Forum serialu Zorro

ZORINA13

Burnett Frances Hodgson
Pisarka urodziła się 24.11.1849. w Manchesterze (Wielka Brytania), zmarła 29.10.1924. w Knoxville (Stany Zjednoczone).

Wychowywała się w Anglii i tam rozpoczęła karierę literacką. W 1865 r. wyjechała do Stanów Zjednoczonych. Od najmłodszych lat Frances spotykała się ze śmiercią i cierpieniem, których przyczyny i skutki były dla niej wówczas nieodgadnione, chociaż bardzo dotkliwe. W wieku 3 lat straciła ojca, we wczesnym wieku szkolnym zmarło dwoje znajomych dzieci. Były to dla małej dziewczynki bardzo przykre i trudne do zaakceptowania zdarzenia. Śmierć wydawała się jej niepojęta i groźna. Pisała o tym w autobiograficznej książce pt. Leśna boginka.

Mając trzy lata, Frances nauczyła się czytać – ta umiejętność otworzyła przed nią wszelkie ciekawe zjawiska świata i przygody fikcyjnych bohaterów, które mogła poznać, korzystając z rodzinnej biblioteki. Czytanie stało się jej wielką pasją i pobudziło bujną dziecięcą wyobraźnię do tworzenia nowych opowieści. W wieku siedmiu lat napisała pierwszy wiersz. Zapisywała swoje teksty na przypadkowych kartkach, wcześniej służących do innych celów – np. na notatkach kucharki lub starych księgach rachunkowych. W koleżeńskim gronie miała wielkie powodzenie jako osoba barwnie opowiadająca wymyślane na poczekaniu historie, układające się w cykl o pięknej Edith Somerville.

Po śmierci ojca matka nie potrafiła utrzymać rodziny na odpowiednim poziomie ekonomicznym. Po upadku firmy handlowej zdecydowała o wyjeździe do Ameryki. W 1865 r., korzystając z oparcia przebywającego w Stanach Zjednoczonych brata, przybyła wraz z dziećmi do Knoxville w stanie Tennessee, gdzie rodzina żyła w skromnych warunkach. Niedługo później, w 1868 r., Frances zadebiutowała opowiadaniem w „Godey Ladie‘s Magazine”. Odtąd publikowała swoje teksty w czasopismach, wspierając honorariami skromny budżet rodzinny. Czas pobytu w Knoxville był dla młodej pisarki okresem szczęśliwym – zachłystywała się urokami natury, bujną roślinnością stanu Tennessee, obserwowała życie zwierząt. Te doświadczenia znalazły później odzwierciedlenie w jej twórczości, szczególnie w powieści "Tajemniczy ogród". Związek człowieka z przyrodą, jego ciekawość świata roślin i zwierząt, to droga do wewnętrznego doskonalenia się, do rozwijania wyobraźni i pogłębiania relacji z innymi ludźmi.

Frances Hodgson pisała i publikowała coraz więcej, zjednując sobie sympatie czytelników. Popularne pisma chętnie zamieszczały jej opowiadania. Drukowały je również czasopisma literackie, np. „Scribener’s” i „Harper’s Magazine”. Znaczący sukces przyniosło jej opowiadanie Surly Tim z 1827 r. W 1873 r.

Frances wyszła za mąż za Swana Burnetta. Rok później przyszła na świat syn Lionel. Zaliczka na pierwszą powieść "Panna Lawrie" umożliwiła rodzinie podróż po Europie. Na dłużej zatrzymali się w Paryżu, gdzie mąż pisarki odbywał studia medyczne. Tam urodziło się kolejne dziecko Burnettów – syn Vivian. Powrót do Ameryki wiązał się ze zmianą miejsca zamieszkania. Małżonkowie osiedlili się w Waszyngtonie, gdzie Swan podjął pracę lekarza. Powstały kolejne opowiadania i powieści Frances. Szczególne uznanie zdobył utwór przeznaczony dla dzieci – Mały lord (1886), który adaptowano na potrzeby teatru i filmu. W wersji polskojęzycznej został opublikowany już w 1889 r. Kolejne sukcesy były również spektakularne. Były to, znane również polskim czytelnikom, dwa utwory: "Mała księżniczka" oraz "Tajemniczy ogród" – dzieła dla szerokiego odbiorcy, można powiedzieć „literatura familijna”.

