Forum serialu Zorro

[Kronikarz56]

Osobiście jestem zdania, że chociaż Mata Hari wcale nie była jakimś genialnym szpiegiem, jak to przedstawiali ją najpierw ludzie od propagandy, a potem popkultura i romantyczne legendy, to zasługuje na porządna produkcję o swoich losach. Tylko, czy prawda by zainteresowała ludzi równie mocno, co romantyczna legenda? Mam wrażenie, że chyba jednak nie.

[ZORINA13]

Romantyczna legenda jak widać jest ważniejsza od prawdy.

[Kronikarz56]

Nie inaczej. I taka romantyczna legenda jest zdecydowanie o wiele bardziej wdzięcznym tematem dla filmów czy powieści, ale do filmów to już szczególnie.

[ZORINA13]

[Kronikarz56]

Bardzo ciekawy cytat ze strony Maty Hari. W zasadzie, to rzeczywiście ona bardzo lubiła seks i o jej romansach zdecydowanie bardzo wiele opowiadano.

[ZORINA13]

Podczas wielogodzinnych przesłuchań przyznała się do szpiegowania dla Niemiec. Francuskie władze postanowiły wykorzystać jej sprawę do poprawienia nastrojów w kraju, przygnębionym krwawymi stratami ponoszonymi na froncie. Macie Hari urządzono przyśpieszony pokazowy proces.

Oskarżono ją o szpiegostwo, współpracę z wrogiem i przyczynienie się do śmierci 50 tys. żołnierzy. Nie pomogła obrona znanego adwokata Edouarda Cluneta ani wstawiennictwo wysoko postawionych przyjaciół: ambasadora Francji w Madrycie i urzędnika MSZ, a także dyplomacji holenderskiej. 25 lipca Matę Hari skazano na śmierć. 15 października 1917 r. o godz. 6.15 została rozstrzelana na strzelnicy twierdzy w Vincennes pod Paryżem.

Z czasem jej postać obrosła legendą. Powstały o niej książki, filmy, musicale i piosenki. Dziś jej postać i artystyczny pseudonim funkcjonują jako symbole kobiety-szpiega.

[Kronikarz56]

Podobnie jak w przypadku Janosika i wielu postaci owianych wieloma legendami, po prostu jest postacią nie tak do końca taką, jaką postanowiono je przedstawiać. Mata nie była jakimś wybitnym i groźnym szpiegiem, która odpowiada za śmierć wielu niewinnych żołnierzy, przebiegłą i cwaną, która umiała doskonale uwodzić mężczyzn i zdobywać ważne dla swoich mocodawców wiadomości. Raczej kiepską i infantylną osobą, która padła ofiarą wielkich ludzi i wielkiej polityki, a jej egzekucja miała być przestrogą dla szpiegów oraz jeszcze czymś na kształt uzasadnienia tego, dlaczego Ententa poniosła ostatnie takie porażki na froncie.

[ZORINA13]

Początkowo była jednowymiarowym czarnym charakterem, kobietą niebezpieczną, słusznie ukaraną za swoje, nawet nie szpiegostwo, ale niemoralne prowadzenie się. Potem zyskała rys tragiczny: bezwzględnej kusicielki

[Kronikarz56]

Nie inaczej. To się właśnie nazywa prawda ekranu. Zdecydowanie nie ma ona za wiele z faktami historycznymi. Na szczęście obecnie wszyscy o wiele lepiej orientujemy się w prawdziwe historycznej i wiemy z niej, że Mata Hari nie była ani niebezpiecznym groźnym szpiegiem, ani też groźną kusicielką. Raczej była po prostu głupiutka i padła ofiarą wielkiej polityki i jej zasad.

[ZORINA13]

Wiek paradoksów, że przeciętni ludzie zdobywają sławę.

[Kronikarz56]

Nie inaczej. Bo przecież, tak na dobrą sprawę, Mata Hari była raczej osobą niesamowicie przeciętną. Owszem, seksowną i chyba dobrą w łóżku, całkiem urodziwą, ale taki z niej był szpieg, jak ze mnie baletnica

[ZORINA13]

Prostytutka" - Tak, ale zdrajczyni? - Nigdy. Te słowa wypowiedziała Mata Hari podczas procesu, w którym została skazana na rozstrzelanie za szpiegostwo.

Od zawsze istniały kobiety, którym ciężko było dostosować się do życia wedle panujących reguł w społeczeństwie. Nie oznacza to jednak, że ich życie i osoba nie zasługują na szczególne wspomnienie. Jedną z nich na pewno była znana światu jako Mata Hari - Margareta Gertruda Zelle.

