Forum serialu Zorro

Kronikarz56

Muszę powiedzieć, że to jedna z moich ulubionych par animowanych, jeśli nie ulubiona. Przy okazji, czytałem, iż prawdopodobnie jest ona parodią Belli i Edwarda, czyli pary ze sagi "ZMIERZCH". Przy czym tam, to ona była ludzką dziewczyną, a on wampirem. Aby było zabawniej, w jednej scenie Jonathan ogląda animowaną wersję "ZMIERZCHU", co Dracula komentuje: "Oto, jak przedstawiają nas media. No, coś potwornego!" Very Happy

To mówi chyba samo za siebie, jak same wampiry postrzegają tę durną sagę. A sami Jonathan i Mavis po prostu biją Edwarda i Bellę na głowę pod każdym względem.

ZORINA13

Zdecydowanie przebijają mdłego Edwarda i Bell.

Kronikarz56

Heidi i Piotrek - para z serialu animowanego "HEIDI". Najpierw przyjaciele, z czasem stają się sobie coraz bliżsi, aż zaczyna łączyć ich uczucie. W przyszłości zostają mężem i żoną.

Ona jest wnuczką dziadka Ernesta Meiera, mieszkającego od lat w samotności, w starym domku w Alpach. Jej rodzice to byli Tobiasz (syn dziadka Ernesta) i jego żona Adelajda. Po śmierci rodziców została pod opieką ciotki Dety (siostry mamy), ale ostatecznie trafia pod opiekę dziadka, gdy ciotka jedzie za pracą do Frankfurtu. Dość szybko obdarza miłością góry i zaczyna przyjaźnić się z Piotrkiem, mimo tego, iż ten jest na początku do niej niezbyt życzliwy. Chętnie bierze udział z Piotrkiem w pasaniu kóz i zostaje przez niego mianowana nowym kozim generałem i jego zastępcą. Sielankę przerywa ciotka Dete, zabierając ją ze sobą do Frankfurtu. Heidi zostaje wówczas dziewczynką do towarzystwa Klary, córki kupca, pana Seselmana. Mimo początkowych problemów Heidi i Klara zaprzyjaźniają się ze sobą, a Heidi pomaga jej odzyskać wiarę w to, że znowu będzie chodzić. Jednak dziewczynka zaczyna tęsknić za górami, przez co popada w chorobę. Zrozpaczona ciotka Deta, mimo chęci, aby siostrzenica została z nią na zawsze, ostatecznie zgadza się na jej powrót w góry. Heidi zamieszkuje tam na stałe, przy okazji pomagając Klarze, odwiedzającej ją w Alpach, odzyskać władzę w nogach. Poświęca jednak zbyt wiele czasu Klarze, przez co zaniedbuje Piotrka, jednak gdy rozumie swój błąd, naprawia to i godzi się z nim. Od czasu do czasu odwiedza Klarę we Frankfurcie, jednak zostaje na stałe w górach, gdzie jest jej dom. Wraz z Piotrkiem przeżywa ciekawe przygody, początkowo walczą z miejscowymi łobuzami Karolem, Teresą i Wihelmem, ale z czasem zaprzyjaźniają się z nimi. Heidi ma niezwykle dobre serce, jest serdeczna i życzliwa, bardzo chętna do pomocy, ma wrażliwy i sympatyczny charakter. Z czasem jej uczucie do Piotrka przeradza się w coś poważniejszego, a ona sama zostaje żoną Piotrka.

