Forum serialu Zorro

ZORINA13 · Wysłany: Wto 10:49, 15 Mar 2022 Temat postu: Mała księżniczka

Mała Księżniczka” – w dialogu z „Małym Księciem”

Czy „Mała Księżniczka” jest kopią w żeńskim wydaniu, plagiatem kultowej filozoficznej powiastki Antoine’a de Saint-Exupéry’ego? Nie! Feministyczną wariacją? Po trosze. Kilkukrotna lektura obu powieści pozwala nam mówić o „Małej Księżniczce” jako o reinterpretacji, dopełnieniu, momentami nawet o kontynuacji francuskiego klasyka.
Książka Karoliny Lewestam zachowuje baśniowy gatunek oryginału, a w konsekwencji możliwość podwójnego — filozoficznego i realistycznego odczytania wędrówki młodej bohaterki. Sprawdzi się więc jako dziecięca bajka z motywem podróży na pierwszym planie. Dorosłym z kolei pod warstwą fantastycznych wydarzeń i bohaterów pełniących funkcję alegorii i symboli pozwoli odkryć głębsze prawdy na temat miłości (Tulipan i Mała Księżniczka), przyjaźni (Mała Księżniczka i Amelia Earhart — narratorka powieści), ludzkiej natury i porządku świata.
Główna bohaterka wreszcie nabiera wyraźnych barw, przez co historia przemierzającej wszechświat Małej Księżniczki jest czymś więcej niż pochwałą marzeń i patrzenia sercem. Autorka nie stawia bowiem na przeciwnych szalkach wypaczonej dorosłości i dziecięcej szczerości. Nie kreuje bohaterów i świata przedstawionego nawołującego do bezwzględnych poświęceń w imię miłości. Pozwala im za to patrzeć na walkę przyjaciółki z bestią, a wszystko to w imię prawdziwej przyjaźni, miłości, ale i akceptacji siebie z całym arsenałem słabostek, przyzwyczajeń i skłonności. Czarnego Coś w sobie nie trzeba się bać, ale można to oswoić, jak lisa z „Małego Księcia”. Autorka i narratorka mówią jednogłośnie: działaj, leć, dasz radę, wszyscy ci pomogą, bo… bo to jesteś ty, bądź wolna(y), szczęśliwa(y).
Mała Księżniczka” nie jest podróżą zagubionego dziecka w świat dorosłych, w dodatku męskocentryczny — nie ma Króla, Pijaka, Geografa, są za to mocno kontrastujące z główną bohaterką: żądna atencji i pochwał Królowa, obawiające się odrzucenia, w konsekwencji samotna mewa, próżna modelka.
Polska reinterpretacja „Małego Księcia” nie opowiada wyłącznie o ucieczce przed swoimi strachami, wymaganiami innych. Jest relacją z wędrówki w głąb siebie, w poszukiwaniu prawdy i odwagi, która pozwala zaakceptować nam swoje wszystkie emocje i niedoskonałości.

Owocnej podróży!
Kilka tygodni temu na polskim rynku ukazała się książka, która ma szansę poruszyć serce niejednego czytelnika. Mowa o „Małej Księżniczce” Karoliny Lewestam. Pisownia wielką literą odgrywa tutaj niebagatelną rolę: powiastki tej nie należy bowiem mylić z klasyką dziecięcej literatury, jaką jest „Mała księżniczka” autorstwa Francess Hodgson Burnett. Ale już skojarzenie z innym klasycznym dziełem z biblioteczki każdego starszego dziecka, a i niejednego dorosłego, jest jak najbardziej na miejscu. Chodzi o „Małego Księcia”, który był główną inspiracją dla powstania omawianej książki.

Mała Księżniczka to dziewczynka mieszkająca na małej planecie, gdzie pewnego dnia wędrujące ptaki upuszczają przez przypadek cebulkę tulipana. Księżniczka zasadza go, pielęgnuje, a z czasem wyrasta z niego piękny i samolubny kwiat. W miarę upływu czasu i życia z Tulipanem dziewczynka odkrywa w sobie ciemne Coś, które zaczyna się w niej coraz bardziej rozpychać i coraz bardziej ją niepokoić.

