Forum serialu Zorro

[ZORINA13]

Piękne zakończenie, zawsze mi wyciska łzy z oczu.

[Kronikarz56]

Kapitan Ralf Crewe - ojciec Sary Crewe z filmu "MAŁA KSIĘŻNICZKA" z 1995 roku. Oficer brytyjskiego wojska, wdowiec, bardzo mocno kocha swoją jedynaczkę, którą rozpieszcza, ale też wychowuje na niezwykle mądrą i wrażliwą dziewczynkę. Gdy w roku 1914 wybucha I wojna światowa, ojciec postanawia ukryć Sarę w bezpiecznym miejscu. Oddaje więc ją na pensję do panny Marii Minchin w USA, czyli do szkoły, w której kiedyś uczyła się matka Sary. Mężczyzna powierza jedynaczkę opiece właścicielki pensji, po czym wyjeżdża na front. Pisze listy do swojej córki, sam też otrzymuje listy od niej. Pewnego dnia, podczas bitwy, próbuje uratować przyjaciela, zatrutego gazem musztardowym przez Niemców. Mimo usilnych prób, nie udaje mu się tego dokonać, a sam zostaje zatruty. Cudem odnaleziony na placu boju, trafia do szpitala z amnezją. Znajduje go ojciec jego przyjaciela, pan Randolff, poszukujący swego syna. Mężczyzna bierze Ralfa pod opiekę i wraz z wiernym sługą Ram Dassem pomaga mu powrócić do zdrowia. Pewnego wieczoru do domu, w którym przebywa Ralf, trafia Sara, uciekająca przed policją, niesłusznie oskarżona przez pannę Minchin o kradzież. Dziewczynka poznaje ojca i rzuca mu się w ramiona, ale ten jej nie poznaje. Sara zaczyna płakać i krzyczeć, jej krzyki zwracają uwagę szukającej jej policji i panny Minchin. Ta ostatnia rozpoznaje ojca Sary, ale bezczelnie kłamie, iż Sara jest sierotą i nie ma ojca, a teraz chyba oszalała i zaczepia obcego człowieka. Sara zostaje aresztowana z wierną przyjaciółką Becky. Jednak Ralf doznaje szoku i w jego wyniku odzyskuje pamięć. Wybiega na zewnątrz i woła Sarę po imieniu. Dziewczynka szczęśliwa rzuca mu się w ramiona. Ojciec i córka znowu są razem. Ralf wszystko wyjaśnia, odzyskuje swój majątek i adoptuje Becky. Pan Randolff pomaga mu w tym, po czym wykupuje pensję panny Minchin, zaprowadza na niej swoje zasady, a sama panna Minchin ląduje na bruku. Ralf w ostatniej scenie filmu żegna się z Randolffem, dziękując mu za pomoc, po czym odjeżdża z Sarą i Becky.

[ZORINA13]

Byron Sally, mimo że pozornie taki nieco dziki i szorstki okazał się świetnym przybranym ojcem dla Matthew i Brian Cooper.

[Kronikarz56]

Moim zdaniem był najlepszym z możliwych ojców. Naprawdę nie znam lepszego przybranego ojca niż właśnie on. Całkowicie inaczej wypada tutaj prawdziwy ojciec Matthew, Colleen i Bryana, czyli pan Eathan Cooper. Zastanawia mnie, czy zasłużył on na miejsce w tym rankingu, czy raczej nie bardzo? Chociaż... Jako przypadek najgorszego ojca z możliwych, chyba owszem.

[ZORINA13]

Pan Ethan Cooper pokazał nam, jakim człowiekiem, mężem i ojcem nigdy nie być.
Każdy mężczyzna może mieć dziecko, ale to wcale nie znaczy, że jest ojcem.
Dla mnie, myślenie, że pokrewieństwo to wyłącznie kod genetyczny jest płytkie, miłość je tworzy, geny ma każdy.

[Kronikarz56]

