Forum serialu Zorro

Kronikarz56

Olbrzym Willie - czarny charakter z bajki Disneya "MICKEY I CZARODZIEJSKA FASOLA". Olbrzym mieszkający w zamku na chmurach. Posiada magiczne moce, umie zamieniać się w dowolną istotę lub nawet przedmiot. Posiada również ogromną siłę fizyczną. Nie jest w gruncie rzeczy całkowicie zły, prawdopodobnie złe czyny popełnia z głupoty i nieświadomości tego, iż to, co robi jest złe i może kogoś zranić. Nie jest też zbyt rozgarnięty, ale też nie do końca głupi, gdyż potrafi wyczuć, gdy ktoś przeciwko niemu knuje podstęp. Jest zdecydowanie bardzo dziecinny, uwielbia jeść i spać. Nie umie wypowiadać trudnych słów np. "pistacja". Pewnego dnia porywa magiczną Złotą Harfę, bez której mocy królestwo, w którym żyją główni bohaterowie popadają w nędzę. Prawdopodobnie robi to nie ze złośliwości, a głupoty, gdyż chce posiadać piękny przedmiot umiejący pięknie grać i śpiewać, nie zaś dlatego, że cieszy go czyjeś cierpienie. Mickey, Donald i Goofy przypadkiem trafiają do jego królestwa po łodydze magicznej fasoli i próbują wykraść mu Harfę, ale zostają na tym przyłapani. Mickey próbuje namówić olbrzyma, chwalącego się przed nim swoją mocą, aby zamienił się w muchę - zamierzał zabić go wtedy packą na muchy, ale olbrzym zorientował się w podstępie i uwięził Donalda i Goofy'ego. Mickey uniknął tego, a gdy Złota Harfa uśpiła olbrzyma, Mickey uwolnił przyjaciół oraz harfę. Willie jednak obudził się i zobaczył, co się dzieje. Ruszył w pościg i zaczął schodzić po fasoli za uciekinierami. Ci jednak ścięli fasolę i olbrzym spadł na ziemię. Wbrew pozorom jednak nie zginął i nawet po latach szukał Mickey'ego i jego przyjaciół, zapewne po to, aby się zemścić. W swojej wędrówce trafił aż do Hollywood, ale nigdzie myszki nie odnalazł. Podczas poszukiwań jednak pytał wszystkich o Mickey'ego w sposób grzeczny i kulturalny, będąc lekko zażenowanym tym, iż kogoś może przerażać jego wygląd.

W polskim dubbingu głosu mu użyczył Zbigniew Konopka.

Olbrzym Willie pojawia się ponownie w innej animacji Disneya, "OPOWIEŚĆ WIGILIJNA MYSZKI MIKI", jednak tam nie jest złoczyńcą, a postacią pozytywną i sympatyczną. Gra tutaj rolę Ducha Teraźniejszych Świąt i przedstawia Ebenezerowi Scrooge'owi, jak wygląda on w oczach ludzi i jaki jest bezduszny, a także, jak smutny los zgotował swemu pracownikowi Bobowi Cratchittowi, który z powodu skąpej wypłaty od swego pracodawcy wiedzie biedne życie, a jego najmłodszemu dziecku, Małemu Timowi grozi śmierć. Willie wyjawia Scrooge'owi, że widzi w przyszłości puste krzesło Tima przy stole rodzinnym, jeśli oczywiście los tej rodziny się nie odmieni. Chwilę później znika i zostawia Scrooge'a pod opieką Ducha Przyszłych Świąt.

ZORINA13

Bardzo rozbawiło mnie to, że Willy jednak żyje. A ten mały płakał po nim jak miliony po Hance Mostowiak, która zginęła w kartonach.

Kronikarz56

He he he. Oj tak, to było niesamowicie zabawne. A jak potem mały się cieszył, że jednak on żyje Very Happy

Kronikarz56

Bezgłowy Jeździec - czarny charakter z bajki Disneya "LEGENDA O SENNEJ DOLINIE". Upiór grasujący po okolicach Sennej Doliny, części Ameryki Północnej zamieszkałej głównie przez ludzi pochodzenia holenderskiego. Za życia był heskim najemnikiem, przysłanym przez Brytyjczyków do tłumienia buntu kolonistów, z którego buntu narodziła się wojna o niepodległość Stanów Zjednoczonych. Podczas walk zginął i dosłownie stracił głowę. Teraz jako upiór miał grasować w okolicach Sennej Doliny i atakować mężczyzn, aby odrąbać im głowę i zastąpić tę, którą sam stracił. Podobno w tym samym celu zaatakował Brooma Chwata, ale nie wiadomo, czy to prawda, czy Broom po chciał nastraszyć rywala, Ichaboda Crane'a. Gdy podczas Halloween, po wielkiej zabawie z tej okazji, Ichabod powracał do domu, w lesie zaatakował go Bezgłowy Jeździec i próbował go zabić. Ichabod zaczął uciekać, doszło do szalonego pościgu, który ostatecznie zakończył się tym, że Ichabod przejechał przez most, który Bezgłowy Jeździec z jakiegoś powodu nie mógł przejechać. Jeździec w furii cisnął za nim palącą się dynią, strącając Ichaboda z konia. Następnego dnia Ichabod zniknął i nikt go już nie widział w okolicy. Znaleziono tylko jego konia, kapelusz i roztrzaskaną obok niego dynię. Jakiś czas później Ichaboda widziano całego i zdrowego w jednej z sąsiednich wiosek, w której poślubił on bogatą wdowę. Jednak mieszkańcy Sennej Doliny nie bardzo chcieli w to wierzyć i uważali, że Ichaboda porwał Bezgłowy Jeździec.

Nie wiadomo, czy Ichabod naprawdę spotkał Bezgłowego Jeźdźca. Według niektórych teorii fanowskich tak naprawdę wcale go tam nie było, a wszystko, co zobaczył Ichabod, to jedynie był wytwór jego wyobraźni pobudzony przez opowieść Brooma podczas Halloween. W oryginalnej opowieści, na podstawie której powstała bajka, istnieje jeszcze jedna teoria. Według niej to Broom przebrany za Bezgłowego Jeźdźca pozbył się z tej okolicy rywala do serca i ręki Katriny Van Tassel. Opowiadanie jednak nie wyjaśnia, czy tak było, ale Broom zdawał się wiedzieć o wiele więcej niż to mówił. W bajce Disneya jednak Bezgłowy Jeździec jest upiorem, nie przebranym człowiekiem i nie ma co do tego wątpliwości. Nie wiadomo jednak, czy istnieje naprawdę, czy tylko w wyobraźni Ichaboda. Jakby jednak nie było, Bezgłowy Jeździec stał się według fanów najbardziej przerażającym czarnym charakterem Disneya.

ZORINA13

Hans - „Kraina lodu” ...
Hans jest czarująco przystojny, przez co uwiódł księżniczkę Annę. Potrafi walczyć mieczem i świetnie manipulować innymi. Jest księciem Wysp Nasturii.

Ma on trzynastu starszych braci, którzy dokuczali mu w przeszłości. Hans miał przez to ciężkie dzieciństwo.
Zimny, podły, dwulicowy i okrutny Hans jest diabelskim księciem głodnym władzy, który nie cofnie się przed niczym, aby ją zdobyć. Jako najmłodszy z trzynastu książąt Nasturii, Hans spędził część swojego życia ignorowany i niesprawiedliwie traktowany, co wyjawia Annie podczas wspólnego spotkania na balkonie.
Hans to smukły, przystojny mężczyzna o jasnej cerze. Na twarzy widnieją lekkie piegi oraz baki koloru fryzury. Jego włosy są kasztanowe, a oczy w barwie zieleni.
Ubiór księcia stanowi niebieska koszula, na którą zakłada biały książęcy garnitur z czarnymi łatami. Zakłada również purpurową wstęgę, którą zawiązuje przy szyi. Na rękach nosi białe dostojne rękawiczki. Posiada granatowe spodnie i czarne, wysokie buty.

