Forum serialu Zorro

[ZORINA13]

Bardzo zabawna ciekawostka.

[Kronikarz56]

Śmierć konia Artaxa w filmie "NIEKOŃCZĄCA SIĘ OPOWIEŚĆ" - gdy dzielny młody wojownik Atreyu zostaje wysłany, aby odnaleźć lekarstwo dla Dziecięcej Cesarzowej, władczyni Krainy Fantazji, jego przygoda zaczyna się najpierw lekko i przyjemnie. Wraz z wiernym koniem Artaxem rusza na poszukiwania. Pierwszy dzień podróży jest spokojny i obywa się bez przygód. Potem jednak obaj podróżnicy docierają na Bagna Smutku, gdzie mieszka wielka żółwica Morla, posiadająca wiedzę o tym, co może uleczyć Cesarzową. Atreyu i Artax idą przez bagna, starają się jednak nie stracić wiary w to, co robią i nie smucić się. Ten bowiem, kto pozwoli na to, aby ogarnął go smutek i zwątpienie, zostanie pochłonięty przez bagna. Tak się też staje z Artaxem, który tonie na oczach Atreyu i ten nie jest w stanie mu pomóc. Koń nie wierzy już w sens ich misji i poddaje się, umierając na oczach swego wiernego pana.

Co prawda pod koniec filmu, gdy Bastian, czytający całą tę historię, trafia do Fantazji, za sprawą jego życzenia wszyscy dobrzy bohaterowie, którzy zginęli w czasie trwania akcji filmu, wracają do życia i dotyczy to też Artaxa, ale mimo wszystko scena śmierci sympatycznego konia nas nadal smuci. A może nie tyle śmierć konia, co rozpacz Atreyu i jego bezsilność, gdy mimo usilnych starań nie jest w stanie mu pomóc, płacze, krzyczy z rozpaczy i jedyne, co może ostatecznie zrobić, to pogodzić się z tym, co się stało.

[ZORINA13]

Śmierć Wynn Park w Titanicu. Bardzo wzruszająca.

[Kronikarz56]

No właśnie. Nie chcę bynajmniej odbierać wzniosłości scenie śmierci Jacka Dawsona, ale nie jestem pewien, czy ta scena jednak nie jest aby bardziej wzruszająca i wyciskająca łzy

[ZORINA13]

Mnie też bardziej wzrusza. Ta rozpacz Zety, ten ból jest taki realistyczny.
Najpierw niedowierzanie, a potem wściekłość.

[Kronikarz56]

Śmierć Diego de La Vegi/Zorro w filmie "MASKA ZORRO" - jest to scena szokująca dla nas wszystkich, bo chyba jest to, jak dotąd jedyny film, w którym Zorro umiera. Co prawda produkcja ta ma dwóch Zorro, starego i młodego, ale na pewno żaden z nas podczas pierwszego seansu nie spodziewał się, aby którykolwiek z nich miał zginąć. Tak się jednak dzieje. Diego zostaje uwięziony przez Montero, który wraz z kapitanem Love chce wysadzić kopalnię złota z pracującymi tam ludźmi. Elena jednak uwalnia Diego, bo zna już prawdę i wraz z nim dociera do kopalni. Alejandro w stroju Zorro też tam jest i obaj Zorro rozpoczynają akcję ratunkową. Alejandro staje do walki z kapitanem Love i jego ludźmi i zabija swego przeciwnika. Tymczasem Diego staje do ostatecznego pojedynku z Montero, rozbraja go i chce go zabić. Elena nie pozwala mu na to, bo wszak Montero ją wychował. Ten jednak bierze dziewczynę za zakładniczkę i zmusza Diego do odłożenia broni. Wówczas łajdak strzela do Diego i rani go śmiertelnie. Diego jednak ma jeszcze dość sił, aby kontynuować walkę, a Elena na jego polecenie z pomocą Alejandro uwalnia pracowników kopalni. Po długiej i ostrej walce Diego zabija w końcu Montero, ale sam osłabiony raną i walką wpada w ramiona Alejandro, łącząc jego dłoń z dłonią Eleny, co jest symbolicznym błogosławieństwem dla zakochanych, żegna ich oboje i umiera, ku rozpaczy swojej ledwo co odzyskanej córki oraz swego wiernego ucznia.

[ZORINA13]

Bardzo symboliczna scena. Diego umiera, ale misję Zorro będę kontynuowana przez następne pokolenie.

[Kronikarz56]

Nie inaczej. Oczywiście wolałbym, aby Diego przeżył i potem jeszcze sprawdzał się jako dziadek. Ale mimo wszystko naprawdę bardzo pięknie zostało to wszystko ukazane. Coś się kończy, coś się zaczyna. Jedno pokolenie odchodzi, drugie przychodzi. Misja Zorro będzie kontynuowana.

[ZORINA13]

Śmierć Bernardo w Siedmiu wspaniałych.

