Forum serialu Zorro

[Kronikarz56]

"PROFESOR WILCZUR" - druga część powieści "ZNACHOR". Leszek i Marysia biorą ślub i wyjeżdżają do Ameryki. A profesor Rafał Wilczur, po odzyskaniu pamięci wraca do Warszawy i obejmuje stanowisko ordynatora szpitala, pozbawiając w ten sposób tego stanowiska profesora Jerzego Dobranieckiego, który oburzony tym faktem, czuje coraz większą nienawiść do uczonego. Żona Dobranieckiego, Nina, zachęca go do tego, aby kopał dołki pod Wilczurem. W wyniku tego Wilczur traci pacjenta, który umiera na wskutek przedawkowania narkozy. Profesor płaci rodzinie zmarłego odszkodowania i traci powoli dobre imię oraz wiarę w siebie. Załamany operuje jeszcze pociętego nożem w bójce Cypriana Jemioła, którego rozpoznaje jako Samuela Obiedzińskiego, swego dawnego znajomego. Gdy Jemioł składa mu wizytę, obaj dochodzą do wniosku, że powinien wyjechać do miejsca, gdzie jest potrzebny. Wyjeżdża więc do Radoliszek z Jemiołem, zakładając tam mała klinikę medyczną. Pomaga mu w tym zakochana w nim młoda lekarz, Łucja Kańska, odrzucając zaloty zakochanego w niej młodego lekarza Jana Kolskiego, który zrozpaczony wdaje się w romans z Niną Dobraniecką. Działalność kliniki Wilczura, którą zakłada dzięki pomocy Prokopa Mielnika, doprowadza do szału doktora Pawlickiego, zazdrosnego o popularność i wiedzę Wilczura. Pewnego dnia Wilczur ulega wypadkowi, gryzie go w rękę pies chory na wściekliznę i grozi mu śmierć lub paraliż. Łucja przekonuje Pawlickiego, aby podał rywalowi szczepionkę przeciwko wściekliźnie. Dzięki temu udaje sie uratować profesora, który godzi się ze swojej rywalem i zaczynają wspólnie prowadzić klinikę. Pewnego dnia przybywa do Wilczura Jan Kolski wraz z Niną Dobraniecką. Okazuje się, że profesor Dobraniecki ma operacyjnego guza mózgu i wierzy, że tylko Wilczur jest w stanie go uratować. Łucja z pogardą przepędza ich oboje, ale Wilczur ostatecznie zgadza się uratować swego wroga i wyjeżdża do Warszawy, gdzie przeprowadza skuteczną operację i ratuje życie Dobranieckiemu. Po wszystkim powraca do Radoliszek, gdzie odkrywa rodzące się uczucie Jana i Łucji, która przy okazji odkrywa, że Cyprian Jemioł był kiedyś uczonym, nauczycielem polskiego zakochanym w jej cioci i odrzucony przez nią, stoczył się na dno. Czuje z tego powodu wyrzuty sumienia, podobnie jak i z tego, że pokochała Jana i chce podświadomie opuścić Wilczura, ale nie jest w stanie tego zrobić. W końcu sam Wilczur, odkrywszy to, sprowadza młodego lekarza na następcę Łucji, która może teraz z czystym sumieniem wrócić z ukochanym Janem do Warszawy. Wilczur z Jemiołem pozostają na wsi i kontynuują pracę dla dobra ludzi.

Powieść została zekranizowana w 1938 roku, główną rolę zagrał Kazimierz Junosza-Stępowski. Film posiada jednak ponury wydźwięk, gdyż jest realizacją pierwotnej wersji powieści, z której pisarz ostatecznie zrezygnował, ale przerobił ją na scenariusz filmowy. Do filmu dodali postacie Leszka i Marysi (w książce są tylko wspominani) i ich kryzysu małżeńskiego, pominęli postacie Jana i Łucji, jak również pokazali, iż Wilczur doznaje poważnych obrażeń i Pawlicki go ratuje, ale zapowiada, że nadmierny wysiłek go może zabić. Mimo to jedzie do Warszawy ratować Dobranieckiego i gdy tego dokonuje, umiera w otoczeniu najbliższych. Scenariusz filmu napisał sam Tadeusz Dołęga-Mostowicz i sam wpadł na pomysł, aby film stał się realizacją jego pierwotnej, ponurej wersji historii.