Kronikarz56

Lady Tremaine - czarny charakter bajek Disneya "KOPCIUSZEK" oraz jego kontynuacji, czyli "KOPCIUSZEK 2: SPEŁNIONE MARZENIA" i "KOPCIUSZEK 3: CO BY BYŁO, GDYBY...". Macocha Kopciuszka, matka Gryzeldy i Anastazji, właścicielka kota Lucyfera.

Jest z pochodzenia arystokratką. Jak młoda kobieta poślubiła lorda Tremaine, z którym miała dwie córki Gryzeldę i Anastazję. Owdowiała i z czasem wyszła ponownie za mąż za ojca Kopciuszka. Gdy jej mąż żył, okazywała pasierbicy fałszywą sympatię. Gdy tylko jednak jej mąż zmarł, lady ukazała swoje prawdziwe oblicze: zimnej i egoistycznej osoby, apodyktycznej i podłej wobec osób jej podległych. Zamieniła Kopciuszka w służącą i zmusiła ją do usługiwania sobie i swoim córkom, które z kolei rozpieszczała. Chciała, aby obie wyszły bogato za mąż, nie licząc się przy tym z ich uczuciami. Często nastawiała je przeciwko Kopciuszkowi, zachęcała do zlecenia jej całej masy pracy. Nie była jednak głupia, doskonale wiedziała, że jej córki są głupie i brzydki i raczej nie mają wielkich szans na samodzielne zdobycie bogatych mężów. Chyba, że ona im w tym pomoże. Jedyną istotą, na którą patrzyła bezkrytycznie, był jej kot Lucyfer. Gdy Król urządził bal dla swego syna, Królewicza celem wybrania mu żony, Lady Tremaine otrzymała z córkami zaproszenie i pojechała z nimi na bal. Wcześniej jednak obrzuciła Kopciuszka obowiązkami, aby nie miała ona czasu uszyć sobie sukni na bal. Kopciuszek jednak mimo to miała sukienkę, uszyły ją dla niej zaprzyjaźnione myszki. Lady Tremaine, widząc wyraźnie, że Kopciuszek w tej kreacji przyćmi urodę jej córki, podbuntowała je przeciwko przyrodniej siostrze, wskutek czego Gryzelda i Anastazja podarły suknię Kopciuszka na kawałki, jako pretekstu używając tego, że Kopciuszek ją uszyła z wyrzuconych przez nie resztek materiału. Potem lady z satysfakcją udała się na bal z córkami, ale na uroczystości zjawiła się też Kopciuszek w sukience od Dobrej Wróżki, która swoimi czarami przy okazji sprawiła, iż Kopciuszek nie została rozpoznana przez macochę i jej córki. Po balu, lady Tremaine dowiedziała się, iż Królewicz szuka tajemniczą nieznajomą z balu, aby ją poślubić. Postanowiła wmówić Królewiczowi, że była nią jedna z jej córek. Niestety, zauważyła ona podejrzane zachowanie Kopciuszka i domyśliła się, że to ona była tajemniczą nieznajomą. Wściekła zamknęła ją w jej pokoju na klucz, a gdy przybyli posłańcu od Króla, poszukujący nieznajomej, lady Tremaine pokazała im swoje córki, nie były jednak w stanie nałożyć małego pantofelka na swoje wielkie stopy. Wtedy Kopciuszek, która wydostała się ze swego pokoju z pomocą wiernych myszek, wyszła do posłańców. Ci chcieli nałożyć jej pantofelek, ale lady Tremaine podsunęła jednemu z nich pod nogi laskę, posłaniec się wywrócił i stłukł szklany pantofelek. Na szczęście jednak Kopciuszek miała drugi pantofelek, nałożyła go na nogę i udowodniła, że jest tym, za kogo się podaje. Kopciuszek wówczas opuściła dom swojej macochy i zamieszkała w pałacu, gdzie niedługo potem poślubiła Królewicza.

Macocha nie darowała tego wszystkiego Kopciuszkowi i długo dyszała żądzą zemsty. Pewnego razu, w dniu rocznicy ślubu Kopciuszka i Królewicza, w ogrodzie lady zjawiła się Dobra Wróżka, lady i jej córki wykradły jej różdżkę i zamieniły kobietę w kamienny posąg. Za pomocą różdżki lady Tremaine cofnęła czas i sprawiła, że pantofelek pasował na Anastazję. Kopciuszek nie zdołała udowodnić swojej tożsamości, a Anastazja trafiła do pałacu. Królewicz jednak jej nie poznał jako ukochanej i zaczął szukać Kopciuszka. Lady rzuciła zatem na niego czar, aby ten pokochał Anastazję. Kopciuszek jednak zatrudniła się w pałacu i stopniowo zbliżyła się do ukochanego i pomogła mu zdjąć z niego czar. Lady Tremaine nie powiedziała jednak ostatniego słowa. Zamieniła Anastazję w Kopciuszka, a prawdziwego Kopciuszka zamierzała wywieść statkiem na inny kontynent. Zadanie to zleciła Lucyferowi zamienionemu w człowieka. Kopciuszek jednak uciekła mu, a Anastazja podczas ślubu powiedziała: "Nie" i zbuntowała się matce, czując wyraźnie wyrzuty sumienia z powodu tego, co robi. Do tego na ślubie pojawiła się prawdziwa Kopciuszek. Lady Tremaine próbowała czarami zamienić ją w zwierze, ale doszło do zamieszania i walki, w wyniku której Lady Tremaine i Gryzelda oberwały zaklęciem wystrzelony przez tą pierwszą i zamieniły się w ropuchy. Dobra Wróżka została odczarowana przez Kopciuszka, odzyskała różdżkę i odwróciła złe czary macochy. W wyniku tego wszystko wróciło do normy, a wszyscy zapomnieli o tym, co się stało, poza Kopciuszkiem i Królewiczem, których miłość wzrosła jeszcze mocniej. Macocha i Gryzelda z kolei odzyskały ludzką postać, ale nie pamiętały o niczym. Anastazja też o wszystkim zapomniała i wróciła z matką i siostrą do ponurego życia, jakie wiodły, do czasu, aż podczas Święta Zakochanych pokochała ona młodego i dobrego piekarza. Chciała z nim iść na bal, ale matka nie pozwoliła jej na to, uważając piekarza za kogoś niegodnego ręki lady Tremaine. Pomoc Anastazji okazała wówczas Kopciuszek, pamiętająca doskonale to, jak dobrze zachowała się wobec niej przybrana siostra w czasie ostatnich wydarzeń. Dała jej lekcje dobrych manier, zachowania godnego mamy, a przede wszystkim lekcję altruizmu. W wyniku tego Anastazja i piekarz poznali się lepiej i pokochali, a gdy lady Tremaine próbowała się temu przeszkodzić, Anastazja sprzeciwiła się jej i odeszła z domu, bawiąc się doskonale na balu z ukochanym. Niedługo potem wyszła za piekarza, a Lady Tremaine została z Gryzeldą, też stopniowo mającej jej serdecznie dość.

W polskim dubbingu postaci głosu użyczyły Zofia Grabowska (pierwsza część, stary dubbing), Elżbieta Kijowska (pierwsza część, nowy dubbing), Ewa Decówna (druga i trzecia część).

