Forum serialu Zorro

Kronikarz56

Tak, otóż to. Właśnie z tego wiersza Brzechwy pochodzi to słynne powiedzonko. Ale nie jest to jedyny list tak źle ukazany u Brzechwy. Ten lis to tylko taki podstępny cwaniaczek. Jest od niego znacznie gorszy list w dziełach naszego bajkopisarza.

ZORINA13

Opowiesz o tym ?

Kronikarz56

Lis Witalis - bohater bajki Jana Brzechwy "SZELMOSTWA LISA WITALISA". Cwaniak i matacz, posiadający niesamowity urok osobisty oraz piękny ogon, będący jego chlubą. Miał magiczne lustro, które zawsze miało rysę, jeżeli ktoś mu zagrażał. Pewnego dnia namówił niedźwiedzie do okradzenia kurnika z kur, a gdy te zaatakowały psi, Witalis ukradł kilka kur, a potem oburzonym niedźwiedziom pokazał się owinięty w bandaże i kłamiąc, że dzielnie je bronił, ale musiał ustąpić przed przewagą liczebną przeciwnika. Misie w to uwierzyły, a lis miał ucztę ze zdobytych kur. Potem zaś Witalis namówił zwierzęta, aby przyniosły mu dużo śniegu, a także słoninę, szynkę i inne mięsne przysmaki, jakie mają, on doda je do placków ze śniegu, jakie umie robić. Mięso jednak pochował, a śnieg się roztopił na patelni, a lis wmówił zwierzętom, że to ich wina, bo to one przyniosły kiepski śnieg. Następnie były wybory na prezydenta lasu. Witalis wygrał je, obiecując wszystkim złote góry, a po przejęciu władzy zaprowadził władzę niemal dyktatorską i mocno opodatkował las. Woda sodowa szybko mu uderzyła do głowy. Oburzone zwierzęta w końcu postanowiły go obalić. Ostrzeżony przez swoje zwierciadło lis chciał uciec, ale został złapany i ukarany: zwierzęta ostrzygły mu ogon do gołej skóry, zbiły i pognały hen daleko za las, do którego Witalis już nigdy nie wrócił.

W słuchowisku na podstawie bajki w rolę Witalisa wcielił się Marian Kociniak.

ZORINA13

Dość makabryczne zakończenie.

Kronikarz56

Być może, ale jakże sprawiedliwy i typowy dla dawnych bajek i baśni. Zło musiało w nich zostać ukarane i to bez względu na to, jakimi metodami.

ZORINA13

Czas na nowego lisa do omówienia.

Kronikarz56

Lis - bohater bajki "PINOKIO" Carlo Collodiego. Jeden z największych oszustów w literaturze dziecięcej. Działał w duecie wraz z Kotem. Obaj byli oszustami, czego dowodzi już pierwsza scena, w której ich poznajemy, ponieważ Lis udaje kulawego, a Kot udaje ślepca, aby wzbudzać litość u ludzi, od których chcą brać jałmużnę. Warto jednak zauważyć, że w tym duecie to Lis jest mózgiem, a Kot jedynie jego pomagierem, przez większość książki Kot jedynie powtarza ostatnie słowa z wypowiedzi Lisa, czasami tylko dodając coś od siebie. Lis z kolei jest niezwykle elokwentny i pomysłowy, potrafi się pięknie wysławiać i prawdopodobnie umie czytać i pisać, na co wskazuje kilka scen. Dobrze też liczy, co oznacza, że posiada sporą wiedzę, z której jednak korzysta w zły sposób. Gdy Lis i Kot odkrywają, że Pinokio posiada pięć złotych cekinów, które chciał zanieść swojemu ojcu, namawiają go, aby poszedł z nimi do Krainy Głupców i tam zasadził je na Polu Cudów, gdzie wyrośnie z nich drzewo pełne złotych monet. Pinokio ulega ich namowom i idzie z nimi. Zatrzymują się w gospodzie "Pod Czerwonym Rakiem", gdzie jedzą suty posiłek na koszt Pinokia. Potem umawiają się, że o północy ruszą dalej, jednak Lis i Kot wychodzą wcześniej udając, że jedno z kociąt Kota jest chore i potrzebuje pomocy. Pinokio więc o północy idzie dalej sam i w lesie napadają go przebrani za bandytów Lis i Kot, które próbują odebrać mu pozostałe po pobycie w gospodzie cztery cekiny (jedną Pinokio zapłacił za ich kolację i nocleg). Pinokio nie poznaje swoich "przyjaciół" w przebraniu i ostatecznie zostaje przez nich powieszony na Wielkim Dębie. Ponieważ nie umiera od razu, bandyci odchodzą i chcą wrócić rano, ale rano odkrywają, że Pinokia ocaliła Wróżka. Znowu jednak namawiają Pinokia (już pod swoimi prawdziwymi tożsamościami) do przybycia do Krainy Głupców i tam na Polu Cudów wspólnie zasadzają jego monety. Kiedy Pinokio odchodzi, aby zwiedzić miasto i wrócić po godzinie, Lis i Kot wykopują cekiny i uciekają z nimi. Nie wiadomo, na co je wydali, ale kradzione nie przyniosło im szczęścia. Z czasem popadają w nędze, Lis traci swój ogon i częściowo władzę w prawej nodze, z kolei zaś Kot naprawdę ślepnie. Ponownie wtedy spotykają Pinokia, ale ten, nauczony doświadczeniem, nie pomaga już im i kpi bezlitośnie z ich losu, który sami sobie zgotowali.

ZORINA13

Kronikarz56

Kolejny stereotypowy baśniowy sposób postrzegania lisa jako nędznego cwaniaczka. Ale na szczęście w późniejszych bajkach lisy nieco zyskały pozytywny wydźwięk.

ZORINA13

Czekam na pozytywne przykłady.

Kronikarz56

Lis - bohater książki "MAŁY KSIĄŻĘ". Jedna z najsympatyczniejszych postaci w tej książce. Zaprzyjaźnia się on z Małym Księciem, chociaż nie robi tego od razu, bo przecież najpierw nasz bohater musi go oswoić. Trwa to jakiś czas, ale ostatecznie Mały Książę oswoił Lisa i obaj spędzają czas. Ale mimo wszystko, z jakiegoś powodu, nasz bohater musiał iść dalej przed siebie, a Lis nie mógł mu towarzyszyć. Lis jest zrozpaczony, ale mimo to nie żałuje tego, co się stało, bo odtąd kłosy zboża będą mu przypominać włosy naszego bohatera. Przed odejściem przekazuje mu ważną lekcję: najważniejsze jest niewidoczne dla oczu, dobrze widzi się tylko sercem i jest się odpowiedzialnym za to, co się oswoiło.

ZORINA13

Piękne i bardzo wzruszające.

Kronikarz56

A i owszem, chociaż ja nadal nie rozumiem, dlaczego niby Mały Książę musiał odejść i dalej zwiedzać sobie świat? A jeśli musiał, nie mógł zabrać ze sobą Lisa?

Mały Książę i Lis w filmowym musicalu "MAŁY KSIĄŻĘ" z 1974 roku.

ZORINA13

Nie wiedziałam o tym, że był musical na podstawie tej książki.

Kronikarz56

A i owszem, był. A w postać Lisa wcielił się w tym musicalu znakomity aktor komiczny Gene Wilder, moim zdaniem doskonale grający z dziećmi i umiejący wczuć się rewelacyjnie w swoją rolę.