Forum serialu Zorro

[Kronikarz56]

W filmowej wersji, czyli trylogii "AKADEMIA PANA KLEKSA", "PODRÓŻE PANA KLEKSA" oraz "PAN KLEKS W KOSMOSIE" profesor Ambroży Kleks ma nieco inne losy.
- w pierwszej części losy naszego bohatera są bardzo podobne do tych z książek. Zmienili nieco tylko to, że pan Kleks jadł piegi, nie zaś tylko nosił je przyczepione na twarzy. Oprócz tego w filmie nie ma wysyłania prawego oka pana Kleksa w różnych misjach. Jest jedynie wysłanie tzw. trzeciego oka, szklanego i magicznego na księżyc celem zdobycia wiedzy o Gwiezdnych Ludziach. Pod koniec filmu zaś, gdy mechaniczna lalka Adolf niszczy mu sekrety, pan Kleks wyłącza ją i potem, gdy Filip z zemsty niszczy specjalnym laserowym pistoletem Akademię, pan Kleks zamienia go w guzik do czapki szpaka Mateusza i pomagający mu zmienić się w... Jana Brzechwę, autora książek o panu Kleksie.
- w drugiej części pan Kleks przebywa w szkole karateków założonej przez swego mistrza, doktora Paj-Chi-Wo do czasu, gdy dowiaduje się, że Alojzy Bąbel, były asystent golarza Filipa i obecnie prawa ręka Wielkiego Elektronika, drugiego największego wroga pana Kleksa, niszczy beczkę z atramentem do pisarzy na Wielki Konkurs Bajarzy w Bajdocji. Pan Kleks na wieść o tym przybywa do Bajdocji, dostaje od Wielkiego Bajarza, władcy tego kraju statek z załogą i rusza szukać atramentu najpierw na terenie Abecji, potem Przylądka Aptekarskiego. Po drodze jednak o mało nie zostaje zatopiony przez krążownik kierowany przez Alojzego Bąbla. Okazuje się, że zniszczenie atramentu było prowokacją w celu wciągnięcie w pułapkę pana Kleksa i zabicie go. Przed dotarciem na Przylądek Aptekarski pan Kleks zaprzyjaźnia się szczególnie z Pietrkiem, chłopcem okrętowym biorącym udział w wyprawie. Na Przylądku odbywa się zabawa na cześć poszukiwaczy atramentu, a Pigularz II, władca tej krainy, pokazuje panu Kleksowi Arcymechanika, prawdziwego władcę Wyspy Wynalazców, którego wygnał Wielki Elektronik po zagarnięciu jego ojczyzny i wprowadzeniu tam dyktatury. Pan Kleks obiecuje ex-władcy pomoc i wykorzystując statek Arcymechanika i pewne sztuczki autorstwa Doktora Paj-Chi-Wo udaje mu się przeprowadzić skuteczny atak na Patentonię, stolicę Wyspy Wynalazców. Armia robotów Wielkiego Elektronika zostaje zniszczona. Wielki Elektronik ucieka, Alojzy Bąbel zostaje wzięty do niewoli, a prawowity władca powraca na tron. Nie ma on jednak atramentu dla Bajdocji, ale mimo to Arcymechanik wręcza panu Kleksowi mapy wskazujące, iż w Bajdocji w ziemi znajdują się ogromne pokłady atramentu. Odpowiednie wwiercenie się w to źródło sprawia, że atrament leci i nigdy nie brakuje go Bajdocji. Pan Kleks kończy zatem swoją misję zwycięstwem.
- w trzeciej części pan Kleks przebywa na emeryturze w ostatnim rezerwacie przygody, gdzie przyjaźni się z miejscowymi zwierzakami oraz ich opiekunem Melośmiaczem. Smuci się, że dzieci mogły o nim zapomnieć, ale cieszy się świętym spokojem. Gdy jednak dowiaduje się, iż Wielki Elektronik porwał Agnieszkę, dziewczynkę z polskiej szkoły podstawowej, a jej koledzy i koleżanki ze szkoły przybywają do pana Kleksa i proszą go pomoc, postanawia interweniować. Wraz z Melośmiaczem, jednym z kolegów Agnieszki, Groszkiem oraz jego ojcem, ex-komandorem Maxem Bensonem rusza na ratunek dziewczynce. Pomaga im w tym Alojzy Bąbel, wypożyczając im odpowiedni w tym celu statek. Pan Kleks nie wie jednak, że Alojzy informuje o wszystkim Wielkiego Elektronika, który czeka na swego wroga. Profesor i jego towarzysze podróży zostają złapani i uwięzieni w komputerze Wielkiego Elektronika w grze komputerowej. Na szczęście bohaterów uwalnia Agnieszka, pokierowana w odpowiedni sposób przez Groszka. Przyjaciele wydostają się na wolność, a pan Kleks pokonuje ostatecznie Wielkiego Elektronika i więzi go na zawsze w innym wymiarze. Potem bierze udział w przyjęciu urządzonym na planecie Mango, gdzie toczyła się akcja, z okazji obalenia tyranii Wielkiego Elektronika.

