Forum serialu Zorro

[Kronikarz56]

"ZORRO: JEŹDZIEC W MASCE" - polska powieść o przygodach Zorro, którego teraz odgrywa prawdopodobnie potomek Diego z oryginalnej książki. Książkę napisał polski autor pod pseudonimem Lugii Micuno. Powieść jest podzielona na trzy tomy.

Tom I:
Akcja rozpoczyna się w Aragonii, roku 1858. Krajem rządzi z woli królowej Izabeli II wielkorządca, książę Don Ramido y Carvalho. Władzę sprawuje w sposób okrutny i despotyczny, a jego prawą ręką jest pułkownik Don Alvarez y Gonzano, miejscowy alkad. Od jakiegoś czasu w okolicy grasuje zamaskowany bandyta w masce o imieniu Zorro, który okrada urzędników państwowych z lichwiarsko pobranych podatków i wspiera nimi miejscową ludność. Swoim ofiarom zostawia literkę Z wyciętą na policzku biczem. Świadkiem jednej z napaści jest Mercedes, córka generała i bohatera wojennego. Dziewczyna jest pod wrażeniem odwagi jeźdźca w masce i zakochuje się w nim. Ojciec jednak chce ją wydać za jej kuzyna, Don Zefiro Cortiego, u którego w gościnie się zatrzymują. Zefiro jest powszechnie uważany za błazna i obiboka, którego nikt nie traktuje poważnie. Dziewczyna przymuszona przez ojca niechętnie przyjmuje jego zaloty, ale w nocy po cichu reaguje radością na widok Zorro, który przychodzi zaśpiewać jej serenadę pod oknem. Zefiro dowiedziawszy się, że Zorro był w jego domu w nocy i zalecał się do jego kuzynki, obiecuje wszystkim go schwytać. Rozbawiona jego przechwałki Mercedes zgadza się wyjść za niego, jeżeli ten schwyta Zorro. Nie wie, że Zefiro zaleca się też do jej przyjaciółki z czasów szkolnych, próżnej i zarozumiałej księżniczki Dolores, siostrzenicy księcia Ramido, który obiecuje mu jej rękę, jeżeli ten spełni swoje przechwałki i schwyta bandytę w masce. Książę nie wie, że Dolores także była świadkiem akcji Zorro i także pokochała tajemniczego bandytę.
Pewnej nocy Zorro daje listowne ostrzeżenie księciu, aby ten zrezygnował z urzędu i opuścił kraj. Gdy ten lekceważy to sobie, podpala jego pałac na znak, że nie żartuje. Książę wysyła Alvareza, aby schwytał Zorro żywego lub martwego. Zefiro oferuje swoją pomoc, którą pułkownik niechętnie przyjmuje. Mimo zachowania czujności ze strony młodzieńca i oficera, Zorro wkrada się do obozu i zostawia w nim swoją wizytówkę, doprowadzając w ten sposób swoich przeciwników do pasji.
Do domu Anzelmo Cortiego, ojca Zefiro przybywa Pablo Ravales, chcący kupić od niego ziemię za grubą sumę pieniędzy dla tajemniczego klienta, którego tożsamości nie chce wyznać. Anzelmo nie zgadza się na sprzedaż, ale Zefiro, który wie, iż Ravales chce ich ziemi z powodu odkrycia na nich kopalni srebra, proponuje handlarzowi grę w morę. Jeśli przegra, odda mu posiadłość za zaledwie pół miliona, jeśli wygra, Ravales zapłaci mu milion. Ravales przegrywa, bo Zefiro jest doskonały w grach hazardowych. Ravales nie zamierza jednak płacić i odjeżdża. W drodze powrotnej napada go Zorro, który odbiera mu pieniądze i oddaje Zefiro, po czym i jemu je odbiera i rozdaje ubogim.
W okolicy pojawia się Don Herminio Candida, który jest okrutnym awanturnikiem i mieni się dodatkowo przyjacielem Zorro. Dość szybko Zefiro popada z nimi w konflikt i Candida postanawia go oćwiczyć batem. Przez przypadek, a raczej przez spryt samego Zefiro, udaje mu się jedynie dwukrotnie złapać w swoją zasadzkę pułkownika Alvareza i to jemu spuścić cięgi. Nieco później spotyka Zorro, który proponuje mu wspólną napaść na człowieka podającego się za księcia Ramido. Awanturnik zgadza się. Nie wie, że napada na prawdziwego Ramido i orientuje się w tym dopiero wtedy, gdy eskorta księcia aresztuje go, a on sam zostaje skazany na ciężkie więzienie. Do końca życia jednak miał nie wiedzieć, czy Zorro go oszukał, czy też była to jedynie pomyłka.
Do Aragonii przybywają Porfirio i Malibran, dwaj przyjaciele Zefiro z czasów szkolnych. Zefiro oczywiście zaprasza ich do siebie. Po drodze obaj przyjaciele pokonują, próbującego ich okraść groźnego bandytę Medina Diaza. Zefiro i jego dwaj kompani zabawiają wszystkich iluzjonistycznymi sztuczkami, a ponadto cała trójka obiecuje za wszelką cenę schwytać Zorro. Najpierw jednak ratują Mercedes, gdy w nocy do jej pokoju wkrada się dwóch bandytów nasłanych przez Pablo Ravalesa. Mężczyzna chciał porwać dziewczynę, aby zemścić się na Zefiro, a ponadto Mercedes wpadła mu w oko. Nieco później, podczas wielkiej zabawy w mieście, Dolores tańczy bolerę w towarzystwie kilku kawalerów, gdy nagle zjawia się sam Zorro i prosi ją do tańca. Dziewczyna z radością ofiarowuje mu taniec, a gdy dobiega on końca, zamaskowany bandyta ucieka, mimo pościgu żołnierzy i oferujących im swoje wsparcie Zefira, Porfiria i Malibrana. Tymczasem Ravales czując, że sam nie zdoła zdobyć ziemi Cortich, prosi o pomoc Alvareza. Ten obiecuje mu pomoc w zamian za milion peso jako swego udziału w zyskach. Rozmowę ich podsłuchuje Zorro, który potem odbiera pułkownikowi zobowiązanie Ravalesa, że wypłaci mu milion peso i straszy go ujawnieniem tego dokumentu przed księciem. Mimo to pułkownik sugeruje, że Don Anzelmo Corti jest przyjacielem Zorro. Nie pomaga list Zorro, który broni mężczyzny i twierdzi, że ten nie jest jego wspólnikiem. Mimo to książę nie decyduje się aresztować tak wysoko postawionej osoby, ale zgadza się, aby Alvarez spróbował wykurzyć Cortich z tych ziem.
