Forum serialu Zorro

Kronikarz56

A dlaczego nie? Smile

Ja bym to widział tak: Pollyanna zostaje pod opieką Ebenezera, ponieważ ten robi interesy z ciotką Polly, a ta właśnie wyszła za mąż i jest w podróży poślubnej. Pollyanna zostaje pod jego opieką, zaprzyjaźnia się z Małym Timem, może w odwiedziny wpada też Jimmy Bean? Pollyanna jest szczególnie wrażliwa na los Tima, próbuje z Jimem zwrócić na niego uwagę Scrooge'a, bo sama doskonale wie, co to znaczy chodzić o kulach. Scrooge początkowo jest do niej oschły, ale dużo rozmawia z jednym ze swoich wspólników w interesach, panem Pendletonem i zaczyna nieco inaczej na pewne sprawy patrzeć. Wciąż jednak skupia się tylko na sobie i swojej trudnej przeszłości. Pendleton przestrzega go przed takim sposobem życia. Przez trzy kolejne noce odwiedzają go kolejno trzy duchy, a wcześniej duch Marleya, jego dawnego wspólnika. Próbują go odmienić w nocy podczas snu, a w dzień próbują tego dokonać Pollyanna i Jimmy. Namawiają go na wycieczki po mieście, poznawanie biedniejszych dzielnic, a także na pomaganie rodzinie jego pracownika Boba Chratchita. Scrooge długo się trzyma, jest twardy i cyniczny, ale im więcej ukazują mu duchy, im więcej robią Pollyanna i Jimmy, tym bardziej on miękkie i więcej rozumie. Czarę goryczy przelewa Duch Przyszłych Świąt, ukazujący mu śmierć Małego Tima, rozpacz Boba, a także to, jak Pendleton przejmuje jego klientów, a on sam zostaje z masą oszczędzonych pieniędzy sam w wielkim domu. Choruje i nikt nie chce mu pomóc, a odwiedzająca go Pollyanna jest cyniczna i odpychająca, skupiona jedynie na zyskach, nawet wyszła za pana Pendletona, aby zapewnić sobie byt, bo wszak tylko pieniądz jest coś wart. Już nie gra, nie bawi się, nie uśmiecha się. Jest zimna i bezduszna, do tego mówi do Scrooge'a: "Powinieneś być dumny. Twoje lekcje przyniosły efekt. Jestem taka jak ty. Jestem tobą. Cieszysz się?". Ale Scrooge'a to nie cieszy. Budzi się zlany potem, rozumie, że nie chce takiego życia i zmienia się. Radośnie funduje Cratchitom wesołe święta, naprawia relacje z siostrzeńcem, poznaje jego żonę i podziwia ją za jej dobroć, urodę i mądrość. Na rodzinne święta zabiera ze sobą Pollyannę i Jimmy'ego oraz pana Pendletona. Następnego dnia bierze do spółki siostrzeńca, Bobowi podnosi pensję, Tima posyła na operację nóg, dzięki czemu chłopiec wraca do zdrowia. Sam przy okazji odnawia znajomość z dawną miłością Bellą, która owdowiała i jak się okazuje, wciąż go kocha. Oczywiście zakochanych pomaga połączyć urocza Pollyanna wraz z Jimmym za pomocą kilku sztuczek przeczytanych w książkach.

Co o tym sądzisz? To oczywiście tylko zarys. Ale z tego może wyjść piękny fanfik.

ZORINA13

Bardzo ładne opowiadanie.

Kronikarz56

Cieszę się, że Ci się podoba mój pomysł. Jak widzę, nie brakuje mi nadal dobrych pomysłów na opowieści Smile

ZORINA13

Efekt Pollyanny

Nazwa zjawiska wzięła się od imienia głównej bohaterki książki Eleonor Porter „Pollyanna”. Tytułową bohaterkę nauczył ojciec gry w radość. Pollyanna nie była zachwycona, gdy zamiast spodziewanej lalki dostała kule. No ale przecież można się cieszyć z tego, że się nie musi ich używać, bo ma się sprawne nogi. Radość.

Pollyanna roztacza swój urok. Gra w radość niezależnie od okoliczności, a te naprawdę nie są sprzyjające. Ciężko jest grać w radość, gdy jest się w żałobie.