Najbliższych i środowisko, w jakim żyła zaszokowała już jako nastolatka, usunięta ze szkoły pod zarzutem romansu z dyrektorem. W XIX wieku tego rodzaju "doświadczenia" przekreślały możliwość dalszej edukacji. Młoda dziewczyna bez wykształcenia i bez pieniędzy nie miała przed sobą kolorowych perspektyw na życie. Zrozumiała, że jedynym, co ją ratuje przed biedą to małżeństwo, nawet z "rozsądku". Nie wiele myśląc Margareta korzystając z anonsów matrymonialnych, rozpoczęła poszukiwana odpowiedniej dla siebie partii. W szybkim czasie poznała o dwadzieścia lat starszego kapitana, dla którego nie miało znaczenia, że zauroczył się w dziewczynie kompletnie bez posagu. W okresie kilku miesięcy zalegalizowali związek.

Jednak nie dla Margarety była rola "grzecznej żony", uwielbiała bawić się i wydawać pieniądze na nowe futtra i biżuterię. Nie odnalazła się również w roli matki. Nudził ją brak rozrywek i zaczęła urozmaicać swoje życie sama poprzez coraz to nowe romanse z młodymi oficerami. W niedługim czasie małżeństwo kapitana i pięknej Grety zakończyło się klęską i separacją. Wyjechała do Paryża i oddała się praktykowaniu najstarszego zawodu świata. Została prostytutką. Jednak i w tym biznesie nie było łatwo, dlatego też połączyła swoją profesję z tańcem.

Potrafiła zadbać o egzotyczną oprawę każdego występu. Kadzidła, kwiaty i ona tylko w wolakach sprawiły, że miała wyjątkowe powodzenie wśród klientów. Przybierając pseudonim Mata Hari rozpoczęła wspaniałe życie, jej gwiazda z dnia na dzień świeciła jaśniej. Niestety, wybuch I wojny światowej sprawił, że ten rodzaj biznesu, jak i wiele innych, dotknął kryzys. Wróciła do rodzinnej Holandii by przeczekać wojnę. Mając jednak spore oszczędności, postanowiła podróżować. Być może właśnie ta decyzja pociągnęła za sobą szereg wydarzeń prowadzących do tragedii.

Mata Hari podróżując po Europie nie narzekała na brak adoratorów, czego konsekwencją było kilka romansów, które kończyły się równie szybko jak się zaczynały. Samotnie podróżująca kobieta w okresie wojny wydawała się podejrzana dla wywiadu. Została poddana obserwacjom. Tygodnie i miesiące mijały a Greta po kolejnym nieudanym romansie popadła w długi finansowe. Tym samym zgłosiła sie do wywiadu francuskiego z propozycją zostania szpiegiem, oczywiście nie za darmo. Cena była słona i wynosiła milion franków. Podczas realizacji jednego z zadań, została zatrzymana przez wywiad angielski. Poszukiwali oni kobiety szpiega, która pracowała na usługach wywiadu niemieckiego. Mata Hari zaprzeczała, jakoby to ona miała być poszukiwaną Niemką. Poprosiła o pomoc wywiad francuski, ale ci wyparli się współpracy z nią, podejrzewając, że być może pracuje również dla niemieckiego wroga.
W 1917r. w Paryżu Mata Hari została aresztowana. Dowody, które zebrano przeciwko niej nie były wystarczające, by ją skazać. Pozwoliły jednak na rozpoczęcie śledztwa, którego koniec był tragiczny. Kobieta, która większą część swojego życia spędziła w luksusie, ubrana w najlepsze futra i biżuterie, została umieszczona w więzieniu dla prostytutek, gdzie warunki pozostawiały wiele do życzenia. Do tej pory interesujący się tą sprawą historycy zastanawiają się, dlaczego w dwa miesiące po rozpoczęciu procesu, Mata Hari poprosiła o wizytę u sędziego?

Zeznała, że owszem, rok wcześniej przyjęła 20 tysięcy marek od pewnego Niemca, za zdobywanie wiadomości dla niemieckiego wywiadu, zdecydowanie zaznaczyła jednak, że nigdy nie pracowała dla strony niemieckiej, tylko dla francuskiej. Mata Hari prawdopodobnie nie przypuszczała, że tym zeznaniem może całkowicie pogrążyć swoją i tak już nieciekawą sytuację. Oczekiwała, iż sędzia łaskawym okiem spojrzy na jej osobę, gdy ta wyjawi prawdę i zwolni ją lub przeniesie do więzienia o lepszych warunkach bytowych. Tak się jednak nie stało. Zeznanie naiwnej kobiety uznano za całkowite przyznanie się do winy. Wyrok brzmiał jednoznacznie - śmierć przez rozstrzelanie. Na nic zdały się prośby holenderskich dyplomatów o ułaskawienie, rząd francuski każdą z osobna odrzucał.