Dolores i Mercedes spotykają się i podczas rozmowy odkrywają, że Zefiro zabiega o nie obie, co jest bardzo bawi. Nie wyjawiają sobie jednak, iż obie są zakochane w Zorro i do obu on smali cholewki. W domu Cortich zjawia się Zorro, ale nie zabawia długo, bo jest ścigany przez Zefiro i jego przyjaciół, którzy nieudolnie próbują go schwytać. W nocy ktoś kradnie bydło Cortich. Za czynem tym stoi Ravales, ale szybko zostaje on zdemaskowany przez Zorro, który pokonuje wynajętych przez niego ludzi i zagania bydło z powrotem na ziemię Don Anzelmo. Gdy nieco później w Aragonii zaczynają grasować groźni bandyci zwani desperados, którzy okradają hacjendy i kupców z ich dobytku i dopuszczają się licznych grabieży, a wojsko zajęte ściganiem Zorro nie ma czasu ani ochoty na nich polować, Zorro bierze sprawy w swoje ręce i w ciągu kilku tygodni zabija wszystkich bandytów i zostawia im wyciętą literę Z na twarzy. Garstka bandziorów, która uniknęła czystki, ucieka głęboko w góry.
Tymczasem Ravales znowu podejmuje próbę wykupienia ziem od Cortich, ale znowu zostaje ograny przez Zefiro, tym razem w piętnaście monet. Handlarz traci milion peso i ponownie nie osiąga swego celu. Postanawia przejść do bardziej radykalnych działań i wynajmuje bandytów, aby porwali Mercedes. Są to niedobitki desperados wybitych niedawno przez Zorro. Jednocześnie Don Sebastiano zaleca się do córki swego rządcy, Marquitę. Chce ją uczynić swoją kochanką, oferując jej ojcu w zamian wysokie profity. Odrzucony przez dziewczynę i zrugany przez jej rodzica, wyrzuca całą rodzinę rządy ze swoich ziem. Zostaje za to dotkliwie pobity przez Zorro. Z Zemsty wynajmuje wraz ze swym kompanem, Donem Antoniem awantura Josego Cardillę, aby ten udawał Zorro i zepsuł mu opinię. Awanturnik zgadza się, bo nienawidzi Zorro, gdyż uważa go za rywala o tytuł Postrachu Aragonii. Szybko w stroju Zorro zaczyna napadać niewinnych ludzi i okradać ich z dobytku. Jego pierwszymi ofiarami stają się Porfirio i Malibran, którzy informują o wszystkim Zefiro. Ten rozpoczyna swoje dochodzenie w tej sprawie. Pułkownik Alvarez zaczyna zalecać się do Dolores, która jednak nadal potajemnie wzdycha do Zorro i gardzi oficerem, mającym wyraźne braki w edukacji (przykładowo nie wie, kim był Chopin i myli Stradivariusa ze Straussem).
Pewnej nocy Mercedes zostaje porwana przez ludzi wynajętych przez Ravalesa. Tej samej nocy Don Sebastian porywa Marquritę, a pułkownik Alvarez urządza polowanie na Zorro. Ten jednak wymyka mu się i rozpoczyna poszukiwania Mercedes. Przypadkiem ratuje Marquritę z rąk porywaczy, a potem trafia na kuzynkę Zefira, której udało się ogłuszyć Ravalesa pistoletem, gdy ten próbował ją wykorzystać i uciec mu. Zorro oferuje jej pomoc, ale wyznaje, że nie nadaje się na męża i radzi jej poślubić Zefira. Potem przypadkiem natrafia na Josego Cardillę, który jako Zorro obrabowuje właśnie kolejnych podróżnych. Przeszkadza mu i staje z nim do pojedynku na bicze. Pojedynek wygrywa prawdziwy Zorro, który ucieka po wszystkim. Nieco później zjawia się Zefiro, który znajduje nieprzytomnego po walce Cardillę i wydaje go oddziałom Alvareza. Choć wszyscy wiedzą, że nie złapał Zorro osobiście, zostaje uznany za bohatera. Zaczyna teraz jawnie prosić o rękę najpierw Mercedes, a potem Dolores. Obie dziewczyny nie mogą mu jawnie odmówić, bo ojciec pierwszej z nich i wuj drugiej wszak dali mu słowo, że jeśli schwyta Zorro, wydadzą za niego dziewczyny (przy czym żadna ze stron nie wie, iż Zefiro gra na dwa fronty jednocześnie). Mercedes i Dolores postanawiają grać na zwłokę. Obie również potajemnie kontaktują się z uwięzionym w lochu Cardillą, biorąc go za prawdziwego Zorro i obie oferują mu pomoc w ucieczce. Oczywiście żadna z nich nie wie, że ma w drugiej rywalkę. Zadowolony z tej sytuacji Cardilla zaczyna grać na dwa fronty i chce wykorzystać dziewczyny do ucieczki z kraju. Odrzuca więc pomoc swojej kochanki Frasquity. Nie wie jednak, że z kobieta środki na ułatwienie ucieczki Cardilli zdobyła od Zefiro, który ma własne plany względem fałszywego Zorro.