Po sukcesie filmu, Dołęga-Mostowicz napisał scenariusz do filmu "TESTAMENT PROFESORA WILCZURA", w którym Cyprian Jemioł kontynuuje dzieło zmarłego Wilczura, ale przeszkadza mu w tym kryminalna przeszłość, w wyniku której ostatecznie odkupiony Jemioł ginie zabity przez dawnych kompanów. Film nie zachował się do dnia dzisiejszego.

[ZORINA13]

[Kronikarz56]

He he he. Dobry mem. Ale wiesz, jeśli chodzi o "PROFESORA WILCZURA", to uważam, że wielka szkoda, iż tak zmienili fabułę na taką dołującą i smutną i zakończoną tragicznie. Mnie się bardziej podoba optymistyczna wersja z książki.

[ZORINA13]

Faktycznie ,bardziej filmowe są optymistyczne zakończenia.

[Kronikarz56]

No właśnie i ja zawsze będę obstawał przy optymistycznych zakończeniach. A swoją drogą, dlaczego Hoffman i reszta kompanii nie poszli za ciosem i nie nakręcili kontynuacji z tą samą obsadą?

[ZORINA13]

Nie mam pojęcia.

[Kronikarz56]

Ja też nie mam pojęcia. To co, Zorinko? Przechodzimy do opowieści o kolejnej powieści naszego mistrza polskiego pióra?

[ZORINA13]

Tak ,czas na kolejne pozycje z dorobku tego pisarza.

[Kronikarz56]

No właśnie, a więc szykuj się, moja wierna słuchaczko. Jesteś gotowa na kolejną opowieść?

[ZORINA13]

Tak ,poproszę.

[Kronikarz56]

"KARIERA NIKODEMA DYZMY" - najsłynniejsza powieść Tadeusza Dołęgi-Mostowicza i zarazem pierwsza powieść polityczna, napisana przez niego w odwecie za napaść ze strony bojówkarzy sanacyjnych, której ofiarą padł pisarz. Pisarz zemścił się na sanacji, ukazującej żałosny obraz polskiej polityki w czasach rządów piłsudczyków. Paradoksalnie jednak stworzył tym samym satyrę na polską politykę każdego okresu, nawet obecnego, która do dziś jest niesamowicie aktualna. Warto zauważyć, że pisarz początkowo był powiązany z endecją, jako pisarz zaś stopniowo zaczął bardziej utożsamiać się właśnie z sanacją. Można zatem powiedzieć, że ci, którzy chcieli go zastraszyć i go pobili, oddali mu przysługę.