[Kronikarz56]

O niej opowiemy za chwilę. Na razie jeszcze zostańmy w świecie mieczy, szpad i szabel.

[Kronikarz56]

Śmierć Rufia w filmie "HOOK" - ta śmierć niesamowicie nas w filmie zaskakuje, ponieważ nie spodziewamy się jej w żaden sposób, a przy okazji nic jej nie zapowiada. Wydarza się ona w momencie, kiedy wszystko wydaje się zmierzać ku dobremu, zło zostaje już prawie całkiem pokonane, a dobro już bez wątpienia wygrywa. Jednak mimo tego wszystkie Spielberg przygotował dla nas niespodziankę, aby nam pokazać, że bycie lekkomyślnym i zbyt pewnym siebie nie kończy się dobrze, a nawet w chwili zwycięstwa można ponieść stratę i nie można świętować sukcesu, jeśli jeszcze nie wygrało się do końca.
Rufio jest dawnym porucznikiem Zagubionych Chłopców i zastępcą Piotrusia Pana. Obejmuje przywództwo nad chłopcami, gdy Piotruś zostaje w prawdziwym świecie i żeni się z wnuczką Wendy. Rufio w przeciwieństwie do innych dzieci, z powodu swoich chęci przywódczych, rośnie do wieku szesnastu lat, dzięki czemu bez trudu góruje nad resztą bandy wiekiem i siłą, a prócz tego jeszcze sprytem i charyzmą. Dodatkowo jest zdolny do agresji, złośliwych figli i nienawidzi wszystkich dorosłych, kojarząc ich z piratami. Jest bardzo pewny siebie i niesamowicie śmiały. Gdy do Nibylandii powraca Peter Banning, czyli Piotruś Pan, nie wierzy w to, że to on jest jego dawnym przywódcą. Gardzi Peterem, w głębi serca wiedząc, że to on jest Piotrusem i nienawidzi go za to, iż zdradził ich ideały. Nie chce uznać Petera za wodza, kpi i szydzi z niego, nie chce pomagać w szkoleniu Petera i wykorzystuje go, aby ośmieszyć mężczyznę. Ostatecznie jego kpiny odnoszą jednak skutek odwrotny od zamierzonego: Peter stopniowo zyskuje kolejny powód do odzyskania sprawności, a gdy ostatecznie staje się na nowo Piotrusiem Panem, Rufio jest w szoku, ale bez wahania oddaje mu miecz i pokłon jako przywódcy. Piotruś wybacz mu i razem szykują Zagubionych Chłopców do walki. Podczas niej walczy jako porucznik armii Petera, a kilka razy robi to u boku swego wodza. Mimo jego zakazu walki z Hakiem, z którym Piotruś sam chciał się rozprawić, Rufio pewny siebie stanął do pojedynku z kapitanem. Długo dotrzymywał mu pola, ale ostatecznie jego brawura i pewność siebie go zgubiły. Zaczął sobie drwić z Haka i lekceważyć go, przez co dość szybko kapitan przebił go szpadą. Rufio w szoku umiera na rękach Petera, który nie zdążył mu przybyć z pomocą na czas. Przed śmiercią chłopak mówi do niego: "Wiesz, o czym zawsze marzyłem? Aby mieć ojca... Takiego jak ty". Następnie umiera, gdyż nawet w Nibylandii nie wszystko kończy się dobrze. Zabicie Rufia przez Haka jest szokiem dla Jacka, syna Petera, który dotąd ulegał propagandzie kapitana i uważał go za swego idola. Teraz jednak, oburzony zabójstwem chłopca, odsuwa się od niego i wraca do ojca. Zabójstwo Rufia staje się kolejną motywacją dla Petera, aby ostatecznie zakończyć swoje starcie z kapitanem Hakiem.

[ZORINA13]

Przełomy moment dla fabuły.

[Kronikarz56]