Życie nie szczędziło utalentowanej i poczytnej autorce trudności, a nawet tragedii: starszy syn umarł na suchoty w wieku 16 lat, w 1898 t. małżonkowie Burnett rozwiedli się. Kolejny związek – z dużo młodszym aktorem Stephenem Townsendem – był nieudany. Pisarka wiele podróżowała, zatrzymywała się na jakiś czas w różnych krajach, ostatecznie wróciła do Stanów Zjednoczonych i w 1905 r. przyjęła obywatelstwo amerykańskie. Osiadła na Long Island – wyspie należącej do Nowego Jorku. Nadal była aktywna w dziedzinie literatury – pisała książki dla dorosłych i młodych czytelników.Radością Frances Hodgson Burnett były dzieci i wierni przyjaciele – Hery James oraz Rudyard Kipling. Korespondowała m.in. z Markiem Twainem. Miała opinię osoby pogodnej, otwartej na naturę i nowe kontakty z ludźmi, umiejącej się dzielić z innymi, pełnej dobroci i oddania. Zmarła na niespełna miesiąc przed 75 urodzinami,29.10.1924 r. w Knoxville w stanie Tennessee.
Twórczość - najsłynniejsze dzieła
Jest znana przede wszystkim jako twórczyni popularnych książek dla dzieci i młodzieży. Wiele z nich znalazło uznanie wśród polskich czytelników, np. Mały lord (1866, wydanie polskie: 1889), Mała księżniczka (1888, wydanie polskie 1931) i najsłynniejsza z nich, która weszła do kanonu lektur szkolnych, "Tajemniczy ogród", po raz pierwszy opublikowana w 1909 r., zaś w Polsce w 1917 r.

Kronikarz56

Widzę, że znakomita pisarka nie była oszczędzana przez los, ale w przeciwieństwie do autorki przygód Ani Shirley kochała to, co robi i umiała być mimo wszystko pogodną i sympatyczną osobą. Jednak w Polsce nie bardzo znamy jej powieści. Tylko "TAJEMNICZY OGRÓD", "MAŁA KSIĘŻNICZKA" i "MAŁY LORD". Inne są wydawane w Polsce, ale jakoś mało znane. Wielka szkoda.

ZORINA13

Kronikarz56

Powieści tej autorki są naprawdę urocze i przyjemne. Bardzo miło się je czyta i zawsze chętnie się do nich wraca.

ZORINA13

Owszem, to powieści naszego dzieciństwa.

Kronikarz56

I w zasadzie, trudno sobie wyobrazić nasze dzieciństwo bez nich.

ZORINA13

Bardzo sympatyczna osoba i wspaniałe książki.

Kronikarz56

Owszem, chociaż przy okazji warto zauważyć, że nie są to wcale lekkie powieści. Bohaterów powieści Frances spotykają różne nieszczęścia ze stratą jednego lub oboje rodziców włącznie. Autorka nie cacka się z czytelnikiem, pisze wprost, że życie bywa trudne. Ale... Zawsze każdą swoją opowieść kończy szczęśliwie.

ZORINA13

To do mniej bardziej przemawia niż cukierkowe dzisiejsze bajki Disneya, zbyt baśniowe.

Kronikarz56

Tak, zgadza się. Dzisiejsze bajki Disneya, poza wyjątkami takimi jak "KRAINA LODU" czy "COCO" albo "ZWIERZOGRÓD", które są po prostu cudowne, to w większości cukierkowe kicze lub zrzynki z poprzednich produkcji. Za to dawne dobre bajki nie bały się nieraz naprawdę mocnych wątków, mocnych scen czy niesamowicie groźnych sytuacji, a bohater niejeden raz oberwał od życia zanim wreszcie zaznał szczęścia.

A swoją drogą, powieści Burnett to byłby idealny materiał na niejeden film. Dziwne, że Disney nigdy po nie jakoś nie sięgnął. Chyba, że to zrobił, a ja o tym nie wiem.

ZORINA13

Szkoda, że Disney nie zrobił Małej księżniczki.

Kronikarz56

He he he. Uroczy mem. A przy okazji... Podobno imię "SARA" po hebrajsku oznacza właśnie księżniczkę. Tak słyszałem.

ZORINA13

Wzruszający musical na motywach powieści „Mała księżniczka” F.H. Burnett. Losy dziewczynki, która z otaczanej czułą opieką córki angielskiego oficera staje się służącą, przekonują widzów, że prawda o człowieku tkwi w wytrwałości, z jaką czyni dobro, a szlachetność charakteru to skarb, którego nikt nie może odebrać.

Sara Crewe, tytułowa bohaterka, znana młodej widowni ze szkolnych lektur i filmu animowanego, po śmierci matki zostaje umieszczona w Londynie na „Wzorowej Pensji dla Panien", gdzie początkowo jest traktowana jak księżniczka. Kiedy roznosi się wieść o śmierci jej ojca, dziewczynka zostaje zepchnięta do roli pomywaczki wyzyskiwanej bezlitośnie przez właścicielkę pensji. Sara musi mieszkać na poddaszu i ciężko pracować na swoje utrzymanie. W tym trudnym okresie zachowuje się godnie i dzielnie. Jej historia, intrygująca i niezwykła, uczy, że to człowiek i jego wewnętrzna siła czynienia dobra, a nie zewnętrzne okoliczności, decydują o kształcie świata, który go otacza.

Na widzów czekają niezapomniane chwile z rozśpiewanym i roztańczonym zespołem Teatru Muzycznego TINTILO. Nie zabraknie tańca musicalowego, poruszających piosenek, klasycznego jazzu, a nawet… klimatu Bollywood.

Musical familijny (na motywach "Małej księżniczki" F. H. Burnett)

Kronikarz56

No proszę. Czego to ludzie nie wymyślą? Musical na podstawie tej znakomitej historii. Ale trzeba uczciwie przyznać, że pomysł wydaje się całkiem niezły.

ZORINA13