Forum serialu Zorro

Kronikarz56

Ja słyszałem, ale jeszcze nigdy nie miałem okazji go zobaczyć po polsku, a jestem go bardzo ciekaw. Urocza Julie Andrews w wersji takiej bardziej seksownej i kuszącej. I jeszcze jako taka hollywoodzka wersja Maty Hari? Koniecznie zasługuje ona na obejrzenie Smile

ZORINA13

Mata Hari - kusicielka uzależniona od luksusu, seksu i rozgłosu
Liczne miłostki, rozstania, kochankowie zmieniani niemal co chwilę i w końcu... życiowa tragedia. Burzliwe życie Maty Hari, najsłynniejszej w historii kobiety szpiega, którym tak naprawdę nigdy nie była, to opowieść o kobiecie inteligentnej i wyemancypowanej jak na swoje czasy. Kobiecie, która za nic miała ograniczenia moralne Belle Epoque.

Jej mocno erotyczny taniec, w trakcie którego stopniowo odsłania swoje wdzięki, podbił serca paryskiej elity, wśród której byli przedstawiciele świata francuskiej polityki i dyplomacji
Mata wdawała się z członkami tej elity w liczne romanse, a jej sława zaczęła w końcu przeszkadzać mężczyznom, którzy do tej pory byli jej wielbicielami
Miała słabość do oficerskiego munduru, była uzależniona od pieniędzy, seksu i rozgłosu, ale to nie one zdecydowały o tym, jak zakończyła się jej niezwykła historia
Kobieta niezależna, inteligentna, dążąca do zapewnienia sobie wysokich standardów życia, dla której własna seksualność nie jest balastem, a narzędziem osiągnięcia wyznaczonych celów, nie ma łatwo w świecie zdominowanym przez mężczyzn. W świecie rządzącym się ustanowionymi przez nich prawami skazana jest prędzej czy później na zgubę. W końcu zawsze zwyciężą uprzedzenia danej epoki. Nieprzestrzeganie obowiązujących norm społecznych ma tragiczne w skutkach konsekwencje.
Tak było w przypadku Maty Hari. Jej kontrowersyjny, ze społecznego punktu widzenia, sposób życia zadecydował finalnie o tym, co ją spotkało. Niemoralność w tamtych czasach miała krótki żywot. Im osoba bardziej znana, tym osąd o niej bardziej surowy. To, co początkowo pociągało, z czasem stało się ciężarem. Nikt nie lubi osądzać siebie, ale innych jak najbardziej. Obarczając ich własnymi winami i czyniąc ich za nich odpowiedzialnymi. Nasze chwilowe słabości wynikają przecież z zachowania innych, a nie nas samych.
Takie właśnie zasady kierowały społeczeństwem, w którym dane było żyć Macie Hari, a tak naprawdę Margareth Gertruidy Zelle urodzonej w 1876 roku w Leeuwarden w Niderlandach. Oto jej historia.
Romans z dyrektorem szkoły, szybki ślub z wojskowym
Mata pochodzi z bogatej rodziny producenta kapeluszy i pledów. Po bankructwie rodzinnego biznesu rodzice się rozwodzą się, a wkrótce umiera jej matka. Po pozbawieniu ojca Adama Zelle praw rodzicielskich opiekę nad Margereth przejmuje jej wujek, bogaty handlowiec z La Haye.
Umieszcza podopieczną w jednym z najbardziej ekskluzywnych pensjonatów w okolicy w Leyde, gdzie przygotowuje się ona do zawodu nauczycielki. Mając niespełna 18 lat, Margaretha wdaje się w romans z dyrektorem szkoły i zostaje wyrzucona z placówki. Niedługo potem już jako 18-latka wychodzi za mąż za Mc Leoda, z pochodzenia Szkota, kapitana armii niderlandzkiej, z którym wyjeżdża na Jawę będącą wówczas kolonią niderlandzką. Mac Leod zostaje dowódcą garnizonu w miejscowości Malang.
O tym, co ją spotkało, zdecydował finalnie kontrowersyjny ze społecznego punktu widzenia sposób życia Maty - niemoralność w tamtych czasach miała krótki żywot