W trzecim filmie dowiadujemy się też, że pan Kleks zaczynał jako szogun na dworze jednego z ostatnich chińskich cesarzy. Opiekował się wówczas jadeitową szkatułką, którą Chinom powierzyły istoty z innego wymiaru. Z woli umierającego cesarza został przydzielony do współpracy z doktorem Paj-Chi-Wo i został jego uczniem oraz wiernym przyjacielem. Na dworze cesarskim również zapoznał się ze swoimi późniejszymi wrogami, czyli Wielkim Elektronikiem, Golarzem Filipem oraz Alojzym Bąblem, przebranym za buddyjskich mnichów.
We wszystkich filmach pan Kleks też zaśpiewał liczne piosenki, przy czym w pierwszym filmie były to przede wszystkim wiersze Jana Brzechwy przerobione na utwory muzyczne.

[ZORINA13]

W Szwecji ukazało się tłumaczenie "Akademii Pana Kleksa" Jana Brzechwy w przekładzie Tomasa Hakansona. Powieść "Herr Klex akademi" – jak brzmi tytuł szwedzkiego tłumaczenia – ukazała się nakładem oficyny Atrium Foerlag z miasta Umea - poinformował na Twitterze Instytut Książki (IK).

Jak przypomniano na stronie IK, "+Akademia pana Kleksa+ to jedna z najpopularniejszych powieści w historii polskiej literatury dla dzieci i młodzieży".

"Dzieło Jana Brzechwę ukazało się po raz pierwszy w 1946 r. Jest to historia dwunastoletniego, niesfornego, rudego Adasia Niezgódki, który zostaje umieszczony w tytułowej akademii wraz z dwudziestoma trzema innymi chłopcami – wszyscy o imionach zaczynających się na literę A. Opiekuje się nimi pan Kleks z pomocą Mateusza – uczonego szpaka, który wymawia jedynie końcówki wyrazów" - napisano o książce.

Jak wyjaśniono, tłumacz powieści Tomas Hakanson przekładał także m.in. dzieła Tadeusza Różewicza ("Recycling"), Andrzeja Stasiuka ("Taksim", "Jadąc do Babadag") i Andrzeja Sapkowskiego ("Ostatnie życzenie"). Publikacje tych książek dofinansował IK w ramach Programu Translatorskiego ©POLAND.

[Kronikarz56]

Pan Kleks to jeden z najlepszych nauczycieli na ekranie i na kartach książek. Jak byłem dzieckiem, marzyłem o takim mentorze. Dowodem na popularność tej postaci może być fakt, iż niesamowicie przypomina go inny bohater z literatury młodzieżowej, dyrektor Hogwartu z serii o Harrym Potterze. Prawdopodobnie był on inspirowany panem Kleksem, jak chcą niektórzy.

Warto jednak opowiedzieć sobie o tym panu. To kolejny genialny ekranowany i literacki mentor i nauczyciel. Jesteś gotowa na kolejny wykład?

[ZORINA13]

Proszę opowiedzieć bajeczkę.

[Kronikarz56]

Albus Percival Wulfryk Bryan Dumbledore - bohater serii książek o Harrym Potterze i serii filmów "FANTASTYCZNE ZWIERZĘTA". Największy czarodziej na świecie, dyrektor Szkoły Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie, założyciel organizacji Zakon Feniksa, wybitny uczony, badacz i mentor Newta Scamandera i Harry'ego Pottera.

