Forum serialu Zorro

[ZORINA13]

Piękny film, bardzo wzruszający o sile przyjaźni.

[Kronikarz56]

Nie inaczej, a przy okazji, postać Białego Kła jest częściowo inspiracją dla innej postaci psiej z pewnego filmu animowanego Stevena Spielberga. Mowa o bajce "BALTO", gdzie bohaterem jest naprawdę istniejący pies. Ale w filmie mocno zainspirowali się "BIAŁYM KŁEM". Jesteś ciekawa szczegółów?

[ZORINA13]

Nie kojarzę tej bajki "BALTO", proszę opowiedzieć.

[Kronikarz56]

"BALTO" - główny bohater filmu animowanego Stevena Spielberga "BALTO", dodatkowo drugoplanowa postać sequeli "BALTO 2: WILCZA WYPRAWA" oraz "BALTO 3: WICHER ZMIAN". Żył na początku XX wieku. W pierwszym filmie poznajemy jego historię. Balto jest synem husky i białej wilczycy. W społeczności psiej jest traktowany jak odmieniec z powodu swojego pochodzenia. Mieszka niedaleko miasta Nome na Alasce, na starej, opuszczonej łodzi wraz z wiernym kumplem, gąsiorem Borysem oraz dwoma misiami polarnymi Mukiem i Lukiem. Marzy o tym, aby być lubiany przez innych. Zakochuje się w suczce husky imieniem Jenna, jednak do niej zaleca się zarozumiały pies Steele. Jenna jednak zdecydowanie woli Balto, podziwiając jego odwagę i szlachetne serce. Ludzie jednak nie dopuszczają Balta do siebie i swoich psów, obawiając się jego wilczej natury, a inne husky ze Steelem na czele dokuczają Balto. Pewnego dnia w mieście wybucha epidemia błonicy. Wiele dzieci zaczyna chorować, w tym Rosa, właścicielka Jenny. Balto bierze udział w wyścigu psów mających być wybranych do zaprzęgu mającego przywieźć lekarstwo. Niestety, chociaż wygrywa, nie zostaje przyjęty i wodzem zaprzęgu zostaje Steele. Ten jednak, z powodu swej zarozumiałości, gubi się w śnieżycy. Balto z przyjaciółmi rusza szukać zaprzęgu, ale atakuje ich niedźwiedź brunatny. Pomaga im Jenna, która poszła za nimi, ale zostaje ranna w tej walce. Balto każe jej zawrócić razem z Borysem, Mukiem i Lukiem. Sam rusza dalej, odnajduje zaprzęg, oznaczając wcześniej drogę znakami na drzewach, aby wiedział jak wrócić i proponuje pomoc. Psy chcą ją przyjąć, ale nie Steele, który próbuje zabić Balto. Nie udaje mu się to, a Balto zostaje nowym wodzem. Niestety, Steele z zemsty robi nowe znaki na drzewach, aby zaprzęg się zgubił. W wyniku tego Balto traci chwilowo orientację i spada w przepaść, ale bez zaprzęgu. Przeżywa, a otuchy mu dodaje duch jego matki, dzięki której odzyskuje wiarę w siebie i wraca do reszty. Ponownie sprawdza znaki na drzewach i po zapachu poznaje te, które sam zrobił. Dzięki temu odnajduje właściwą drogę, ale wybucha śnieżyca. Sytuację ratuje jednak Jenna, która za pomocą rozbitych butelek na pagórku tworzy zorzę polarną, którą zauważa Balto i prowadzony przez niego zaprzęg na miejsce. Lekarstwa docierają na czas, dzieci zostają uratowane, a Balto staje się bohaterem miasta, a po jego śmierci po wielu latach postawiono mu pomnik.