W filmowym remaku "KOPCIUSZKA" losy lady Tremaine zostały nieco zmienione. W tej wersji wyszła za mąż z miłości za lorda Tremaine, z którym miała dwie córki: Gryzeldę i Anastazję. Gdy mąż zmarł, wyszła ponownie za mąż za ojca Elli. Jest to małżeństwo z rozsądku, ale mimo to lady była zazdrosna o relacje męża z jego pierwszą córką, jak i o to, że mężczyzna cały czas czuje coś do zmarłej żony. Gdy mąż jej umiera, pozostawiając sporo zobowiązań finansowych, lady Tremaine spłaca je i aby oszczędzić wydatki, zwalnia służbę i stopniowo w jedyną służkę Ellę, nazywając ją Kopciuszkiem. Gdy dochodzi do balu, lady nie pozwala Kopciuszkowi na niego iść, lekko uszkadzając jej sukienkę i kpiąc z niej podle. Podczas balu kobieta jest świadkiem tańca Królewicza z tajemniczą nieznajomą. Przy okazji słyszy, jak Arcyksiążę ustala już plan ślubu następcy tronu z zagraniczną księżniczką. Po powrocie do domu lady Tremaine uważnie obserwuje dość tajemnicze zachowanie Kopciuszka, potem przeszukuje jej pokój i znajduje szklany pantofelek. Wie już, że to Ella była tajemniczą nieznajomą na balu. Wie, że jej córki nie mają szans, aby któraś wyszła za Królewicza, dlatego proponuje Elli, że poręczy za nią na dworze i przyzna, że to ona była nieznajomą. W zamian żąda urzędu dla siebie i mężów dla córek oraz wpływu na rządy w królestwie. Oburzona ostatnią częścią warunków dziewczyna odmawia i lady wściekła rozbija pantofelek i zamyka Ellę w jej pokoju, przyznając, że ją nienawidzi z powodu jej młodości, dobroci oraz tego, jak wszyscy ją kochają i chętnie jej pomagają. Potem opowiada wszystko, ale w wersji okrojonej Arcyksięciowi i obiecuje mu siedzieć cicho, aby Królewicz mógł poślubić wybraną mu żonę. W zamian żąda dobrych mężów dla swoich córek. Mimo tego poszukiwania nieznajomej zostają zorganizowane, a Królewicz w przebraniu osobiście bierze w nich udział. Dzięki temu Kopciuszek zostaje odkryta w domu macochy i uwolniona, a Królewicz zakłada ukochanej pantofelek na nóżkę i zabiera do siebie. Wychodząc, Kopciuszek wybacza macosze. Mimo tego wybaczenia, lady Tremaine i jej córki niedługo potem na zawsze opuściły ten kraj w towarzystwie Arcyksięcia. Cała czwórka nigdy już nie powróciła do kraju.

W filmowej wersji lady Tremaine zagrała Cate Blanchett. W polskim dubbingu zaś głosu jej użycza Magdalena Cielecka.

ZORINA13

Lady Tremaine i Jean Claude Frollo.
Świetne połaczenie.

Kronikarz56

He he he. Kolejny bardzo ciekawy crossover. Jestem pewien, że to byłaby niesamowicie ciekawa para złoczyńców Very Happy

Kronikarz56

Królowa Kier - czarny charakter z filmu animowanego Disneya "ALICJA W KRAINIE CZARÓW". Okrutna władczyni tytułowej Krainy Czarów, zarozumiała i arogancka, przekonana o tym, że wszyscy ją uwielbiają. Nerwowa i agresywna, bez trudu przychodzi jej skazywanie na śmierć swoich poddanych. Jej ulubioną metodą egzekucji jest ścięcie głowy. Nie wiadomo jednak, czy kiedykolwiek jakiś wyrok został wykonany. Ma męża, Króla Kier, ale nie darzy go zbytnim uczuciem ani nawet szacunkiem. Góruje nad mężem wzrostem oraz siłą fizyczną. Służy jej Biały Królik oraz cała armia kart. Uwielbia czerwony kolor i każe wszędzie sadzić czerwone róże, a gdy przypadkiem zostają zasadzone białe i ona to odkrywa, bez wahania skazuje ogrodników na śmierć. Potem proponuje Alicji, którą pierwszy raz widzi w swoim królestwie, grę w krykieta, jednak jej ludzie celowo oszukują w czasie gry tak, aby to Królowa Kier wygrała. Podczas zabawy zjawia się Kot z Cheshire, który robi głupie figle Królowej Kier i zwala całą winę na Alicję. Ta zostaje za to postawiona przed sądem, któremu przewodniczy zmanipulowany Król Kier i którym dyryguje Królowa. Alicja ostatecznie musi uciekać, ale jest ścigana przez złą władczynię i jej ludzi, aż budzi się i odkrywa, że to wszystko był tylko jej sen.

W polskim dubbingu głosu użycza jej Hanna Skarżanka.

W filmach Disneya, wyreżyserowanych przez Tima Burtona, czyli "ALICJA W KRAINIE CZARÓW" oraz "ALICJA PO DRUGIEJ STRONIE LUSTRA" Królowa Kier z pierwszej części przygód Alicji zostaje połączona z Czerwoną Królową z drugiej części. Nazywa się ona Zelżbieta i jest starszą córką władców Krainy Czarów, czyli Antydii. Jej młodszą siostrą i zarazem ulubienicą rodziców jest Biała Królowa, Milena. Gdy były dziewczynkami, Milena ukradła ciastka rodzicom i zwaliła potem winę na Zelżbietę. Ta liczyła, że siostra się przyzna, gdy jednak tak się nie stało, załamana uciekła i biegnąc przez rynek miasta uderzyła głową w fontannę, przez co głowa jej spuchła i ona sama stała się bardzo agresywna i nieprzyjemna. Gdy dorosła, a Milena zgodnie z wolą rodziców zasiadła na tronie Krainy Czarów jako Biała Królowa, Zelżbieta wściekła się, zebrała zwolenników i sprowadziła smoka Żaberzłowka, który zniszczył pałac Białej Królowej i zmusił ją do ucieczki i udania się na wygnanie. Zelżbieta zaś przejęła władzę jako Czerwona Królowa, nazywana też Królową Kier. Wyszła za mąż, ale ścięła potem męża za to, że rzekomo darzył on sympatią jej siostrę. Wdała się w platoniczny romans z Waletem Kier imieniem Skazeusz, który był szefem jej straży. Z jego pomocą sprawowała tyrańską władzę nad krainą. Zwerbowała też sobie jako zwierzaka domowego Bandzierchlasta. Gdy do krainy przybyła Alicja i wyszła na jaw przepowiednia, że zabije ona Żaberzwłoka i pozbawi Królową Kier władzy, ta nakazała jej zabicie. Gdy Alicja przybyła na jej dwór, aby uwolnić Szalonego Kapelusznika, uwięzionego za należenie do opozycji, Czerwona Królowa nie poznała jej i zachwycona jej wzrostem, który był efektem magicznego ciastka Kolosanki, zatrudniła ją jako dwórkę. Gdy odkryła, że zakochał się w niej Skazeusz, postanowiła ją zgładzić. Alicja jednak uciekła i ukradła Czerwonej Królowej magiczny miecz i zabrała ze sobą Bandzierchlasta. Zelżbieta wpadła wówczas w szał i kazała ściąć Kapelusznika i jego przyjaciół. Uratował ich jednak Kot z Cheshire i wszyscy umknęli na dwór Białej Królowej. Królowa Kier nakazała atak na ziemie siostry, doszło do bitwy, podczas której Alicja zabiła Żaberzwłoka magicznym mieczem, pozbawiając Czerwonej Królowej władzy. Biała Królowa objęła ponownie tron i wygnała siostrę i Skazeusza. Zelżbieta pozbawiona władzy zabiła niedługo potem Skazeusza, który sam próbował ją zgładzić i odnalazła Ojca Czasa, który zakochał się w niej. Czerwona Królowa uwiodła go i udało się jej odnaleźć możliwość do zmiany przeszłości. Nie posłuchała rad zakochanego w niej Czasu, który uważał, że zmiana przeszłości zniszczy całe królestwo i postanowiła zmienić swoją przeszłość. Alicja z Kapelusznikiem próbowali jej przeszkodzić, ale Zelżbieta uwięziła ich wraz z Czasem, po czym cofnęła się w czasie i zdemaskowała Milenę jako złodziejkę ciastek. Stało się jednak to, co przewidział Czas: Kraina Czarów zaczęła powoli przestawać istnieć, a Czas w niej zatrzymywał się w miejscu, aby już nigdy nie ruszyć z miejsca. Na szczęście Alicja uratowała sytuację, a Biała Królowa, gdy poznała motywacje siostry i zrozumiała ból, jaki dręczył ją przez te wszystloe lata, przeprosiła ją za sprawę z ciastkami i odebranie miłości rodziców. Czerwona Królowa wybaczyła jej i obie się pogodziły, opuchlizna zeszła z głowy Zelżbiety, a ona sama złagodniała.