Artykuł ukazał się w ramach cyklu serwisu Sympatia.pl "Miłość wczoraj i dziś".
Kobieta niezależna, inteligentna, dążąca do zapewnienia sobie wysokich standardów życia, dla której własna seksualność nie jest balastem, a narzędziem osiągnięcia wyznaczonych celów, nie ma łatwo w świecie zdominowanym przez mężczyzn. W świecie rządzącym się ustanowionymi przez nich prawami skazana jest prędzej czy później na zgubę. W końcu zawsze zwyciężą uprzedzenia danej epoki. Nieprzestrzeganie obowiązujących norm społecznych ma tragiczne w skutkach konsekwencje.
Tak było w przypadku Maty Hari. Jej kontrowersyjny, ze społecznego punktu widzenia, sposób życia zadecydował finalnie o tym, co ją spotkało. Niemoralność w tamtych czasach miała krótki żywot. Im osoba bardziej znana, tym osąd o niej bardziej surowy. To, co początkowo pociągało, z czasem stało się ciężarem. Nikt nie lubi osądzać siebie, ale innych jak najbardziej. Obarczając ich własnymi winami i czyniąc ich za nich odpowiedzialnymi. Nasze chwilowe słabości wynikają przecież z zachowania innych, a nie nas samych.
Takie właśnie zasady kierowały społeczeństwem, w którym dane było żyć Macie Hari, a tak naprawdę Margareth Gertruidy Zelle urodzonej w 1876 roku w Leeuwarden w Niderlandach. Oto jej historia.
Romans z dyrektorem szkoły, szybki ślub z wojskowym
Mata pochodzi z bogatej rodziny producenta kapeluszy i pledów. Po bankructwie rodzinnego biznesu rodzice się rozwodzą się, a wkrótce umiera jej matka. Po pozbawieniu ojca Adama Zelle praw rodzicielskich opiekę nad Margereth przejmuje jej wujek, bogaty handlowiec z La Haye.
Umieszcza podopieczną w jednym z najbardziej ekskluzywnych pensjonatów w okolicy w Leyde, gdzie przygotowuje się ona do zawodu nauczycielki. Mając niespełna 18 lat, Margaretha wdaje się w romans z dyrektorem szkoły i zostaje wyrzucona z placówki. Niedługo potem już jako 18-latka wychodzi za mąż za Mc Leoda, z pochodzenia Szkota, kapitana armii niderlandzkiej, z którym wyjeżdża na Jawę będącą wówczas kolonią niderlandzką. Mac Leod zostaje dowódcą garnizonu w miejscowości Malang.
Zgodnie z ówczesnym zwyczajem Margaretha ubiera się jak tamtejsze kobiety, uczy się języka wyspiarzy oraz ich tańca. Małżeństwo doczekuje się dwójki dzieci, córki Louise-Jeanne i syna Normand-Johna. Dramat w postaci otrucia w niewyjaśnionych okolicznościach obojga dzieci, przy czym przeżyła tylko Louise-Jeanne, kończy związek.
Margaretha wraca do Europy i w roku 1902 r. w La Haye otrzymuje rozwód, opiekę nad córką i alimenty, które jednak nigdy nie zostaną jej wypłacone. Nie mając wystarczających środków do życia, traci prawo do opieki nad córką, choć niektórzy historycy twierdzą, że to były mąż porwał Louise-Jeanne. W wieku 27 lat Margaretha przybywa w roku 1903 do Paryża czasów Belle Epoque. Jako Lady Mac Leod zostaje kobietą lekkich obyczajów, nie prostytutką jednak, lecz utrzymanką.
Kariera tancerki erotycznej
W 1905 roku zatrudnia się w "Nouveau Cirque", gdzie rozpoczyna się jej kariera tancerki erotycznej i egzotycznej zarazem. Tak naprawdę pierwszy sukces, który zapoczątkuje jej sławę, odnosi 13 marca 1905 r. na specjalnie przygotowanej scenie w Muzeum Guimeta. To właśnie Emile Guimet, założyciel muzeum i orientalista z zamiłowania, proponuje Margerithe występ w bibliotece muzeum, przekształconej na ten czas w pałac hinduski.