W drugim filmie dowiadujemy się, że Balto poślubił Jennę i ma z nią kilkoro dzieci, ale prawie wszystkie wyglądają jak husky poza najmłodszą córką Szarką wyglądającą jak wilk. Szarka z powodu swojego wyglądu czuje się gorsza i ostatecznie ucieka, aby dołączyć do stada wilków i zostać ich przywódcą. Balto gna za nią, aby ją sprowadzić do domu, ale widząc, iż w stadzie odnalazła ona swoje miejsce, rezygnuje z tego i pomaga jej w staraniach wyprowadzenia stada wilków w bezpieczne miejsce od myśliwych. W trzecim filmie Balto pomaga swojemu synowi Kodiemu, który zostaje psem roznoszącym pocztę i musi mierzyć się z nową techniką pocztową w postaci samolotów oraz zmierzyć się z groźnymi rywalami.

Warto zauważyć, że bajka "BALTO" powstała na podstawie... prawdziwych wydarzeń. Jednak to, czy Balto był rasowym husky czy też mieszańcem husky i wilka jest względne. Jedni uważają, że tak. Inni z kolei, że to legenda stworzona przez Spielberga, który inspirował się "BIAŁYM KŁEM". Prawda prawdopodobnie nigdy nie wyjdzie na jaw. Ale prawdziwa historia Balta nie była tak cukierkowa jak w animacji pana Stevena. Chcesz ją poznać, seniorita Zorina?

[Kronikarz56]

Balto i jego pan



Pomnik Balto w Central Parku w Nowym Jorku.

Prawdziwa historia Balto wygląda jednak nieco inaczej niż w bajce. Nie wiadomo, czy Balto był rzeczywiście mieszańcem psa i wilka, czy może rasowym husky. Zdania na ten temat są podzielone. Wiadomo jednak, że w roku 1925 w mieście Nome na Alasce wybuchła epidemia błonicy i zmarło na nią kilkoro dzieci, wiele zaś poważnie zachorowało. Jedynym lekarstwem była surowica, ale żeby ją sprowadzić, trzeba było dostarczyć ją, a z powodu kiepskiej pogody samoloty i statki nie dotarłyby na miejsce o czasie. Jedynym sposobem były psie zaprzęgi. Rozstawiono kilkanaście na całej trasie do Nome, gdy jeden zaprzęg dotarł do jednego punktu sztafety, przekazywał lekarstwa drugiemu itd. Najtrudniejszą trasę pokonały sanie na czele z psem Togo. Potem przekazywano lekarstwa Charliemu Olsonowi, a potem Gunnarowi Kaasenowi i jego zaprzęgowi z psem Balto na czele. Przejechali oni swój kawałek trasy i na tym miało się skończyć. Ostatni zaprzęg jednak nie mógł ruszyć, ponieważ jego właściciel zachorował i nie był w stanie jechać. Zaprzęg z Balto na czele zatem ruszył dalej, przez ostatnią trasę do miasta. Rozpętała się wówczas śnieżyca, wskutek której Gunar na kilka godzin stracił wzrok i mógł polegać tylko na Balto, który poprowadził cały zaprzęg we właściwym kierunku. Dzięki temu leki dotarły na czas i dzieci zostały uleczone. Balto i jego pan zostali uznani za bohaterów. Dzielnemu pieskowi sama Mary Pickford wręczyła wieniec, a Balto zagrał ze swym panem w filmie dokumentalnym o sobie i ruszył w tournee po USA. Kilka miesięcy później postawiono Balto pomnik w Nowym Jorku w Central Parku. A na część niezwykłej sztafety, nazwanej Wielkim Wyścigiem Miłosierdzia, urządza się do dzisiaj wyścigi psich zaprzęgów.