Władysław Tarkowski - ojciec Stasia Tarkowskiego z filmu "W PUSTYNI I W PUSZCZY". Polak z pochodzenia, inżynier z zawodu. Wdowiec, stracił przed laty żonę i dlatego całe uczucia przelał na swojego syna. Patriota, swego czasu walczył w powstaniu styczniowym, a po jego upadku emigrował za granicę i tam zrobił karierę jako inżynier. Żył w wielkiej przyjaźni z angielskim inżynierem Rawlinsonem, z którym razem prowadzili inspekcję i kończyli budowę Kanału Sueskiego. Na święta daje synowi w prezencie sztucer, przypominając mu jednak, że to nie jest zabawka i liczy, że Staś będzie mądrze go używał. Docenia Mahdiego jako inteligentnego przywódcę i uważa, że walczy on o wolność, choć nie pochwala jego metod działania. Gdy Staś i Nel zostają uprowadzeni, pan Tarkowski szybko organizuje pościg, w którym bierze osobiście udział wraz z panem Rawlinsonem i nie odpuszcza, pomimo tego, że dochodzi do burzy piaskowej i część pościgu ucieka. W wyniku burzy tracą konie i muszą zawrócić, aby kontynuować poszukiwania. W przeciwieństwie do Rawlinsona, który już traci wiarę w odnalezienie dzieci, Tarkowski nigdy nie traci na to nadziei. Wraz z przyjacielem i wiernymi angielskimi żołnierzami poszukuje Stasia i Nel, a gdy znajduje jeden z ich latawców z wiadomościami, zyskuje pewność, że dzieci żyją. Zaczynają poszukiwania, ostatecznie docierają do wioski Kalego, skąd nie tak dawno ruszyli Staś i Nel na czele karawany. Mimo obaw Rawlinsona, że dzieci na pewno już zginęły, bo przez pustynię nikt nie przejdzie, poszukiwania są kontynuowane, głównie dzięki determinacji Tarkowskiego. Przynoszą one sukces, gdyż ojcowie odnajdują dzieci w ostatnim dosłownie momencie, kiedy te ze swoją karawaną prawie już umierają z pragnienia. Ojcowie biorą w ramiona swoje pociechy i następuje happy end.

[ZORINA13]

Ojciec Mateusz, zanim został ojcem Mateuszem.

[Kronikarz56]

William Turner senior, znany też jako Bill "Cholewa" Turner - pirat z załogi „Czarnej Perły”, ojciec Williama Turnera juniora, bohater filmów Disneya "PIRACI Z KARAIBÓW - SKRZYNIA UMARLAKA" oraz "PIRACI Z KARAIBÓW - NA KRAŃCU ŚWIATA". Dobry pirat, dawny przyjaciel Jacka Sparrowa, pływał z nim na pokładzie "Czarnej Perły". Bardzo kochał swoją żonę i syna, ale kochał też morze i pirackie życie. Kiedy na statku doszło do buntu I oficera, Hectora Barbossy, Bill początkowo wziął w nim udział, nie spodobało mu się jednak to, że Jack został porzucony na pewną śmierć na bezludnej wyspie. Wystąpił w obronie kapitana. Nie posłuchano go jednak. Gdy piraci dowodzeni teraz przez Barbossę odnaleźli Wyspę Umarłych i skarb, w tym przeklęte azteckie medaliony, Bill postanowił to wykorzystać. Wiedząc, że zdjęcie klątwy jest możliwe jedynie wtedy, gdy zbierze się wszystkie medaliony i odda nieco swojej krwi jako zapłatę za ich zabranie, Bill zabrał jeden z medalionów, samemu padając ofiarą klątwy i wysłał go synowi. Piratom, gdy to odkryli wyjawił, że zrobił to po to, aby nigdy nie zdjęli z siebie klątwy i zostali na zawsze upiorami, bo na to zasłużyli. Barbossa z zemsty przywiązał go do armaty i wyrzucił na dno morza. Bill wiele dni spędził w tym stanie, nie mogąc się wydostać ani umrzeć z powodu klątwy, która i jego dopadła. Wówczas odnalazł go Davy Jones, mroczny kapitan "Latającego Holendra", który zaproponował mu uwolnienie w zamian za wstąpienie w szeregi jego załogi. Bill zgodził się, dopiero poniewczasie rozumiejąc, że wpadł z jednej klątwy w drugą. Służył jednak u Jonesa, a po latach na jego polecenie odwiedził Jacka Sparrowa, przypominając mu, że ten ma dług do spłacenia Jonesowi i naznaczył Jackowi dłoń czarnym piętnem, które przyciągało do niego potwora, Krakena. Bill nieco potem odkrył, że jego syn Will trafił na pokład "Latającego Holendra" i został na nim uwięziony. Zaczął mu pomagać, wprowadzał go w zasady życia na statku i pomógł odkryć, gdzie Jones chowa klucz do Skrzyni Umarlaka, w której trzymał swoje serce. Tylko niszcząc owo serce można było zabić Jonesa. Bill pomógł potem uciec Willowi ze statku wraz z kluczem, za co Jones uwięził go pod pokładem. Jakiś czas później Bill w wyniku klątwy stał się dosłownie częścią statku, od którego odrywał się tylko na krótki czas. Oderwał się tak raz, kiedy na pokład trafiła uwięziona Elizabeth, ukochana Willa. Powiedział jej wówczas, aby ostrzegła jego syna, aby nie zabijał Jonesa: ten bowiem, kto to zrobi, będzie musiał zająć jego miejsce, a Bill nie chciał, aby Willa spotkał taki los. Nieco później Bill, będąc w transie zabił admirała Norringtona, który początkowo zdradził Elizabeth, ale teraz pomógł jej uciec. W czasie ostatecznej bitwy sił Jacka Sparrowa z Davym Jonesem, Bill znowu będąc w transie walczył ze swoim synem, nie poznając go. Potem jednak, gdy Will został ranny, Bill wyrwał się z transu i zaatakował Jonesa, co dało Jackowi czas na uratowanie Willa: włożył szablę w rękę na wpół martwego Willa i przebił nim serce Jonesa. W ten sposób Davy Jones zginął, a Will został nowym kapitanem "Latającego Holendra". Jako taki pomógł pokonać złego lorda Becketta, po czym Will przejął obowiązki, jakie niegdyś wykonywał, lecz potem porzucił Jones. Było to odwożenie do zaświatów dusz ludzi zmarłych na morzu, z pozwoleniem, aby tylko raz na dziesięć lat zejść na ląd do ukochanej Elizabeth. Will spędza z ukochaną, którą niedawno poślubił dzień i noc, po czym wraca na pokład. Proponuje ojcu, aby odszedł na wolność, ale ten postanowił z nim zostać i wspierać go w jego misji. Gdy nastoletni już syn Willa, Henry z pomocą Jacka zniszczył Trójząb Neptuna, który zniwelował wszystkie czary rzucone na morzu, "Latający Holender" nie musiał już odwozić dusz do zaświatów, a Will wrócił do bliskich. Bill towarzyszył mu wówczas i prawdopodobnie po wszystkim zamieszkał z synem, synową, wnukiem i jego ukochaną, ciesząc się zasłużoną emeryturą.