Tymczasem na Ziemi znana pilotka Amelia Earhart w trakcie podjętej próby okrążenia naszego globu samolotem rozbija się na niewielkiej wysepce, gdzie niechybnie czeka ją ostateczność, jeśli nie naprawi maszyny (autorce należą się gratulacje za świetny pomysł na wyjaśnienie tajemniczego zniknięcia Earhart).

A dalej już historia toczy się znanym z „Małego Księcia” schematem: Mała Księżniczka opuszcza swoją planetę, a potem w kosmicznej podróży napotyka mieszkańców i duchy innych planet. Dzięki ich przykładom uczy się wiele o świecie i o sobie samej. Na Ziemi spotyka Amelię Earhart i nawiązuje z nią relację, która odmieni obydwie bohaterki.

Kronikarz56 · Wysłany: Czw 0:12, 24 Mar 2022 Temat postu:

Nie ukrywam, że chętnie bym przeczytał tę książkę, chociażby z ciekawości. Chociaż mimo to naprawdę uważam, że robienie żeńskiej wersji "MAŁEGO KSIĘCIA" nie jest potrzebne i w zasadzie o wiele bardziej bym wolał przeczytać opowieść o kolejnych przygodach Małego Księcia, podobnych do tych, jakie ukazali w tej bajce z 2015 roku, którą wspólnie oglądaliśmy.

ZORINA13 · Wysłany: Pią 10:40, 25 Mar 2022 Temat postu: Mała księżniczka

Na amerykańskich przedmieściach dziewczynka poznaje historię małego księcia. Wysłuchuje jej od dawnego przyjaciela chłopca z dalekiej asteroidy-lotnika, który obecnie jest jej sąsiadem.

Dziewięcioletnia dziewczynka z rozbitej rodziny, której matka, pracoholiczka jednej ze światowych korporacji, przygotowała dla niej „plan na całe życie”. Najlepsza szkoła, dyscyplina, rywalizacja, wkuwanie na pamięć i inne tego typu wynalazki. Zamiast rozwijać wyobraźnię, szukać przyjaciół i emocjonalnej równowagi ulega terrorowi konkurencyjności, na szczęście poznaje ekscentrycznego staruszka z sąsiedztwa lubiącego ryzyko i przygody. Mały Książę pojawia się tu jako postać drugoplanowa. Paradoksalnie nie znaczy to wcale, że film rozmija się w znaczący sposób z przesłaniem oryginału. Mimo iż wiele wątków zostało skróconych, a niektóre pominięte, sens pozostał. To wciąż wielowymiarowa, zachwycająca bajka o samotności, potrzebie miłości, dorastaniu i odnajdywaniu w dorosłym dziecka.

Mały Książę, reż. Mark Osborne, prod. Francja, 98 min

Kronikarz56

Mnie ten film po prostu zachwycił. Moim zdaniem to idealny sequel książki, oddający doskonale ducha tej powieści. Zauważ, że postacie tutaj nie mają imion, podobnie jak w oryginale. Dziewczynka to... Dziewczynka. Mama to Mama. Pilot to Pilot itd. Dodatkowo motyw Małego Księcia, który dorasta i zostaje uratowany przez Dziewczynkę, dzięki czemu znowu staje się dzieckiem i odzyskuje radość życia jest moim zdaniem piękny. Dodatkowo bajka zachęca do tego, aby będąc dorosłym zachować w sercu dziecko. Idealnie jest to ukazane: kontrast między bogatym, ale pustym i beznadziejnym życiem Mamy i Dziewczynki oraz biednym, ale szczęśliwym życiem Pilota, czerpiącego radość z każdej chwili. Dodatkowo jeszcze zauważ: domki w tym mieście, w tej bogatej dzielnicy... Wszystkie są TAKIE SAME. Wszystko jest takie same, tak idealne i symetryczne i sterylne, aż to przeraża. Po prostu mistrzowska krytyka konsumpcjonizmu i pogoni za karierą i utraty wewnętrznego dziecka. Smaczku dodaje tutaj jeszcze obsada dubbingu. W polskiej wersji językowej mamy takie gwiazdy jak:

Małgorzata Kożuchowska jako Mama
Włodzimierz Press jako Pilot
Andrzej Seweryn jako Król
Piotr Adamczyk jako Próżny
Adam Ferency jako Biznesmen
Robert Więckiewicz jako Wąż
Antoni Pawlicki jako Lis
Anna Cieślak jako Róża
Łukasz Nowicki jako Policjant
Tomasz Marzecki jako Dyrektor Szkoły
Maciej Musiał jako Pan Książę

ZORINA13

Dziękuje za podzielenie się ciekawostkami.
Shirley Temple swoją karierię rozpoczeła bardzo wcześnie, a już w wieku 6 lat została nagrodzona Oskarem! Jak potoczyły się losy małej gwiazdy?

