Forum serialu Zorro

Kronikarz56 · Wysłany: Śro 23:53, 23 Mar 2022 Temat postu:

No właśnie, nie mieli wspólnych scen ze sobą. Ale zawsze to Jadzia Andrzejewska miała możliwość zagrać ze swoim idolem i zarazem ulubieńcem, czyli Eugeniuszem Bodo, za którym wzdychała niesamowicie xD

ZORINA13

Kronikarz56

Słodka i urocza Jadwiga Andrzejewska.

ZORINA13

Była niezwykle piękną i utalentowaną aktorką polskiego filmu przedwojennego, jednak wybrano dla niej głównie jeden typ kreacji – naiwną „brzydulę” w okularach.

Jadwiga Andrzejewska urodziła się w 1915 roku w Łodzi. Od wczesnego dzieciństwa była związana z teatrem, ponieważ jej ojciec zajmował się obsługiwaniem teatralnej maszynerii. Sama już jako dziecko grywała małe role, jednak trudna sytuacja materialna uniemożliwiła jej długą edukację. Po szkole powszechnej zaczęła pracować jako ekspedientka. Marzenia o aktorstwie nie opuszczały jednak Andrzejewskiej. W 1932 roku aktorka zadebiutowała w sztuce Ch. Winsloe Dziewczęta w mundurkach, wcielając się w rolę Manueli. Krytyka niemal od razu dostrzegła nieprzeciętny talent początkującej artystki i wróżyła jej długą karierę. Antoni Słonimski widział nawet w Andrzejewskiej drugą Lillian Gish, gwiazdę filmów Davida Griffitha.
Jadwiga Andrzejewska – uwielbiana okularnica polskich komedii przedwojennych

Bardzo szybko przyszła również pierwsza rola w filmie. W 1933 roku Andrzejewska zagrała kwiaciarkę w Dziejach grzechu. Potem nastąpiły kolejne angaże, szczególnie w filmach komediowych. Publiczność kochała aktorkę w rolach młodziutkich pensjonarek np. w obrazach Michała Waszyńskiego – Wacuś (1935) i Ada to nie wypada.

W pierwszym Andrzejewska zagrała uroczą Kazię, a partnerował jej Adolf Dymsza, w drugim zaś wcieliła się naiwną Zosię. Podobne kreacje przypadły artystce w komediach Konrada Toma – Papa się żeni (1936) czy Zapomniana melodia (1938). W tym ostatnim wystąpiła jako Jadzia Pietrusińska, uczennica Instytutu Dokształcającego dla Dziewcząt, przeobrażonego w kobiecą objazdową rewię. Wraz z całym zespołem Andrzejewska śpiewała w filmie słynne do dziś szlagiery – Panie Janie czy Ach, jak przyjemnie.
Jadwiga Andrzejewska i jej role dramatyczne

Co prawda, w historii polskiego kina przedwojennego aktorka zapisała się głównie jako słodka okularnica, jednak w jej dorobku artystycznym nie zabrakło również wcieleń dramatycznych. Warto wspomnieć o takich filmach, jak np. Wyrok życia (1933) Juliusza Gardana, gdzie wcieliła się w rolę tragicznej, porzuconej przez niewiernego mężczyznę dzieciobójczyni. W Dziewczętach z Nowolipek (1937) w reżyserii Józefa Lejtesa Andrzejewska zagrała Frankę, bohaterkę doprowadzoną przez życiowe zakręty do popełnienia samobójstwa. Z kolei w Strachach (1938) Eugeniusza Cękalskiego artystka pojawiła się jako Linka, młoda artystka rewiowa, która zachodzi w niechcianą ciążę.
We wrześniu 1939 roku aktorka wyjechała do Lwowa, gdzie dostała angaż w objazdowym „Teatrze Miniatur”. W 1942 roku zaciągnęła się zaś do Armii Andersa jako członkini Czołówki Teatralnej. Z polską armią wydostała się z ZSRR i przez Bliski Wschód dotarła do Włoch. W 1946 roku zagrała w filmie Wielka droga M. Waszyńskiego, a następnie wyjechała do Wielkiej Brytanii. Do Polski Andrzejewska wróciła w 1947 roku, zamieszkała w Łodzi i występowała w tamtejszych teatrach. Pojawiała się również na wielkim ekranie, choć w rolach epizodycznych. Można tu wymienić np. Popioły i Ziemię Obiecaną Andrzeja Wajdy czy Milionera (1977) Sylwestra Szyszki. Halina Poznańska-Wert w 1980 roku poświęciła Andrzejewskiej film dokumentalny pt. Taki mały dystans.

Jadwiga Andrzejewska zmarła w Łodzi w 1977 roku.