Dumbledore urodził się w rodzinie czarodziejów. Miał młodszego brata Aberfortha i młodszą siostrę Arianę, nie panującą jednak nad swoimi mocami. Pewnego dnia jego siostra została zaatakowana przez wyrostków mugolskich (mugole to ludzie zwyczajni, bez mocy). Ojciec widząc, że nie uzyskają za to sprawiedliwości, zaatakował i prawdopodobnie zabił napastników. Trafił za to do więzienia, gdzie prawdopodobnie zmarł. Matka przeprowadziła się z dziećmi do Doliny Godryka, gdzie Albus zaprzyjaźnił się z Elfiasem Dodgem. W Hogwarcie Albus doskonale sobie radził, dokonywał wielkich odkryć i eksperymentów, jego prace cieszyły się szacunkiem nawet wybitnych czarodziejów. Po śmierci matki Albus, który ukończył szkołę, wrócił do domu i zajął się upośledzoną Arianą, aby Aberforth był w stanie się uczyć. Albus odbierał to jednak jako niewolę do czasu, aż do swojej ciotki przybył na wakacje nastoletni Gellert Grindelwald. On i Albus szybko się zaprzyjaźnili, sam Albus zaś, będący gejem, zakochał się w Gellercie i traktował go jak idola. Grindelwald przekonał nowego przyjaciela do swoich poglądów, że mugoli należy podporządkować czarodziejom dla ich dobra, bo mugole są nazbyt okrutni, głupi i destrukcji, aby sami sobą mieli rządzić. Planowali też szukać Insygniów Śmierci: Czarnej Różki, Kamienia Wskrzeszenia i Peleryny Niewidki. Gdy ze szkoły powrócił na wakacje Aberforth, był wściekły słysząc rozmowy brata z przyjacielem. Gellert zarzucił mu tchórzostwo, Aberforth szaleństwo, obaj zaczęli w siebie nagle ciskać zaklęciami. Albus dołączył do walki, a nagle zjawiła się Ariana i uruchomiły się jej moce. W wyniku starcia jedno z zaklęć uderzyło w dziewczynę i ją zabiło. Nie wiadomo jednak, czyje ono było. Albus bał się, że jego. Grindelwald i Albus po tym wszystkim zerwali ze sobą przyjaźń. Na pogrzebie Ariany doszło do bójki. Aberforth rzucił się na Albusa i złamał mu nos, Albus się nawet nie bronił. Po tym wszystkim Dumbledore zweryfikował swoje poglądy oraz to, z kim się zadawał przez te wszystkie lata. Wstąpił do Hogwartu jako nauczyciel transmutacji, gdzie jego ulubionym uczniem był Newt Scamander. Gdy na wskutek fatalnego zbiegu okoliczności Scamander został wyrzucony ze szkoły, Dumbledore wstawił się za nim i pomógł mu oczyścić dobre imię. Tymczasem Grindelwald zdobył Czarną Różdżkę i wykorzystywał ją do siania terroru w świecie czarodziejów, werbując zwolenników do podporządkowania sobie świata mugoli dla ich dobra. Dumbledore jako jedyny był w stanie go powstrzymać, ale bał się początkowo to zrobić, ponieważ Gellert posiadał artefakt w postaci fiolki z jego krwią, która była symbolem jego przysięgi, że nigdy nie będzie walczyć z Gellertem. Scamander jednak podstępem wykradł ją Grindelwaldowi i przekazał Dumbledore'owi, który ją zniszczył. Przysięga go już nie obowiązywała. Mógł przystąpić do walki, zwłaszcza, że teraz rozpoczęła się I wojna czarodziejów.

C.D.N.

Na zdjęciu Hugh Jackman jako młody Dumbledore w serii filmów "FANTASTYCZNE ZWIERZĘTA".

[ZORINA13]

I co było dalej ?

[Kronikarz56]

Widzę, że opowieść Cię zaciekawiła. Zatem możemy śmiało przejść do dalszego ciągu opowieści. Najpierw jednak mała ciekawostka. Richard Harris, który zagrał księdza Farię w naszej ulubionej wersji przygód hrabiego Monte Christo, był pierwszym ekranowym Dumbledorem. Nie chciał początkowo go zagrać, ale jego wnuczka, wierna fanka książek o Harrym Potterze, powiedziała mu, że nigdy więcej się do niego nie odezwie, jeśli odmówi. Czego się nie robi dla ukochanej wnuczki?