Śmierć d'Artagnana w filmie "CZŁOWIEK W ŻELAZNEJ MASCE" z 1998 roku - gdy Atos, Portos i Aramis przystępują do spisku przeciwko okrutnemu Ludwikowi XIV, jedynie d'Artagnan sprzeciwia się im i próbuje im przeszkodzić. Na wskutek jego działań pierwszy plan zamiany króla na jego brata bliźniaka Filipa kończy się niepowodzeniem, a sam Filip zostaje schwytany. Wtedy dopiero jednak d'Artagnan odkrywa, że Filip to nie sobowtór króla, a jego bliźniak. Doznaje szoku i błaga o uwolnienie chłopaka. Ludwik z pogardą jednak każe Filipa zamknąć w Bastylii i ponownie zakuć w żelazną maskę. D'Artagnan jednak wie już wszystko. Żegna się z królową matką, którą darzył miłością, naprowadza Atosa, Portosa i Aramisa na Filipa i sam pomaga im go uwolnić. Gdy król i jego żołnierze przybywają do Bastylii, aby im przeszkodzić, dochodzi do walki. Muszkieterowie wycofują się, zostają osaczeni. Wtedy d'Artagnan wyjawia przyjaciołom, że miał swego czasu romans z królową, w wyniku czego Ludwik i Filip to jego synowie. Nie wiedział o istnieniu Filipa, dlatego próbował przeszkodzić przyjaciołom, aby ratować syna. Teraz jednak jest gotów umrzeć za drugiego syna. Czterej muszkieterowie i Filip w desperacji rzucają się na młodych muszkieterów chroniących króla, ci jednak nie są w stanie zastrzelić żywe legendy, które podziwiają i strzelają tylko na postrach, a potem oddają całej piątce honory. Widząc, że traci kontrolę nad sytuacją Ludwik rzuca się z nożem na Filipa, ale d'Artagnan go zasłania i zostaje śmiertelnie ranny. Umiera na rękach przyjaciół, godząc się z nimi ostatecznie i oświadczając, że nie żałuje, bo całe życie marzył o takiej śmierci. Załamany Filip stwierdza: "To ty nosiłeś prawdziwą maskę" i zamyka oczy ojcu, po czym płacze zrozpaczony nad jego ciałem. Obecni przy tym młodzi muszkieterowie, oburzeni zachowaniem króla, pomagają dokonać ostatecznej podmianki braci. Ludwik ląduje w lochu z żelazną maską na twarzy, a Filip zostaje królem. D'Artagnan zostaje pochowany z godnością, na jego grobie wyryto żelazną maskę, a królowa kładzie na nim różę.

Śmierć d'Artagnana jest dla nas, widzów niemałym ciosem. W chwili, gdy wszystko wydaje się zmierzać ku dobremu, bo przecież młodzi muszkieterowie nie są w stanie zabić starych wojaków, król traci nad nimi kontrolę, a bitwa wydaje się być wygrana, spada na nas tak niespodziewany zwrot akcji, okraszony dodatkowo doskonałą muzyką, która sama w sobie może wywołać łzy, a co dopiero wraz ze sceną śmierci jednego z naszych ulubieńców. Dobija nas też fakt, że ledwie Filip odnalazł ojca, już go musi tracić. Choć na pociechę zyskuje przybranego ojca w osobie Atosa. Scena pogrzebu d'Artagnana połączona z oddaniem honorów przez młodych muszkieterów naszemu dzielnemu trio sprawia, że chce nam się płakać ze smutku, wzruszenia i radości jednocześnie.

[ZORINA13]

Śmierć Bonnie Butler.

[Kronikarz56]

Śmierć Bonnie Buttler w filmie "PRZEMINĘŁO Z WIATREM" - mała i słodka Bonnie była jedynym dzieckiem Rhetta Buttlera i jego żony Scarlett z domu O'Hara. Oboje mieli ostatnio poważne starcia pomiędzy sobą. Powodem tego były najczęściej dawne afekty Scarlett do jej sąsiada, Ashleya Wilkesa, a także próby Rhetta, aby wyleczyć ukochaną żonę z tego uczucia. W wyniku tego oboje sobie nawzajem dokuczali. Efektem jednego z takich dokuczań doszło do wypadku: Scarlett spadła ze schodów i poroniła, co Rhett mocno przeżył. Mimo powrotu Scarlett do zdrowia, nie jest ona w stanie zapomnieć mężowi tej sprzeczki i tego, co się stało. Rhett próbuje ją pocieszać, że mają Bonnie, ale kobieta jest zła, iż mąż zrobił wszystko, aby córka bardziej kochała jego niż ją. Dodatkowo strasznie ją rozpieszczał i uczył jeździć konno na kucyku. Bonnie chwilę później na ich oczach na kucyku próbuje przeskoczyć przez barierę wyżej niż zwykle podniesioną. Scarlett dopiero wtedy sobie przypomina, że w podobnych okolicznościach zginął jej ojciec, Rhett też sobie to uświadamia, ale jest za późno. Jak za sprawą jakiegoś fatum, Bonnie spada z kucyka i skręca sobie kark. Tragedii w rodzinie nie ma końca. Rhett niemalże popada w szaleństwo po śmierci córeczki, co jeszcze potęgują pretensje Scarlett, oskarżającej męża, że to on zabił Bonnie, bo kupił jej kucyka i uczył ją na nim skakać. Rhett nie chce nawet pochować córki i rozstać się z nią, dopiero interwencja Melanii Wilkes to zmienia. Niestety, po śmierci dziecka, małżonków Buttler nic już ze sobą nie łączy i mimo tego, że Scarlett wyleczyła się z miłości do Ashleya i zrozumiała, że zawsze kochała Rhetta, to małżeństwo nie ma już szans przetrwać. A wszystko z powodu śmierci małej Bonnie.