Powieść opowiada o losach bezrobotnego pracownika poczty Nikodema Dyzmy, który po zredukowaniu musi szukać pracy i w tym celu wyjeżdża do Warszawy. Próbuje dostać posadę fordansera lub portiera w hotelu, ale bezskutecznie. Przypadkiem znajduje na ulicy zaproszenie na rządowy raut w Hotelu "Europa". Korzystając z niego, wdziewa wrak i idzie na przyjęcie. Może się naje, zanim wyrzucą? Gdy jeden z gości wytrąca mu bezmyślnie z ręki talerz pełen sałatki, Dyzma robi mu karczemną awanturę, nie wiedząc, że tym człowiekiem jest Jan Terkowski, dyrektor gabinetu premiera. Wzbudza w ten sposób zachwyt u przeciwników politycznych Terkowskiego, ministra rolnictwa Jaszuńskiego oraz pułkownika Wacława Waredy. Wzbudza też zainteresowanie cwaniaczka, Leona Kunickiego, który proponuje Dyzmie administrowanie swoim majątkiem ziemskim o nazwie Koborowo. Dyzma przyjmuje posadę i wyjeżdża do Koborowa, gdzie zawiera bliższą znajomość z drugą żoną Kunickiego, Niną hrabianką Ponimirską oraz Kasią Kunicką, córką Kunickiego z pierwszego małżeństwa. Dodatkowo poznaje szalonego brata Niny, hrabiego Jerzego Ponimirskiego zwanego Żorżem, który wyjawia mu, że Kunicki to naprawdę oszust Kunik, podły lichwiarz, który podstępem pozbawił Ninę majątku i prosi go o pomoc w załatwieniu go. Co prawda poznaje, że Dyzma nie jest tym, za kogo się podaje, ale uważa go za idealne narzędzie w swoich rękach, obiecując za pomoc dożywotnią rentę i swoją przyjaźń. Dyzma wyjeżdża do Warszawy w sprawie Żorża, a także w sprawie Kunickiego, któremu załatwia rozstrzygnięcie sporu z pewnym dyrektorem lasów państwowych, Olszewskim. Przy okazji poznaje lepiej Jaszuńskiego, Waredę i zawiera z nimi przyjaźń, podobnie jak z wiceministrem Janem Ulanickim. Poznaje też ciotkę Niny i Żorża, hrabinę Przełęską, która pomaga mu w sprawie swojej bratanicy. Gdy Dyzma przedstawia jako swój własny, projekt Kunickiego na ratowanie polskiego przemysłu zbożowego, wszyscy uznają bohatera za genialnego ekonomistę i proponują mu stanowisko Prezesa Banku Zbożowego. Przyjmuje je, ale od czasu do czasu jeszcze odwiedza Koborowo, gdzie wdaje się w romans z Niną, proszącą go o uwolnienie od męża. Dyzma mianuje swoim sekretarzem Zyzia Krzepickiego, kochanka Przełęskiej i niezwykle bystrego młodzieńca, który pomaga mu poradzić sobie z różnymi sprawami ekonomicznymi. Pojawia się jednak zagrożenie w postaci Józefa Boczka, dawnego pracodawcy Dyzmy z poczty, który domaga się pieniędzy w zamian za milczenie na temat prawdziwej tożsamości pana prezesa. Dyzma z pomocą dawnego kumpla, harmonisty Ambroziaka, wynajmuje bandytów, którzy mają pobić Boczka i zamknąć mu gębę. Ci jednak zabijają go. Dyzma czuje wyrzuty sumienia, ale szybko je zagłusza, oddając się hulankom z frywolnymi paniami z towarzystwa, na czele których stoi pełna seksapilu i namiętności hrabina Koniecpolska. Wciąga ona Dyzmę na stanowisko Wielkiego Trzynastego w loży masońskiej, którą założyła i w której Nikodem i dwanaście pięknych pań (w tym Koniecpolska) spotykają się raz na miesiąc na misteria polegające na orgii Dyzmy z wszystkimi paniami po kolei, okraszone oczywiście narkotykami i alkoholem. W końcu, z pomocą bystrego Krzepickiego oraz liczącego na własne korzyści z całej sprawy, komisarza policji Reicha, Dyzma ujawnia wszystkie machlojki Kunickiego i ten zostaje aresztowany, a potem wypuszczony po cichu w zamian za zrzeczenie się wszelkich praw do żony i jej majątku. Dyzma potem przeprowadza unieważnienie małżeństwa Niny i poślubia ją. W międzyczasie musi jednak pozbyć się pewnego lalusia, który się do niej zaleca. Z pomocą Waredy oskarża go o bycie szpiegiem, a potem ogłasza w gazecie, że policja musiała lalusia puścić, gdyż nie mieli na niego dowodów. Związek próbuje też rozbić Kasia Kunicka, która jest lesbijką zakochaną w Ninie, ale nie udaje się jej tego dokonać. Poważniejszą przeszkodzą jest jednak prostytutka Mańka Barcik, dawna kochanka Dyzmy, która wciąż coś do niego czuje i odtrącona donosi na niego, jakoby Dyzma chciał okraść Państwowy Bank Zbożowy. Policja jednak nie traktuje jej słów na poważnie i za radą Dyzmy, nie spisują zeznań, tylko zmuszają dziewczynę do wycofania oskarżenia, używając jako argumentów pięści i pałek. Największym jednak zagrożeniem jest Jan Terkowski, który mszcząc się za upokorzenie na raucie poznaje przeszłość Dyzmy dzięki rejentowi Winderowi, którego zaprasza do Warszawy celem publicznego zdemaskowania pana prezesa. Z pomocą przychodzą jednak panie z loży, którym Dyzma skarży się na Terkowskiego. Te załatwiają wrogowi swego mistrza wyjazd na placówkę polską w Pekinie i do zdemaskowania nie dochodzi. Grozi jednak teraz Żorż, który jest oburzony tym, że jego siostra wyszła za chama. Dyzma jednak ustawia go do pionu, grożąc mu, że go umieści w Tworkach, jeśli nie będzie siedział cicho. Wkrótce dochodzi do niekorzystnej transakcji polegającej na sprzedaniu zmagazynowanego zboża za granicę przy kiepskiej koniunkturze. Dyzma w ramach protestu, za radą swego sekretarza, podaje się do dymisji i wyjeżdża do Koborowa, zabierając ze sobą Krzepickiego. Bank Zbożowy bez ich obu upada. Wkrótce potem dochodzi do kryzysu i gabinet równie pada. Przybywa doktor Litwinek, dyrektor gabinetu prezydenta z propozycją, aby Dyzma został nowym premierem i utworzył kolejny rząd. Dyzma jednak, po długim namyśle, odmawia z obawy przed kompromitacją, wszak bycie premierem wymaga wyjazdów za granicę, a on nie zna języków obcych. Ludzie odbierają to jako dowód, że w Polsce nie jest tak źle, aby pan prezes czuł się zobowiązany do pomocy. Żorż wówczas, śmiejąc się do rozpuku, wyjawia prawdę na temat Dyzmy i tego, kim on jest i że elita sama wyniosła go na wyżyny. Elita jednak nie bierze tych słów na poważnie, uważając je za bełkot wariata.