A zatem, po tej małej dygresji, przechodzimy do dalszego ciągu. Jesteś gotowa, seniorita?

[ZORINA13]

Prowadź kapitanie, mój kapitanie. Czas na następny wykład profesora Hubusia.

[Kronikarz56]

Po wybuchu I wojny czarodziejów Dumbledore zorganizował grupę czarodziejów wierzących w jego autorytet, którzy wraz z nim mogliby stanąć do walki z siejącym coraz większy terror Grindelwaldem. Aby tego dokonać, Albus musiał odnowić swoją znajomość ze swoim młodszym bratem Aberforthem. Udało im się chociaż częściowo pogodzić ze sobą, a przy okazji odbili wspólnie syna Aberfortha, zmanipulowanego i podporządkowanego Grindelwaldowi. Wtedy po raz pierwszy od lat dawni przyjaciele zmierzyli się sobą, starcie jednak zakończyło się remisem, po czym Gellert uciekł i na pewien czas zniknął z placu boju, zwłaszcza, iż na świecie wybuchła II wojna światowa. Czarodzieje nie bardzo się w nią mieszali, choć wielu jako ochotnicy walczyło w szeregach armii swoich krajów przeciwko nazistom. Dumbledore jednak powrócił do Hogwartu, zabierając ze sobą feniksa imieniem Fawkes, którego otrzymał od swego bratanka, który w międzyczasie, śmiertelnie chory zmarł. Dumbledore jako nauczyciel transmutacji pewnego razu przybył do mugolskiego domu dziecka i oznajmił będącemu w nim chłopcu o nazwisku Tom Marvolo Riddle, że jest czarodziejem po swojej matce i ma się uczyć w Hogwarcie. Nie wiedział jednak, że oto spotyka kolejnego najgorszego czarodziejskiego terrorystę. Riddle od początku wydawał mu się niepokojący, ale gdy był na piątym roku, otworzył tajemniczą Komnatę Tajemnic, którą odkrył w szkole i wypuścił z niej potwora, Bazyliszka i z satysfakcją nasłał go na nielubianych przez siebie uczniów mugolskiego pochodzenia. W wyniku tego wielu uczniów zostało rannych, a jedna z uczennic zmarła. Riddle był zadowolony, ale gdy odkrył, że jak tak dalej pójdzie, szkoła zostanie zamknięta, a on sam wróci do sierocińca, zamknął Komnatę, a całą winę zwalił na Rubeusa Hagrida, kolegę z klasy, który zawsze był zafascynowany magicznymi potworami i kilka z nich po cichu sam hodował. Obciążony Hagrid został uznany winnym, ale uznano, że działał nieumyślnie i wydalono go ze szkoły, nie wsadzając go wszakże do więzienia. Jedyną osobą, nie wierzącą w jego winę, był Dumbledore, od tego czasu uważnie obserwujący Riddle'a. Gdy Tom Riddle opuścił szkołę, Albus stracił go z oczu i do tego ponownie musiał stanąć do walki z Grindelwaldem. Pojedynek między nimi tym razem zakończył się wygraną Albusa, który odebrał mu Czarną Różdżkę i wziął ją dla siebie. Grindelwald został uwięziony we własnej twierdzy więziennej, zbudowanej dla swoich wrogów i przestał stanowić zagrożenie. Dumbledore zaś został sławny. Zaproponowano mu nawet zostanie Ministrem Magii, ale odmówił, obawiając się, że władza uderzy mu do głowy. Poza tym, ze względu na swoją przeszłość, nie czuł się godny władzy. Powrócił do szkoły, gdzie po odejściu dyrektora, objął jego stanowisko. Wtedy ponownie spotkał Toma Riddle'a, już wtedy działającego jako Lord Voldemort. Chciał on zostać nauczycielem obrony przed czarną magią w jego szkole, jednak Dumbledore mu odmówił, zbyt dobrze wiedząc, jaki wpływ wywarłby na młode umysły taki człowiek. Od tego czasu obaj stali się sobie wrogami. Voldemort wkrótce potem przeszedł wiele mutacji i zmienił się w okrutnika, który postanowił zapanować nad światem i zaprowadzić w nim rządy czarodziejów czystej krwi. Dumbledore zebrał wówczas wiernych sobie czarodziejów i utworzył z nimi stowarzyszenie o nazwie Zakon Feniksa, na czele którego stanął i walczył z akcjami terrorystycznymi Voldemorta. Nie było to jednak proste. Pewnego razu Dumbledore był świadkiem, jak szukająca u niego pracy Sybilla Trelawney przepowiedziała upadek Lorda Voldemorta za sprawą chłopca urodzonego w zeszłym roku pod koniec lipca. Przepowiednię podsłuchał agent Voldemorta, Severus Snape, który doniósł o niej swemu panu, jednak ku swemu przerażeniu odkrył, że jego pan uznał za owe dziecko Harry'ego Pottera, syna Jamesa Pottera i Lily Evans-Potter, dawnej miłości Snape'a, której Snape nigdy nie przestał kochać. Gdy błagania, aby oszczędził kobietę i jej bliskich nic nie przyniosły, Snape chciał błagać Lily, aby odeszła od męża i synka i ratowała własne życie. Kobieta odmówiła. Wówczas pozbawiony innych możliwości Severus zgłosił się do Dumbledore'a i obiecał mu w zamian za ochronę dla Lily i jej rodziny wszystko, co Albus zechce. Albus zgodził się i Snape został za to jego agentem w oddziałach Voldemorta. Niestety, choć Lord nie wiedział o zdradzie Severusa, dotąd wiernego sługi, miał swego szpiega w szeregach ludzi Dumbledore'a. W wyniku jego zdrady Potterowi zginęli, pomimo dobrej ochrony zapewnionej im przez Albusa, ale Harry przeżył: poświęcenie matki sprawiło, że został otoczony magiczną ochroną i zaklęcie śmierci Voldemorta odbiło mu się od czoła i walnęło w samego Voldemorta. Ten jednak przeżył w szczątkowej postaci i uciekł, a Dumbledore, dowiedziawszy się o wszystkim, z pomocą wiernie dla niego pracującego Hagrida dostarczył Harry'ego siostrze jego zmarłej matki, Petunii Dursley i jej rodzinie. Petunia nie chciała się zgodzić adoptować Harry'ego, nienawidziła bowiem siostry za bycie "odmieńcem", jak nazywała czarodziejów, ale Dumbledore wymusił to na niej, gdyż w jej żyłach płynęła ta sama krew, co w Lily Potter, a to oznaczało, iż Harry w domu siostry swej matki będzie bezpieczny, bo ochronna bariera, stworzona przez miłość matki, będzie trzymała się również w domu jej rodziny. Jednocześnie Dumbledore nie podzielał jak inni radości z powodu zniknięcia Voldemorta, spodziewając się w każdej chwili jego powrotu. Postanowił się do tego przygotować.