Jako Mata Hari, co w języku malajskim oznacza "Oko dnia", Margerithe prezentuje się jako jawajska księżniczka, wykonując egzotyczny, a zarazem mocno erotyczny taniec, w trakcie którego stopniowo odsłania swoje wdzięki. Wysoka, szczupła, zgrabna, o orientalnym typie urody, przenikliwym spojrzeniu ciemnych oczu i namiętnych ustach Mata podbija serca zgromadzonej publiczności złożonej z paryskiej elity, wśród której byli przedstawiciele świata francuskiej polityki i dyplomacji, a także ambasador Japonii i Niemiec we Francji. Propagowanie dziedzictwa kulturowego Jawy stanowiło usprawiedliwienie do wykonywania tak niemoralnego tańca.Pasmo jej sukcesów wiedzie od paryskiej Olimpii poprzez najważniejsze europejskie salony i sceny teatralne. Jej francuskimi kochankami zostaje kilku deputowanych, minister, dyplomaci i wysocy rangą oficerowie. Ze strony niemieckiej jej kochankiem zostaje m.in. książę Brunswick, prefekt Policji w Berlinie oraz sam Kronprinz Wilhelm.
Okres największej sławy Maty Hari przypada na lata 1910-1911. W 1910 jest najlepiej opłacaną tancerką w Europie. Staje się jednocześnie symbolem nowoczesnej kobiety, która nie wstydzi się swojej nagości i za nic ma panujące w tym względzie obyczaje. I to wbrew obowiązującemu rygoryzmowi moralnemu XIX wieku. Jej występy wzbudzają ogromne zainteresowanie, a dziennikarze rozpisują się o jej futrach, biżuterii i kochankach. Romans z niemieckim porucznikiem Alfredem Kiepertem, który jest jej utrzymankiem, kosztuje ją sporą część fortuny.
Między Berlinem a Paryżem
Stałym elementem jej scenicznego ubioru były wykonane z brązu i ozdobione biżuterią osłony na piersi, które jak twierdzi, zasłaniają blizny pozostałe po odcięciu sutków przez zazdrosnego kochanka. W rzeczywistości maskuje w ten sposób mały biust.
Wybuch wojny zastaje ją w Berlinie, a wypowiedzenie wojny Francji przez Niemcy uniemożliwia powrót do Paryża. Udaje się do Niderlandów. W roku 1915 sprzedaje swoją luksusową posiadłość w podparyskim Neuilly, nabywając zarazem skromny dom w La Haye. W tym samym roku, poprzez Londyn, w którym wzbudza zainteresowanie wywiadu brytyjskiego swoimi podróżami pomiędzy stronami konfliktu, powraca do Paryża. Jednak to już nie Paryż sprzed wybuchu wojny. Młode tancerki przywłaszczają sobie z powodzeniem taniec egzotyczny, a zbliżająca się do czterdziestki i nieco już korpulentna Mata nie ma szans w rywalizacji z nimi. Udaje jej się natomiast wprowadzić elementy swojego tańca do baletu i na krótko odzyskuje popularność.
Rok 1916 to miłość Maty, jak to w jej przypadku przelotna, do rosyjskiego pilota Vadimie Maslovie. Odwiedza go w szpitalu wojskowym w miejscowości Vittel. Na jej nieszczęście w pobliskiej miejscowości Contrexeville budowane jest tajne lotnisko dla bombowców. Wzbudza to podejrzenia Georgesa Ladoux, stojącego na czele służb wywiadowczych. Ponieważ nie znajduje nic obciążającego Matę Hari, postanawia uciec się do podstępu i proponuje jej odpłatną współpracę. Jej zadaniem będzie uzyskanie informacji od wysokich rangą wojskowych niemieckich stacjonujących w Belgii.
