Forum serialu Zorro

ZORINA13

-Znalazł pan przed moim domem zdechłego szczura -spytała Raquel Toledano.
-Tak proszę pani -odparł mężczyzna. To wygląda tak jakby ktoś chciał zrobić pani jakiś głupi żart ,albo panią czymś nastraszyć. Proszę zawiadomić sierżanta o tym.
-O co chodzi Bernardo -spytał Diego, gdy służący wpadł do domu i zaczął wymachiwać nerwowo rękami. Ktoś chce nastraszyć żonę kapitana i robi sobie z niej głupie żarty ? Dawaj mi szybko moją maskę, płaszcz i szpadę, musimy jej pomóc. Ja pojadę sprawdzić, co tam się dzieje, a ty zawiadom sierżanta, powiedz mu, że żona kapitana potrzebuje pomocy jego i żołnierzy.
Raquel Toledano spakowała się i była już gotowa do drogi i wychodziła już z garnizonu, gdy nagle drogę zagrodziło jej czterech rosłych mężczyzn i zrozumiała, że jest w pułapce bez wyjścia.
-Cóż za odwaga panowie -rzekł Zorro z lekką kpiną w głosie. Czterech na jedną kobietę.
Zdumiona żona kapitana patrzyła jak, Zorro włada szpadą i w sposób niemal czarodziejski pokonują nią wszystkich przeciwników. Arturo, jej mąż był bardzo dobrym szermierzem, ale nie mógł się równać z Zorro.
Po chwili pojawił się sierżant Garcia i jego ludzie.
-Muszę cię aresztować Zorro -rzekł Garcia.
-Kochany sierżancie, umówmy się, że aresztuje mnie pan następnym razem, gdy będzie nieco spokojniej dobrze ? To ich pan ściga dzisiaj nie mnie, oni chcieli wystraszyć piękną seniorię.
-To ich ścigam -zdziwił się sierżant, który jak zwykle myślał powoli. Chłopcy aresztujcie ich, chcieli wystraszyć żonę naszego kapitana.
-Dziękuje panu za pomoc -rzekła seniora, patrząc z zachwytem na Zorro. Kim pan jest ?
-To nieważne kim jestem -odparł Zorro.
-Dlaczego mi pan pomógł ? Zasłużyłam na karę, robiłam straszne rzeczy.
-Nie, nigdy bym nie pozwoliłby by tak pięknej kobiecie, stała się krzywda -odparł szarmancko Zorro. Po czym wskoczył na swojego rumaka i odjechał.
-Co za wspaniały mężczyzna -rzekła żona kapitana z rozmarzeniem. Ciekawe kim jest i dlaczego nosi maskę ? Ma niesamowicie seksowne oczy.
-Don Diego mi mówił, że czytał, że naukowcy uważają, że za sto lat wszyscy będziemy nosić maski, bojąc się wirusa hiszpańskiej grypy o nazwie Esmeralda -rzekł Garcia.
-Nie chce słuchać o tym głupim Don Diego -odparła, z rozdrażniam żona kapitana. Niech mnie pan zawiezie do Montery, chce się spotkać z moim mężem.
Sierżant spełnił życzenie seniory, a ona po przywitaniu się z mężem, opowiedziała mu ze szczegółami o wszystkim.
-Arturo co powiesz, dlaczego milczysz ?
-A co mam powiedzieć ? Czuję się podwójnie zdradzony -odparł wściekły Arturo. Nie dość, że wylądowałaś w sypialni z Monastario, to się jeszcze okazuje, że moja własna żona jest członkiem tajnej organizacji Kaptur, której szefem jest Orzeł. Moja żona jest w organizacji, z którą ja od dawna walczę, bo to wrogowie naszego króla i ojczyzny.
-Będziesz w stanie mi wybaczyć ?
-Nie wiem -odparł mężczyzna. Potrzebuje czasu, by to sobie przemyśleć. Cieszę się tylko z jednego, że Zorro czuwał nad tobą i nie dopuściłby by cię, zabili. Zresztą prosiłem go o to, by cię pilnował.
-Prosiłeś Zorro o opiekę nad de mną ? To wiesz, kim on jest ?
-Czy to ważne kto ukrywa się za maską -rzekł Arturo niekryjący rozdrażnienia. Okazało się, że lepiej znam Zorro niż własną żonę. On zawsze dotrzymuje raz danego słowa, ty nie.
-Arturo to nie tak -rzekła seniora z rozpaczą w głosie. Tak, parę razy pobłądziłam, ale zrozumiałam, że cię kocham. Nie mogłam cię zabić, proszę, wybacz mi, zrobię wszystko, byś mi uwierzył.