W godzinach porannych 15 października 1917 roku Mata Hari stojąc przed plutonem egzekucyjnym posłała swoim oprawcom całusa. Smutku i tak już tragicznego końca dodaje fakt, że po ciało kobiety uwielbianej i mającej tak wielu kochanków nie zgłosił sie zupełnie nikt.
W polskiej literaturze sprawa ta jest przedstawiana jako tani melodramat dla ubogich duchem, lecz w rzeczywistości jego bohaterka była pionkiem w poważnej grze trzech wywiadów. Z tego względu uważam za właściwe przedstawienie kulis tej rozgrywki, tym bardziej że obnaża ona metody działania tajnych służb. Warto także zwrócić uwagę, że dokumenty sprawy Maty Hari bardzo długo były utajnione. Tak się nie postępuje z błahymi sprawami, a dla tajnych służb największą tajemnicą zawsze są szczegóły ich działania. One bowiem składają się na metodę, a ta często przez wiele lat jest niezmienna.
W śledztwie Mata Hari początkowo w ogóle zaprzeczała, że miała jakiekolwiek kontakty z niemieckim wywiadem, a jeśli chodzi o atrament sympatyczny, który przy niej znaleziono, upierała się, że jest to jeden z jej kosmetyków. Kiedy wreszcie w kwietniu załamała się, wyznała przesłuchującemu ją kapitanowi Pierre’owi Bouchardonowi, że istotnie została zwerbowana w Amsterdamie przez Kramera, że zgodziła się pracować dla niemieckiego wywiadu i że otrzymała atrament sympatyczny. Jednak utrzymywała, że nie prowadziła żadnej działalności wywiadowczej, chyba że na rzecz Francji. Od Niemców jedynie wyłudziła pieniądze, tak jak wyłudzała je od kochanków. I taka chyba była prawda o szpiegowskiej działalności Maty Hari.

[Kronikarz56]

Mata Hari, oto jaka była prawdziwa słynna kobieta szpieg, o której powstało sporo książek i filmów, której romantyczna legenda jednak nie ma wiele wspólnego z faktami. Owa romantyczna legenda została wszakże stworzona przez tych, co skazali na śmierć Matę Hari, aby uzasadnić wyrok, a przy okazji uzasadnić, dlaczego rząd popełnił liczne błędy na froncie i tylu ludzi poginęło.

[ZORINA13]

Podczas wielogodzinnych przesłuchań przyznała się do szpiegowania dla Niemiec. Francuskie władze postanowiły wykorzystać jej sprawę do poprawienia nastrojów w kraju, przygnębionym krwawymi stratami ponoszonymi na froncie. Macie Hari urządzono przyśpieszony pokazowy proces.

Oskarżono ją o szpiegostwo, współpracę z wrogiem i przyczynienie się do śmierci 50 tys. żołnierzy. Nie pomogła obrona znanego adwokata Edouarda Cluneta ani wstawiennictwo wysoko postawionych przyjaciół: ambasadora Francji w Madrycie i urzędnika MSZ, a także dyplomacji holenderskiej. 25 lipca Matę Hari skazano na śmierć. 15 października 1917 r. o godz. 6.15 została rozstrzelana na strzelnicy twierdzy w Vincennes pod Paryżem.

Z czasem jej postać obrosła legendą. Powstały o niej książki, filmy, musicale i piosenki. Dziś jej postać i artystyczny pseudonim funkcjonują jako symbole kobiety-szpiega.
FACEBOOK

[Kronikarz56]

Tak, prawdziwa Mata Hari była beznadziejnym szpiegiem i wpadła po prostu w sidła wysoko postawionych ludzi i została przez nich użyta jako symbol propagandy. Francuski rząd postanowił poprawić reputację swoją i francuskiej armii, dlatego kogoś musieli obciążyć winą za klęski poniesione w czasie walk. I ona była po prostu idealnym kozłem ofiarnym. Poświęcono ją zatem dla dobra Francji. A potem stworzono jej legendę, nie mającą za wiele wspólnego z faktami.