowcem, który stracił syna i potem żonę, dlatego chce mieć kogoś, kogo może kochać i z tego powodu tworzy Pinokia jako zastępstwo za zmarłego syna i dopiero pod koniec filmu rozumie, że nie chce zastępstwa za zmarłe dziecko, po prostu chce syna, którego będzie kochał. Idealnie tutaj wykreował swoją postać Tom Hanks. W ogóle Tom Hanks to po prostu wspaniały aktor, odpowiedni człowiek na odpowiednim miejscu. Pokazuje tyle emocji, że trudno nam się nie wzruszyć. Dodatkowo jeszcze nie posyła Pinokia od razu do szkoły, tylko spędza z nim jakiś tydzień w domu i dzięki temu możemy uwierzyć, że przybrany ojciec i przybrany syn posiadają ze sobą jednak pewną więź emocjonalną. Ciekawe jest też to, że w filmie Pinokia dyrektor wywala ze szkoły i dlatego tym łatwiej ulega namowom Lisa i Kota, aby pójść pracować dla Strombolliego. Dobrym pomysłem była artystka pracująca dla Strombolliego i jej marionetka, które zaprzyjaźniają się z Pinokiem i są mu życzliwe. Dzięki nim występ Pinokia ma więcej sensu, bo w bajce widzimy, że Strombolli pracuje sam. Wobec tego... kto steruje marionetkami tańczącymi na scenie z Pinokiem, skoro on stoi przed sceną? Obecność pracownicy Strombolliego ma zatem sens. Wielkim plusem jest też postać Woźnicy, granego przez znakomitego Luke'a Evansa. Boże, ten gość to po prostu mistrz. Wczuwa się niesamowicie w swoją rolę, oczywiście nie byłby sobą, gdyby nie zaśpiewał piosenki, ale i ona to wielki plus produkcji, bo widzimy, że Pinokio idzie z Woźnicą, bo ten go kusi perspektywą... dostosowania się do otoczenia, a tego przecież Pinokio najbardziej chce: być takim jak wszyscy, bo uważa, że wtedy ojciec będzie z niego dumny. Dlatego Woźnica przytacza przed nim ciekawą perspektywę, która brzmi: chcesz mieć przyjaciół, dostosuj się do nich. Oczywiście my, jako dorośli możemy być odporni na tego rodzaju gadanie i widzimy jego wadę, ale Pinokio to dziecko, dzieci łatwiej ulegają wpływom. Dlatego podoba mi się, że tutaj Woźnica po prostu gra na uczuciach Pinokia i przy okazji daje nam lekcję o tym, jak groźne jest to "dostosowywanie się". Ponadto podoba mi się, że Pinokio, w przeciwieństwie do bajki, nie jest zachwycony tym, co się dzieje na Wyspie Radości. Spędził ostatecznie trochę czasu z Geppettem, ten wpoił mu do głowy nieco mądrych rzeczy i dlatego zastanawia się, widząc wręcz agresywne zachowanie dzieci, czy ojciec by to pochwalił. Ponadto w bajce dzieci po prostu rozrabiały. Tutaj są wręcz agresywne wobec innych i siebie nawzajem, dlatego nie specjalnie nam ich żal, gdy stają się osłami. I jeszcze jeden wielki plus: mianowicie w oryginalnej książce i w bajce jedynie chłopcy trafili na Wyspę Radości, bo tylko chłopców wyłapywał Woźnica. Ot, taki stereotyp, że tylko chłopcy łobuzują. Tutaj jest inaczej, wśród tych zdemoralizowanych dzieciaków widzimy też dziewczynki i to bynajmniej nie biedne, sukienki przez nich noszone wskazują na to, że to dzieci z bogatych rodzin. Zatem kto najłatwiej podlega demoralizacji? Okazuje się, że jednak bogaci. Wielkim plusem jest też to, że Pinokio traci ośle uszy i ogon zanim odnajduje Geppetta, bo odrzuca możliwość pracy w odnowionym teatrze Strombolliego na uczciwych warunkach, aby ratować ojca. I dodatkowo obaj odnajdują się zanim zostają połknięci przez Potwora i scena ich rozmowy, zanim obaj lądują w brzuchu bestii jest po prostu wzruszająca. A na końcu, kiedy Geppetto oznajmia Pinokiu, że mylił się i nie powinien go chcieć mieć jako zastępstwo za syna, ale powinien go od początku mieć jako dziecko, które kocha, bo jest tego warte, to po prostu majstersztyk. I znowu wielki ukłon w kierunku Toma Hanksa. I jeszcze zapomniałbym, że w tej wersji Strombolli ląduje w więzieniu za swoje matactwa. Chociaż on z tych złych ponosi karę. Ponadto jeszcze, choć ludzie zwykle to krytykują, to podoba mi się obraz zegarów Geppetta. To istne tzw. easter eggi, mrugnięcia okiem w kierunku widzów. Bo tutaj zegary Geppetta zawierają figurki znanych postaci z Disneya m.in. Kaczora Donalda, Aurory, Diaboliny, Chudego na Mustangu, Królika Rogera z żoną Jessicą, Rafikiego pokazującego Simbę itd. Wielu to krytykuje, ale mnie się podobało. No i jeszcze jeden aspekt. Wreszcie mamy wyjaśnione, dlaczego Pinokio to Pinokio. Bo zostaje wyrzeźbiony z drzewa wierzby pinii. Stąd też właśnie jego imię Smile

