Forum serialu Zorro

Kronikarz56

Sara w anime ma zdecydowanie urocze oczy i w ogóle jest narysowana cudownie. Tak uroczo, że weź tu jej nie polub Smile

Trzeba by być podłą panną Minchin, aby nie być zachwyconą tą prześliczną i uroczą dziewczynką. W ogóle anime mają nieraz cudną animację Smile

Właśnie, w wersji z Shirley jest ciekawy wątek tej nauczycielki i jej ukochanego, który ma wszak dobre zakończenie Smile

A pamiętasz sen Sary, w którym ona jest władczynią królestwa i wszystkie bliskie jej osoby to jej dworzanie i w tym śnie panna Minchin ubrana jak wiedźma przychodzi ze skargą na parę, którą gra nauczycielka i jej ukochany? Bo jest przepis, że nie wolno skraść pocałunku i ona musi przyjść, aby o tym donieść Jej Wysokości? xD Swoją drogą fajna scena. Niby nic nie wnosząca, ale przyjemna.
A tak, w końcu to ten dziadek posłał Ram Dassa, aby przyniósł Sarze do pokoju te wszystkie cudowne rzeczy Smile

ZORINA13

Tak pamiętam ten sen.
Tam była pokazana druga dziewczynka, podobna do księżniczki, która tak pięknie tańczyła, najpiękniej ze wszystkich.

Kronikarz56

Właśnie i zdecydowanie to musiała być również Sara. Bardzo ciekawy sen, swoją drogą. Pełen wyobraźni i przy okazji pokazujący, jak to, co ma miejsce wokół nas, wpływa na nasze senne wizje.

ZORINA13

Swoją drogą ta dyrektorka była strasznie podła.
A najgorsze, że tak się podlizała Sarze, gdy czuła kasę od jej ojca.
Nawet Lawinia mnie nie irytuje, tak bardzo, jak ta kierowniczka.
Lawinia szczerze Sary nie lubiła, zazdrościła jej i tego nie ukrywała.
A ta hipokrytka w swoim oceanie hipokryzji uważała, że ma dobre serce, bo nie wyrzuciła dziecka na ulicę.

Kronikarz56

No właśnie, panna Maria Minchin jest tu najbardziej odpychającą i nieprzyjemną postacią w całej książce, podobnie ma też rzecz się w anime. Bo przecież Lavinia, jak słusznie zauważyłaś, może i była wredna, ale od początku i nie ukrywała tego, że nie lubi Sary i jej zazdrości. Z kolei zaś Minchin była podłą hipokrytką, udającą dobrą i poczciwą panią, jak czuła kasę od ojca Sary. A gdy jej zabrakło, pokazała swoje prawdziwe oblicze. Przecież z miejsca chciała ją wyrzucić na bruk, ale prawnik jej to odradził, zaznaczając, że to byłaby zła reklama dla jej szkoły i że Sara jako służąca mogłaby być bardziej użyteczna. Swoją drogą ten prawnik też był niezłym śmieciem. Coś takiego zaproponować?

ZORINA13

Tu wiernie pokazano realia tamtej epoki.
Że nie widziano w dziecku człowieka i jeśli nie miało szczęścia urodzić się w bogatej rodzinie, to miało harować jak wół, jak dorosły.
Nikt się nad sierotami nie roztkliwiał.

Kronikarz56

To prawda. Niestety, takie były realia tamtych czasów. Jeżeli dziecko nie miało szczęścia urodzić się w bogatej rodzinie, to nikogo nie obchodziło i musiało harować jak wół, jak dorosły. Sieroty nikogo nie obchodziły. Przykre, ale prawdziwe.

ZORINA13

A w tej nowej wersji małej księżniczki, fajne było to, że Amelia się w końcu postawiła i uciekła z tym piekarzem, czy kim on tam był.
Zawsze mi było żal Amelii, wygląda na poczciwą kobietę, tylko małą asertywną, że każdy może jej wejść na głowę.
A w dodatku ma dość wredną, starszą siostrę, o tyrańskiej naturze, która nie znosi żadnego sprzeciwu.

Kronikarz56

On był chyba mleczarzem Smile

Tak czy inaczej, mnie także bardzo spodobał się ten wątek. Amelia nie zasługiwała na to, aby być wiecznie popychadłem starszej siostry Marii. Bardzo mi było jej żal, choć jej uległy charakter jednak nieco drażnił. W książce dopiero na końcu wygarnęła Marii, co o niej myśli. Ale właściwie nic poza tym. A w nowej wersji filmowej uciekła z ukochanym i oboje z pewnością ułożyli sobie życie we dwoje Smile

ZORINA13

Po prostu można odnieść wrażenie, że Maria całe życie dominowała nad siostrą i stąd jej zdumienie w książce było wielkie, że Amelia może mieć swoje zdanie.
Jeśli dobrze pamiętam z książki, Amelia próbowała kilka razy subtelniej powiedzieć Marii, że może nie wszystko robi w porządku, na co dyrektorka nie zwracała uwagi.
Nie dziwi, że u cichej, uległej Amelii nastąpił, w końcu wybuch gniewu, jest to prawdziwe i psychologicznie wiarygodne.

Kronikarz56

To prawda, rzeczywiście w książce Amelia próbowała subtelnie rozmawiać z Marią, ale ta nie chciała tego słuchać, bo niestety subtelne metody tutaj zwyczajnie zawodziły i nie można było w ten sposób działać. Trzeba było inaczej do niej podejść i panna Amelia musiała w końcu wybuchnąć i brutalnie rzucić jej w twarz, co o niej myśli. Dopiero to poskutkowało.

ZORINA13

W sumie trochę szkoda, że nie zdobyła się na ten wybuch wcześniej, to może by oszczędziło Sarze wiele przykrości.
Widocznie się nazbierało, że pękła czara goryczy i nawet Amelia tupnęła nogą.
I jak to jest, że nie umiem znaleźć w tej Mari nic pozytywnego ?
Nauczycielka była kiepską, nawet własna siostra jej nie lubi.
Lawinia jest niesympatyczna, ale ją szanuje za to, że nie jest hipokrytką, nie lubi to nie, lubi, koniec kropka.

Kronikarz56

Właśnie, to sama prawda. Wielka szkoda, że Amelia nie potrafiła wcześniej tak postąpić ze swoją podłą siostrzyczką. Z pewnością Sara by uniknęła wielu przykrości. Ale cóż... Jak osoba jest słaba, to potem takie coś ma miejsce. Zauważ, że w wersji z 1939 roku Hubert Minchin powiedział dość szybko siostrze, że ma jej dosyć i co o niej myśli. Ale Hubert miał charakter, jak na Huberty przystało Smile

Nie żebym przechwalał się xD
To prawda, ja także w Marii Minchin jakoś nie umiem znaleźć niczego pozytywnego. A co do Lavinii, to rzeczywiście... Mimo bycia wredną, to przynajmniej nie była hipokrytką i nigdy nie udawała, że jest przyjaciółką Sary.

ZORINA13

Sara miała chyba dobry kontakt z Amelią.
I ta Erynia kochana bardzo ,niby nie za mądra, a kochająca Sarę zawsze.

I jeszcze mama Sary na dobranoc, urocza, piękna kobieta.

Kronikarz56

Tak i można powiedzieć, że już wiemy, po kim Sara jest taka urocza. Po swojej mamie. Choć chyba czarne włosy ma już po ojcu Smile