Kronikarz56

Sama Pollyanna stwierdza, że jej gra jest głupia, kiedy sparaliżowało jej nogi i nie była w stanie chodzić. Uważała, że tata nie wiedział, co mówi, skoro uważał, iż zawsze może być gorzej i trzeba się cieszyć, że nie trzeba chodzić. Ale zapomniał, iż można stracić władzę w nogach. Zdaniem Pollyanny, nie ma nic gorszego. Swoją drogą, chyba najbardziej przejmujące to było w wersji z 2003 roku. Dziewczynka grająca Pollyannę jest tak na serio zrozpaczona, co w połączeniu z płaczem cioci Polly tak chwyta za serce, że sami mamy ochotę płakać.

ZORINA13

Wypadek był potrzebny by dziewczynka poznała prawdziwe życie. Bo gdyby nie to książka to byłby straszny TERROR SZCZĘŚLIWOŚCI

Kronikarz56

Terror szczęśliwości? Nie sądzisz, że troszkę przesadzasz? Poza tym, o ile dobrze pamiętam, sama autorka przeżyła coś podobnego i dlatego właśnie opisała taką sytuację, ponieważ wiedziała z pierwszej ręki, co to znaczy. Ale od wypadku Pollyanny kończy się sielankowa opowiastka dla dzieci i zaczyna się prawdziwy dramat, na szczęście z happy endem.

ZORINA13

Pollyanna mnie denerwowała tym szukaniem pozytywów na siłę.

Kronikarz56

Nie przesadzasz aby? Jakie na siłę? Po prostu chciała pomagać innym swoją radością i uśmiechem. A może to była taka terapia jej po tym, jak sama straciła ojca i nie wiedziała, w jaki sposób się po czymś takim pocieszyć? I po prostu dzięki temu lepiej się czuła? Co sądzisz o takiej interpretacji?

ZORINA13

To ciekawa interpretacja utworu literackiego.

Kronikarz56

Moja ukochana adaptacja "POLLYANNA". Zawsze mi poprawiała humor w ciężkich sytuacjach. Poza tym nieco ulepszyła samą powieść, kilka sytuacji lepiej prowadząc niż w książce. I do tego ma kilka zabawnych cytatów, nieobecnych w powieści np:

- Ciociu, a nie chciałabyś wyjść za mąż? Kowal Murphy jest bardzo miły.
- Owszem, ale chyba musiałabym spytać o zdanie PANIĄ MURPHY Very Happy

ZORINA13

Nie pamiętałam tego dialogu, faktycznie zabawny.

Kronikarz56

STARY TOM: To musi być córeczka panny Jenny. Najmłodszej siostry panny Polly. To była romantyczna historia. Rodzina wybrała dla niej męża, bogatego, ale ona uciekła z ubogim pastorem.
NANCY: Uciekła? I słusznie. Też bym uciekła od takiej siostry jak panna Polly. Choćby do Timbuktu, gdziekolwiek to jest Very Happy

Nancy była uroczo złośliwa w tej historii. Bardzo lubię jej postać.

POLLYANNA: Poproszę o pomoc panie z Koła Opieki. Tata często do nich pisał, gdy potrzebował pieniędzy na pogan lub nowych dywan.
JIMMY: Nie jestem poganinem, ani dywanem Very Happy

ZORINA13

Hayley Mills ponad 30 lat czekała na to, aż znów będzie mogła trzymać w rękach zdobytego przez siebie Oscara. Przed laty statuetka została jej skradziona. Teraz jej replikę wręczył aktorce prezydent Amerykańskiej Akademii Sztuki i Wiedzy Filmowej David Rubin.
Najszczęśliwsza w tej sytuacji jest teraz Halley Mills, gwiazda, która odebrała specjalnego Oscara w 1961 roku. Miała wtedy 14 lat. Niestety, niecałe 30 lat później Oscar został jej skradziony.
Mills otrzymała specjalnego Oscara za rolę w filmie "Pollyanna". Aktorka uhonorowana została za "najwybitniejszy młodociany występ roku". Był to ostatni specjalny Oscar w historii przyznany w takiej kategorii. Przebywająca w szkole w Londynie Mills nie mogła osobiście uczestniczyć w ceremonii rozdania Oscarów. W jej imieniu statuetkę z rąk Shirley Temple odebrała Annette Funicello.
Pod koniec lat 80., kiedy Mills przebywała w Stanach, gdzie kręciła serial telewizyjny "Good Morning, Miss Bliss", Oscar został skradziony z jej londyńskiego domu. Mills opowiedziała o tym niedawno w podcaście portalu "The Hollywood Reporter". I tym samym podsunęła prezydentowi Akademii Filmowej pomysł na miłą niespodziankę.

Kronikarz56

Moja ulubiona Pollyanna z wersji z 2003 roku.

A tak wygląda ona obecnie.