C.D.N.

Na zdjęciu Richard Harris jako Albus Dumbledore w filmach "HARRY POTTER I KAMIEŃ FILOZOFICZNY" oraz "HARRY POTTER I KOMNATA TAJEMNIC".

[ZORINA13]

I co będzie dalej ?

[Kronikarz56]

Widzę, że historia Cię wciągnęła, co mnie bardzo cieszy. Zaraz przejdziemy dalej, warto wszakże zauważyć, że Richard Harris zagrał Dumbledore'a w pierwszych dwóch filmach o Harrym Potterze i potem zmarł. Na jego następcę wybrano Michaela Gambona, który doskonale go zastąpił, ale miał nieco inny styl np. Dumbledore Harrisa ma w swoim stroju sporo czerwieni, z kolei Dumbledore Gambona zdecydowanie gustował w strojach niebieskich.

[ZORINA13]

Trzeba znaleźć własny styl, a nie kopiować przeciwników.

[Kronikarz56]

Zgadzam się i dlatego obaj odtwórcy postaci Dumbledore'a posiadają swój własny, unikatowy styl. Ale tak czy inaczej, jest to cały czas ta sama postać. A teraz pora opowiedzieć sobie o tym, co robił nasz dyrektor Hogwartu w czasie trwania akcji filmów o Harrym Potterze. Czy moja droga seniorita jest tego ciekawa?

[ZORINA13]

Proszę opowiedzieć.