W filmowej wersji rolę Królowej Kier wykonywała Helena Bonham-Carter, w polskim dubbingu zaś głosu jej użyczyła Katarzyna Figura.

ZORINA13

Frollo jest fanatycznie religijnym despotą i surowym sędzią. Szczególnie drażnią go Cyganie, którzy, według niego, są bezwstydni i zbyt frywolni. Nie przeszkadza mu to jednak pragnąć pięknej Esmeraldy. W przeszłości dopuścił się zbrodni na Cygance, którą bezpodstawnie oskarżył o kradzież. W konsekwencji swojego czynu, bierze pod opiekę dziecko swojej ofiary – upośledzonego chłopca, nadaje mu imię Quasimodo i ukrywa przed światem w mrokach paryskiej katedry.

Kronikarz56

Diabolina - czarny charakter bajki Disneya "ŚPIĄCA KRÓLEWNA", postać wzorowana na złej wróżce o tym samym imieniu z baletu Piotra Czajkowskiego o tym samym tytule. Jej oryginalne imię to "Maleficent", co oznacza mniej więcej "psująca wszystko" oraz "czyniąca zło".

Zła wróżka, mieniąca samą siebie władczynią złych mocy. Okrutna, bezwzględna i bezlitosna. Nienawidzi wszystkiego, co piękne. Posiada naprawdę ogromne ego. Gdy nie zostaje zaproszona na chrzciny królewny Aurory, bez wahania przybywa na nie i udaje sympatyczną, po czym rzuca klątwę na dziewczynkę, według której ma ona ukłuć się w palec wrzecionem z kołowrotka i umrzeć. Ma to się stać nim słońce zajdzie w jej szesnaste urodziny. Diabolina po tym wszystkim ucieka do swojej siedziby, do mrocznego zamku w Diabelskich Górach i czuwa nad sprawdzeniem się klątwy. Gdy jednak odkrywa, że rodzice Aurory ukryli dziecko, aby klątwa się nie spełniła, Diabolina wysyła swoje sługi, aby ją znalazły. Jednak grupa orków, gnomów, trolli i innych łotrów, będących jej sługami nie osiąga celu, bo mimo upływu szesnastu lat szukali... niemowlęcia. Diabolina odkrywając to każe swoich sługów i posyła na przeszpiegi swego kruka Diavala, jedyną istotę, którą darzyła jakąkolwiek sympatią. Kruk odkrywa miejsce pobytu Aurory i informuje swoją panią o planach wróżek, sprawujących nad Aurorą opiekę. Diabolina wkrada się zatem do zamku i czeka, aż Aurora, która właśnie tam przybyła ze swoimi opiekunkami, została sama. Wówczas hipnotyzuje ją i zaciąga do komnaty, gdzie czeka wyczarowany przez nią kołowrotek. Na jej polecenie Aurora w transie dotyka wrzeciona i zapada w sen, gdyż wróżka Niezabudka (Pogódka) zmieniła klątwę Diaboliny, iż zamiast śmierci dziewczyna po ukłuciu w palec zaśnie i dopiero pocałunek prawdziwej miłości zbudzi ją ze snu. Diabolina wie o tym i zaczaja się na księcia Filipa, który zakochał się w Aurorze i przyszedł ją odwiedzić w jej leśnym domku. Diabolina i jej ludzie łapią Filipa i wsadzają go do lochu. Zadowolona zła wróżka urządza zabawę i potem znęca się nad księciem, ujawniając mu, że jego ukochana to nie wiejska dziewczyna, ale królewna i do tego ujawnia, że wypuści go dopiero wtedy, gdy się zestarzeje i nie będzie w stanie żyć z ukochaną po jej wybudzeniu. Na szczęście trzy dobre wróżki uwalniają Filipa, a jedna z nich Niezabudka zamienia kruka Diaboliny w kamień, co ją bardzo rozjusza. Diabolina otacza zamek Aurory lasem cierni, aby Filip nie mógł się dostać do ukochanej, ale książę pokonuje tę przeszkodę. Wówczas Diabolina staje z nim do walki pod postacią smoka. Mimo początkowej przewagi ostatecznie zostaje zabita przez Filipa mieczem od wróżki Flory.

W polskim dubbingu głosu postaci udzielają: Zofia Mrozowska (stary dubbing) i Ewa Smolińska (nowy dubbing).

