Forum serialu Zorro

[Kronikarz56]

Oj tak. Już na samym początku filmu wywołuje awanturę z taką wredną sąsiadką, której twarz potem ma Zła Wiedźma z Zachodu we śnie Dorotki o Krainie Oz A potem, choć wiernie towarzyszy Dorotce w podróży, prawie co chwila się psoci lub wszędzie zagląda. To on niechcący demaskuje Oza, pamiętasz?

[ZORINA13]

Tak, pamiętam.

[Kronikarz56]

Uroczy z niego piesek, choć zdecydowanie niesforny.
"Dopadnę cię, ślicznotko. I tego twojego psa też" - zapowiada Zła Czarownica z Zachodu.

[ZORINA13]

Biały Kieł z "Białego Kła", reż. Randal Kleiser, 1991 r.
Tytułowego Białego Kła zagrał pies będący krzyżówką wilka i psa (
Filmowa opowieść o nietypowej przyjaźni człowieka i psa na tle majestatycznej Alaski do dzisiaj trzyma klasę.

[Kronikarz56]

Tak, ta opowieść jest ponadczasowa, chociaż należy zauważyć, że Biały Kieł nie jest do końca psem. To mieszaniec husky oraz wilczycy. W dużej mierze traktowany jak odmieniec z tego właśnie powodu. Jego losy są odwróceniem losów Bucky, innego psiego bohatera Jacka Londona. Ciekawa szczegółów, senorita?

[ZORINA13]

Proszę opowiedzieć.

[Kronikarz56]

A zatem mamy dzisiaj dwa kolejne pieski do omówienia. Proponuję najpierw opowiedzieć o Bucku, bohaterze powieści "ZEW KRWI". Bo ona była pierwsza. Potem przejdziemy do Białego Kła, a potem do kolejnej ciekawej psiej postaci, która jako jedyna w tym rankingu... istniała naprawdę, ale też stała się bohaterem filmu. Zainteresowana? Zaczynamy?

[ZORINA13]

Tak, na pewno to będzie interesująca psia podróż.

[Kronikarz56]

He he he. A i owszem, interesująca. A zatem, moja droga senorita, wsiadaj na nasze sanie z psim zaprzęgiem i ruszajmy na Alaskę w czasy gorączki złota. Tam bowiem poznamy losy pierwszego z naszych psich bohaterów. Bucka, bohatera powieści Jacka Londona "ZEW KRWI"

[ZORINA13]

Już czuje ten zew przygody.

[Kronikarz56]

BUCK - główny bohater powieści Jacka Londona "ZEW KRWI". Pies będący mieszańcem bernardyna i owczarka collie. Był kiedyś psem sędziego, który bardzo o niego dbał. Pewnego dnia psa uprowadził jeden z pracowników sędziego i sprzedał go ludziom kupującym psy do psich zaprzęgów na Alasce. Buck początkowo nie umie oswoić się z obecną sytuacją, próbuje się stawiać swoim panom, ale w końcu zaczyna uczyć się radzić sobie w nowych okolicznościach. Zmienia kilka razy swoich właścicieli, podobnie jak reszta zaprzęgu. W międzyczasie pokonuje w walce nienawidzącego go przywódcę stada i staje się sam liderem grupy. Gdy trafia w ręce trójki ludzi (kobiety Mercedes podróżującej z mężem i bratem), nie mającymi zielonego pojęcia o podróży po Alasce, dość szybko cały zaprzęg tonie na zamarzniętym jeziorze, które chcieli przejechać. Wraz z nimi giną właściciele. Jedynie Buck ocalał, ponieważ sprzeciwił się swemu panu, czując na lodzie niebezpieczeństwo, a gdy jego pan próbował go pobić na śmierć, uratował go traper John Thornton, do którego Buck potem przechodzi. John i jego dwaj towarzysze szukają złota, ofiarowują psu wraz ze swoimi pieskami wiele miłości, którą Buck odwzajemnia. Szczególnie kocha Johna i raz ratuje mu życie, gdy ten wpada do rwącego potoku. Innym razem wygrywa dla niego zakład, ciągnąc bardzo ciężkie sanie. Gdy w końcu poszukiwacze znajdują złoto i zaczynają je wydobywać, Buck korzystając z postoju zaczyna biegać do lasu z miejscowym wilkiem, z którym się zaprzyjaźnia. Ciągnie go do dziczy, ale mimo to zawsze wraca do swego pana. Raz walczy z niedźwiedziem, innym razem udaje mu się w kilku-dniowym pościgu zabić łosia. Gdy po tym polowaniu wraca do obozu, okazuje się, że grupa Indian zabiła Johna i jego towarzyszy. Buck w furii morduje wielu wojowników plemienia, tańczących nad ciałami zabitych i potem odchodzi do lasu, gdzie pokonuje przywódcę stada wilków i zajmuje jego miejsce. Od tego czasu porzuca świat ludzi i gnębi indiańskie plemię, kradnąc mu jedzenie i niszcząc namioty. Jedynym jego kontaktem ze świata ludzi jest odwiedzanie miejsca, w którym zginął jego ukochany pan.