[Kronikarz56]

Gdy nadszedł czas, aby Harry Potter przybył do Hogwartu, Dumbledore posłał do niego Hagrida, aby ten wprowadził chłopca we wszystkie najważniejsze zasady w świecie czarodziejów i pomógł mu załatwić wszystkie formalności. Nakazał mu też odebranie ze skrytki 713 w Banku Czarodziejów przechowywany w nim od dawna kamień filozoficzny. Dumbledore potem ukrył kamień we wnętrzu magicznego zwierciadła Ain Eingarp i ukrył je w tajnym pomieszczeniu na III piętrze, które zabezpieczył z pomocą zaufanych nauczycieli całym szeregiem pułapek. Spodziewał się jednak, że mimo to Voldemort zechce spróbować zdobyć kamień, aby z jego pomocą odzyskać ludzką postać. Potajemnie obserwował pierwszy rok nauki Harry'ego i posłał mu na święta pelerynę niewidkę, niegdyś należącą do ojca chłopaka. Gdy Quirell, szpieg Voldemorta, próbował zdobyć kamień, Dumbledore nie był wtedy obecny, bo został wywabiony ze szkoły, jednak zorientował się ostatecznie w oszustwie i powrócił do Hogwartu i wsparł Harry'ego w ostatecznej walce z Quirrelem i Voldemortem. Quirell zginął, Voldemort uciekł, a Dumbledore po naradzie z Nicholasem Flamelem, twórcą kamienia zdecydował się go zniszczyć, aby chociaż opóźnić powrót Voldemorta. Wyjawił też Harry'emu kilka aspektów na temat jego przeszłości. Nie miał jednak już żadnych wątpliwości: w Harrym znajduje się cząstka duszy Voldemorta. Dumbledore wiedział, że czarnoksiężnik podzielił swoją duszę na kilka cząstek i jedna z nich weszła w ciało Harry'ego po tym, jak Voldemort próbował go zabić i sam stracił ciało. Mag zaczął szukać sposobu na ocalenie chłopca, wiedząc, iż w innym wypadku Harry będzie musiał zginąć, aby Voldemort został ostatecznie pokonany. Dumbledore zataił jednak ten fakt przed Harrym. W kolejnym roku szkolnym ktoś ponownie otworzył Komnatę Tajemnic i wypuścił siedzącego w niej bazyliszka, przez co kilku uczniów zostało zaatakowanych. Dumbledore nie zdołał wytropić sprawcy, przez co został zawieszony przez Radę Nadzorczą szkoły, zastraszoną przez wroga dyrektora, Lucjusza Malfoya, szefa owej Rady. Mimo to został odwołany z zamieszania, kiedy sytuacja stawała się coraz groźniejsza, a Harry z trudem ostatecznie zabił bazyliszka i zniszczył odpowiedzialny za to magiczny dziennik Toma Riddle'a, czyli Voldemorta z młodości. Dumbledore szybko odkrył, że ów dziennik to horkruks, czyli przedmiot zawierający cząstkę duszy czarnoksiężnika. Teraz, kiedy został on zniszczony, Dumbledore pojął, że musi odnaleźć pozostałe horkruksy, jednak nie wiedział, ile ich jest ani gdzie ich szukać. Tymczasem z więzienia uciekł Syriusz Black, ojciec chrzestny Harry'ego i rzekomy zdrajca rodziny Potterów. W rzeczywistości nie zdradził on, a został w to wrobiony, co ujawnił, gdy spotkał się z Harrym. Syriusz wpadł jednak ponownie w ręce stróżów prawa, lecz Dumbledore, który uwierzył Harry'emu oraz Syriuszowi, zorganizował wszystko tak, aby Harry z przyjaciółką Hermioną uratowali Blacka i pomogli mu zbiec za granicę. W kolejnym roku szkolnym odbył się w Hogwarcie urządzany raz na sto lat Turniej Trójmagiczny, na który zjechali przedstawiciele jeszcze dwóch innych szkół magii. Szybko wyszło na jaw, że w szeregach nauczycielskich jest zdrajca, szpieg Voldemorta, który w wyniku swojej intrygi sprawił, że Harry wziął w nim udział. Dumbledore, mimo swojej czujności, nie zdołał zapobiec temu, aby Voldemort w czasie Turnieju uprowadził Harry'ego i użył jego krwi do otworzenia swego ciała. Jednak Harry znowu mu uciekł, a Dumbledore zdemaskował zdrajcę w swoich