Mata Hari, która praktycznie nie dysponuje już żadnymi finansami, przystaje na propozycję. W tym samym roku zostaje zatrzymana w Falmouth (Wielka Brytania) przez Scotland Yard, jednak zwolniona po interwencji samego Ladoux, który sugeruje Anglikom odesłanie Maty Hari do Hiszpanii, licząc, że w Madrycie, siedzibie rozbudowanej agentury wywiadu niemieckiego łatwiej będzie ją zdemaskować jako podwójnego agenta.
Skazana na karę śmierci
Mata nawiązuje romans z niemieckim majorem Kalle, który szybko orientuje się, że może ona pracować dla wywiadu francuskiego i który później podrzuci Francuzom sfabrykowane dowody (choć nieoczywiste) jej współpracy z wywiadem niemieckim. Związek kończy się szybko, a Mata Hari wraca w 1917 roku do Paryża.
Ponownie ma pecha w życiu. Rok 1917 to rok ogromnych strat w ludziach na froncie, wybuchających licznych buntach wśród żołnierzy, wielu przypadkach odmowy wykonywania rozkazów przez oficerów.
Morale wojska jest dramatycznie niskie. Społeczeństwo jest nieufne i wszędzie widzi szpiegów. Mata Hari zostaje aresztowana i osadzona w więzieniu w St-Lazare. Mimo braku niezbitych dowodów, uniewinniających zeznań oficerów, byłych kochanków, po zaledwie dwudniowym procesie trybunał wojskowy uznaje Matę Hari za winną zdrady i skazuje na karę śmierci.
Prezydent Raymond Poincare odrzuca prośbę o ułaskawienie.
Ostatni taniec
15 października 1917 r. w twierdzy w Vincennes Mata Hari staje przed plutonem egzekucyjnym ubrana w elegancką suknię z futrami, a na ramionach ma zarzucony płaszcz. Głowę zdobi szeroki kapelusz. Odmawia założenia opaski na oczy, a do stojących w odległości 10 metrów żołnierzy mówi, że im wybacza, bo nie wiedzą, co czynią. Przesyła im też pocałunek pożegnania. W momencie ładowania broni przez pluton egzekucyjny krzyczy jeszcze: "Co za dziwny zwyczaj u Francuzów rozstrzeliwać ludzi z samego rana". Pod gradem kul wykonuje swój ostatni taniec.
Mata Hari miała słabość do oficerskiego munduru, była uzależniona od pieniędzy, seksu i rozgłosu, ale nigdy nie interesowała się polityką i wojną. To one wdarły się w jej życie i zadecydowały o jej losie. Zaważył jej sposób życia, częste podróże i opinia pożeraczki męskich serc. Zgubiła ją potrzeba luksusu i zaspokajania fantazji. Jej sława zaczęła w końcu przeszkadzać tym mężczyznom, którzy do tej pory byli jej wielbicielami. Była idealną kandydatką do roli szpiega. Mimo że przyjęła propozycję współpracy z wywiadem francuskim, to nigdy nie uzyskała dla niego jakichkolwiek informacji, podobnie jak żadnych nie przekazała drugiej stronie. Z czystej niewiedzy było to niemożliwe. A armia i społeczeństwo potrzebowały przykładu skuteczności armii w zwalczaniu wroga, a także ofiary, na której można by wyładować społeczną frustrację za porażki na polu walki. Dodać otuchy i wiary.
Wyrok w tej sprawie należy do najczarniejszych w historii sądownictwa francuskiego.
Nie ulega wątpliwości, że gdyby istniały dowody bezsprzecznie świadczące o winie Maty Hari, to w 2001 r. francuska minister sprawiedliwości nie odmówiłaby prośbie mecenasa Thibault de Montbrial reprezentującego fundację im. Maty Hari i władz jej rodzimego miasteczka Leeuwarden dotyczącej rewizji procesu.