On to miejscowy chłopak, pasterz kóz, nazywany przez dziadka Ernesta kozim generałem. Doskonale się zna na swojej pracy, którą bardzo lubi. Jest dobrym chłopcem, ale bardzo upartym. Nie bardzo lubi mieszkańców wioski, zwłaszcza Karola, Teresę i Wihelma, którzy nazywają go pogardliwie "pastuchem" i dokuczają mu. Dzięki pomocy Heidi z czasem udaje mu się z nimi zaprzyjaźnić. Początkowo nie lubi Heidi i złości go, że dziewczynka poucza go, jak ma pasać kozy i chce mu pomagać. Szybko jednak zdołał się z nią zaprzyjaźnić. Jest nieco skryty i zamknięty w sobie, nie bardzo lubi mówić o tym, co czuje. Jego rodzice są rozwiedzeni. Mieszka z mamą i babcią, ojca dawno nie widział, dopiero później odnajduje go i odnawia z nim relacje. Liczył na to, że zdoła ponownie połączyć ze sobą rodziców, ale nie udało mu się to. Mimo to był szczęśliwy, że ojciec chce mieć z nim kontakt. Jest dość przedsiębiorczy, z czasem założył własny interes polegający na zakładaniu uli dla pszczół. Gdy Heidi wyjechała do miasta, bardzo to przeżył i był szczęśliwy, gdy dziewczynka wróciła i zaczęła z nim chodzić do szkoły. Załamało go jednak, gdy w góry przyjechała Klara i Heidi poświęcała jej cały swój czas. Rozgoryczony zniszczył jej wózek, ale czując z tego powodu wyrzuty sumienia, ukrył się w swoim domku na drzewie. Jednak Klara i Heidi nie miały do niego żalu, bo z powodu jego czynu Klara zyskała większą chęć do powrotu do nauki chodzenia, dzięki czemu szybciej odzyskała władzę w nogach. Piotrek uzyskał wybaczenie dziewczynek i przyjął Klarę do klubu, który wcześniej założył wraz z Heidi. Dzięki wsparciu swojej przyjaciółki Piotrek poprawił wyniku w szkole, a gdy pisał wypracowanie o postaci, która zmieniła jego życie, napisał o Heidi, z radością odkrywając, że i ona napisała o nim. Z czasem uczucie Piotrka i Heidi przeradza się w coś więcej i owocuje małżeństwem.

ZORINA13

Kronikarz56

Urocze dzieciaki. Ja tutaj czuję niezłą chemię pomiędzy nimi i to od samego początku Very Happy

A tutaj Piotrek i Heidi w animacji z 2005 roku. W tej animacji dzieciaki mają się ku sobie i w kilku scenach widać, że nie jest to tylko przyjaźń Very Happy

ZORINA13

Kronikarz56

Heidi i Piotrek w filmie animowanym "HEIDI" z 2004 roku są bardzo podobnie skonstruowani, tylko nieco poprawili tam charakter Piotrka. W tej bajce nie jest on zazdrosny o Klarę i jej relacje z Heidi, od razu polubił się z dziewczynką i chętnie pomaga jej w odzyskaniu władzy w nogach. Zasadniczą różnicą jednak jest pokazanie relacji naszej pary. Tutaj od samego początku mają się ku sobie, od początku się lubią, a Heidi przy Piotrku czuje się bezpiecznie i gdy raz odwiedza zimą domek Piotrka i ma wracać wieczorem, a mama Piotrka wyraża obawy z tego powodu, Heidi zapewnia ją, że przy Piotrku nic jej się nie stanie i łapie go czule za ramię, na co chłopak reaguje rumieńcem. Oboje bardzo przeżywają rozstanie i niesamowicie się cieszą, gdy znowu się spotykają. Heidi wręcz rzuca się Piotrkowi na szyję, gdy go widzi po powrocie z Frankfurtu, na co on reaguje rumieńcem i radością, wcale tego nie kryjąc. Gdy zaś Heidi o mało nie spada ze starego, spróchniałego mostu, Piotrek wraz z jej dziadkiem bierze udział w ratowaniu dziewczynki, a ta schodząc z mostu, wpada mu w ramiona, po czym oboje patrzą sobie czule w oczy, ściskają sobie dłonie i rumienią się delikatnie. Przy okazji, w tej animacji sprawiają oni wrażenie nieco starszych niż w oryginale.

ZORINA13

Rozumiem.

Kronikarz56

Wiktor i Felicja - para zakochanych dwunastolatków z bajki "BALERINA". Para najlepszych przyjaciół z domu dziecka, uciekająca wspólnie z wyżej wspomnianej placówki i docierającej do Paryża, gdzie oboje spełniają swoje największe marzenia, a przy okazji rozwijające swoje relacje w coś więcej niż tylko przyjaźń, co ostatecznie owocuje związkiem. Warto zauważyć, że jest to ciekawa para, jedna z tych, które nie mówią sobie ani razu, iż się kochają, a mimo to ich uczucie jest jasno dla nas widoczne.