[Kronikarz56]

Tom II:
Alvarez dowiaduje się od Pepity, zakochanej w nim pokojówki Dolores, że dziewczyna planuje odbicie rzekomego Zorro z więzienia. Z wdzięczności czyni służkę swoją kochanką i zastawia zasadzkę na Dolores, zmieniając strażników i klucznika, których dziewczyna zdążyła wcześniej przekupić. Gdy potem Dolores przybywa do więzienia, nie tylko nie uwalnia obiektu swoich westchnień, ale sama zostaje zatrzymana. To samo spotyka Mercedes, kiedy ta próbowała dokonać tego samego. Obie niewiasty Alvarez straszy konsekwencjami i puszcza wolno z obawy przed skandalem. Mercedes i Dolores odkrywają w ten sposób, że są rywalkami, ale bardziej przejmuje je to, jaki los spotkać może Zorro. Tymczasem Zefiro, udając sędziego, uwalnia swoich przyjaciół Porfiria i Malibrana przed konsekwencjami wywołanego przez nich zamieszania w oberży. Następnie odwiedza Alvareza i prosi go o umożliwienie mu rozmowy z Jose Cardillo. Następnie rozmawia z nim i ujawnia, że wie, iż nie jest on Zorro i proponuje mu, aby skorzystał z jego pomocy ucieczki. Awanturnik się zgadza i na polecenie Zefiro, knebluje go i wiążę, a potem w jego stroju ucieka. Nie chce jednak, wbrew radom Zefiro, opuścić kraju, gdyż marzy mu się schadzka z Dolores i Mercedes. Zefiro jednak i to przewidział, dlatego na jego polecenie Porfirio i Malibran porywają Josego i próbują go wywieść za granicę. Jose jednak ucieka im z powozu, ale robiąc to, niefortunnie spada w przepaść i ginie. Zefiro zaś z trudem unika kary za "mimowolne" ułatwienie ucieczki rzekomemu Zorro, ale za wstawiennictwem Mercedes i Dolores, którym żal uroczego błazna (jak go nazywają), zostaje ułaskawiony przez księcia, co pilnujący go strażnicy witają z radością, gdyż młodzieniec zadręcza ich tworzeniem na głos poezji.
Don Antonio i Don Sebastian kontynuują swoje intrygi. Pierwszy z nich chce zająć ziemie Cortich. Okazuje się, że to on wynajął Ravalesa, aby nabył ziemię Don Anzelma i Zefira. Celem jego jednak nie jest kopalnia srebra, a ukryty na tym terenie olbrzymi skarb. Antonio potajemnie prowadzi w tym celu poszukiwania. Don Sebastian odkrywa to i śledzi poczynania wspólnika, a kiedy ten po kilku próbach ostatecznie odnajduje skarb, próbuje mu go odebrać. Obaj jednak zostają pokonani przez obserwującego ich Zorro, który odbiera im łup i rozdaje ubogim.
Zefiro na polecenie ojca ma jechać do Madrytu w interesach. Prócz tego ma wystawić w tamtejszych walkach byków ich ulubieńca, Czarnego Diega. Aby popisać się przed również jadącymi do Madrytu księciem Ramido i Dolores, Zefiro podstępem prowokuje atak Czarnego Diega na księcia, a potem w cudowny sposób go ratuje. Książę, mimo poturbowania, jest mu niezwykle wdzięczny. Nie wie, że byk od dawna wytresowany i cała ta walka została przez młodzieńca wyreżyserowana. Zefiro z księciem i Dolores przybywa na dwór królowej Hiszpanii, Izabeli II. Mimo, iż zachowuje się tak, że szybko staje się pośmiewiskiem całej okolicy, królowa zaczyna darzyć go sympatią, zwłaszcza kiedy cudem unika śmierć pod rogami i kopytami byków, gdy kilku zawistnych ludzi wrzuca go na arenę podczas walk byków. Zefiro jednak mści się na owych zawistnikach za pomocą podstępu, w wyniku którego narażają się oni żołnierzom królowej. Wkrótce zostaje nieoficjalnie błaznem samej władczyni, przy czym jako jedyna osoba na dworze zdaje sobie nie zdawać z tego sprawy.
Izabela II dostaje list od Zorro, w którym oznajmia on chęć odwiedzin władczyni w jej prywatnych komnatach. Wszyscy na dworze szykują się do schwytania zamaskowanego bandyty, on jednak nie tylko kontaktuje się z królową i ujawnia matactwa księcia Ramido, ale dodatkowo jeszcze udaje mu się uciec bez szwanku. Nieco później grupa anarchistów próbuje zamordować królową. Do tego zadania zostają wyznaczeni Don Antonio i jego brat Fernando. Obaj przy okazji chcą obrabować królewską szkatułę i ulotnić się z pieniędzmi. Oba plany udaremnia jednak Zorro, chwytając zamachowców, którzy zostają skazani na śmierć, a grupa anarchistów zostaje rozbita. Królowa widzi, że może ufać