Kronikarz56

Greta Garbo jako Mata Hari w filmie z 1931 roku. Nie jestem pewien, ale chyba to właśnie ten film sprawił, że opinia publiczna zaczęła postrzegać tę słynną kobietę szpiega za niezwykle skuteczną w swoich działaniach i niebezpieczną, ale bardzo romantyczną. Jednak ta wizja nie ma za wiele wspólnego z rzeczywistością historyczną.

ZORINA13

Liczy się już tylko legenda, a nie prawda historyczna.

Kronikarz56

He he he. Nie inaczej. Poza tym, gdyby nie ta legenda, nie powstałby tak znakomity film z Gretą Garbo, o którym chyba wszyscy słyszeli na tym świecie. I wszyscy zapamiętali Gretę Garbo jako kobietę szpiega. A to wszystko zasługa tej oto legendy.

ZORINA13

Fabuła portugalsko-rosyjskiej produkcji, którą wyemitowała w ubiegłym roku Telewizja Polska, opowiada o ostatnich 15 latach życia Maty Hari (w tej roli Vahina Giocante). Po porzuceniu przez męża i pozbawieniu prawa do opieki nad jedyną córką, Margaret McLeod zostaje bez środków do życia. Zdesperowana kobieta postanawia przenieść się do Paryża, gdzie podejmuje pracę tancerki egzotycznej ukrywającej się pod pseudonimem Mata Hari.

Nie pierwszy raz Matą Hari interesuje się kino. W 1931 r. losy tej kontrowersyjnej postaci przedstawia George Fitzmaurice w melodramacie "Mata Hari" z Gretą Garbo w tytułowej roli. O zagranie Hari bezskutecznie stara się Pola Negri, która chce z obrazu uczynić swój debiut w filmie mówionym. Później wielokrotnie powstają zarówno krótko jak i pełnometrażowe produkcje biograficzne - m.in. francuskie i amerykańskie - ale żadna nie dorównuje popularnością filmowi z Garbo.
- Mata Hari była z pewnością postacią tragiczną. Prawdopodobnie nie do końca zdawała sobie sprawę w czym dokładnie bierze udział i jakie mogą być konsekwencje jej działań - mówił w 2017 r. dr hab. Piotr Szlanta z Instytutu Historycznego UW. - Bez wątpienia była szpiegiem, prawdopodobnie również podwójnym, to znaczy wypełniającym polecenia Niemców i Francuzów. Na współpracę z wywiadem niemieckim zgodziła się prawdopodobnie podczas podróży do Madrytu w 1916 r. Miała pseudonim "H21". Pozyskane tam informacje nie miały jednak specjalnie dużego znaczenia - oceniał.

O tym, czy rzeczywiście była niemieckim szpiegiem, czy została jedynie kozłem ofiarnym francuskiego wywiadu, który koniecznie chciał wykazać się sukcesem, dyskusje trwają do dziś. Według ujawnionych pamiętników szefa francuskiego kontrwywiadu Mata Hari była niewinna i padła ofiarą politycznych intryg.

Kronikarz56

To nie do wiary. To nie do wiary.
Każda kobieta ma coś w sobie z Maty Hari.
Każda kobieta ma coś w sobie z Maty Hari.
Każda kobieta to szpieg.

Piosenka z filmu "LATA DWUDZIESTE, LATA TRZYDZIESTE".

