Forum serialu Zorro

Kronikarz56

Dziękuję, to dla mnie bardzo przyjemny komplement. Swoją drogą pięknie wyglądasz, słodka senorita, w tej czerwonej sukience. Ten czerwony kolor to kolor wielkiej odwagi i uroczego temperamentu. Spacerować z Tobą, senorita, to ogromna dla mnie przyjemność. Rzadko można spotkać tak urocze senority, nie tylko dobrze wychowane, ale i porządnie wykształcone Smile

ZORINA13

Senior może niektórzy tego nie rozumieją, ale czytanie wcale nudne nie jest.
Można za darmo podróżować i razem z kapitanem Sindbadem przeżywać cudowne przygody i odkrywać nowe lądy, nie opuszczając wcale domu, tylko siłą własnej wyobraźni pokonywać granice.
Co jest też, dużo bezpieczniejsze w czasach zarazy.

Kronikarz56

Otóż to. Powiedz, senorita... Czy znasz taki film "NIEKOŃCZĄCA SIĘ OPOWIEŚĆ"? Tam pewien mądry i uroczy antykwariusz opowiada chłopcu imieniem Bastian, który tak jak i on kocha czytać książki, że najcudowniejsze jego zdaniem w książkach jest to, że książki są... bezpieczne. Możesz popuścić wodze wyobraźni i wcielić się w kogo tylko zechcesz: kapitana Nemo, Tarzana czy Robinsona Crusoe. Ale nie boisz się, że zginiesz, bo w każdej chwili możesz to przerwać i wrócić, kiedy tylko zechcesz. Po powrocie z tego świata jesteś wciąż sobą, ale możesz zawsze do tego świata wrócić. I przeżyć bez ryzyka śmierci każdą przygodę, jaką tylko zechcesz Smile

Z kolei tytułowa książka, która potem wpadła w ręce Bastiana... No cóż, tak bezpieczna nie była Smile

ZORINA13

Kojarzę, że był taki film.

Kronikarz56

Polecam serdecznie, senorita. Mam osobiście ogromną słabość do tego filmu. Jeden z ukochanych filmów mojego dzieciństwa Smile

Adaptacja znakomitej powieści Michaela Ende.

ZORINA13

A ja kiedyś zapisałam taką scenę, że siedzę na łące ze swoimi notkami i nagle widzę Willa z Bonanzy, to znaczy Guya.
On zauważa, że wiatr porwał moje zapiski, a ja odpowiadam, że nie szkodzi, bo i tak wszystko zostało w mojej wyobraźni.

Kronikarz56

Ech, senorita. Wyobraźnia to potężna broń i jak widzę, ta broń jest po Twojej stronie. Nie ukrywam, że zyskujesz w ten sposób w moich oczach. A czy wyobrażałaś sobie jako dziecko, siedząc w wannie, że pływasz pirackim statkiem? Albo przerabiałaś swoje łóżko w wyobraźni na statek, którym płynie ku nowej przygodzie albo wręcz lecisz w górę ku gwiazdom? Smile

ZORINA13

Chyba nie, nie pamiętam.

Kronikarz56

A ja tak miałem. Już jako dziecko wyobrażałem sobie wiele rzeczy, wymyślałem historie oparte na tym, co widziałem w telewizji. A w tych historiach przygoda goniła przygodę. I zawsze chciałem, aby mi ktoś towarzyszył, najpierw urocza dziewczyna, bo zawsze wolałem dziewczęce towarzystwo. Już jako dzieciaka mnie do dziewczyn ciągnęło Smile

Ale po prostu jakoś tak się złożyło, że w rodzinie mam więcej kuzynek niż kuzynów. I jakoś bardziej w szkole mnie bardziej lubiły koleżanki niż koledzy. Tak jakoś wyszło, senorita Smile

Może dlatego tak dobrze rozumiem takie postacie jak Sissi, która wszak też miała wyobraźnię, pisała przecież wiersze, podpisując je MEWA. Pisujesz wiersze, senorita? Ja czasami tak Smile

ZORINA13

Nie, nie pisuje wierszy, ja zawsze wolałam prozę.

Zjawiskowa Sissi w tej czerwonej sukience i wyraźnie zauroczony nią hrabia, uwielbiam ich razem.

Kronikarz56

Rozumiem, senorita. Ja również zawsze bardziej wolałem prozę, choć umiem być czuły na wdzięk poezji. Byleby tylko była naprawdę ładna Smile

Oj tak, Sissi wygląda cudownie i zjawiskowo w tej czerwonej sukience. Hrabia jest nią zauroczony i to wyraźnie, a mnie wcale to nie dziwi. Sam byłbym nią zauroczony, będąc na jego miejscu Smile

Mam pytanie, słodka senorita... Czy ta para nie przypomina Ci może nas? Smile

Nie jestem tez znawcą, ale czy do Ciebie, senorita, pasowałaby taka suknia? Jeśli tak, z przyjemnością bym Cię kiedyś w niej zobaczył. Najlepiej na jakimś przyjemnym balu w starym stylu. Z przyjemnością wybiorę się na taki z panią, senorita, jeśli oczywiście chcesz Smile

ZORINA13

Mam kilka sukienek, w których dobrze się czuje, choć żadna nie jest tak oszałamiająca jak kreacja naszej Sissi.
Z przyjemnością senior bal, a potem spacer w świetle księżyca zakończony niewinnym całusem jak w starym kinie, bo potem przyjdzie północ i nas rozdzieli, a potem znów umówimy się na dziewiątą tak jak dziś.

Kronikarz56

Widzę, że doskonale się rozumiemy, senorita Smile

Jeśli chodzi o mnie, to taki scenariusz bardzo mi odpowiada. I oczywiście nie mogę zapomnieć, skoro już o tym mowa, aby kupić Ci bukiecik róż Smile

Z przyjemnością zabiorę Cię kiedyś na bal i zobaczę w przepięknej kreacji. Nie musi być oszałamiająca jak ta Sissi, ale ważne, abyś dobrze się w niej czuła, a wyglądać będziesz z pewnością cudownie Smile

Ważne będzie jednak dla mnie to, nie jak będziesz ubrana, ale że to będziesz Ty. Osoba wyjątkowa - jak Sissi Smile

ZORINA13

Dziękuje za wszystkie miłe słowa kapitanie, mój kapitanie.
Sissi jak zawsze zachwycająca, nawet w smutku swoim i goryczy.

Kronikarz56

Ależ nie ma za co, moja słodka senorito-księżniczko. Uważam zatem, że oboje doskonale się rozumiemy i musimy koniecznie wybrać się razem na taki bal. Na pewno trafi się nam ku temu jakaś okazja Smile

A tak, to prawda. Wiesz, w oczach Sissi na tym zdjęciu dostrzegam nie tylko smutek i ból, ale również ogromną dostojność, która budzi szacunek. Współczujemy jej, ale i szanujemy za to, że umiała znosić ból z godnością i nie poddała się, wybierając ucieczkę w śmierć, co wieli ludzi nadwrażliwych, będących na jej miejscu by zrobiło. Weź sobie przypomnij Rudolfa. Jemu zabrakło sił, aby dłużej walczyć. Ona umiała, choć po śmierci syna już było jej chyba wszystko jedno. Dlatego nie zachowała należytej ostrożności. Gdyby ją zachowała, żaden zamachowiec by jej nie dopadł.