Kronikarz56

Ten fragment był już w innym Twoim opowiadaniu. Nie wiem, czy nie pomyliłaś opowiadań tam albo tutaj. Chociaż chyba jednak tam.

ZORINA13

A tak, bo chyba ja coś źle kliknęłam i skopiowałam dwa razy to samo.

Kronikarz56

Rozumiem. No cóż, zdarza się. Tak czy inaczej świetny zwrot akcji. Jestem osobiście bardzo ciekaw, co z tego wyniknie Smile

ZORINA13

-Cieszę się, że pan wrócił kapitanie, do nas do Los Angeles -rzekł Don Diego zwracając się do kapitana Tole-dano.
-Ja również -odparł kapitan z uśmiechem. Będę potrzebował pomocy Zorro, twojej pomocy Diego.
-Nie rozumiem, co pan na myśli -rzekł zmieszany Don Diego. Że niby ja miałaby być Zorro, przecież to absurdalne.
-Przede mną nie musisz już udawać -odparł Toleda do. Ja od dawna cię podejrzewałem, a teraz mam już pewność. Prosiłem cię o opiekę nad moją żoną i ta rozmowa była tylko między nami, a tymczasem Zorro uratował jej życie. To ty nim jesteś.
-Ludzie wierzą kapitanie, że Zorro ma nadzwyczajne zdolności i wie wszystko -rzekł Diego. Może słyszał też naszą rozmowę.
-Diego przestań już -odparł kapitan nieco zirytowany. Owszem powinien cię ścigać i podstawić przed sądem, ale tego nie zrobię, wiesz dlaczego ? Bo tylko bandycie, mogę zaufać. Otaczają mnie sami zdrajcy, szpilce lub pospolici głupcy w rodzaju Garcii. Ja chce dorwać Orła i dowiedzieć się kim on jest i to zrobię z twoją pomocą lub bez niej. Mam też osobiste rachunki do wyrównania z Monastario.
-Ja również chce się dowiedzieć, kim jest ten Orzeł i co to wszystko oznacza -rzekł Don Diego po chwili namysłu. Pomogę panu.
Toledano uśmiechnął się znowu w stronę Diego.
-To słuszna decyzja -odparł kapitan. Jesteśmy chyba skazani na współpracę.
Po wyjściu z biura kapitana Diego udał się z Consuela do księdza Felipe.
-Przyjechałeś Don Diego ograć mnie znowu w szachy -spytał ksiądz.
-Nie, przyjechałem przedstawić księdzu moją narzeczoną Consuela -rzekł Don Diego.
-Tak śliczna panienka chce naprawdę poślubić tego nicponia -spytał ksiądz Felipe żartobliwym tonem.
-O niczym innym nie marzę -odparła Consuela, patrząc prosto w oczy księdza.
Po rozmowie z księdzem Diego odwiózł dziewczynę do domu.
-Martwisz się czymś kochanie ?
-Tak -odparła seniorita po chwili milczenia. Lekarz powiedział, że od czytania popsuły mi się oczy i powinnam zacząć nosić okulary. Będzie ci to przeszkadzać ?
-Skąd -odparł Don Diego. Lubię mądre dziewczyny, a okulary świadczą o inteligencji. Musisz je założyć na naszą następną randkę.
Tylko tym się martwisz ?
-Myślę, że Orzeł będzie chciał cię zabić, a gdybyś umarł, ja też bym umarła -wyznała Consuela. Nie umiem już żyć bez ciebie Diego.
-Nie martw się, Zorro zawsze wychodzi cało z tarapatów -odparł Don Diego. A ja czuję podobnie, gdyby coś ci stało, też bym chyba umarł, choć wiem, że to brzmi jak zdanie z kiczowatego romansidła dla biednych kucharek, autorstwa tej drewnianej Jane Austen.
Consuela uśmiechnęła się, słysząc te słowa.
Następnego dnia Diego czekał na nią w podziemnym przejściu.
-I jak wyglądam ?
-Bardzo seksownie w tych okularkach -rzekł Don Diego. Zawsze wygalasz seksownie, a teraz jeszcze bardziej.

Kronikarz56

Kurczę, ciekawie się rozwija akcja. Powrócił nasz ulubiony kapitan, aby walczyć z Orłem i oczywiście będzie walczył razem z Zorro u boku, jak komisarz Gordon walczy ze złem u boku Batmana Smile

W każdym razie nieźle się zaczyna rozwijać akcja. I tu jeszcze mimo tego nasi bohaterowie wciąż mają czas na miłość Smile

ZORINA13

Tak myślę, że kapitan i Diego tworzą razem niezły duet w walce z bandziorami.