Kronikarz56

Obecnie chyba bardzo niedoceniania polska gwiazdka Starego Kina. A ja zawsze miałem do niej słabość, zwłaszcza wtedy, gdy grała rozkoszne okularniczki Smile

ZORINA13

Sympatyczna osoba.

Kronikarz56

A i owszem. Bardzo sympatyczna, zarówno na ekranie, jak i prywatnie taka była.

ZORINA13

Wybitna aktorka teatralna i filmowa. Z racji tego, że była córka teatralnego maszynisty, zaczęła występować już ako dziecko. Po ukończeniu szkoły podstawowej tańczyła w łódzkim kabarecie "Jar". Do wybuchu wojny pracowała w teatrach łódzkich i warszawskich. Po wojnie zaangażowała się do Teatru Syrena w Łodzi; wraz z nim przeniosła się do Warszawy, ale już w 1949 powróciła do swego rodzinnego miasta, gdzie występowała do końca życia. W filmie zadebiutowała jako kwiaciarka w "Dziejach grzechu"). Od początku odnosiła sukcesy tak w melodramatach, jak i w komediach. Szybko weszła do czołówki przedwojennych aktorek polskich, angażowali ją najlepsi polscy reżyserzy, choć nie wyszła poza role drugoplanowe. Zmarła 4 października 1977 roku w Łodzi.

Kronikarz56

Jadzia Andrzejewska występowała jeszcze w filmach przedwojennych i spektaklach powojennych, ale oczywiście były to już tak wybitne role, jak przed wojną. Poza tym smutne dla Jadzi pewnie było to, że jej epoka minęła już bezpowrotnie.

ZORINA13

Czas nikogo nie oszczędza.

Kronikarz56

Jadzia Andrzejewska i Michał Znicz w filmie "ZAPOMNIANA MELODIA" z 1938 roku. Uczennica Jadzia Pietrusińska przeprasza pana profesora, że przez nieostrożność naraziła go na kłopoty i utratę reputacji. Nie chciała tego. Mimo, iż przeszkadzała podczas lekcji i psociła się mu, bardzo kochała pana profesora jak dobrego wujka, podobnie jak cała klasa i nie chciała jego krzywdy. Na szczęście, ponieważ jest to komedia, wszystko musiało dobrze się skończyć i Pietrusińska, zły duch klasy, jak nazywał ją profesor, ostatecznie wszystko naprawiła. Jadzia jest w tym filmie uroczo zadziorna.

ZORINA13

Typ dziewczęco-liryczny, ale już na podkładzie tragicznym. Przez wiele lat ten właśnie rodzaj aktorstwa był mi najbliższy, był moim atutem” – mówiła aktorka w 1971 roku o swoim artystycznym emploi na łamach „Teatru”. Czterdzieści lat wcześniej Antoni Słonimski dostrzegł w niej – nie tylko za sprawą wyglądu zewnętrznego, ale także z powodu liryzmu, wdzięku i siły dramatycznej – polską Lilianę Gish.
Po wojnie dość często pojawiała się w filmach, ale wyłącznie w rolach drugoplanowych, m.in. w: Pod gwiazdą frygijską (1954) Jerzego Kawalerowicza, Miejscu na ziemi (1959) Stanisława Różewicza, Popiołach (1965) i Ziemi obiecanej (1974) Andrzeja Wajdy. Ostatnią rolę filmową zagrała w Milionerze (1977) Sylwestra Szyszki. W 1980 roku Halina Poznańska-Wert zrealizowała dokument Taki mały dystans, poświęcony aktorce, który został uhonorowany Brązowym Lajkonikiem na 20. Ogólnopolskim Festiwalu Filmów Krótkometrażowych w Krakowie. W 1998 roku odsłonięto gwiazdę Jadwigi Andrzejewskiej w Alei Gwiazd na ulicy Piotrkowskiej w Łodzi.

Kronikarz56

Jeśli chodzi o filmy powojenne, to zdecydowanie najlepiej pamiętamy jej rolę żony Czereśniaka w serialu "CZTEREJ PANCERNI I PIES" oraz rolę żony Buholza w "ZIEMI OBIECANEJ". Jednak trudno w tej starszej pani, którą widzimy na ekranie, poznać uroczą dziewuszkę w okularach z filmu "PAPA SIĘ ŻENI".

ZORINA13

Choć czas jak rzeka jak rzeka płynie
Unosząc w przeszłość tamte dni
Choć czas jak rzeka jak rzeka płynie
Unosząc w przeszłość tamte dni
Tak śpiewał Czesio Niemen i to prawda. Czas wszystko zmienia.
[/img]

Kronikarz56

Słodka i urocza Jadzia. Nic nie przebije tego cudownego uśmiechu Smile