Zorro i za jego namową pozbawia stanowiska Don Ramido. Chce też skazać go w publicznym procesie na więzienie, ale jej pierwszy minister, Don Alonzo odradza jej to z obawy przed skandalem, który może zagrozić monarchii samej w sobie. Radzi Don Ramido ukarać po cichu, a na jego miejsce powołać Don Alvareza. Królowa zgadza się, pomimo tego, że Zefiro proponował na to stanowisko ojca swego przyjaciela, Malibana. Zorro nieco później dostarcza królowej zobowiązanie Ravalesa wobec Alvareza o wypłacenie mu miliona peso po podstępnym zdobyciu ziem Cortich. Don Alonzo jednak namawia królową, aby nie karała pułkownika, tylko jemu pozostawiła tę sprawę. Ponieważ prowadzi od dawna po cichu układy z pułkownikiem, proponuje, że stworzy kopię zobowiązania i przedstawi je królowej mówiąc, iż jest to falsyfikat stworzony przez Zorro w celu oczernienia Alvareza. Sam zaś zamierza ukryć oryginał u siebie, na wypadek, gdyby wspólnik okazał się nielojalny i nie chciał mu płacić należnej części z podatków pobieranych w Aragonii. Alvarez wie, że nie ma wyjścia i zgadza się na te warunki. Alonzo jednak szybko traci prawdziwe zobowiązanie, które wykrada mu Zorro.
Alvarez obejmuje stanowisko gubernatora i wielkorządcy Aragonii i szybko daje się poznać jako jeszcze gorszy od poprzednika. Początkowo jego działania nie są w żaden sposób sabotowane przez Zorro, ale ten wkrótce znowu się pojawia i zaczyna okradać poborców podatków z bezprawnie zagrabionych pieniędzy. W Aragonii pojawia się czterech zabijaków, pragnących schwytać Zorro, co traktują jako swego rodzaju wyzwanie. Zorro jednak bez trudu pokonuje ich wszystkich i zostawia im znak Z wycięty batem na policzkach, co powoduje, że odchodzą w niesławie. Alvarez widzi, że sytuacja jest krytyczna i prosi Alonza o pomoc. Ten przysyła mu znanego z okrucieństwa pułkownika Carlo Cevennę, który stawia sobie za punkt honoru złapanie jeźdźca w masce. Ku jego wściekłości, Zorro nie tylko w ironiczny sposób wita go w Aragonii, ale jeszcze zdobywa sobie względy jego pięknej żony Anity.
Jakiś czas później Zefiro w rozmowie z Alvarezem i Cevenną wyjawia im, w jaki sposób można wyprodukować złoto. Wystarczy tylko liczyć w nocy do dziesięciu tysięcy i nie pomylić się ani razu, jak i również nie pomyśleć ani razu o mieście Konstantynopol. Oczywiście próba ta nie udaje się z powodu zbyt trudnych warunków, jak i też tego, że w nocy Zorro zjawia się osobiście w kwaterze gubernatora i uwodzi Donnę Anitę, prosząc ją o pomoc w pokonaniu jej męża. Bandyta w masce przy okazji umawia się z kobietą następnego dnia na rynku, gdzie obiecuje z nią zatańczyć. Na rynku zjawiają się jednak Zefiro i jego przyjaciele, których po kolei odganiają trzech mężczyźni przebrani za Zorro. Czuwający pułkownik Carlo aresztuje ich wszystkich, szybko jednak odkrywa, że są to ludzie zmuszeni przez prawdziwego Zorro do udawania go i wpadnięcia w zasadzkę wojska. Prawdziwy Zorro zaś zjawia się i tańczy z Anitą, a potem za jej zgodą porywa ją, żądając od jej męża w zamian za uwolnienie kobiety opuszczenie Aragonii. Mężczyzna odmawia, przez co Anita nie zamierza do niego wracać. Ku swojemu rozczarowaniu, Zorro jednak nie nastaje na jej cześć, ale w sposób spektakularny oddaje ją mężowi, gdy ten udaje, że chce wyjechać z Aragonii. Anita powraca do męża i oznajmia z nieukrywanym smutkiem, że nie zdradziła go, ponieważ Zorro jest "niestety" prawdziwym dżentelmenem i nie tknął jej.
Don Alonzo, widząc brak skuteczności w wykonaniu swoich obowiązków przez Alvareza, przybywa do niego i oznajmia mu, że musi on zrezygnować ze stanowiska gubernatora i objąć mało ważny urząd na dworze królowej. Daje się jednak przekupić Alvarezowi, aby go zachować na stanowisku, ale w zamian za to żąda od niego wszystkiego, co mężczyzna zebrał jak dotąd z podatków. Zorro jednak zabiera mu pieniądze, a potem porywa Alvareza i oznajmia mu, że będzie walczył z jego tyranią do czasu, aż w Hiszpanii zapanuje porządek. Deklaruje się też jako zwolennik Don Carlosa, syna Karola IV i pretendenta do tronu Hiszpanii.