Powieść doczekała się trzech adaptacji filmowych. Pierwszą był film Jana Rybkowskiego "NIKODEM DYZMA" z Adolfem Dymszą w roli głównej. Nie odniósł on jednak sukcesu, głównie z powodu małej wierności pierwowzorowi, zaletą filmu jednak jest plejada polskich aktorów, a wśród nich aktorzy przedwojenni i aktorzy raczkującego właśnie nowego kina. Drugą był serial Jana Rybkowskiego "KARIERA NIKODEMA DYZMY" z Romanem Wilhelmim w roli głównej, który odniósł niesamowity sukces dzięki świetnej realizacji, prawdziwej plejadzie polskich aktorów oraz świetnej muzyce i rewelacyjnemu oddaniu lat 20 XX wieku. Trzecią była komedia "KARIERA NIKOSIA DYZMY" z Cezarym Pazurą w roli głównej, w której fabuła jest przeniesiona do naszych czasów i stanowi parodię znakomitej powieści Dołegi-Mostowicza, pokazując nam przy okazji, że w dzisiejszych czasach też jest sporo Dyzmów. Piosenki z tego filmu śpiewał znakomity zespół Elektryczne Gitary i stały się one do dziś lubianymi hitami.

[ZORINA13]

Dyzma to postać uniwersalna.
Co jakiś czas słychać ,że polityk X czy Y to nowy Dyzma. Cwaniak ,krętacz i nieuk, który umie wejść na szczyt dzięki głupocie elit.
Świetny był Wojciech Pokora w tym serialu jako wariat ,który jako jedyny poznał się na Dyzmie.

[Kronikarz56]

No właśnie, dzisiaj Dyzmów jest po prostu na pęczki i dodatkowo jeszcze niespecjalnie się oni z tym kryją, że są tym, kim są. Dołęga-Mostowicz miał stworzyć krytykę sanacji, a tak naprawdę stworzył ogólną i wciąż uniwersalną, na nasze nieszczęście, krytykę polskiej polityki.

W tym serialu wszyscy są doskonale dobrani i grają rewelacyjnie. Nie wiem, czy jest tu jakikolwiek aktor, który by źle zagrał. Ale racja, Wojciech Pokora chwilami kradł całe show dla siebie. Ale tylko chwilami, bo i tak Wilhelmi grał pierwsze skrzypce i to jeszcze jak.

[ZORINA13]

[Kronikarz56]

He he he. Naprawdę zabawny mem. A najlepiej dowodzi tego, że Dyzmów jest pełno wśród nas, ten film "KARIERA NIKOSIA DYZMY". Choć tam Dyzma jest mimo wszystko sympatyczny i to o wiele bardziej niż politycy wokół niego, którzy nawet wtedy, gdy już dowiedzieli się, kim tak naprawdę jest Dyzma, nie przejęli się tym, tylko tym, że nic poważnego na niego nie mają i nie będą w stanie go kontrolować. Ale co mogli zrobić? Musieli go przyjąć w swoje szeregi, bo wszyscy wokół i tak są już umoczeni, łącznie z premierem xD A Dyzma to ktoś nowy, nieumoczony, do tego uwielbiany przez ludzi, którzy widzą w nim jednego z nich. Ciekawe, prawda?