Dalsze losy Balto nie były jednak szczęśliwe. Choć sława nie ominęła wszystkich uczestników sztafety i każdy z nich został hojnie nagrodzony, to jednak Balto i jego pan zdobyli najwyższe uznania. Wzbudziło to zazdrość, a nawet nienawiść pozostałych właścicieli zaprzęgów, w tym właściciela psa Togo, głoszącego wszystkim, którzy chcieli go słuchać, że pan Balto zgarnia całą sławę dla siebie. Z czasem zaczął nawet twierdzić, iż to on i Togo, a nie Kaasen i Balto dotarli z lekami do miasta i tylko zbieg okoliczności sprawił, że to nie oni zdobyli za to zasługi. Była to nieprawda, ale plotka ruszyła pełną parą. Balto zaś z czasem został sprzedany przez swego pana z resztą zaprzęgu do cyrku, gdzie pieski były bardzo źle traktowane. Na szczęście z czasem pewien młody człowiek rozpoznał psy w cyrku i oburzony warunkami, w jakich żyją, zorganizował zbiórkę i wszystkie pieski wykupił. Miasto Nome wzięły psy pod opiekę i teraz dopiero doczekały one spokojnej starości.

[ZORINA13]

Jaka interesujące ciekawostki. Dzielnemu pieskowi sama Mary Pickford wręczyła wieniec.
Przykre, że Balto został sprzedany do cyrku gdzie był źle traktowany.

[Kronikarz56]

Nie inaczej. Niedawno przeczytałem kilka dodatkowych ciekawostek. Okazuje się, że za ten los Balto odpowiada... pan psa Togo, czyli ten, który tak zazdrościł Balto i jego panu sławy. Ów łajdak był w połowie i to chyba większej właścicielem Balta i zmusił jego oraz cały zaprzęg do występów cyrkowych. Póki co nie było w tym nic złego, bo pan i trener Balta był z pieskami cały czas. Jednak pan Togo zaczął z czasem sobie przypisywać zasługę za dostarczenie leku do miasta i doprowadziło to do sprzeczek z panem Balto, który szybko odkrył, że z jego zdaniem nikt się tu nie liczy, dlatego zły i obrażony odszedł, zostawiając pieski na pastwę losu. Na szczęście, po wielu miesiącach upokarzającego życia i bardzo złego traktowania, podczas którego psów nie karmiono za dobrze, a niekiedy nawet wcale, ktoś rozpoznał Balto i jego grupę i zorganizował zbiórkę pieniędzy, za pomocą których wykupiono Balto i jego psich kolegów. Dopiero teraz pieski dostały życie takie, na jakie zasłużyły - pełne godności.

Wielka szkoda, że dzisiaj mało kto o tym pamięta, a nawet niektórzy filmowcy próbują przypisać Togo i jego panu. Prawda jest taka, że Balto zasłużył na pomnik, choć Togo rzeczywiście też odegrał ogromną rolę w tym wszystkim i oba pieski zasłużyły na równy szacunek. Tyle, że Togo wiódł godziwe życie po sztafecie z lekarstwem. Z kolei Balto nie miał tyle szczęścia, znudził się jako ikona bohaterstwa i zapomniano o nim... Na szczęście nie wszyscy zapomnieli, dzięki tym, którzy pamiętali, Balto zyskał godziwą emeryturę. Historia jak z filmu Hollywood, ale mająca miejsce naprawdę.

[ZORINA13]

Cywil to pies milicyjny, który razem ze swoim opiekunem, sierżantem Walczakiem, ściga przestępców. Sympatyczny duet rozwiązuje różne zagadki kryminalne i bierze udział w brawurowych akcjach.
Przygody psa Cywila to młodzieżowy serial telewizyjny, który stał się inspiracją dla późniejszych produkcji kinowych. Trudno wytłumaczyć, dlaczego zszedł z anteny po wyemitowaniu zaledwie siedmiu odcinków. Serial opowiadał o przygodach dzielnego psa Cywila i jego opiekuna – sierżanta Walczaka.
Owczarek niemiecki o wdzięcznym imieniu Cywil początkowo miał zostać psem policyjnym, jednak na skutek nadwyżki psów w ośrodku treningowym został oddelegowany do Domu Dziecka, gdzie miał spełniać rolę maskotki. Rezolutny Owczarek nie chciał jednak spędzać reszty życia na bawieniu dzieci i szybko uciekł z sierocińca. Sierżant Walczak, milicjant z oddziału zajmującego się szkoleniem psów policyjnych, zdecydował się wziąć psa w opiekę i przysposobić do pełnienia funkcji służbowych.

