Serial Zorro

ZORINA13

Tak, okulary dodają wrażenia inteligencji, aparat słuchowy nie dodaję tego efektu.

Kronikarz56

Najbardziej urocza i najbardziej chyba niedoceniania przez polskie kino aktorka. Nigdy nie grała amantki.

ZORINA13

4 października 1977 r. zmarła w Łodzi Jadwiga Andrzejewska – wybitna aktorka teatralna i filmowa.

Urodziła się 30 marca 1915 r. w Łodzi. Po ukończeniu szkoły powszechnej ze względów materialnych podjęła pracę jako ekspedientka w składzie Tybera przy ul. Piotrkowskiej 49, ale jednocześnie zadebiutowała w Teatrze Miejskim, w sztuce „Nauczycielka” u boku Ireny Solskiej. Grała też w Teatrze Popularnym i występowała w kabarecie „Jar”, gdzie została zauważona przez Karola Adwentowicza, który zabrał ją do Warszawy. Debiut w stolicy na scenie Teatru Kameralnego w „Dziewczętach w mundurkach” w 1932 r. wypadł dobrze, wobec czego posypały się propozycje z innych teatrów, kabaretów i twórców kina. Przed wojną zagrała w kilkunastu kasowych obrazach, m.in. w produkcjach „Dzieje grzechu”, „Papa się żeni”, „Ada to nie wypada” czy „Dziewczęta z Nowolipek”.

We wrześniu 1939 r. trafiła do Lwowa, gdzie występowała w Teatrze Miniatur, kierowanym przez Konrada Toma. W 1941 r. znalazła się w zespole Czołówki Teatralnej Armii Polskiej, tworzonej przez gen. Andersa, z którą wyruszyła na Bliski Wschód. W 1945 r. dotarła z Teatrem Dramatycznym II Korpusu do Włoch, a następnie do Anglii. Do Polski powróciła w 1947 r. i zamieszkała w rodzinnej Łodzi, gdzie występowała w Teatrze Syrena, a potem głównie w Teatrze Powszechnym.

Jadwiga Andrzejewska zmarła w wieku 62 lat i spoczywa na Dołach. W 1979 r. została patronką jednej z ulic na Widzewie, a w 1998 r. odsłonięto jej gwiazdę na ul. Piotrkowskiej.

Kronikarz56

Jeżeli jesteś zainteresowana, możemy omówić sobie teraz role słodkiej Jadzi, która co prawda amantką nigdy nie była, to miała wiele uroku osobistego i potrafiła zachwycać na ekranie tymże urokiem Smile

ZORINA13

Proszę bardzo.

Kronikarz56 · Wysłany: Nie 0:39, 23 Mar 2025 Temat postu:

Debiutem filmowym naszej uroczej Jadzi był dramat obyczajowy "WYROK ŻYCIA" z roku 1933. Wciela się ona tam w rolę główną, dziewczyny imieniem Jadzia, która popada z powodu miłości do niewłaściwego mężczyzny w poważne tarapaty.

Przed sądem toczy się rozprawa przeciwko dziewczynie imieniem Jadzia oskarżonej o zabicie własnego dziecka. Gdy zostaje skazana na karę śmierci, adwokat Krystyna, wstrząśnięta jej losem, doprowadza do wznowienia procesu i podejmuje się jej obrony. Od Jadzi dowiaduje się, jak doszło do tego tragicznego wydarzenia... Jadzia pochodzi z biednej rodziny. Przyjechała do Warszawy i tu znalazła pracę. Za zaoszczędzone pieniądze wybrała się z koleżankami na wycieczkę za miasto. Spotkała mężczyznę, któremu - naiwna i lekkomyślna - uległa. Usiłowała go potem odnaleźć, ale on nie zostawił po sobie żadnego śladu. Jadzia zaniedbuje się w pracy i zostaje zwolniona. Gdy okazuje się, że jest w ciąży, traci kolejną. Wyjeżdża na wieś, gdzie na świat przychodzi jej synek. Bez środków do życia tuła się, przepędzana z miejsca na miejsce. Zrozpaczona postanawia utopić się, z nadzieją, że pozostawionym dzieckiem zaopiekują się dobrzy ludzie. Gdy chce wskoczyć do rzeki, koszyk z niemowlęciem wpada do wody i tonie…Krystynie udaje się uzyskać wyrok uniewinniający. Zabiera Jadzię do swego domu i tu okazuje się, że owym uwodzicielem jest mąż Krystyny. Usiłuje on popełnić samobójstwo. Ciężko rannego obie kobiety pielęgnują. Jadzia - widząc, że kocha on tylko swoją żonę - potajemnie odchodzi.

ZORINA13 · Wysłany: Pon 9:37, 31 Mar 2025 Temat postu: Jadwiga andrzejewska

Zaskoczona jestem, że wtedy były takie poważne dramaty.
Polskie kino przedwojenne kojarzy mi się z płytkimi i głupiutkimi komediami.