[Kronikarz56]

Tom III:
Frasquita, dawna ukochana Josego Cardilli dowiaduje się o jego śmierci. Dyszy żądzą zemsty i winą za ten stan rzeczy obarcza Zefiro. Postanawia się zemścić i prosi o pomoc awanturnika Gardenia. Udaje im się porwać młodzieńca, kiedy ten maluje obrazy na stepie. Frasquita żąda od Zefiro albo głowy, albo okupu w postaci stu tysięcy pesos. Zefiro jednak ucieka im, pozorując atak histerii i wzywając na pomoc pobliski oddział żołnierzy. Gardenio zostaje oskarżony o bycie Zorro, bo miał podczas akcji na sobie jego strój, jednak szybko okazuje się być niewinny i zostaje wyrzucony z więzienia. Frasquita jednak nie zamierza rezygnować z zemsty i wynajmuje do zabicia Zefira bandytę Galena. Były desperado i Gardenio giną jednak w pojedynku z Zorro, zepchnięci przez niego w przepaść. Niedługo potem przybywa informacja o tym, że w Aragonii ma być poprowadzona linia kolejowa. Zefiro wmawia Alvarezowi i Carlo Cevennie, że sama królowa Izabela II, ponieważ sama prowadziła w Madrycie lokomotywę, to oczekuje, że oni dwaj zrobią to samo. Obaj urzędnicy, aby podlizać się władczyni, zgadzają się na to i prowadzą lokomotywę, jednak przesądny lud, zgodnie z przewidywaniami Zefira, spuszcza im solidne lanie, biorąc lokomotywę za diabła, a ich za czarowników.
Don Sebastian Hioro nie odpuszcza Marquicie Rodriguez i chce za wszelką cenę uczynić dziewczynę swoją kochanką. Korzystając z nieobecności jej ojca w domu, nachodzi ją i próbuje zgwałcić, ale córkę rządcy ratuje Maliban, który zakochuje się w niej z wzajemnością. Don Sebastian, który otrzymał od przyjaciela Zefira solidne lanie, składa na niego skargę, ale Zefiro ratuje sytuację, ujawniając szczegóły pobicia. Mimo to Don Sebastian nie odpuszcza i wynajmuje człowieka, aby porwał Marquritę. Zorro jednak czuwa i siłą zmusza najemnika do odstąpienia. Potem Zefiro proponuje Don Sebastianowi specjalny eliksir z oleju rycynowego jako sposób na odzyskanie młodości. Musi, zgodnie z poleceniem, zażyć jedną łyżkę i wypowiedzieć zaklęcie, a jeśli się pomyli, powtórzyć czynność itd. W wyniku tego Don Sebastian dostaje ostrej biegunki. Mężczyzna jednak nie odpuszcza i oferuje Alvarezowi ogromną łapówkę w zamian za niesłuszne oskarżenie Juana Rodrigueza o malwersację, co miałoby zmusić jego córkę do uległości. Zorro jednak nie próżnuje i niedługo po aresztowaniu mężczyzny, porywa Don Sebastiana, Alvareza i pułkownika Cevennę. Wypuszcza ich dopiero wtedy, gdy Alvarez podpisuje ułaskawienie Rodrigueza. Jednak Sebastianowi przed uwolnieniem spuszcza solidne baty, w wyniku czego mężczyzna ostatecznie odpuszcza sobie Marquritę.
Jakiś czas później w Aragonii pojawia się marszałek Serrano i jego piękna i inteligentna, ale za to bardzo niezależna córka Juanita zwana Juaną. Dziewczyna nie cierpi mężczyzn z powodu tego, iż wszyscy jej zalotnicy nie zabiegali o nią dla niej samej, a dla majątku jej ojca. Oboje przybywają do Aragonii w towarzystwie kilku zalotników Juany. Powitanie sprawia im Zorro, który chce oddać szacunek marszałkowi ze względu na jego zasługi. Jego zalotnicy Juany atakują Zorro i zostają przez niego pokonani, do czego Juana