Shirley Temple urodziła się 23 kwietnia 1928 roku w kalifornijskim mieście Santa Monica. Była długo wyczekiwanym dzieckiem bankiera George'a Temple i jego żony Gertrudy. Od samego początku rodzice traktowali swoją córeczkę jak księżniczkę i byli przekonani o tym, że w przyszłości będzie gwiazdą.

W wieku 3 lat Shirley rozpoczęła naukę w słynnej szkole tańca pani Melgin, gdzie uczono stepowania. Zaledwie kilka miesięcy później hollywoodzki producent Jack Hays szukał młodych aktorów do serialu muzycznego „Baby Burlesk”, małej Shirley zaproponowano udział w próbach i to właśnie ona otrzymała główną rolę. Już wtedy urocza dziewczynka przykuła uwagę jednej z najpotężniejszych wytwórni filmowych w Hollywood „Fox”.

Uroczy uśmiech, dołeczki w policzkach dziewczynki, które można było zauważyć choćby w jej pierwszym filmie „Stand Up and Cheer”” zawładnęły sercami całej Ameryki, która przechodziła wtedy trudny okres Wielkiego Kryzysy, bezrobocia i wzmożonej przestępczości.

Każdy film, w którym zagrała mała aktorka, zyskiwał większą popularność od poprzedniego.

W wieku 6 lat Shirley Temple została nagrodzona Oskarem. Jak ogłosiła Amerykańska Akademia Filmowa aktorka „przyniosła więcej szczęścia milionom dzieci i dorosłych niż jakiekolwiek inne dziecko na świecie”.

Kiedy Shirley skończyła 8 lat, na swoim koncie miała już ponad 3 miliony dolarów i znalazła się w pierwszej dziesiątce najlepiej opłacanych gwiazd Hollywood. Jej wizerunek był wszędzie-na plakatach, pocztówkach, pamiątkach. Na rynku pojawiła się także marionetka, która wygląda dokładnie jak mała Shirley, i stała się najpopularniejszą zabawką na świecie w tamtych czasach.

Każde dziecko marzyło o takiej karierze jak mała Shirley, a wytwórnie filmowe gorączkowo poszukiwały kolejnej młodej gwiazdy, Jedną z nich miała być Norma Jeane Baker, która dopiero później podbiła świat jako Marilyn Monroe.
Z biegiem czasu, dziewczyna zaczęła dorastać i przestała wyglądać jak urocze dziecko z pulchnymi policzkami. Niestety widzowie nie chcieli oglądać już dorastającej aktorki, więc producenci z wytwórni„Fox” zrezygnowali z angażowania Shirley w swoich filmach.

Choć Shirley wyrosła na piękną dziewczynę, nie była w stanie utrzymać się na fali swojego sukcesu z dzieciństwa. Stala się dorosłą aktorką, o średniej popularności.

W 1945 roku aktorka wyszła za mąż, a dwa lata później, promieniejąc szczęściem, ogłosiła, że jest w ciąży. Niestety jej małżeństwo nie było szczęśliwe i w 1949 roku artystka rozwiodła się ze swoim mężem Johnem Agarem. Zaraz po tym aktorka zupełnie zniknęła z ekranów.

Lekiem na depresję okazała się nowa miłości i nowe małżeństwo z Charlesem Blackiem. Aktorka ponownie wróciła do aktorstwa w 1957 roku. Tym razem pojawiła się w programie telewizyjnym „Shirley Temple's Storybook”, gdzie została przedstawiona jako symbol dobrej amerykańskiej mamy.