To tyle, jeśli chodzi o zalety. A teraz wady. A ich jest niestety sporo. Przede wszystkim Lis i Kot. Boże, ich wygląd jest po prostu okropny. Smoła dla oka, a ponadto Lis drze się za każdym razem, gdy mówi do Pinokia i go przekonuje do czegoś. W bajce był elokwentny i sprytny, miał gadane i umiał odpowiednio dobierać argumenty. Tutaj krzyczy, kiedy przekonuje i w zasadzie można odnieść wrażenie, że Pinokio się zgadza, aby tylko Lis się wreszcie zamknął. Strombolli też mnie zawiódł. Nie wygląda mi na cwaniaczka, jakim był w bajce. Raczej na pijaka i agresora. A przy okazji, to za co go aresztowali na końcu filmu? Nawet nie wyjaśniają. Wróżka też to jedna wielka porażka. Pomijam już fakt, że jest czarnoskóra, co dostosowuje się do obecnej poprawności politycznej. Ostatecznie jest wiele seksownych aktorek Mulatek np. Hally Berry. Ją bym chętnie zobaczył w roli Wróżki. Przynajmniej by się miło ją oglądało. Ale mniejsza już o to. Najbardziej wkurza to, że jest łysa i w ogóle pojawia się tylko raz, aby ożywić Pinokia i tyle ją widzieliśmy. W bajce jednak trochę więcej robiła. A tutaj narozrabia, ożywia Pinokia, zostawia go Geppettu i męcz się, dziadku sam. Ponadto to nie ona ratuje Pinokia z klatki Strombolliego, tylko Świerszczyk i to dlatego, że Pinokio kłamie, aby nos mu dostatecznie urósł i mogli dosięgnąć klucza. Czyli jaka z tego lekcja? Kłamcie dzieci, a dostaniecie to, czego chcecie. Mało pouczające. Ponadto scena jest zerżnięta z filmu "SHREK 2", tylko tam to chociaż była zabawna. Potem jeszcze lepiej. Woźnica nie kupuje Pinokia od Lisa i Kota. Nie, on go po prostu kradnie z ulicy, bo widzi idącego ulicą dzieciaka i tak po prostu go sobie z ulicy porywa, ryzykując, że mały zacznie się drzeć, wszystkich pobudzi i narobi mu problemów. Mało sensowne. Ponadto pomocnicy Woźnicy. W bajce to byli po prostu ludzie, którzy byli ukryci w cieniu i sprawiali wrażenie, jakby nie byli z tego świata. A w filmie to serio istoty nie z tego świata. Jakieś mgliste stwory stworzone z mgły i dymu. Nawet jak na opowieść o Pinokio, to trochę za mroczne. I jeszcze dodatkowo w bajce dzieci piły prawdziwe piwo, co pokazywało ich demoralizację, w filmie z kolei niby coś tam piją, ale jak się przyjrzeć, to jest napój jedynie nazywany piwem, ale nim nie będący. To coś jakby ginger ale lub coś takiego. A zatem napój nie będący alkoholem i który dzieci mogą pić, ile tylko chcą. Trochę to odbiera aktu demoralizacji. Niby wiem, nie chcieli częstować dzieci prawdziwym piwem, ale... Mogli to jakoś zrobić tak, żeby dzieci piły napój jedynie imitujący piwo. W końcu to film, wszystko jest udawane. Zatem dlaczego zwykły napój nie może udawać piwa? To też jest dosyć dziwne.
A teraz to, do czego mam mieszane uczucia. Po pierwsze, marionetka tej pani, co pracuje dla Strombolliego. Dziewczyna jest fajna, ale ta marionetka... Nie wiem nawet, czy ona żyje sama z siebie, czy po prostu dziewczyna cały czas nią porusza i mówi za nią. Z jednej strony wydaje się, że to drugie, ale... Chwilami widzimy, że marionetka mówi sama z siebie, a jej właścicielka nie porusza ustami. Była brzuchomówczynią? Jeśli tak, to się nie czepiam. Ale mogliby to wyjaśnić. Po drugie, wieloryb Potwór. W bajce to był kaszalot, pewnie wzorowany na Moby Dicku. Jak wiadomo, kaszaloty to jedyne agresywne wieloryby i jedyne wieloryby drapieżniki, dlatego miało to wszystko, co robi Potwór sens. Tutaj z kolei to stworzenie wyglądające jak skrzyżowanie wieloryba z ośmiornicą i jeszcze czymś tam. Niby w ten sposób bardziej baśniowo wygląda, ale... Nie wiem, czy nie wolałem oryginalnego kaszalota. I wreszcie zakończenie. Wbrew bajce, Pinokio nie zostaje chłopcem na końcu, to znaczy niby zostaje, ale nie wiemy tego na pewno. Jedyne, co widzimy, to scenę, kiedy Pinokio idzie z Geppettem do domu i nagle jego kończyny tracą oznaki bycia drewnianymi i stają się ludzkimi rękami i nogami. Ale widzimy to nieco z daleka i nie jesteśmy pewni, czy widzimy dobrze. Wolałbym bardziej jednoznaczne zakończenie, że Pinokio zostaje chłopcem za swoją dobroć i razem z Geppetem świętują z tego powodu w domu. Chociaż nie powiem, to filmowe zakończenie też jest dobre. Ale mam do niego chwilami mieszane uczucia.