szeregach i oddał go w ręce prawa. Zrozumiał też, że rozpoczyna się teraz ponowna walka z Voldemortem. Niestety, Ministerstwo Magii, obawiające się powrotu czarnoksiężnika i wynikającego z tego powodu paniki, nie uwierzyło w powrót Voldemorta. Uznało, że Dumbledore sieje celowo panikę, aby przeprowadzić zamach stanu i przejąć władzę. Załamany Albus zrozumiał, że musi działać potajemnie, w podziemiu. Nakazał reaktywację Zakonu Feniksa i powołał w jego szeregi swoich dawnych zwolenników i wielu nowych, po czym rozpoczął konspiracyjne działanie. Kiedy Harry wpadł w tarapaty, oskarżony przez nękające go teraz Ministerstwo o celowe używanie magii w obecności mugoli, Dumbledore wystąpił w obronie chłopaka podczas procesu i niczym zawodowy adwokat obronił Pottera, zmuszając sąd do uniewinnienia go. Mimo to unikał Harry'ego, bojąc się, że Voldemort może na odległość hipnotyzować chłopaka i zmuszać go do szpiegowania Zakonu Feniksa. Nakazał też swemu wiernemu słudze, Snape'owi, aby uczył chłopaka obrony umysłu przed mocami Voldemorta. Jednocześnie też posłał Snape'a jako podwójnego agenta w szeregi zwolenników Voldemorta, ale tak, aby nikt z Zakonu Feniksa o tym nie wiedział. Dzięki temu wiedział o najważniejszych planach swego przeciwnika. Musiał jednocześnie znosić inwigilację ze strony Ministerstwa Magii, wciąż uważającego go za prowokatora i spiskowca szykującego zamach stanu. Musiał przyjąć narzuconą mu nauczycielkę w osobie Dolores Jane Umbridge, która bardzo szybko objęła stanowisko Wielkiego Inkwizytora Hogwartu i zaczęła kontrolować jego oraz poczynania wszystkich nauczycieli, przy okazji wprowadzając Dekrety wygodne dla Umbridge i jej szefów, a narzucające liczne represje wobec przeciwników obecnego rządu. Ostatecznie, gdy Harry w ramach protestu wobec tej tyranii zakładu potajemne stowarzyszenie zwane Gwardią Dumbledore'a i tam uczył wielu zaufanych uczniów technik obrony przed czarną magią, Dumbledore poparł ten pomysł. Gdy jednak Umbridge odkryła tajne stowarzyszenie, Dumbledore wziął wszystko na siebie i potem uciekł, aby nie zostać aresztowanym. Umbridge objęła po nim stanowisko dyrektora Hogwartu i zaprowadziła w nim dyktaturę. Dumbledore nie przerywał jednak swoich działań, a kiedy Harry z przyjaciółmi wpadł w zasadzkę Voldemorta w siedzibie Ministerstwa Magii, to kilku członków Zakonu Feniksa ruszyło im na pomoc, a potem uczynił to sam Dumbledore. Zdołał on uratować Harry'ego i pokonać pozostałych jeszcze i wciąż walczących ludzi Voldemorta, a potem stoczył pojedynek z samym Voldemortem, który nie został rozstrzygnięty, bo widząc, iż nie ma szans na zwycięstwo, Voldemort uciekł. Dumbledore powierzył wtedy Harry'emu wiele tajemnic na temat jego osoby, o których wcześniej chłopakowi nie mówił. Odzyskał stanowisko dyrektora i przy okazji sprawił, że powrót Voldemorta zobaczył Minister Magii i jego rząd. Nie mogli już zaprzeczyć, że Dumbledore mówi prawdę, ich indolencja wyszła na jaw. Rząd upadł, Minister podał się do dymisji, a jego następca ogłosił początek II wojny czarodziejów. Dumbledore mimo to kontynuował działalność Zakonu Feniksa, bo uważał, że nie wszystkim członkom nowego rządu można ufać. W czasie wakacji odkrył kolejny horkuks z kolejnym kawałkiem duszy Voldemorta - był nim pierścień Marvolo Gaunta, dziadka Voldemorta. Zniszczył drzemiącą w nim duszę czarnoksiężnika, ale odkrył, że w pierścieniu jest Kamień Wskrzeszenia, jeden z trzech Insygniów Śmierci. Kierowany sentymentem założył go na palec, aby przywołać duchy swojej