W połowie lat sześćdziesiątych Shirley Temple przeniosła się z ekranów telewizyjnych w świat polityki i postanowiła zostać senatorem. Po przegranych wyborach nie zrezygnowała z kariery w polityce i została delegatem do Zgromadzenia ONZ.

Aktorka, była pierwszą gwiazdą, która publicznie przyznała, iż choruje na raka. W 1972 roku przeszła mastektomię. Trzy tygodnie po operacji ponownie wydała oświadczenie dla prasy „Teraz jestem całkowicie zdrowa. Jak widać, rak nie jest śmiertelną chorobą. Pod jednym warunkiem: diagnozę należy postawić jak najwcześniej”. Jej słowa przyniosły niesamowity efekt. Liczba kobiet przybywających na badania profilaktyczne wzrosła o 30%.

Shirley Temple zmarła 10 lutego 2014 roku. U boku 85-letniej „najszczęśliwszej dziewczynki na świecie” czuwała trójka dzieci, wnuczka i dwie prawnuczki.

Kronikarz56

Bardzo interesujące ciekawostki na temat Shirley Temple. Nasza słodka mała księżniczka była po prostu doskonała w swojej roli. Wygląda rewelacyjnie, gra naprawdę wspaniale i do tego jest wręcz słodka.

ZORINA13

Gwiazdeczka: Historia Shirley Temple
Filmowa biografia Shirley Temple, najsłynniejszej dziecięcej gwiazdy Hollywood. Początki jej kariery przypadły na lata wielkiego kryzysu. Już w wieku 4 lat (Ashley Rose Orr) jej talent odkrywa dyrektor jednego ze studiów filmowwych. Urocza dziewczynka, występując w kolejnych komediach, filmach familijnych i musicalach, szybko zyskuje ogromną sławę i podbija serca widzów. Shirley staje się wielką gwiazdą, gra u boku najsłynniejszych aktorów. W 1935 roku otrzymuje specjalną nagrodę Amerykańskiej Akademii Filmowej. Wkrótce jednak olbrzymia popularność staje się nieznośnym ciężarem. Rodzice małej aktorki, George (Colin Friels) i Gertrude (Connie Britton) Temple, starają się chronić córkę przed fanatycznymi miłośnikami jej talentu i chciwymi przedstawicielami studiów filmowych. Z biegiem czasu jednak popularność dziecięcej gwiazdy gaśnie. Jako nastolatka Shirley (Emily Anne Hart) pojawia się jeszcze w kolejnych produkcjach, powoli jednak traci status cudownego dziecka i stopniowo wycofuje się z aktorstwa. Film na podstawie autobiografii Shirley Temple.

Widziałam kiedyś ten film na Polsacie jakieś 15 lat temu, ale drażniła mnie dziewczynka grająca Shirley, jakaś taka sztuczna.

Kronikarz56

Mary Pickdford jako Sara, mała księżniczka w produkcji kina niemego.

ZORINA13

Ciekawie to wygląda.

Kronikarz56

Owszem. Muszę powiedzieć, że adaptacja z naszą uroczą Mary jest naprawdę bardzo ciekawa i urocza, chociaż nie zabrakło tutaj scen, o których nawet naszej drogiej pisarce się nie śniło, czyli np. pod koniec duchy rodziców Sary obserwują z uśmiechem jej szczęśliwe życie po tym, jak znowu stała się małą księżniczką.

ZORINA13

To brzmi jak połączenie małej księżniczki z opowieścią wigilijną.

Kronikarz56

He he he. Owszem, mieli naprawdę dość niezwykły pomysł na te duchy ukazujące się na końcu filmu. I jeszcze chyba jest coś z tymi świętami poruszone.

ZORINA13

Układy choreograficzne, zawierające w sobie elementy tańca hinduskiego i baletu klasycznego. I dzieci - grające tak przejmująco, że nie sposób było się nie wzruszyć historią Sary i jej koleżanek - zarówno tych, które były pensjonariuszkami na pensji panien Minchin, jak i tej, która tam pracowała. "Pomywaczki nie są małymi dziewczynkami" - wyjaśniła Sarze panna Minchion, gdy ta poprosiła ją, żeby dziewczynka-służąca mogła być gościem na jej urodzinach. Ale "Mała Księżniczka" to opowieść m.in. o tym, że małe dziewczynki nawet dzisiaj są pomywaczkami.