[ZORINA13]

Paweł Lubicz (​​"Klan") — pater familias

Apodyktyczny domowy tyran, który dla żon (na przestrzeni lat doczekał się dwóch) oraz dwóch córek chce być źródłem prawa i sędzią decydującym o wszystkim. Nieco więcej ciepła okazuje tylko synkowi — beniaminkowi, wobec którego jest znacznie mniej wymagający niż wobec córek. Paweł Lubicz (Tomasz Stockinger) to zdecydowanie najmniej sympatyczna postać w naszym zestawieniu, odzwierciedlająca bardzo tradycyjny model ojcostwa i męskości. Pan doktor zawsze po przyjeździe do domu z kliniki musi mieć podany świeży, zdrowy obiad, który szykuje mu jego (także pracująca) żona (Dorota Kamińska). Jako ojciec Lubicz zajmuje się wydawaniem nakazów i zakazów, nigdy natomiast nie widziano, by na przykład zrobił dziecku kanapki do szkoły…

[Kronikarz56]

Hrabia Tomasz Łęcki - polski arystokrata, ojciec Izabeli Łęckiej, bohater serialu "LALKA" z 1977 roku. Był człowiekiem niezwykle dostojnym, ale też pozbawionym całkowicie zmysłu samozachowawczego. Ożenił się i doczekał córki w późnym wieku, bowiem w trakcie akcji powieści ma sześćdziesiąt lat. Początkowo hula po świecie, wędrując i dobrze się bawiąc wraz ze swoją córką, bez żony, która zmarła jakiś czas temu. Nawiązuje bliższą znajomość z Wiktorem Emanuelem, królem włoskim i inwestuje mocno w jego władzę, a gdy ten ją traci, Łęcki ponosi poważne straty. Dodatkowo jeszcze jego wystawny tryb życia był niezwykle kosztowny. W wyniku tego Łęcki nie był w stanie wkrótce wieść takiego życia, do jakiego przywykł, zaczął robić długi i musiał sprzedać swoją kamienicę, za którą zresztą swego czasu sporo przepłacił. Wtedy zjawił się Wokulski, oferując pomoc w interesach. Łęcki długo nie zorientował się, że Wokulski pragnie poślubić jego córkę Izabelę, w której się zakochał, wychodząc z założenia, że po prostu chce on mieć zyski z interesów z nim. Kiedy jednak okazuje się, że Wokulski jest zainteresowany Izabelą, co uświadomiła mu siostra, hrabina Karolowa, ostatecznie wyraża zgodę na ten związek, a wręcz pcha sam córkę w ramiona Wokulskiego, którym ona gardzi, aby ratować budżet rodziny. Gdy jednak erotyczne flirty Izabeli z kuzynem Starskim wychodzą na jaw, Wokulski oburzony zrywa zaręczyny, a Łęcki podupada na zdrowiu i robi córce wymówki za jej lekkomyślne zachowanie. Zaręcza ją potem z dużo starszym od niej Marszałkiem, ale Izabela nie rezygnuje z flirtów, tym razem z młodym inżynierem, co ostatecznie rozsierdza jej narzeczonego, który z nią zrywa. W ten sposób ostatnia deska ratunku dla Łęckich przepada i pan hrabia umiera na apopleksję.