Kronikarz56

Dokładnie tak i aż przyjemnie było patrzeć na to, jak obaj ramię w ramię walczą przeciwko ludziom Orła Smile

ZORINA13

-Jestem pewien, że uda mi się uwieść te tajemniczą senioritę Elżbietę z państwa San Escobar -rzekł samochwała Ricardo. Jeszcze żadna się mojemu urokowi nie oparła.
Jest smutna, to ją rozweselę.
Służący Ricardo nie wyglądał na przekonanego, ale powstrzymał się od komentarzy.
Diego tymczasem udał się do biura kapitana.
-Mam do ciebie kolejną nietypową prośbę -rzekł kapitan. Chodzi o tę senioritę z San Escobar.
-Nie ma takiego państwa -odparł Diego. Skąd więc przyjechała i kim ona jest ?
-To sama cesarzowa Elżbieta -rzekł komendant. Chce zachować anonimowość, a jednak powinniśmy zapewnić jej dyskretną ochronę. Nie mogę o tym powiedzieć Garcii, bo zaraz by wszystko poplątał. Poza tym dalej nie wiemy kim jest Orzeł i co knuje jego organizacja.
-Ochranie cesarzowej Sissi to dla mnie zaszczyt -odparł Don Diego z uśmiechem. I ja też chce złapać Orła.
-To może być dla nas początek pięknej przyjaźni -rzekł kapitan, odwzajemniając uśmiech. Nic tak ludzi nie łączy jak wspólny wróg. Poza tym mam wobec ciebie dług wdzięczności, bo uratowałeś życie mojej żony. Nigdy ci tego nie zapomnę.
Gdy Diego rozmawiał z kapitanem, Consuela odwiedziła jego rodową hacjendę i mama Diego zaprosiła ją na filiżankę herbaty.
-Diego ci wszystko powiedział -spytała mama Don Diego konspiracyjnym szeptem.
-Nie rozumiem -odparła zdumiona seniorita. O co pani chodzi ?
-Ja wiem, od dawna, od bardzo dawna, że Diego to Zorro -odparła Isabella de la Vega. Tylko udaje głupią przed nim i przed mężem, bo chce by mi sam wyznał prawdę. Zawsze mógł oszukać każdego, ale nie mnie. Serce matki wie wszystko.
-Jest pani równie świetną aktorką jak Diego -rzekła Consuela z uznaniem w głosie.
-To nic trudnego moja droga -rzekła Isabella, wyraźnie zadowolona z pochwały. Gdy sama będziesz matką zrozumiesz, że wszystko się zrobi, by dziecko swoje ochronić i nieba przychylić. Ale nie powiesz Diego, że ja wiem. To będzie nasz babski sekret ?
-Oczywiście -zgodziła się seniorita Consuela. Matka Diego przytuliła ją.
-Cieszę się, że zostaniesz wkrótce żoną mojego syna, moją córką -rzekła Isabella. Tak zawsze będę cię przedstawiać jako moją córkę, a nie synową. Kocham Diego nad życie, ale zawsze marzyłam o córeczce.
-A ja od czasu śmierci mamy, nie miałam kogoś nazwać mamą -wyznała seniorita. A teraz się czuję tak jakby znalazła swoją drugą mamę. Mamę zresztą słabo pamiętam, bo zmarła jak byłam małą dziewczynką. Ojciec nigdy nie chce rozmawiać na jej temat, jakby nie istniała. Zawsze dawał mi odczuć, że chciał mieć jeszcze jednego syna, bo z dziewczynami same kłopoty, bo trzeba je szybko wydać za mąż, bo inaczej zdziwaczeją.

Kronikarz56

Ciekawie się dzieje. Ma przyjechać sama cesarzowa Sissi. Jestem bardzo ciekawa, co też ona zdziała. Przy okazji również wciąż pozostaje nierozwiązana sprawa Orła. Ciekawi mnie, w jaki sposób rozwiążesz tę sprawę w swoim opowiadaniu Smile

ZORINA13

Kolejny odcinek na pewno będzie interesujący.

Kronikarz56

Trzymam za słowo. Jak dotąd żaden odcinek mnie nie zawiódł i liczę, że dalej tak będzie Smile

ZORINA13

Nie chciałabym cię zawieść, byś napisał, że obniżyłam loty.

Kronikarz56

Wątpię, abym miał kiedykolwiek powód, aby tak napisać. Jak dotąd nie zawiodłem się na Twoim pisaniu i cóż... Nie wierzę, abym kiedykolwiek miał się zawieść. Bylebyś tylko wkłada całe swoje serce w pisanie, a na pewno stworzysz ciekawe dzieła Smile

ZORINA13

Straciłam serce do niektórych seriali, jak się zmieniły w telenowele.
Ale do Zorro nigdy.