On to sierota z domu dziecka, o nieznanej przeszłości, zapalony wynalazca. Marzy o tym, aby kiedyś zbudować wynalazek, który przyniesie mu wielką sławę. Jest nieco próżny i troszeczkę zbyt pewny siebie, ale zarazem też niezwykle zdeterminowany w dążeniu do celu. Prócz tego jest bardzo oddany Felicji, w której dość szybko się zakochuje. Oboje uciekają z domu dziecka i docierają do Paryża, gdzie na pewien czas zostają rozdzieleni, a Wiktor trafia do warsztatu samego Gustawa Eiffela i pomaga mu w jego prowadzeniu. Korzystając przy tym z jego sprzętu, konstruuje skrzydła i kilka innych pomniejszych wynalazków. Zaprzyjaźnia się też z również pracującym u pana Gustawa chłopakiem, który zostaje jego pomocnikiem oraz testerem jego wynalazków. Potem Wiktor kontaktuje się z Felicją i wspiera ją, gdy ta dąży do zostania baletnicą, choć nie zawsze pochwala jej metody postępowania. Staje się o nią zazdrosny, gdy ta umawia się z miejscowym ciachem Rudim i nie ukrywa już przed nią swoich uczuć. Obrażony i odtrącony przez dziewczynę nie chce jej potem widzieć, nawet wtedy, gdy ta przychodzi go przeprosić, rozumiejąc głupotę swego zachowania. Mimo to naprawia jej ukochaną pozytywkę, jedyną pamiątkę z czasów, gdy jej mama żyła. Naprawia ów przedmiot, ale nadal nie chce widzieć dziewczyny. Gdy jednak ta o mało nie zostaje zabita przez matkę swojej rywalki, to właśnie Wiktor ratuje jej życie za pomocą swoich skrzydeł i dowozi ją na miejsce, aby mogła wystąpić w swoim pierwszym przedstawieniu. Felicja już wtedy odwzajemnia jego uczucia i przed występem całuje go czule, czym daje mu do zrozumienia, że też go kocha. Wiktor potem z zachwytem obserwuje jej występ i mówi o ukochanej "To naprawdę moja dziewczyna".

Ona to sierota z domu dziecka, do którego trafia po śmierci rodziców. Poznaje tam Wiktor i oboje dość szybko zostają przyjaciółmi. Dziewczyna początkowo darzy chłopaka jedynie przyjaźnią, a choć czasami mu lekko dokucza, to przy okazji też wie, że zawsze może na niego liczyć. Felicja jest pewna siebie, odważna i niesamowicie zdeterminowana w dążeniu do celu, co łączy ją z Wiktorem, mający podobne cechy. Kocha sztukę, a szczególnie balet i marzy o występach na scenie. Bywa nieco próżna i czasami za łatwo spoczywa na laurach po szybko odniesionych sukcesach, umie jednak to zrozumieć, przyznać się do błędu i naprawić je. Jako jedyną pamiątkę ze szczęśliwego dzieciństwa posiada pozytywkę. Gdy ona i Wiktor uciekają z domu dziecka, zostają rozdzieleni w Paryżu. Dziewczyna trafia do domu Ofelii, kobiety sprzątającej w budynku teatru, byłej baletnicy, która nie tańczy od czasu wypadku, po którym straciła możliwość powrotu na scenę. Felicja zostaje jej pomocnicą, po czym przejmuje list do niejakiej Kamili Le Hunt z ogłoszeniem o przyjęciu jej do szkoły baletowej i jako ona przybywa tam, aby pobierać lekcje. Udaje się jej spotkać z Wiktorem i oboje spędzają wolny czas włócząc się po mieście i bawiąc w najlepsze. Sielanka się kończy, gdy w szkole pojawia się prawdziwa Kamila i demaskuje Felicję. Mimo to dziewczynka zostaje w szkole, bo dyrektor jest zachwycony jej talentem i dlatego, że Ofelia to jego dawna miłość. Felicja zostaje już oficjalnie uczennicą i pod okiem Ofelii po godzinach ćwiczy taniec, aby nadrobić zaległości i dorównać innym uczennicom. Dość szybko robi sobie wroga z Kamili, którą ambitna ponad miarę matka pcha na scenę. Dodatkowo staje się obiektem zalotów miejscowego podrywacza, czyli ucznia z wymiany imieniem Rudi. Felicja jest nim zauroczona i nie widzi, że Wiktor kocha ją szczerą i prawdziwą miłością. Zaczyna się zmieniać, staje się próżna i arogancka, nawet odtrąca pomoc Ofelii i uczucia Wiktora, który ostatecznie wygarnia jej, w kogo się zmieniła. Z powodu flirtowania z Rudim zaniedbuje lekcje, przez co podczas egzaminu nie daje sobie rady i zostaje wyrzucona ze szkoły, a ponadto wraca do tego samego domu dziecka, co przedtem. Jednak woźny lituje się nad nią i odwozi ją do Ofelii, która wybacza jej i przyjmuje ją do siebie z powrotem. Felicja potem przeprasza Wiktora, rozumiejąc, ile on dla niej znaczy, a gdy Kamila podczas występu nie daje rady tańczyć z pasją, Felicja pokazuje, jak powinna to robić, co widzi dyrektor i przyjmuje ją z powrotem oraz obsadza w roli Klary w "DZIADKU DO ORZECHÓW". Kamila zaś przestaje być jej wrogiem, gdyż przyznaje, iż kocha taniec, ale nie chce grać na scenie, bo to marzenie jej matki, niespełnionej artystki. Matka Kamili jednak chce za to zabić Felicję, uważając, że ta namieszała w głowie jej córce. Felicję ratuje jednak Wiktor, wspierany przez swego pomocnika oraz Kamilę, nie pochwalającej zachowania matki. Dziewczyna zostaje wyrwana z rąk swojej niedoszłej zabójczyni przez Wiktora za pomocą jego skrzydeł i dociera na swoje pierwsze przedstawienie. Przed jego rozpoczęciem całuje czule Wiktora, dając mu do zrozumienia, że odwzajemnia jego uczucia i tańczy przede wszystkim dla niego.