sama ich namawia. Zorro urażony takim zachowaniem porywa dziewczynę i zostawia ją na środku pustyni. Niespodziewanie z pomocą przychodzi jej Zefiro. Na dziewczynie sprawia on początkowo wrażenie błazna, jednak dość szybko zaczyna się ona śmiać z jego żartów, a ponadto młodzieniec naprawdę przypada jej do gustu. Prócz tego podoba się jej w nim to, że nie próbuje o nią zabiegać jak wszyscy inni przed nim i wyraźnie lubi z nią rozmawiać. Dodatkowo jego zachowanie odbiera jako, nie do końca jeszcze zrozumianą przez nią grę i zaintrygowana koniecznie chce poznać bliżej młodzieńca. Nie razi jej przy tym to, że wcześniej zalecał się on do Dolores i Mercedes (notabene, obie są jej przyjaciółkami z czasów szkolnych). Dziewczyna pozwala sobie nawet na pocałowanie w usta Zefira podczas ich pierwszego spotkania, a potem na napisanie listu do Zefira i zaproszenia go do siebie. Młodzieniec jest zaskoczony bezpośredniością i łamaniem konwenansów przez dziewczynę, ale jest nią coraz bardziej zachwycony i odwiedza ją, aby zaśpiewać jej w nocy serenadę. Przepędza go jednak Zorro, który w Juanie nie budzi jednak większego zachwytu. Uczucia Zefira i Juany budzi śmiech we wszystkich damach, a zwłaszcza Mercedes i Dolores, które dziwią się gustem przyjaciółki.
Zorro potajemnie porywa Juanę i zaleca się do niej, zdziwiony tym, że Juana woli Zefira zamiast niego. Zorro zaintrygowany próbuje lepiej poznać dziewczynę i jej gusta, a potem napada na dyliżans, którym jedzie angielski lord Lister, który naprawdę jest słynnym złodziejaszkiem Rafflesem, marzącym o zmierzeniu się z samym Zorro. Ten, widząc jego zarozumiałość, postanawia dać mu nauczkę. Okrada go więc z rzeczy, które on wcześniej zabrał innym pasażerom, a nieco później, w zamku marszałka Serrano owe przedmioty wracają do swoich właścicieli z pomocą Zefira. Lord jednak nie rezygnuje i okrada marszałka z jego kosztowności, które zakopuje w ogrodzie i zamierza wywieść przy najbliższej okazji. Nie wie, że obserwowali go Zorro i Juana, którą jeździec w masce o wszystkim powiadomił i wykopują skrzynkę z łupem i gdy złodziejaszek wraca po nie, zostaje wyśmiany przez Juanę. Jednak nie odpuszcza i dalej zamierza zdobyć łup, jednak Zefiro, który tym razem ugaszcza rzekoma lorda, prowokuje atak swego tresowanego byka i sprawia, że podczas szamotaniny z nim Anglikowi wypadają z kieszeni zdobyte łupy. Zostaje on zdemaskowany i aresztowany, jednak Zorro robi się żal złodziejaszka i pomaga mu uciec, pod warunkiem, że nigdy nie powróci on do Hiszpanii. Rzekomy lord powraca więc do swego kraju, czując, iż nie jest w stanie jednak dorównać Zorro.
Ponieważ działalność jeźdźca w masce staje się coraz bardziej intensywna, Don Alvarez ogłasza wysoką nagrodę za jego głowę i grozi żołnierzom, jeśli ci nie zdołają wreszcie schwytać bandyty. Pomimo tego pozostaje on nadal nieuchwytny. Alvarez podejrzewa, że Juanita i jej ojciec mogą mieć coś wspólnego z Zorro, jednak nie może go aresztować ze względu na jego pozycję społeczną. Proponuje marszałkowi, aby ten pomógł mu złapać bandytę, jednak Juana ostrzega za pomocą znaków świecy, że wojsko i policja czuwają i Zorro nie