rodziny i prosić ją o wybaczenie. Niestety, na pierścieniu ciążyła klątwa i Dumbledore zaczął umierać. Uratował go Snape, który zabrał go do szkoły i podał eliksir, który zatrzymał działanie klątwy na okres jednego roku, ale po tym okresie Dumbledore musiał umrzeć. Postanowił wykorzystać pozostały mu czas do wytropienia pozostałych horkruksów. W tym celu sprowadził do szkoły jako nauczyciela eliksirów swego dawnego kolegę z czasów, emerytowanego profesora Horacego Slughorna. Posiadał on wspomnienia na temat Voldemorta, ale nie chciał się nimi podzielić z Albusem, bo bardzo się ich wstydził: to on bowiem wygadał się przyszłemu Voldemortowi, czym są horkruksy i jak je stworzyć, co miał sobie bardzo za złe. Dumbledore polecił Harry'emu zdobyć te wspomnienia i wiadomości w nich zawarte, co nie było łatwe. Sam zaś zdobył inne wspomnienia na temat Voldemorta od innych ludzi, którzy go poznali swego czasu i w ten sposób odkrył z Harrym kilka szczegółów, które pomogły potem w poszukiwaniu horkruksów. Jednocześnie odkrył, że jeden z uczniów, Draco Malfoy wstąpił w szeregi ludzi Voldemorta i na jego polecenie ma zabić dyrektora Hogwartu. Dumbledore, który i tak już umierał, postanowił ocalić duszę Draco od całkowitego potępienia, na jakie by się skazał, zabijając dyrektora z zimną krwią. Ustalił zatem, że Snape zobowiąże się, iż jeśli Draco zawiedzie, to on zabije Dumbledore'a. W ten sposób Voldemort już całkowicie zaufa Snape'owi. A gdy dojdzie już do ostateczności, Snape miał zabić, a w zasadzie dobić umierającego już od klątwy Dumbledore'a, oszczędzając mu umierania w męczarniach. Jednocześnie dyrektor z pomocą Harry'ego odkrył tak brakujące mu elementy układanki. Harry bowiem zdobył wspomnienia Slughorna i informacje w nim zawarte. Wynikało z nich, że horkruksów jest sześć lub siedem. Dwa z nich już zostały zniszczone, a zatem trzeba szukać kolejnych. Dumbledore odkrył kolejny, którym był medalion Salazara Slytherina, przodka Voldemorta, ukryty w jaskini nad morzem i otoczony czarną magią. Dumbledore zabrał Harry'ego, aby ten pomógł mu zdobyć ów przedmiot. Udało się, ale dyrektor mocno się wówczas osłabił przez działanie czarnej magii. Obaj wrócili do szkoły, gdzie jednak wdarli się ludzie Voldemorta. Doszło do walki pomiędzy nimi, a siłami Zakonu Feniksa, a Snape podczas tego starcia zabił na oczach Harry'ego Dumbledore'a. Nikt jednak nie wiedział, że zrobił to prośbę samego Dumbledore'a, który i tak już umierał. W ten sposób oszczędził mu umierania w męczarniach oraz zdobył sobie całkowite zaufanie Voldemorta i mógł swobodnie sabotować potajemnie jego działania. Wszystko to wyjawił Harry'emu dopiero duch Dumbledore'a, którego ten spotkał w zaświatach, do których trafił na chwilę po tym, jak Voldemort, próbując go zabić, nieświadomie zamiast tego zniszczył cząstkę własnej duszy, która siedziała w Harrym. Dumbledore wyjawił Harry'emu, że stało się tak dlatego, iż Voldemort do odrodzenia się użył krwi Harry'ego i nieświadomie zapewnił mu w ten sposób obronę przeciw sobie samemu. Duch Dumbledore'a wyjawił młodemu Potterowi wszystkie tajemnice i pomógł wrócić do świata żywych, gdzie Harry dokończył swoją misję i ostatecznie zabił Voldemorta w pojedynku, wcześniej niszcząc z przyjaciółmi wszystkie pozostałe horkruksy. Sprawiedliwość zwyciężyła, najgorszy czarnoksiężnik świata został zabity, a Dumbledore odszedł w zaświaty w poczuciu dobre wykonanego zadania.

Na zdjęciu Michael Gambon jako Albus Dumbledore we wszystkich pozostałych filmach o Harrym Potterze.