Diabolina jest główną bohaterką filmu "CZAROWNICA" oraz jego zdecydowanie nieudanej kontynuacji "CZAROWNICA 2". W tych filmach, jak i książkowej adaptacji pierwszego filmu, Diabolina mieszka w puszczy, magicznym lesie znajdującym się w pobliżu królestwa króla Henryka. Gdy jej rodzice, władcy puszczy giną w obronie kraju, Diabolina sama sprawuje nad nim opiekę, mimo dziecięcego wieku. Jako dziecko poznaje chłopca z królestwa Henryka, Stefana. Oboje zaprzyjaźniają się, a z czasem zakochują się w sobie. Jednak Stefanowi za bardzo zamarzyła się władza, dlatego na pewien czas nie ma kontaktu z ukochaną, a potem podstępem uwodzi ją, podaje jej wino ze środkiem nasennym i planuje ją zabić. Nie jest w stanie tego zrobić, ale ostatecznie obcina Diabolinie skrzydła i zanosi je Henrykowi na dowód, że zabił wróżkę, która niedawno pokonała jego armię, gdy zaatakował puszczę. Za ten czyn został nowym królem i poślubił córkę Henryka, z którą doczekał się córki Aurory. Załamana Diabolina wściekła otacza puszczę murem z cierni i zamyka się w sobie. Ratuje przed śmiercią z rąk myśliwych kruka Diavala i w zamian za to on zostaje jej sługą. Gdy dowiaduje się o narodzinach Aurory, przybywa na zabawę i rzuca klątwę, na mocy która Aurora przed zachodem słońca w dniu jej szesnastych urodzin ukłuje się w palec i zaśnie na wieki. Ulega jednak błaganiom królowej i ostatecznie dodaje, że z tego snu wybudzi ją dopiero pocałunek prawdziwej miłości. Była to z jej strony złośliwość, bo sama w miłość już nie wierzyła. Mimo to obserwowała potajemnie, jak wróżki Flora, Hortensja i Niezabudka opiekują się Aurorą i potajemnie im pomaga i mimo swoich deklaracji zaczyna lubić Aurorę. Gdy dziewczyna podrasta, zawiera z nią znajomość, a dziewczyna zaczyna ją traktować jak matkę. Sama Diabolina zaczyna ją kochać jak córkę i próbuje zdjąć z niej klątwę. Gdy jej się to nie udaje, próbuje ukryć ją w puszczy, Aurora jednak odkrywa, iż to Diabolina rzuciła kiedyś na nią czar i to z jej powodu nie wychowuje się ona z rodzicami. Załamana ucieka do zamku, ale znaleźć ojca. Diabolina zaś z pomocą Diavala porywa księcia Filipa, ukochanego Aurory i wraz z nim dociera do zamku, gdzie Aurora właśnie ukłuła się w palec wrzecion i zapadła w sen. Chce, aby Filip zdjął z niej czar, ale jego pocałunek nie pomaga, bo młodzi za mało się znają, aby połączyła ich prawdziwa miłość. Załamana Diabolina całuje dziewczynę w czoło i przeprasza za wszystko. Wówczas Aurora się budzi. Obie panie chcą opuścić zamek, ale wtedy atakuje ich Stefan i jego ludzie. Diaval zamieniony w smoka broni swej pani, ale tej grozi śmierć. W ostatniej chwili ratuje ją Aurora, odnajdując jej skrzydła, które Stefan niegdyś jej odciął i oddając je wróżce. Diabolina z ich pomocą pokonuje Stefana, nie zabija go jednak, gdyż czuje żal widząc, jak nisko on upadł w pogoni za władzą. Mimo to Stefan próbuje zdradziecko wbić jej nóż w plecy. Diabolina i on spadają z wieży na ziemię, ale Diabolina przeżywa upadek dzięki skrzydłom. Stefan zaś ginie. Diabolina niszczy potem mur dzielący królestwo Aurory od jej królestwa i koronuje swoją podopieczną na królową obu tych krain, sama powierzając sobie jedynie stanowisko jej opiekunki i strażniczki. Obserwuje także rosnące stopniowo uczucie Filipa i Aurory, nie jest jednak pewna, czy Filip nie skrzywdzi jej podopiecznej. Gdy młodzi się zaręczają, nie jest zadowolona, ale akceptuje to. Potem przybywa na bal do rodziców Filipa, chcących ja poznać. Podczas przyjęcia matka Filipa, nienawidząca magii i gardząca mężem za to, iż ten chciał pokoju z puszczą, truje go, przez co zapada on w wieczny sen. Winą za ten czyn zostaje obciążona Diabolina, nawet Aurora jej nie wierzy. Oburzona i ponownie mająca złamane serce wróżka ucieka do puszczy i stamtąd toczy boje z matką Filipa. Aurora wspierana przez ukochanego próbuje zakończyć ten spór, ale jest to trudne z powodu intryg przyszłej teściowej i uporu Diaboliny. Podczas walk Diabolina zostaje ranna i uratowana przez swoich pobratymców. Odkrywa wówczas, że na świecie żyją inne istoty jej rasy. Z ich pomocą ostatecznie odkrywa prawdę na temat intrygi matki Filipa, doprowadza do zakończenia wojny, choć o mało nie przypłaca tego życiem. Matka Filipa ginie, jego ojciec budzi się ze snu i pokój zostaje zawarty. Aurora i Filip biorą ślub, tym razem z błogosławieństwem Diaboliny.

W obu filmach w rolę Diaboliny wcieliła się Angelina Jolie, w polskiej wersji językowej głosu jej użyczyła Magdalena Cielecka.

W filmie Disneya "NASTĘPCY" Diabolina wraz z innymi czarnymi charakterami jest uwięziona na Wyspie Potępionych, gdzie przebywają wszyscy złoczyńcy z bajek Disneya wraz ze swoimi dziećmi i muszą wieść wegetatywne życie, dysząc nienawiścią do świata dobrych, zwanego Auoredonem. W tej wersji ma córkę Mal ze związku z Hadesem, z którym obecnie jest rozwiedziona. Gdy nowy władca, książę Ben, syn Pięknej i Bestii, daje czwórce dzieci złoczyńców szansę na zmianę i życie między dobrymi, jednym z tych wybrańców jest Mal. Diabolina poleca jej ukraść różdżkę Dobrej Wróżki i uwolnić wszystkich mieszkańców Wyspy Potępionych. Mal początkowo chce wykonać to zadanie, jednak ostatecznie zakochuje się w Benie i wraz ze swoimi przyjaciółmi się zmienia i nie chce stawać po stronie zła. Mimo to, na wskutek zbiegu okoliczności, powłoka otaczająca Wyspę Potępionych na chwilę pęka. Wystarczy to, aby Diabolina uciekła i dostała się na koronację Bena. Próbowała przejąć różdżkę Dobrej Wróżki i uwolnić pobratymców, córka jednak wystąpiła przeciwko niej. Wściekła Diabolina zamieniła się w smoka i stoczyła pojedynek z Mal, która jednak ją pokonała i rzuciła czar, który zamienił Diabolinę w jaszczurkę. Jako taka została uwięziona w magicznych podziemiach zamku królewskiego i cały czas była pilnowana. Nie wiadomo, co się z nią stało potem. Wiadomo jednak, że jej mroczna różdżka została eksponatem w muzeum zła. Wykradła ją w filmie "NASTĘPCY 3" Audrey, córka Aurory i Filipa, była dziewczyna Bena, zazdrosna o miłość Bena i Mal. Dość szybko została jednak opętana przez mroczną magię różdżki i stała się zła. Próbowała zniszczyć cały kraj z powodu swojej nieodwzajemnionej miłości, póki ostatecznie nie pokonała jej Mal wspierana przez przyjaciół, zniszczyła różdżkę, a Audrey znowu stała się dobra.

ZORINA13

Diaboli na była dziewczynką o czystym sercu i szczerym uśmiechu, skrzywdzona przez ludzi, odrzucona przez ukochanego – stała się zła i zgorzkniała. Poprzysięgła zemstę wrogom i rzuciła klątwę na Aurorę, córkę następcy tronu wrogiego królestwa
Przy użyciu zwierzęcych skór, kości, a nawet zębów, trzech projektantów z Londynu, wybranych bezpośrednio przez Angelinę Jolie, zmieniło baśniową disnejowską postać w wizję czystej podłości – Diabolinę. Oto jak powstawały nominowane do Oscara kostiumy do disneyowskiej „Czarownicy”.
Angelina Jolie, jako Diabolina w disnejowskiej „Czarownicy”, stworzyła jeden z najbardziej wyrazistych czarnych charakterów, jaki w przeciągu ostatnich miesięcy pojawił się na srebrnym ekranie. Choć tym razem u Disneya czarny charakter nie jest do końca zły, a nawet okazuje się dobry, to jednak imię zobowiązuje – Diabolina wygląda jak ucieleśnienie niegodziwości. Kostium jest najważniejszym składnikiem budującym postać. Nad jego powstaniem pracował zespół projektantów, który Angelina Jolie osobiście wybrała i ściśle nadzorowała.
Więcej mroku, akcji, przemocy i humoru, ciekawy twist, a na deser trochę za duża dawka lukru. Głównym atutem kontynuacji "Czarownicy" jest ona sama – piękna, zimna, magnetyzująca i diabelnie groźna. Angelina Jolie w swojej pierwszej od czterech lat roli toczy ciekawy aktorski pojedynek z Michelle Pfeiffer i już choćby dla niego warto wybrać się do kina. Film oszałamia widowiskowością, fabuła sprawia jednak dość chaotyczne wrażenie. Nie jest źle, wielbiciele pierwszej części nudzić się raczej nie będą, co nie oznacza, że nie mogłoby być lepiej.
Czarownica” i drużyna Diaboliny