może się pojawić. Alvarez odkrywa to, ale nie może wyciągnąć od dziewczyny i jej rodzica żadnych konsekwencji. Próbuje schwytać Zorro, gdy przypadkiem odkrywa jego kryjówkę w jaskini w górach, jednak mimo wszystko i to się nie udaje z powrotu sprytu bandyty. Alvarez się wścieka, a tymczasem Zefiro coraz częściej bywa u Juany, która jawnie okazuje mu swoje uczucia, nie przejmując się kpinami Mercedes i Dolores oraz innych osób z towarzystwa. Zefiro czuje, że jest w niej coraz bardziej zakochany, a i Juana odwzajemnia to uczucie, jednocześnie zdając się wiedzieć o ukochanym więcej niż wszyscy.
W wyniku intryg Alvareza, Don Anzelmo Corti zostaje oskarżony o malwersacje i z rozkazu Izabeli II ma oddać swoje ziemie Pablowi Ravalesowi. Przerażony mężczyzna dostaje ataku serca na wieść o tym i umiera. Zefiro przerażony przysięga, że nie daruje tego intrygantom. Niedługo potem Zorro zbiera miejscowych ludzi i namawia ich do rebelii przeciwko gubernatorowi. Szybko i sprawnie zorganizowany pucz dochodzi do skutku i Alvarez zostaje obalony. Uciekając przed Zorro, spada w przepaść i ginie, przed śmiercią na chwilę tylko widząc twarz bandyty, który to, aby go zaszokować, zdjąć przed nim maskę. Wkrótce w całej Hiszpanii dochodzi do kilku rebelii, jednej po drugiej, w wyniku której Izabela II zostaje obalona, jej zwolennicy, w tym Ravales i Cevenna zostaje aresztowani. Marszałek Serrano zostaje regentem Hiszpanii i zaprowadza rządy sprawiedliwości w całym kraju. Zorro przestaje działać, gdyż nie jest już potrzebny.
Niedługo potem Zefiro zostaje aresztowany i sprowadzony do zamku marszałka, gdzie Juana radośnie bierze go pod ramię i zabiera do salonu, gdzie czekają na niego jego przyjaciele i wszyscy znajomi, marszałek zaś ogłasza zaręczyny zakochanych. Zefiro jest zaskoczony, ale nie oponuje, gdyż szczerze kocha dziewczynę. Mimo tego, że Hiszpania uznała to za powód do kpin, a Mercedes i Dolores jawnie kpiły sobie z Juany i jej narzeczony, zakochani nie przejmowali się tym. Niespodziewanie, niedługo przed ślubem pojawia się wieść od Zorro, że kocha on Juanę i nie odda jej Zefiro. W dniu ślubu pan młody się nie zjawia, zamiast tego pojawia się Zorro, aby porwać ukochaną. Marszałek każe zablokować wejście do swego pałacu, ale o dziwo zabrania żołnierzom strzelać, a nawet nakazuje im dać po cichu znak Zorro, jak dostać się niepostrzeżenie do pokoju Juanity. Zorro wkrada się do pokoju dziewczyny, którą bierze w ramiona, a ta publicznie zdejmuje mu maskę, przeciw czemu on jednak nie oponuje. Okazuje się wówczas, że Zorro to... Zefiro Cordi, a wiedzieli o tym jak dotąd jedynie jego przyjaciele Porfirio i Malibran. Zefiro przyznaje się, że to on cały czas był Zorro, a jego błazenada była jedynie częścią gry, aby nikt nie podejrzewał go o bycie jeźdźcem w masce. Juana zaś pokochała go m.in. dlatego, że jako bystra osoba zorientowała się w jego grze, podobnie zresztą, jak i jej ojciec, który teraz pozwolił na "porwanie" córki, aby Zorro mógł się w ten sposób publicznie ujawnić i zakończyć ostatecznie swoją działalność. Wszyscy wiwatują na cześć zakochanych, a Mercedes i Dolores załamane mdleją.