[Kronikarz56]

Pies Cywil - owczarek alzacki, pies milicyjny, wierny kompan sierżanta Walczaka, główny bohater serialu "PRZYGODY PSA CYWILA". Pies niezwykle mądry, bystry i uroczy, pozbawiony agresji, ale nie wahający się szczekać i gryźć, kiedy tego potrzeba. Dobrze wyszkolony, wykonuje swoje polecenia w sposób skrupulatny. Narodził się jako ostatni z miotu, nadprogramowy. Zgodnie z poleceniem przełożonych miał zostać uśpiony, ale uratował go sierżant Walczak. Upozorował on, że sam zabił psa i go zakopał, w rzeczywistości zabrał szczeniaka do siebie i ukrywając go, wychował, oddając go pod opiekę pewnej suczki z kilkoma innymi szczeniętami. Ukradł też szczepionkę, aby zaszczepić szczeniaka. Gdy sprawa się wydała, Walczaka uratował jego komendant, który bardzo go lubił i do tego uważał szczeniaczka za godnego bycia psem milicyjnym. To on nadaje mu imię Cywil i takie zostaje przyjęte. Walczak zostaje panem i trenerem Cywila, jednak ten, gdy podrasta i przechodzi szkolenie, nie wykonuje wszystkich poleceń jak należy, przez co niechętny mu porucznik Zubek żąda pozbycia się go. Cywil zostaje odesłany zatem do domu dziecka jako pupil dzieci, ale ostatecznie ucieka pierwszej nocy do swego pana i bierze udział w szkoleniu, zdając je śpiewająco. Zostaje wraz ze swym panem przydzielony do misji specjalnych. Jego pierwszym wykonanym zadaniem jest odnalezienie dzieci, które zgubiły się w lesie. Potem bierze udział w pościg za bandytą, ale ten wciąga go do pociągu i przygniata skrzynkami. Nieco później zostaje złapany, ale Cywila z nim nie ma. Rozpoczynają się poszukiwania pieska. Tymczasem ten trafia w ręce przemytnika, który widząc, iż pies jest tresowany i reaguje na melodię z opery "Carmen" celowo ją gwiżdże i zmusza do przemycania towarów przez rzekę z Czechosłowacji do Polski. Interes szybko jednak zostaje zdemaskowany i przemytnik zostaje aresztowany, a Cywil przypadkiem trafia na posterunek milicji, gdzie spotyka swojego pana. Radości nie ma końca. Potem Walczak i Cywil wracają do pracy i razem biorą udział w pościgu za dwoma bezwzględnymi recydywistami, którzy uciekli z konwoju więziennego. Udaje im się ich dopaść i schwytać. Nieco później obaj biorą udział w ratowaniu dwóch aroganckich chłopców, którzy dla zabawy wykradają dwa granaty poniemieckie i dla zabawy chcą je zdetonować. Walczakowi i Cywilowi udaje się uratować dzieciaki od konsekwencji tej głupiej zabawy, ale granaty wybuchają i Cywil zostaje ranny odłamkiem. Na szczęście w porę otrzymuje pomoc i mimo bandaży i ran powoli wraca do zdrowia w ostatniej scenie serialu.

[ZORINA13]

Komisarz Alex

Najlepszy pan Alexa Antoni Pawlicki.

[Kronikarz56]

Pies Alex, nasz kochany i dzielny owczarek policyjny, to taki współczesny pies Cywil. Ale zdecydowanie miał większego pecha do ekipy, bo przynosił im zawsze pecha. Co chwila jakiś jego pan ginie albo ktoś z ekipy się zmienia. Po prostu głupie i tyle. Ledwo kogoś polubimy w tym serialu, zaraz albo on ginie, albo odchodzi do innej pracy.