Felicja całuje Wiktora tuż przed swoim pierwszym występem. Jest to znak dla niego, że dziewczyna odwzajemniła jego uczucie i chce z nim być.

ZORINA13

Bardzo ładna historia.

Kronikarz56

Lapicz i Liza (Grześ i Kasia) - para zakochanych dzieci z filmu animowanego "LAPICZ, MAŁY SZEWCZYK" (znanego w Polsce też jako "PRZYGODY SZEWCZYKA GRZESIA"). Dwie antropomorficzne myszki wspólnie podróżujące po świecie i przeżywające przygody oraz walczące ze złym bandytą Szczurzym Pazurem. Dwie sierotki, których zbliża do siebie wszystko, co wspólnie przeżywają. Podobnie jak Wiktor i Felicja nie mówią sobie ani razu przez cały film, że się kochają, a mimo to ich uczucie jest bardzo widoczne na ekranie.

On jest chłopcem sierotą nieznanego pochodzenia, szewskim terminatorem, który pracuje u swego opiekuna, Majstra Zrzędy. Jest szczery, uczciwy i pracowity, ale mimo to Majster nie docenia ani jego, ani jego pracy i czepia się go o byle co. Jedynie Pani Majstrowa jest wobec przybranego syna niezwykle wyrozumiała. Pewnego dnia Lapicz zawodzi, kiedy zrobione przez niego buty dla syna burmistrza nie pasują na nogi wrednego chłopca, o co Majster obwinia podopiecznego i oznajmia, że nigdy nie uczyni go szewcem. Załamany Lapicz zabiera wierną maciejówkę oraz owe niefortunne buty i odchodzi w świat. Wraz z nim odchodzi wierny pies Bundasz. Lapicz idzie w świat. Poznaje chłopca wiewiórkę imieniem Marco i pomaga mu odnaleźć zaginione gęsi. Potem rusza w dalszą drogę i poznaje bandytę Szczurzego Pazura, który okrada go z butów. Zły chłopiec rusza w pościg za złodziejem i spotyka tonącą w jeziorze dziewczynkę Lizę. Z pomocą Bundasza ratuje jej życie i... zakochuje się w niej od pierwszego wejrzenia. Liza i jej papuga Pero dołączają do drużyny, po czym w czwórkę ruszają dalej. W pobliskiej wiosce dostają kolację, ale w nocy dochodzi do pożaru. Lapicz ratuje sytuację, narażając przy tym własne życie. Przy okazji odkrywa, że szopa, która płonęła, była kryjówką na łupy Szczurzego Pazura i jego wspólnika Melvina. Lapicz znajduje tam swoje buty i pozytywkę Lizy. Potem dzieci poznają matkę Melvina, proszącą ich o pomoc w uwolnieniu jej syna spod wpływu bandyty. Lapicz obiecuje pomoc i rusza z Lizą i zwierzakami w dalszą drogę. Chcą dostać się na jarmark. Po drodze spotykają Melvina i przekazują mu posłannictwo od jego matki. Bandyta obiecuje im porzucić swego herszta. Na jarmarku Lapicz łata buty starej babci Jannie, która wróży Lapiczowi, że dzięki swej odwadze pokona zło. Potem Lapicz namówiony przez Lizę pomaga z Bundaszem właścicielowi karuzeli. Zarabia w ten sposób trochę pieniędzy i dostaje buziaka od ukochanej. W nocy dzieci są świadkami rozmowy Szczurzego Pazura z dyrektorem pobliskiego cyrku, z której wynikało, że chce on okraść dom Marca. Lapicz chce ratować przyjaciela i z przyjaciółmi rusza na pomoc. Przy pomocy czarów Janny zaczynają latać i docierają do lasu, gdzie spotykają Mistrza Zrzędę, niedawno okradzionego przez Szczurzego Pazura. Dołącza on do nich, a potem Lapicz dzięki swej odwadze wypełnia przepowiednię i pokonuje Szczurzego Pazura, któremu nie udaje się go rozjechać wozem, a sam spada z owym wozem w wąwóz i ginie. Lapicz wraca wówczas z drużyną do domu Majstra Zrzędy, gdzie okazuje się, że Liza to zaginiona córka jego opiekunów. Zapanowuje wielka radość, a Lapicz zostaje oficjalnie szewcem i podczas urządzonej z tej okazji wielkiej zabawy tańczy razem z Lizą. Po latach poślubił ukochaną i doczekał się z nią czwórki dzieci.