[ZORINA13]

Podły człowiek. Najpierw narobił długów, a potem chce sprzedać własne dziecko, zamiast ponieść konsekwencje własnych błędów.

[Kronikarz56]

Maksymilian von Wittelsbach - ojciec Sissi, a także jej rodzeństwa Ludwika Wilhelma, Heleny (Nene), Teodora (Glucka), Marii, Zofii, Matyldy i Maksymiliana (Mappiego). Mąż Ludwiki, książę bawarski. W trylogii filmowej "SISSI" z Romy Schneider w roli głównej, Maksymilian jest ukazany jako niezwykle kochający mąż i ojciec, dobroduszny człowiek i serdeczna, bardzo sympatyczna osoba. Jest tam człowiekiem oddanym swoim bliskim, ale przy okazji o nieco prostym podejściu do życia i prostych manierach. Ludwika chwilami denerwuje się na niego z tego powodu, ale bardzo go kocha i wie, że on kocha ją, a kiedy król Bawarii domaga się od Maksymiliana, aby z powodu ślubu Sissi z cesarzem zmienił on swoje nastawienie do dobrych manier i etykieta, Ludwika broni go dzielnie mówiąc, że jej mąż będzie taki, jaki jest i świat musi to akceptować. Maksymilian jest też bardzo kochającym ojcem wobec wszystkich swoich dzieci, ale najbardziej kocha Sissi, która jest jego oczkiem w głowie. Dodatkowo lubi męskie rozrywki, takie jak kręgle czy picie piwa i śpiewanie piosenek. Przy okazji, gdy Ludwik Wilhelm potajemnie bierze ślub z ukochaną, która jest aktorką, Maksymilian pomaga żonie to zaakceptować, a ponadto udaje mu się załatwić u Franciszka Józefa i jego ojca tytuł baronowej dla synowej, aby ten związek został bardziej zaakceptowany przez społeczeństwo. Podsumowując, jest zatem kochającym mężem i ojcem, którego maniery pozostawiają wiele do życzenia, ale który jest jowialny i serdeczny i zawsze można na nim polegać. Obraz ten przedostał się też do bajek "SISSI - MAŁA KSIĘŻNICZKA" oraz częściowo do bajki "KSIĘŻNICZKA SISSI", choć tam jest pokazany nieco poważniej.

A jaki był prawdziwy Maksymilian von Wittelsbach?

[ZORINA13]

No właśnie jaki był naprawdę ?

[Kronikarz56]

Prawdziwy Maksymilian Wittelsbach, zwany też Maksymilianem Bawarskim zdecydowanie daleki był od wizerunku stworzonego przez filmy i bajki, gdzie widzimy go jako kochającego męża i ojca. O ile jeszcze ojcem był całkiem dobrym, to mężem był fatalnym. Swoją żonę, Ludwikę poślubił jedynie z powodów politycznych, czego zresztą wcale przed nią nie ukrywał. Po ślubie szybko wyjechał do Egiptu, gdzie dla zabawy wspiął się na piramidę Cheopsa i grając na cytrze śpiewał tam serenady. W domu bywał zasadniczo rzadziej niż podczas podróży. Oprócz dzieci z Ludwiką miał jeszcze kilkoro dzieci z nieślubnego łoża i potrafił jadać z nimi przy stole. Z żoną wiedli życie osobne, każde zajęte swoimi pasjami. Maksymilian kochał literaturę i historię, miał ogromną bibliotekę, w jednej sali swego domu miał wielki kamień nazywany Okrągłym Stołem, przy którym zasiadał z przyjaciółmi. Lubił zjeść i wypić, szczególnie bawarskie kiełbasy i bawarskie piwo. Lubił się wygłupiać m.in. przebrany za clowna rozbawiał swoje dzieci, wykonując na koniu wymyślne sztuczki. Sissi była jego ulubienicą i jako dziecko nieraz mu towarzyszyła podczas wycieczek do wsi lub do karczmy, gdzie oboje udawali żebraków i pili razem piwo i zajadali się kiełbasą. Maks był osobą nieraz nie tylko prostą, co wręcz prostacką, czym zrażał do siebie innych, a zwłaszcza w Wiedniu. Nie znosił z wzajemnością arcyksiężnej Zofii, swojej szwagierki.

[ZORINA13]

Był dobrym ojcem, kochał Sissi a poza tym nie widzę w nim specjalnych zalet.