Wśród wybrańców znaleźli się londyńscy designerzy: Rob Goodwin projektant dodatków, Manuel Albarran twórca odważnej biżuterii z metalu, który projektował m.in. dla Katy Perry i Lady Gagi, a także projektant Justin Smith. Żaden z nich wcześniej nie pracował dla przemysłu filmowego, dlatego nad triem czuwała kostiumografka Anna B. Sheppard (Polka nominowana do Oscara za kostiumy do filmów „Pianista” oraz „Lista Schindlera”, a teraz także do „Czarownicy”) oraz jej asystent Oliver Garcia. Do tego należy dodać zwierzchnictwo Angeliny Jolie.
Czarownica 2". Pozory lubią mylić

Znamy to od dawna: jest film, odnosi sukces, robimy kontynuację. Czasem z niezłym, ale zazwyczaj jednak z gorszym skutkiem – wielbiciele kina na palcach jednej ręki są w stanie wyliczyć sequele, który dorównały poziomem swoim poprzednikom. A co jeśli nawet pierwowzorom można było coś zarzucić? Bo oryginalna "Czarownica" sprzed pięciu lat wcale aż takim pupilkiem krytyków nie była, do tego dostało jej się za kilka kontrowersji, w tym za niezwykle brutalną scenę odcięcia nieprzytomnej bohaterce skrzydeł. Oczywiście nie mówimy tu o typowym filmie dla dzieci, kategoria PG 13 mówi sama za siebie. Nie była to w żadnym razie słodka, inspirowana baśnią opowiastka, do jakich Disney przez dekady nas przyzwyczaił. Tym razem centralną postacią uczynił bowiem bohaterkę mściwą, pozornie będącą wcieleniem zła. A że pozory lubią mylić…
Nie oszukujmy się, to jednak głównie Angelina Jolie odpowiedzialna była za międzynarodowy sukces "Czarownicy" - 758 mln dolarów zysku, przy niemal czterokrotnie mniejszym budżecie, to całkiem dobry wynik. Jej bohaterka skradła dla siebie cały film. Bo przecież nie Elle Fanning w roli niewinnej królewny Aurory, ani nawet nie tercet broniących jej bezpieczeństwa rozgadanych wróżek. Sam Riley jako neurotycznie zabawny kruk Diaval, sojusznik Czarownicy, był tu miłym, potrzebnym, ale jednak tylko dodatkiem. Wszyscy oni wracają w "Czarownicy 2", w polskim tłumaczeniu pozbawionej podtytyłu "Mistress of Evil", czyli "Pani zła".
ngelina Jolie jako postać inspirowana Diaboliną, z nawiązującej do baśni Charles’a Perraulta disnejowskiej bajki "Śpiąca królewna" (1959), była postacią złożoną, niejednoznaczną i tragiczną, co pozwoliło jej przejść na ekranie metamorfozę. W drugim filmie prezentuje się równie niesamowicie jak w pierwszym – teoretycznie wiemy, czego się spodziewać, a i tak budzi zachwyt i zarazem współczucie. Jest tyleż zimna, wręcz lodowato, co piękna. Magnetyzuje spojrzeniem, wzbudzając wokół siebie aurę tajemniczości i lęku. A w akcji dorównuje największym ekranowym twardzielom. Do tego nie jest tym razem w swojej walce sama…
Akcja "Czarownicy 2" ma miejsce pięć lat po zakończeniu wydarzeń z części pierwszej i podobnie jak ona rozpoczyna się baśniową sielanką. Księżniczka Aurora zdążyła już zapomnieć o przekleństwie, którego ofiarą padła w poprzednim filmie, a smalący do niej cholewki książę Phillip – w tej roli Brentona Thwaitesa zastąpił Harris Dickinson – w końcu się oświadcza. Szykuje się wesele, które może połączyć ludzkie królestwo z magicznymi stworzeniami z wrzosowisk i kniei. Czarownica, ich pani i obrończyni, a zarazem przybrana matka Aurory, nie jest jednak zachwycona ślubnymi planami. Mimo to godzi się przyjąć zaproszenie do zamku na kolację wyprawianą przez rodziców księcia – króla Johna (Robert Lindsay) i królową Ingrith (Michelle Pfeiffer). Nietrudno się domyślić, że nie wszystko pójdzie zgodnie z planem. To dopiero początek zbrodniczej intrygi, za którą stoi okrutna Ingrith.
Jak wypada rzadkiej urody pojedynek dwóch aktorskich indywidualności, Jolie i Pfeiffer? Dość okazale, a kończy się remisem ze wskazaniem na Jolie. Pfeiffer trochę zbyt wyraźnie nawiązuje tu do trików, jakie stosowała w roli bezdusznej Lamii, królowej… czarownic w "Gwiezdnym pyle". To momentami niemal dokładnie ta sama postać.

Pierwszy film miał tę przewagę, że mógł z powodzeniem pokazać kształtowanie się charakteru Diaboliny, jej decyzje życiowe, w końcu relacje z Aurorą. W sequelu świeżość opowieści została zastąpiona schematyczną mrzonką podaną w mocno patetycznym tonie, a przy okazji pokazującą, że fantastyczny świat kreowany w komputerowych trzewiach poza feerią barw i galerią cudacznych istot nie ma wiele więcej do zaoferowania. Aurora pozostaje naiwną trzpiotką, książę Filip jest wyjątkowo niemęski i niezaradny, królowa bardzo przewidywalna, a do tego nie kryje się ze swoimi intencjami, a Diabolina przeżywa kryzys tożsamości. Z jednej strony dużo się dzieje, z drugiej wszystko zostało pokazane w prosty i mało emocjonujący sposób.

Potencjał wydawał się spory, gdyż z zarysów fabuły wyłania się całkiem ciekawy zabieg rozszerzenia magicznego świata o nację podobną do Diaboliny. Cóż jednak z tego, że został on wykorzystany wyłącznie jako chęć pokazania długofalowego konfliktu zmierzającego do wielkiej bitwy. Nie ma w tym za grosz oryginalności, a obraz traci na atrakcyjności. Angelina Jolie w tytułowej roli zachwyca, udowadniając, że nie zapomniała, jak to jest stać po drugiej stronie kamery. Z kolei Elle Fanning i Michelle Pfeiffer wypadają bezbarwnie, jakby swoje role grały bez żadnego zaangażowania. Na plus podobnie jak w poprzedniej części wypada trio wróżek starających się choćby trochę miałki scenariusz urozmaicić humorystycznymi wstawkami. Jednak nie na wiele się to zdaje, bo sensownych scen z ich udziałem jest mało.
Powiedzieć, że sequel Czarownicy jest zbędnym dziełem, byłoby trochę krzywdzące dla ekipy starającej się ożywić magiczny świat na dużym ekranie. Niemniej brak rozwinięcia ciekawego zamysłu i drewniane aktorstwo sprawiają, że to tylko kolejna naiwna bajeczka, której puenta jest znana już po pierwszej scenie. Szkoda.