ZORINA13

Być kobietą, być kobietą - marzę ciągle będąc dzieckiem,
Być kobietą, bo kobiety są występne i zdradzieckie
Być kobietą, być kobietą - oszukiwać, dręczyć, zdradzać
Nawet, gdyby komuś miało to przeszkadzać.
Mieć z pół kilo biżuterii, kapelusze takie duże
I od stałych wielbicieli wciąż dostawać listy, róże.
Na bankietach, wernisażach pokazywać się codziennie
Być kobietą - ta tęsknota się niekiedy budzi we mnie.
Ekscentryczną być kobietą - przyjaciółki niech nie milkną,
Czas niech płynie w rytmie walca,
Dzień niech jedną będzie chwilką.
Jakaś rola w głównym filmie, jakiś romans niebanalny
Być kobietą w dobrym stylu,
Boże, daj mi
Gdzieś wyjeżdżać niespodzianie, coś porzucać bezpowrotnie,
Łamać serca twardym panom, pewną siebie być okropnie
Może muzą dla poetów, adresatką wielkich wzruszeń?
Być kobietą w każdym calu kiedyś przecież zostać muszę!
Być kobietą, być kobietą-marzę ciągle będąc dzieckiem,
Być kobietą, bo kobiety są występne i zdradzieckie
Być kobietą, być kobietą - oszukiwać, dręczyć, zdradzać
Nawet gdyby komuś miało to przeszkadzać.
Ach, kobietą być nareszcie, a najczęściej o tym marzę,
Kiedy piorę ci koszule albo naleśniki smażę

Kronikarz56

Mata Hari doczekała się nawet swojej własnej gry komputerowej. Swoją drogą, czego to ludzie nie wymyślą? Very Happy

ZORINA13

Jak by to powiedziała Alutka to fascynujące.

Kronikarz56

He he he. A swoją drogą, Joanna Trzepiecińska jest teraz przede wszystkim kojarzona z Alutką. Ale moim zdaniem we wczesnej młodości mogłaby bez większych problemów zagrać Matę Hari, gdyby powstał w Polsce film o jej losach. W zasadzie miała do tego wszystkie warunki, nawet urodę i erotyzm. Jaka szkoda, że nikt nie wpadł na taki pomysł.

ZORINA13

Sama Mata Hari nigdy nie przestanie nas fascynować.

Kronikarz56

Nie inaczej. Mata Hari to naprawdę bardzo ciekawa postać. Chociaż zdecydowanie jej czarna legenda jako podłej i okrutnej kobiety jest nie tylko przesadzona, ale jeszcze dodatkowo w większości po prostu zmyślona. Trochę mi jej żal, bo przecież nawet nie wiedziała, w co się pakuje, angażując się w pracę szpiegowską. A szpiegiem przecież była beznadziejnym, ale przydała się jako kozioł ofiarny dla rządu francuskiego, aby zwalić na nią winę za swoją niekompetencję.

ZORINA13

Współczuje jej. Stała się ofiarą własnej głupoty i ówczesnej medialnej propagandy.

Kronikarz56

Nie inaczej. Dodatkowo na temat postaci Maty Hari narosło tyle legend, które potem były przez ludzi i twórców filmów powielane, ale tak naprawdę nie miały wiele wspólnego. Jak chociażby ten, że Mata była niesamowicie genialnym szpiegiem i po prostu niesamowicie zmysłowa i genialna w tym, co robiła. Guzik prawda, jak się okazuje. Taki wizerunek stworzyła propaganda francuska, aby w ten sposób uzasadnić zabicie Maty i pokazać, jaki rząd jest skuteczny w walce z niemieckim szpiegostwem i przy okazji zwalić na biedną kobietę winę za wszystkie swoje niekompetencje. Mitem jest również to, iż podczas egzekucji Mata miała odsłonić piersi lub całkowicie się rozebrać przed plutonem egzekucyjnym, aby oczarować ich swoją urodą i zmusić do tego, aby jej nie zastrzelili. Za to prawdą jest, że w romantycznym geście nie zgodziła się, aby jej zawiązali oczy opaską.