Ona to córka Majstra Zrzędy i jego żony. Przyszła na świat jako Zuzanna. Przed laty, gdy była jeszcze malutka, zraniła się nożem w palec i została jej przez to na palcu blizna w kształcie krzyżyka. Gdy miała kilka lat, zaginęła podczas zamieszania na jarmarku i rodzice nigdy jej nie znaleźli. Trafiła wówczas pod opiekę dyrektora cyrku, który nadał jej imię Liza, a gdy podrosła, została artystką w jego trupie. Była woltyżerką i akrobatką, wykonywała sztuczki na klaczce Blance. Jednak, gdy pewnego dnia zachorowała, dyrektor zostawił ją na pastwę losu i ruszył dalej. Jedyną osoba, która z nią wówczas została była papuga Pero, jej wierny przyjaciel. Gdy wróciła do zdrowia, Liza wraz z Pero ruszyła w świat. Podczas wyprawy została okradziony z pozytywki przez Szczurzego Pazura. Ścigając go, omal nie utonęła w jeziorze. Została uratowana przez Lapicza, w którym się zakochała z wzajemnością. Dołączyła do niego i pomagała mu parę razy w podróży. Kiedy trafili do wioski, Liza dała tam pokaz sztuczek cyrkowych, za co ona i Lapicz dostali kolację. Gdy Lapicz uratował wioskę przed pożarem i odnalazł jej pozytywkę, dziewczynka okazała mu swoją sympatię chwaląc go i ocierając się noskiem o jego nosek. Potem wraz z nim ruszyła szukać Melvina, wspólnika Szczurzego Pazura, aby go nawrócić na właściwą drogę. Udało im się to, po czym dzieci ruszyły na jarmark. Liza postanowiła wówczas nie wracać do cyrku, chociaż ten występował na jarmarku. Wolała zostać z Lapiczem, wprawiając go tym samym w wielką radość. Mimo ostrzeżeń ukochanego, który bał się, że wypatrzy ją w tłumie dyrektor cyrku i zmusi do powrotu, dziewczynka chciała koniecznie dobrze się bawić. Gdy Lapicz próbował ją przekonać do opuszczenia jarmarku, najpierw się z nim lekko sprzeczała, a potem wykorzystując kobiece sztuczki (słodkie oczka i prawienie komplementów) przekonała go do tego, aby zostali i wspólnie się bawili. Razem pomogli właścicielowi karuzeli zdobyć klientów, zarabiając w ten sposób trochę pieniędzy, a Liza pocałowała wówczas Lapicza z radością. Kiedy dostrzegła w pobliżu swój dawny cyrk, postanowiła odwiedzić w nim swoją dawną klaczkę Blankę. Udaje im się to, ale nagle zjawia się dyrektor cyrku. Przerażeni przyjaciele chowają się w siano i z tej kryjówki podsłuchują plany dyrektora i Szczurzego Pazura. Postanawiają im przeszkodzić. Dzięki pomocy czarów Janny trafiają do lasu, gdzie spotykają Majstra Zrzędę. Nieco później Szczurzy Pazur ginie w walce z Lapiczem, co Liza wita radością i czule ściskając ukochanego. Potem wszyscy udają się do domu Mistrza Zrzędy, gdzie wychodzi na jaw, że Liza to zaginiona córka Majstrów, Zuzanna. Dziewczynka wpada w ramiona rodziców, a potem, podczas zabawy urządzonej z tej okazji, tańczy z ukochanym Lapiczem. Po latach wyszła za niego i urodziła mu czwórkę dzieci.