- Każda mała dziewczynka jest księżniczką. Nawet służąca - upiera się Sara.

Nie każda jednak ma swoją pokojówkę, powóz i garderobę, w której są jedwabne sukienki nie tylko dla księżniczki, ale też dla jej lal niemal tak dużych jak ona i mających sweterki obszyte futerkiem.

W spektaklu nie brakuje elementów dydaktycznych, krytykujących wychowywanie dzieci do życia w zbytku i przepychu. Ileż prościej i łatwiej byłoby wychowywać nie: królewny, księżniczki, królów, królewiczów i książęta, tylko... dzieci.

Skoro jest mała księżniczka, musi też być - jak w każdej zakończonej happy endem baśni - mały książę. Tu mały książę jest jednocześnie rycerzem, który dotrzymuje danego przed laty słowa i na białym rumaku przyjeżdża do Londynu do swojej Sary. O tym, że życie to nie jest (tylko) bajka, przypominają widzom m.in. echa wojny, na którą wyruszył ojciec Sary.

Kontrast między światem Wschodu i Zachodu widać nie tylko w strojach, tańcu czy zabawkach. W Indiach dzieci bawią się z małpkami. Londyńska koleżanka Sary oburzy się, jak można bawić się żywymi stworzeniami. A sąsiad panny Minchin, u którego służy Hindus Ram Dass (ten co zainteresował się i wzruszył losem biednej Sary do tego stopnia, że postanowił wymienić jej w czarodziejski sposób meble w pokoju, dać jedzenie i opłacić węgiel na opał), zauważy: "na taki pomysł mógł wpaść tylko człowiek Wschodu".

Sara zna dobre maniery, angielski, francuski i hindi. Podczas spektaklu pozna też smak biedy, głodu i odtrącenia. Szybko zrozumie, że dla wielu ludzi człowiek jest tyle wart, ile... ma pieniędzy.

Musical "Mała Księżniczka", z piosenkami napisanymi i skomponowanymi specjalnie na potrzeby tego przedstawienia, od dziś można oglądać na Scenie Teatralnej Miasta Siedlce. Występują w nim tancerze Teatru Tańca Caro. Autorką scenariusza oraz reżyserką spektaklu jest Iwona Maria Orzełowska.

* * *

Historię "małej księżniczki" Sary Crewe znamy z powieści Frances Hodgson Burnett, tej samej, która napisała "Małego Lorda" i "Tajemniczy ogród".

Sara Crewe (w spektaklu Sara Tarnowski) wychowała się w Indiach. Gdy miała 7 lat, ojciec wysłał ją do Londynu, na pensję dla dziewcząt, prowadzoną przez pannę Marię Minchin. Fortuna ojca Sary, który był właścicielem kopalni diamentów, sprawia, iż przez 4 lata dziewczynka ma swoją pokojówkę, salon, kucyka, garderobę... Gdy pan Crewe umrze, jego córka zostanie na pensji, ale jako służąca. (W spektaklu ojciec Sary jest uznany za zaginionego lub zmarłego w czasie wojny. W finałowej scenie przedstawienia wjeżdża na wózku inwalidzkim na scenę.)

Kronikarz56

Ciekawe. A zatem jest przedstawienie teatralne na podstawie "MAŁEJ KSIĘŻNICZKI"? Bardzo ciekawe. I widzę, że nawiązali tutaj do filmowych wersji, w których ojciec Sary żyje, ale utracił wspomnienia i dopiero z czasem je odzyskuje i przypomina sobie swoją ukochaną córeczkę.

ZORINA13

Kapitan Crewe, wdowiec, zostaje wezwany na wojnę w Afryce Zachodniej, i na czas swojej nieobecności umieszcza córkę Sarę w ekskluzywnej pensji dla panien. Gdy z frontu docieraja wieść o śmierci kapitana, okrutna kierowniczka pensji zamienia Sarę z pokazowej uczennicy w służącą. Jednakże dumna dziewczynka potrafi nosić z godnością także łachmany...
Film oparty na motywach powieści "Mała księżniczka" F. H. Burnett.
Zakochani