Kronikarz56

Kapitan Jakub Hak - kapitan statku pirackiego "Wesoły Roger", największy wróg Piotruś Pana, czarny charakter bajek Disneya "PIOTRUŚ PAN" oraz "PIOTRUŚ PAN 2: WIELKI POWRÓT". Pojawia się epizodycznie w innych produkcjach Disneya, takich jak "CAFE MYSZKA" czy bajki o Dzwoneczku, w jednej części widzimy młodego Jakuba Haka zanim został kapitanem statku. Jest też głównym czarnym charakterem w serialu animowanym "JAKE I PIRACI Z NIBYLANDII". Jeden z najzabawniejszych łotrów w bajkach Disneya.

Kapitan Hak jest przywódcą piratów, kapitanem pirackiego statku "Wesoły Roger". Przybył do Nibylandii dawno temu i dość szybko wszedł w konflikt z Piotrusiem Panem i jego bandą. Podczas jednego pojedynku z nim stracił lewą dłoń, którą Piotruś potem rzucił na pożarcie krokodylowi. Od tego czasu krokodyl zaczął nękać Haka, próbując go zjeść. Kapitan zastąpił wówczas dłoń żelaznym hakiem i uwziął się, że zabije Piotrusia Pana. Panicznie bał się krokodyla, zawsze tracił spokój i rzucał się do panicznej ucieczki, gdy ten był w pobliżu. Gardził swoją załogą i często nią pomiatał. Jedynym jego zaufanym człowiekiem był bosman Smee. Pewnego dnia wpadł na pomysł porwania księżniczki indiańskiej, Tygrysiej Lilii, grożąc jej utopieniem, jeśli ta nie zdradzi mu kryjówki Piotrusia Pana. Jednak Piotruś wspierany przez Wandę pokonał Haka, a do tego uwolnił księżniczkę. Sam Hak zaś został zaatakowany przez krokodyla i musiał panicznie przed nim uciec. Wrócił na okręt i załamany postanowił się zemścić. Gdy dowiedział się od Smee, że Piotruś Pan ma sympatię Wandę i z jej powodu wygnał Dzwoneczka, nakazuje bosmanowi złapanie jej. Gdy bosman wykonuje zadanie, kapitan proponuje wróżce, że porwie Wandę i wtedy Piotruś będzie tylko jej. Dzwoneczek musi jednak zdradzić kryjówkę Piotrusia. Wróżka zgadza się, ale żąda, aby Hak nie skrzywdził Piotrusia. Hak daje słowo, że nie tknie go nawet palcem ani hakiem. Dzwoneczek wydaje kryjówkę, a wtedy kapitan zamyka ją w lampie i zadowolony urządza akcję. Porywa Zagubionych Chłopców, a także Wandę i jej braci. Piotrusia postanawia zabić bombą zegarową, gdyż dał słowo, że go osobiście nie tknie i dotrzymuje słowa: chce go zabić za pomocą pośrednictwa, czyli bomby. Na statku zaś Hak daje dzieciom propozycję, aby wstąpili do jego załogi, inaczej zginą. Wanda się sprzeciwia i zachęca do buntu chłopców. Hak wyjawia im wówczas swój plan, a gdy bomba wybucha, zadowolony ponawia propozycję. Dzieci odmawiają, dlatego prowodyrka sprzeciwu, Wanda, zostaje skazana na spacer po desce. Jednak Wandę ratuje Piotruś, który przeżył i wraz z Dzwoneczkiem uwalnia chłopców. Dochodzi wówczas do walki, piraci zostają pokonani, a Hak stacza pojedynek z Piotrusiem i mimo początkowej przewagi ostatecznie przegrywa. Piotruś daruje mu życie, ale każe mu powiedzieć głośno, że jest stokfiszem. Hak robi to, po czym zdradziecko atakuje go od tyłu, jednak Piotruś unika ciosu, a Hak spada prosto w paszczę krokodyla. Ucieka z niej jednak i przerażony z wrzaskiem zaczyna dziko płynąć za horyzont, a za nim resztki jego załogi w szalupie ratunkowej. Statek Haka przejął Piotruś, Dzwoneczek posypała go magicznym pyłkiem i dzięki niemu zaczął on latać. Hak jednak po jakimś czasie powrócił do Nibylandii i odzyskał statek. Ponieważ mógł on latać, to przybył na owym statku do Londynu, aby porwać Wandę. Porwał jednak jej córkę Jane, nie wiedząc o tym, że Wanda już dorosła. Dopiero w Nibylandii zorientował się, mimo to wystawił Jane jako przynętę na Piotrusia Pana. Gdy zjawił się chłopiec, zrzucił dziewczynkę do wody, gdzie czekała wielka ośmiornica. Jednak na wskutek intrygi Dzwoneczka, ośmiornica spadła na statek i zasmakowała w Haku, próbując go zjeść. Hak ocalał, ale od tego czasu zaczęła go prześladować ośmiornica. Hak jednak dyszał żądzą zemsty na Piotrusiu i chciał przy okazji odzyskać skarb, który zagarnął wieczny chłopiec i jego banda. Rozpoczął poszukiwania Piotrusia, przypadkiem go namierzył i zobaczył jego sprzeczkę z Jane. Postanowił to wykorzystać, spotkał się z Jane i powiedział, jak bardzo cierpi z powodu utraty skarbu i jak nie może bez niego wrócić w rodzinne strony, do kochającej matki. Zaproponował też dziewczynce, że odwiezie ją do domu, jeśli mu pomoże. Jane zgodziła się, ale zażądała, aby dał słowo, że nie skrzywdzi Piotrusia. Hak podpisał więc umowę, że nie ucierpi jeden włos na głowie Piotrusia. Dał potem Jane gwizdek, którego dźwięk usłyszy w głębi buszu i czekał. Powiedział, aby na nim zagwizdała, jeśli znajdzie skarb. Znalazła go podczas zabawy z Piotrusiem, ale nie była w stanie zagrać i wyrzuciła gwizdek. Znalazł go jednak jeden z Zagubionych Chłopców i dla zabawy zagrał na nim. Wtedy zjawili się piraci i uwięzili Piotrusia i Chłopców. Jane puścili, zabrali jednak skarb. Gdy Jane przypomniała im o umowie, Hak powiedział, że umowa dotyczy... jedynie jednego włosa na głowie Piotrusia, dał go więc Jane, a resztę zabrał sobie. Następnie zamierzał utopić Piotrusia przymocowanego do kotwicy, ale Jane z Dzwoneczkiem wpadli na statek, uwolnili Chłopców i stoczyli walkę z piratami. Podczas niej Jane odebrała Hakowi klucz do kajdan Piotrusia, uwolniła go i pomogła mu wygrać z Hakiem. Ten spadł do wody i zaatakowała go ośmiornica. W wyniku tego "Wesoły Roger" poszedł na dno, a Hak z ludźmi wylądowali w szalupie, na której musieli uciekać przed głodną ośmiornicą.

Nie wiadomo, co było z nim potem. Wiadomo jednak, że w serialu "JAKE I PIRACI Z NIBYLANDII" Hak znowu stoi na czele załogi pirackiej i knuje różne podstępne plany, jednak zawsze zostaje pokonany przez Jake'a i jego przyjaciół: Izę, Fajtusia i Czachusia. Dzieciaki wspierają w tej walce od czasu do czasu Piotruś Pan i Dzwoneczek. Serial jednak nie jest kanoniczny. Warto zauważyć, że sam Disney uznał kapitana Haka za niezwykle zabawną postać, dlatego zabronił twórcom jej uśmiercać. Warto zauważyć, że w oryginalnej książce Hak ginie zjedzony przez krokodyla, a do tego jest niezwykle groźnym przeciwnikiem. W bajkach Disneya jest dosyć cwany i pomysłowy, ale też niesamowicie pechowy i bardziej bawi niż przeraża.