ZORINA13

Uczeń szewskiego fachu postanawia uciec z domu, gdy doświadcza niesprawiedliwości od swojego okrutnego mistrza. Podczas wędrówki spotyka dziewczynkę z cyrku, której towarzyszy wierny pies. Osierocona Gita czuje sympatię do szewczyka i rusza z nim w dalszą drogę. Ich wyprawa jest pełna niesamowitych przygód. Bez dachu nad głową, głodni i otoczeni złodziejami, muszą wykazać się odwagą. Tylko w ten sposób zakończą szczęśliwie podróż.

Przygody małego szewczyka

Kronikarz56

Widzę, moja seniorita, że dobrze zapamiętałaś nasz seans zarówno animowanej, jak i filmowej wersji, choć chyba filmowa bardziej Ci się podobała Smile

ZORINA13

Owszem.

Kronikarz56

Timothy "Timmy" Brisby i Jennifer "Jenny" McBride - para zakochanych w sobie mysich nastolatków z filmu animowanego "TAJEMNICA IZBY 2: TIMMY RUSZA NA RATUNEK". Dwie dzielne myszki walczące o uratowanie Doliny Cierni przed okrutną instytucją naukową o nazwie IZBA (w oryginale NIMH).

On jest półsierotą, młodszym synem Jonathana Brisby (w polskim dubbingu, Jonatana Potulnego) i jego żony. Ma trójkę rodzeństwa, starszą siostrę Theresę, starszego brata Martina (Marcela) i młodszą siostrę Cynthię. Ojca nigdy nie poznał, bo jak wynika ze źródeł, ten zginął, kiedy Timmy miał zaledwie trzy lata. Niewykluczone, że dlatego był ulubieńcem matki, choć wpływ na to także mogło mieć to, że fizycznie był najbardziej podobny do ojca ze wszystkich dzieci pani Brisby. Timmy jest chłopcem niezwykle odważnym i ma dobre serce, choć bywa niekiedy lekkomyślny. Czując wywieraną na nim presję, że powinien być godzien nazwiska swego bohaterskiego ojca, chce udowodnić, że jest godzien być jego synem, co kilka razy pakuje go w tarapaty. Ostatecznie jednak uczy się na błędach i wyrabia w sobie spryt i pomysłowość oraz zdolność improwizacji w czasie akcji. Wobec ukochanej jest niezwykle troskliwy i opiekuńczy, ale początkowo nie bardzo umie o nią zabiegać i bywa lekko nieśmiały, gdy przychodzi do sytuacji, gdy są blisko siebie. Gdy był małym dzieckiem, zachorował na zapalenie płuc i to akurat wtedy, kiedy jego rodzina powinna się przeprowadzić z pola do letniej siedziby, aby nie narazić się na śmierć pod kołami kombajnu farmera. Pani Brisby bała się jednak przenosić synka, którego wyniesienie na dwór mogło zakończyć się śmiercią Timmy'ego. Udała się więc o pomoc do szczurów, dawnych przyjaciół swego męża i te zaoferowały jej przeniesie domu wraz z dziećmi w środku za pomocą swojej maszynerii. Ostatecznie udało się to dokonać dzięki samej pani Brisby, która dostała magiczny medalion od Nicodemusa (Nikodema), przywódcy szczurów i uwolniła jego moc, aby przenieść swój dom w bezpieczne miejsce. Przy odpowiedniej pomocy Timmy powrócił do zdrowia i zaczął rosnąć. Od starszego rodzeństwa nauczył się czytać i pisać, którą to zdolność rodzeństwo otrzymało od ojca, nim ten zginął. Timmy wiódłby spokojne życie, gdyby nie fakt, że Nikodem przed śmiercią z rąk zdrajcy Jokera zapisał w swoich kronikach przepowiednię, iż Timmy odegra podobną rolę, co jego ojciec i tak jak on, uratuje społeczność szczurów przed okrutnym instytutem badawczym o nazwie IZBA. Z tego powodu pani Brisby została namówiona przez Justina (Justusa), nowego przywódcę szczurzej społeczności, aby oddała syna na nauki do Doliny Cierni, gdzie szczury założyły nową siedzibę. Kobieta zgodziła się i oznajmiła dzieciom powody swojej decyzji. To doprowadziło do konfliktu między Timmym, a zazdrosnym Martinem, który uważał, że to on powinien być wybrańcem z przepowiedni. Mimo to, obaj bracia mieli w miarę dobre relacje, a gdy Timmy podczas jednej zabawy wpadł w pułapkę doktora