ZORINA13

Kilka zmian na plus, bardziej pasują do współczesnej wrażliwości.
W nowatorski sposób odczytuje baśń o pajacyku z sosnowego drewna.
Dodaje też więcej mroku i magi. Otrzymujemy niezwykły, poetycki film z głębokim przesłaniem.

Kronikarz56

Moim zdaniem, naprawdę bardzo udany remake animacji. Kilka zmian niestety wypadło na minus, nie udało im się zachować całkowicie ducha oryginału, ale mimo wszystko pewne zmiany z kolei wypadają na wielki plus. Szczególnie podoba mi się wyjaśnienie bardziej zachowania Gepetta, dlaczego tak bardzo chciał mieć syna. W ogóle jego postać jest po prostu cudowna. Jestem nim zachwycony. Gepetto w filmie jest największą perełką tej produkcji. Zwłaszcza sporo tutaj robi talent Toma Hanksa. A dodatkowo piękne relacje ojca z synem, nieco bardziej rozwinięte niż w bajce. I to, jak na końcu on nie chce, aby synek był taki, jak wszyscy inni chłopcy, aby był sobą. I to pokazuje, że zasłużył na takiego syna. To jest po prostu piękne. Film niestety ma wady, pewne zmiany były głupie i niepotrzebne, ale reszta wypada na naprawdę wielki plus. Zwłaszcza Tom Hanks. On na serio mnie bardzo wzruszył jako Gepetto.

ZORINA13

Złote Maliny 2023. Tom Hanks z pierwszą nominacją. Na liście aż dwa polskie filmy
Natomiast sześć nominacji zdobyła nowa ekranizacja "Pinokia", która jest dostępna w serwisie streamingowym Disney+. Zagrał w niej m.in. Tom Hanks, który dzięki roli Dżepetta w tej produkcji, otrzymał swoje pierwsze nominacje do Złotych Malin w historii.

Kronikarz56

No to już jest jakaś kpina. Przecież Tom Hanks był prawdziwą gwiazdą tej produkcji. Jestem pod wrażeniem jego roli. Gra wspaniale i pełen emocji. Ja nie wiem, jak można nominować go do Złotych Malin? Po prostu kpina i tyle. Krytycy są beznadziejni.

ZORINA13

Kronikarz56 · Wysłany: Śro 13:43, 22 Mar 2023 Temat postu:

ZORINA13 · Wysłany: Nie 17:32, 26 Mar 2023 Temat postu: Pinokio

Paradoks kłamcy.

Kronikarz56

ZORINA13

Pinokio
Chciał koniecznie mieć dziecko. Szukał w kapuście, śledził bociany, ale nie wpadł na to, żeby się ożenić.

Opis: o Gepetto
Cytaty: Kabaret Potem
Chciałem ci podziękować za to, żeś mnie tak ślicznie wystrugał!
– Taboret mi lepiej wyszedł...
– Miej odrobinę szacunku.
– Odrobinę mam... Proszę spadać!