W polskim dubbingu głosu postaci użyczyli: Ludwik Benoit (pierwsza część) i Andrzej Blumenfeld (pozostałe dzieła).

Kronikarz56

W filmie "HOOK" Stevena Spielberga kapitan Hak pojawia się, aby zemścić się na dorosłym już Piotrusiu Panie, porywa jego dzieci i próbuje je przekabacić na swoją stronę, a przy okazji zniszczyć psychicznie swego wroga. Nie udaje mu się to jednak, chociaż jest bliski osiągnięcia celu, a w ostatecznej walce zostaje pokonany przez Piotrusia, który daruje mu życie, ale Hak mimo to chce go dalej zabić. Za swoją zdradę zostaje przygnieciony przez wieżę zegarową, zrobioną z krokodyla, którego Hak swego czasu zabił i wypchał. W filmie gra go Dustin Hoffman.

W filmie "PIOTRUŚ PAN I WENDY" poznajemy losy współczesnej dziewczynki leczącej się w szpitalu z powodu choroby płuc. Dziewczynka czyta miejscowym dzieciom "PIOTRUSIA PANA" i wyobraża sobie siebie jako Wendy, a otaczające ją osoby jako bohaterów tej opowieści. Kapitanem Hakiem oraz panem Darlingiem jest tu lekarz prowadzący jej chorobę, z którym dziewczynka próbuje wyswatać swoją mamę. Filmowy wizerunek Haka jest mocno zbliżony do oryginału z powieści.

W filmie "PIOTRUŚ PAN" z 2003 roku kapitan Hak jest bardzo podobny do pierwowzoru literackiego. Jest groźny, niebezpieczny, niemalże szalony. Bez wahania przebija swoich ludzi hakiem lub strzela do nich jak do kaczek za każdym razem, gdy zrobią coś, co mu się nie spodoba. Dostrzega wielką więź łączącą Piotrusia z Wendy i próbuje ich rozdzielić. Porywa Wendy na kilka godzin na swój statek, oferuje jej bycie przyjacielem i wstąpienie do swojej załogi. Dziewczynce podoba się elokwencja i dobre maniery kapitana, dlatego obiecuje rozważyć jego prośbę. Kapitan puszcza ją wolno, ale posyła swoją papugę, aby ją śledziła. Dzięki temu odkrywa kryjówkę Piotrusia Pana. Łapie Zagubionych Chłopców, Wendy i jej braci, po czym próbuje otruć Piotrusia, który jednak ocalał dzięki Dzwoneczkowi. Hak szybko to odkrywa i zmusza Wendy do powiedzenia, jak Piotruś lata. Gdy chłopiec zjawia się na statku i uwalnia przyjaciół, dochodzi do walki. Podczas niej Hak traci całą swoją załogę, ale obsypuje się pyłkiem Dzwoneczka i sam zaczyna latać. Podczas pojedynku sugeruje Piotrusiowi, że Wendy jest on obojętny i zostanie kiedyś całkiem sam. Pozbawia w ten sposób dobrych myśli Piotrusia i o mało go nie zabija. Wendy dodaje chłopcu jednak sił pocałunkiem i wracają mu dobre myśli. Piotruś wówczas pokonuje Haka w ten sam sposób: odbiera mu dobre myśli, przypominając mu, że jest stary i sam i skończony. Załamany kapitan spada wówczas w otwartą paszczę krokodyla i ginie. W filmie postać tę odtwarzał Jason Isaac, który zagrał też pana Darlinga. W polskim dubbingu obie postacie dubbingował Piotr Fronczewski.

W filmie "PIOTRUŚ: WYPRAWA DO NIBYLANDII" Jakub Hak jest młodzieńcem zmuszanym do niewolniczej pracy w kopalni przez kapitana piratów Czarnobrodego. Żyje w przyjaźni z innym niewolnikiem Smee. Współczuje bardzo niewolonym przez Czarnobrodego dzieciom, ale długo nie jest w stanie nic z tym zrobić. Dopiero pojawienie się Piotrusia, też niedawno wziętego do niewoli. Chłopiec mobilizuje go do działania, dzięki czemu uciekają i trafiają na Indian, którymi dowodzi nastoletnia Tygrysia Lilia. Między nią a Hakiem rodzi się uczucie. Piotruś, Hak, Smee i Lilia próbują uwolnić dzieci, jednak Czarnobrody jest groźnym przeciwnikiem. Pierwsze walki kończą się niepowodzeniem, Hak traci wiarę i porzuca przyjaciół, którzy postanawiają uwolnić dzieci same. Ostatecznie Hak jednak wraca i dzięki jego wsparciu Piotruś uwalnia dzieci. Czarnobrody ginie, jego piraci się rozpierzchli, a Hak i Piotruś przejmują jego statek. Uwalniają dzieci z sierocińca, gdzie miejscowe zakonnice sprzedawały podopiecznych Czarnobrodemu na niewolników. Po tej akcji wracają do Nibylandii, obiecując sobie wieczną przyjaźń. Nie wiadomo, w jaki sposób się ona skończyła i jak zostali wrogami. Prawdopodobnie miała to wyjaśnić druga część, jednak nigdy nie została ona zrealizowana z powodu porażki pierwszej.

W trylogii filmowej "NASTĘPCY" Disneya pojawia się Harry Hook, syn kapitana Haka. Jest zarozumiały i bezczelny, do tego niesamowicie pewny siebie, ale też dosyć bystry. Dowodzi grupą nastoletnich piratów i nieraz posługuje się hakiem skradzionym ojcu. Wraz z Umą, córką Urszuli oraz Gusem, synem Gastona tworzy trio czarnych charakterów w drugiej części cyklu. Porywają oni Bena i zamykają go na pirackim statku. Próbują zmusić Mal do oddania im magicznej różdżki Dobrej Wróżki, jednak Mal z przyjaciółmi podstępem odbija Bena i pokonuje piratów Harry'ego. W trzeciej części Harry i Gus z pomocą Umy uwalniają się z Wyspy Potępionych i chcą się zemścić na Benie i Mal. Gdy jednak dowiadują się, że Audrey ukradła różdżkę Diaboliny i została opętana przez złe moce w niej zawarte i może zniszczyć cały ich świat, stają po stronie głównych bohaterów, ale stawiają warunek: po akcji Mal i Ben uwolnią wszystkie dzieci złoczyńców z Wyspy Potępionych. Podczas akcji Harry odkrywa, że jego i Umę coś łączy, dodatkowo szczególnie zaprzyjaźnia się z Jayem, synem Dżafara. Po ostatecznym pokonaniu Audrey i uwolnieniu jej spod wpływów złej magii, Harry bierze udział w uroczystości, podczas której Mal i Ben uwalniają wszystkich mieszkańców Wyspy Potępionych i obejmują ich amnestią, dając im szansę na nowe, lepsze życie. Po tych wydarzeniach Harry zaleca się do Mal i umawia się z Jayem na podróż dookoła świata.

ZORINA13

Jake i piraci z Nibylandii
Grupa małych piratów poszukuje skarbu w krainie Nibylandii. Nieustannie muszą jednak uważać na nikczemnego Kapitana Haka i jego podstępnych towarzyszy, pana Smee, Sharky'ego i Bonesa, którzy również marzą o zdobyciu złota. Na czele szajki młodych rabusiów stoi ośmioletni Jake, który otrzymał drewniany miecz od Piotrusia Pana. Jego pomocnikami są Cubby, Izzy, jedyna dziewczyna pirat, oraz gadająca papuga Skully