[ZORINA13]

Isabel Allende chyba nie lubi Zorro, przedstawiła Diego tak niesympatycznie jako dupiarza.
Co do polskiej powieści Zorro jeździec w masce świetnie się bawiłam czytając o Zefiro. To najlepiej napisana moim zdaniem książka o Zorro.
Bardzo polubiłam postać Juany, która jako jedyna pod maską dworskiego pajacyka i błazna umie dostrzec coś więcej w Zefiro.
Bo jak się okazuję kobiety lubią być rozśmieszane. Juana przebija Lolitę z oryginalnej książki o Zorro która na jej tle wypada dość blado i nijako.
Brakuje mi takiej postaci jak Juana w serialu Disneya by i nasz kochany Diego mógł się w końcu ożenić.

[Kronikarz56]

Ja również jestem niesamowicie zachwycony powieścią o Zorro polskiego autora, udającego jedynie Hiszpana. Zaskoczyło mnie to szczególnie, bo nie spodziewałem się kiedyś, że może istnieć polska powieść o Zorro. Wielka szkoda, że nikt jej nie chciał jak dotąd jeszcze zekranizować. Jedyne, co się tu może nie podobać, to odmiana słowa Zorro na polski język. Dziwnie bowiem brzmi to: "Zorry", "Zorra" itd. Nieco to wkurza, ale cóż... Reszta jest naprawdę rewelacyjna. No, może wolelibyśmy Diego, a nie Zefiro, ale mniejsza o to.
Początkowo miałem nadzieję, że Zefiro/Zorro będzie z Mercedes, ale jednak ostatecznie wybrał on Juanę, zwłaszcza, że jako jedyna umiała ona docenić nie tyle Zorro, co samego Zefiro. To pokazuje, że kobiety lubią być rozśmieszane. A ponadto jeszcze, była na tyle bystra, że poznała się na maskaradzie Zefiro i wiedziała, że to on jest Zorro. Juana rzeczywiście przebija Lolitę z oryginalnej powieści. Tak, mnie też brakuje takiej super postaci kobiecej w serialu Disneya

[ZORINA13]

Jaką książkę o Zorro teraz omówimy ?

[Kronikarz56]

Zasadniczo nie jestem pewien, bo chyba wszystkie możliwe już omówiliśmy. Chyba, że omówimy teraz powieść "MASKA ZORRO" będącą nowelizacją tego mistrzowskiego filmu. Bo książka ma jednak nieco więcej scen i trochę więcej wyjaśnia niż sam film

[ZORINA13]

To omówmy ją teraz.