A na tym zdjęciu chyba najlepsza ekipa komisarza Alexa

[ZORINA13]

Kuba Wesołowski w programie KAWA czy HERBATA? zdradził skąd decyzja o pożegnaniu z KOMISARZEM ALEKSEM. - Pies potrzebował nowego właściciela. Widzowie potrzebowali nową postać. Wszystko dzieje się w jakiś etapach. U mnie etap łódzki właśnie się zakończył i tyle. Nie zrezygnowali ze mnie, po prostu tak miało być - wyjaśnił serialowy Marek Bromski.
Prawda jest taka, że to był fantastyczny czas, cieszę się, że mogłem wziąć w tym udział, że miałem okazję poznać świetnych ludzi. Ekipa tam na planie to świetni ludzie, pełna profeska. Fantastycznie, że to miało miejsce - dodał.

- Są kolejne wyzwania, cieszę się, że mogę iść w kolejną stronę, ale ten serial zawsze będzie blisko serducha, będzie dla mnie bardzo ważnym serialem, będę to podkreślał na każdym kroku - przyznał Wesołowski.

[Kronikarz56]

Najbardziej pechowy pies na świecie. Przez niego tylko jego właściciele giną. Nie umiem patrzeć teraz na ten serial tak samo jak przedtem, gdy sobie to uświadomię. Urocza psinka Alex niestety w świetle tego wszystkiego traci wiele ze swojego uroku.

[ZORINA13]

Hudson & Rex to kanadyjski serial telewizyjny o policyjnych procedurach, oparty na włosko-austriackim dramacie Komisarz Rex, którego premiera odbyła się w Citytv 25 marca 2019

[Kronikarz56]

Lampo - główny zwierzęcy bohater opowiadania Romana Pisarskiego "O PSIE, KTÓRY JEŹDZIŁ KOLEJĄ".

Akcja utworu dzieje się we Włoszech. Pewien zawiadowca znajduje na stacji kolejowej kundelka, przygarnia go i nazywa Lampo (wł. Błyskawica). Zawiadowca, mający troje dzieci (Gina, Roberto i Adele) mieszka w mieście Piombino, a pracuje w miasteczku Marittima. Lampo cały dzień spędzał na stacji, a wieczorem wracał z zawiadowcą do jego rodzinnego domu na kolację.
Pies kilkakrotnie uciekał od swojego nowego właściciela. W czasie pierwszej wycieczki psa wszyscy martwili się, że Lampo już nigdy nie wróci, ale ich przypuszczenia nie sprawdziły się. Pewnego razu na stację kolejową przybył dziennikarz i kilka dni później w gazecie ukazało się zdjęcie kundelka wraz z opowiadaniami o jego przygodach i "podróżach" pociągiem. Zawiadowca i kolejarze szybko przyzwyczaili się do ucieczek psa. Podczas jednej z nich, gdy Lampo wyruszył do pewnego miasteczka, przytrzasnęły go drzwi pociągu. Jeden z pasażerów pociągnął więc za hamulec, by zatrzymać pociąg i uwolnić psa. Podczas zamieszania, które powstało w pociągu, Lampo wyskoczył i ukrył się w krzakach. Przypadkowo znalazła go jadąca na osiołku starsza pani i zabrała ze sobą. Pies został u niej przez całą zimę i sam wrócił do domu. Okazało się jednak, że naczelnik stacji kazał zawiadowcy pozbyć się psa. Zawiadowca wysłał więc Lampo do swojego wuja na Sycylię, ale i stamtąd pies uciekł, by wrócić na stację w Marittimie.
Któregoś dnia mała Adele bawiła się na torach, gdy pies zauważył nadjeżdżający pociąg. Kilka osób rzuciło się w jej kierunku, by ją uratować, ale to Lampo dobiegł pierwszy i zepchnął dziewczynkę z torów, jednak sam przy tym zginął.

Pierwowzorem postaci Lampo był mieszaniec Lampo, kyóry żył naprawdę w latach 50. XX wieku. Samodzielnie podróżował pociągami, przez co stał się najczęściej opisywanym i fotografowanym psem tamtych czasów. W 1961 zginął potrącony przez pociąg i został pochowany pod akacją rosnącą przy stacji, a rok później postawiono mu pomnik.



Pomnik Lampo na stacji na Campiglia Marittima