Valentine'a, Martin go z niej wyciągnął, a potem podarował mu procę i nauczył z niej strzelać. Mimo to, Martin dalej zazdrościł bratu i był na niego zły, choć próbował z tym walczyć. Timmy ostatecznie na grzbiecie gawrona Jeremy'ego (Jeremiego), przyjaciela rodziny trafił do Doliny Cierni, gdzie uczyli go sami Justin i Profesor Pradziej, najważniejsze osoby w społeczności. Uczyli oni Timmy'ego swoich nauk i umiejętności oraz nieświadomie, wywierali lekką presję oczekując, że chłopiec pójdzie w ślady swego ojca. Próby dorównania ojcu i udowodnienia opiekunom swojej wartości kończyły się jednak niepowodzeniem i opiekunowie uznali, że Timmy jest zbyt zuchwały i lekkomyślny, aby powierzyć mu poważna zadanie. Mimo to, zabrali go na akcję zdobycia zapasów jedzenia z ludzkiego śmietnika, gdzie kazali chłopcu stać na czatach. Timmy niezadowolony z tak, swoim zdaniem, kiepskiego zadania, zszedł z posterunku i spotkał grzebiącą w śmietniku myszkę Jenny, uciekinierkę z IZBY. Oboje prawdopodobnie od pierwszej chwili się sobie spodobali. Potem stoczyli walkę z psem Bandziorem i uratowali szczury od jego kłów, choć Timmy i tak dostał burę za zejście z posterunku. Jenny poprosiła zaś radę Doliny Cierni o pomoc w uwolnieniu z IZBY jej rodziców. Rada z obawy o wpadkę, odmówiła pomocy. Jenny uciekła więc sama, a Timmy dołączył do niej, gdy odkrył, że wśród więźniów IZBY jest też jego brat Martin. Timmy wymyśla sposób, w jaki uciekają z Doliny Cierni bez wiedzy strażników: jest nim balon. Oboje wymykają się skutecznie poza Dolinę i przy okazji podczas lotu, zbliżają się do siebie. Atakuje ich jednak jastrząb, przez co lądują w lesie, gdzie spotykają gąsienicę Cecila i Jeremy'ego, którzy dorabiali sobie oszukując zwierzęta jako fałszywy prorok i jego rzecznik. Zdemaskowani podczas kolejnej akcji, uciekli wraz z Timmym i Jenny, zabierając ich do IZBY. Tam dołączyli do naszej pary Justin i kilka szczurów, które zdecydowały się jednak pomóc. Podczas akcji Timmy znowu miał stać na czatach, ale urażony kiepską jego zdaniem pracą, poszedł szukać brata, przez co jego przyjaciele i ukochana wpadli. On sam został też schwytany. Wówczas okazało się, że odpowiedzialnym za to wszystko złoczyńcą jest nie doktor Joseph Valentine, ale... Martin. To on poddany praniu mózgu i zastrzykom przez doktora, rozwinął w sobie wszystkie złe cechy i wielki geniusz, z pomocą którego sam poddał Valentine'a praniu mózgu i przejął dowodzenie nad IZBĄ, a teraz zamierzał zaatakować Dolinę Cierni w zemście za to, że kiedyś to nie on został wybrańcem. Timmy, któremu zaproponował współpracę, odmówił i został uwięziony. Uwolnił go jednak Cecil, który wszedł na teren IZBY, aby pomóc. Timmy postanowił wykorzystać zdobytą naukę i z jej pomocą uwolnił więźniów IZBY oraz Jenny z rąk Martina, którego zdołał ogłuszyć. Potem udając go, nakierował armię brata na inne miejsce niż Dolina Cierni, co zapobiegło inwazji. Gdy podczas akcji ratunkowej wybuchł pożar, Timmy pocałował Jenny, oboje wyznali sobie miłość, a chłopak ruszył na ratunek wciąż nieprzytomnemu bratu. Udało mu się go odnaleźć i wydobyć z pożaru, a potem z pomocą Jeremy'ego, który czekał na nich przed instytutem, wrócił do Doliny Cierni. Tam po pewnym czasie Martin został uleczony i odzyskał zdrowie psychiczne, a Timmy został uznany za bohatera. Podczas parady na jego cześć Jenny pocałowała go i wręczyła mu kwiaty, po czym oboje zostali parą i brali udział w odsłonięciu pomnika Timmy'ego, postawionego tuż obok pomnika jego ojca. Timmy wreszcie udowodnił wszystkim swoją wartość, ale bardziej cieszyło go ocalenie brata, obecność rodziny i miłość Jenny.