[ZORINA13]

Wzruszająca historia.

[Kronikarz56]

A i owszem, chociaż bardzo przygnębiająca. Co ciekawe, w filmowych adaptacjach rzadko kiedy Buck jest ukazany taki, jaki był w książce. Zwykle jest to owczarek alzacki albo dog angielski. Bernardyn rzadko jest pokazywany w filmowej wersji tej opowieści.

Przeciwwagą do przygód Bucka jest inna powieść Jacka Londona, czyli "BIAŁY KIEŁ". Jesteś ciekawa jego przygód?

[ZORINA13]

Proszę opowiedzieć. Widziałam film, ale dawno temu i nie pamiętam szczegółów.

[Kronikarz56]

BIAŁY KIEŁ - tytułowy bohater powieści Jacka Londona, był on mieszańcem psa husky oraz wilczycy, przywódczyni stada. Biały Kieł był w jednej czwartej psem i trzech czwartych wilkiem. Początkowo wychowywany przez matkę w puszczy, później przypadkiem trafił wraz z nią do Indian. Tam jeden z nich, Szary Bóbr rozpoznał w wilczycy sukę o imieniu Kiche, która należała do jego zmarłego brata i podczas głodu przystała do sfory wilków. W wiosce szczeniak prześladowany przez inne psy stał się samotnikiem. Rozłączono go z matką, a jego pan traktował go bez uczuć, choć sprawiedliwie, przez co Biały Kieł się do niego przywiązał. Dwukrotnie uciekał z obozu, lecz wracał. Szybko okazał się silniejszy od innych psów i nauczył się z nimi walczyć. Dla Szarego Bobra i jego syna był w zaprzęgu psem pociągowym. Jego agresję i umiejętność walki w forcie Jukon zauważył facet zwany Pięknisiem, który postanowił kupić wilczura od Indianina. Ten nie chciał się zgodzić, ale ostatecznie poznawszy smak whisky pozwolił się upić Pięknisiowi i po pijaku sprzedał mu psa. Rano, wytrzeźwiawszy, załamał się, ale słowa dotrzymał i psa oddał. Biały Kieł początkowo próbował do niego uciec, ale Szary Bóbr oddał go nowemu właścicielowi, który za ucieczkę dotkliwie go pobił. Wobec złego traktowania, bicia i głodzenia Biały Kieł całkowicie zdziczał. Wykorzystywany był do nielegalnych walk z innymi psami i wilkami oraz pokazywany jako „pies zapaśnik”. Przez długi czas był niepokonany, ale kiedy starł się z buldogiem Cheerokee, omal nie zginął. Uratowany został jednak przez dwóch ludzi: Matta i Weedona Scotta, który stał się jego nowym panem. Weedonowi początkowo z trudem przychodziło ponowne oswojenie wilka, który ostatecznie odzwięczył mu się wyjątkową wiernością i miłością. Kiedy mężczyzna zmuszony jest powrócić do rodzinnego domu w hrabstwie Santa Clara, Biały Kieł nie chce zostać z Mattem i Scott zabiera go ze sobą. Życie na południu jest dla niego przyjemne, choć większość ludzi ma początkowo obawy przed jego wilczą naturą. Najbardziej wroga jest jednak suczka owczarka niemieckiego, Collie. Wychowany na dzikiej północy Biały Kieł musi zmienić swoje nawyki, by przystosować się do życia na farmie w Kalifornii, lecz dzięki wrodzonej inteligencji oraz posłuszeństwu szybko się uczy i zdobywa ludzkie uznanie. Oddaje przysługę sprowadzając pomoc, kiedy Weedon spada z konia. Szczere uczucie rodziny zdobywa jednak w obronie Scotta seniora przed śmiertelnym niebezpieczeństwem. Zagryza wówczas Jima Halla, zbiegłego skazańca, gdy ten wdziera się do domu, by zamordować sędziego, który skazał go na długoletnie więzienie. Pies odnosi w tej walce poważne rany (trzykrotnie postrzelony, doznaje też złamań i obrażeń wewnętrznych) i niemal cudem unika śmierci. Z wolna powraca jednak do zdrowia, a potem zostaje ojcem sześciu szczeniąt: matką jest Collie, która przełamała swoją instynktowną wrogość do wilka.