Ona jest myszką z IZBY, wraz z rodzicami przetrzymywanymi na terenie instytutu. Nie wiadomo, czy poddawano ją badaniom, bo co prawda posiada zdolność czytania i pisania, ale nie jest wyjaśnione, czy nabyła tę wiedzę od rodziców w formie nauki, czy też zdobyła ją dzięki zastrzykom, jakie dawano zwierzętom z IZBY. Jenny jest niezwykle odważna i szlachetna, bardzo kocha swoją rodzinę i jest gotowa na wiele, aby jej pomóc. Bywa zadziorna i nieco nazbyt pewna siebie. Nigdy nie daje sobie w kaszę dmuchać, potrafi zawsze dzielnie walczyć o swoje, choć równocześnie jest wrażliwa i romantyczna. Zakochana w Timmym, nie krępuje się jawnie okazywać mu swoje uczucie i jest lekko zła, gdy ten na początku jest nieśmiały. O ile Timmy woli iść jedynie za głosem rozsądku, przynajmniej na początku, ona woli podążać za głosem serca, choć rozsądku nie jest pozbawiona. Jenny to córką państwa McBride, którzy wraz z grupą innych myszy brali udział w próbie ucieczki z IZBY. Wessani jednak przez wentylator, o mało nie zginęli, ale przeżyli, opatrzyli rany i postanowili kontynuować ucieczkę. Zostali jednak schwytani przez doktora Josepha Valentine'a i ponownie uwięzieni. Jenny urodziła się już w niewoli. Poznała tam Martina, starszego brata Timmy'ego, który został tu uwięziony po ucieczce z domu. Opowiedział jej o słynnej ucieczce z IZBY, w której wielkim bohaterem był jego ojciec i nakazał, aby jeżeli kiedyś ucieknie, poszła do Doliny Cierni, która jest na południowym południu. Potem Martin zniknął, poddany szczególnym badaniom przez Valentine'a. Jenny zaś po jakimś czasie, nie wiadomo w jakich okolicznościach, zdołała uciec. Zatrzymała się w śmietniku, aby coś zjeść i spotkała tam Timmy'ego. Oboje od razu przypadli sobie do gustu i prawdopodobnie zauroczyli się sobą. Po wspólnym pokonaniu psa Bandziora, Jenny z pomocą Timmy'ego dotarła do Doliny Cierni i poprosiła jej władze o pomoc. Justin i rada jednak odmówili z obawy o to, że akcja jest zbyt ryzykowna i może przy okazji narazić całą Dolinę. Jenny oburzona postanowiła sama wrócić do IZBY i uwolnić rodziców, ale Justin kazał ją zatrzymać. Jenny znalazła jednak sojusznika w Timmym, który postanowił jej pomóc i oboje uciekli balonem. Gdy ten został po długim locie, podczas którego obie myszki zbliżyły się do siebie, zaatakowany przez jastrzębia, wylądowali w lesie, gdzie spotkali Cecila i Jeremy'ego. Podczas ich występu, Jenny poczuła, że kocha Timmy'ego i była zła, że ten jest za nieśmiały, aby przyznać, iż odwzajemnia to uczucie. Gdy Cecil i Jeremy musieli salwować się ucieczką, zabrali ze sobą Jenny i Timmy'ego, po czym pomogli im dotrzeć do IZBY. Zakochani dotarli do środka i spotkali tam Justina z grupą szczurów, którzy po przemyśleniu postanowili uwolnić więźniów. Niestety, wszyscy zostali schwytani i wtedy okazało się, że za wszystkim, co się tu dzieje od jakiegoś czasu, odpowiada Martin, który przejął tu rządy. Jenny była przerażona, widząc dawnego przyjaciela, który stał się złoczyńcą i zamierza podbić Dolinę Cierni, a ją zmusić do zostania jego królową. Na szczęście uwolnił ją Timmy, po czym oboje pokonali Martina, a następnie ewakuowali szczury i myszy z IZBY, w tym rodziców Jenny. Gdy Timmy wrócił, aby ratować brata, pocałował Jenny, a ta wyznała, że go kocha. Ku jej radości, Timmy powiedział, że odwzajemnia to uczucie. Po wszystkim, Martin odzyskał zdrowie psychiczne, a Jenny się z nim pogodziła, potem zaś, podczas parady na cześć Timmy'ego, publicznie wręczyła mu kwiaty i pocałowała go w usta, a on uściskał ją czule i oboje zostali parą.