Forum serialu Zorro

ZORINA13 · Wysłany: Sob 9:27, 26 Mar 2022 Temat postu: Ojcowie z bajek

Ciekawa relacja ojca i syna. Mniej cukierkowa niż w innych tego typu produkcjach.

Kronikarz56

Nie inaczej. Zapewne dlatego, że w tej bajce Disneya wyjątkowo ojciec i syn nie znają się od zawsze, syn ojca nawet nie pamięta, a ojciec myśli, iż jego rodzina nie żyje. I do tego zauważ, że gdyby spotkali się w pierwszej części, czyli wtedy, gdy Aladyn był złodziejem, łatwo by się dogadali. Ale spotykają się wtedy, gdy Aladyn zrywa ze swoją przeszłością, a jego ojciec wciąż jeszcze wiedzie złodziejskie życie i nieco za mocno się pogrążył w tym świecie. Wyrocznie powiedziała Aladynowi, że Kassim jest w niewoli u czterdziestu rozbójników. Aladyn dopiero potem to zrozumiał. Jego ojciec był w niewoli... własnej chciwości i żądzy bogactwa, w którą wpędziło go bycie biednym. Na szczęście Kassim z czasem zrozumiał, co jest jego największym skarbem. W polskim dubbingu głosu Kassimowi użycza znakomity Krzysztof Kołbasiuk, który idealnie oddał swoim głosem charakter postaci. Po prostu mistrzostwo Smile

ZORINA13

Krzysztof Kołbasiuk to było niezłe ciacho w młodości i ten jego głos.

Kronikarz56

Powhatan - postać z bajek Disneya "POCAHONTAS" oraz "POCAHONTAS 2: PODRÓŻ DO NOWEGO ŚWIATA". Wódz Indian z plemienia Powhatanów, wdowiec, jego żona zmarła dawno temu. Ojciec Pocahontas, głównej bohaterki bajek. Jest mądrym i statecznym człowiekiem, nigdy nie chce wojny, jeśli nie jest ona konieczna. Bardzo kocha swoją córkę, chociaż nie zawsze ją rozumie. Wolałby, aby jego jedynaczka wiodła spokojne i stateczne życie, nie bardzo mu się podoba, iż jest ona bardzo energiczna i lubi poznawać świat, a co gorsza, nie spieszy się do ślubu i stateczności. Mimo wszystko jest do niej bardzo wyrozumiały, bo ostatecznie Pocahontas ma charakter swojej matki, którą on wszak bardzo kochał. Powhatan na początku bajki powraca z wojny z innym indiańskim plemieniem, którą to wojnę wygrał, choć jak powiedział, nie chciał tej walki i dążył do samego końca, aby do niej nie doszło, gdy jednak stała się nieunikniona, walczył ze swoimi ludźmi i poprowadził ich do zwycięstwa. Z jego plemienia najdzielniej walczył Kokoum i to jemu postanowił przeznaczyć Pocahontas, kiedy tylko wojownik poprosił o jej rękę. Zasmuciło go, że Pocahontas nie pali się do tego ślubu i uważa Kokoum za nazbyt poważnego, a wręcz nadętego. Wierzył jednak w to, iż z czasem jego córka dorośnie i ustatkuje się. Nie naciskał na ślub, ale dał córce naszyjnik ślubny jej matki, licząc, iż pomoże on dziewczynie podjąć właściwą decyzję. Gdy na ziemie Ameryki przybywają biali osadnicy z Anglii, Powhatan nie chce z nimi walczyć, gdyż nawet ich nie zna i nie wie, czego się po nich spodziewać. Każe ich obserwować i liczy, że sami odejdą. Gdy tak się nie staje, a w jednej potyczce Indianie tracą jednego ze swoich, postrzelonego w nogę z muszkietu, Powhatan każe wezwać sojuszników z innych zaprzyjaźnionych plemion. Obiecuje jednak Pocahontas, że gdyby tylko ktoś z białych chciał rozmawiać, wysłuchałby go, ale nie wierzył, aby to było możliwe. Nieco później Pocahontas spotkała się z Johnem Smithem. Zazdrosny o nią Kokoum zaatakował ich i chciał zabić Smitha, ale sam poległ z ręki Thomasa, przyjaciela Johna. Thomas uciekł, ale Johna złapali Indianie i uznali, że to on zabił Kokouma. Powhatan dostał wówczas furii, pierwszy raz od bardzo dawna. Uznał białych za diabły wcielone i postanowił ich wybić w bitwie. Najpierw jednak nakazał, aby następnego ranka dokonano egzekucji Smitha. Nie chciał słuchać córki i obwiniał ją o to, co się stało. O poranku zabrał ze swoimi ludźmi Johna na miejsce straceń i chciał rozbić mu głowę maczugą. Pocahontas jednak przeszkodziła im i przemówiła do ojca, ukazując mu prawdę o tym, do czego prowadzi nienawiść i żądza zemsty. Powhatan chwilę później poczuł owiewający go magiczny wiatr, ten sam, który w bajce wiele razu czuje Pocahontas. Pod jego wpływem ostatecznie nienawiść go opuściła i oznajmił, że nie będzie się mścił i nakazał puścić Smitha wolno. Sprawiło to, że zebrani w pobliżu Anglicy też zrezygnowali z walki. Zdenerwowany tym jednak ich przywódca, gubernator Ratcliffe, marzący o zmasakrowaniu Indian, sam próbuje zastrzelić Powhatana, zasłania go jednak Smith, który przyjmuje kulę na siebie. Ranny zostaje odesłany do Anglii, żegnany przyjaźnie przez Powhatana, który nazywa go swoim bratem i przyjacielem. Pół roku później do Ameryki przybyli inni Anglicy na czele Johna Rolfe'a, którzy mieli zabrać Powhatana do Londynu na negocjacje z królem Anglii Jakubem I Stuartem. Powhatan przyjął Rolfe'a i wysłuchał go, ale nie zamierzał płynąć do Europy. Kiedy Pocahontas zaproponowała, że popłynie zamiast niego, wódz wahał się, ale ostatecznie wyraził zgodę. Dla bezpieczeństwa przydzielił jej jednak ochroniarza w osobie wojownika Utti. Nie wiadomo, jak zareagował na powrót córki z Rolfem do Ameryki i ich ślub. Prawdopodobnie jednak zaakceptował go, gdyż był kochającym ojcem i mądrym człowiekiem.

Warto zauważyć, że Pocahontas w bajce niejeden raz ma styczność z pewnym dość niezwykłym, magicznym wiatrem, który jakby z nią rozmawia. Ów wiatr też w podobny sposób "rozmawia" z Powhatanem, który tak jak i córka, jest w stanie go zrozumieć. Według teorii fanów, ów wiatr jest duchem matki Pocahontas, czuwającym nad losami męża i córki, dlatego tylko oni potrafią się z nim porozumieć i potrafią poczuć dzięki niemu, co powinni zrobić.

W polskim dubbingu do obu bajek Powhatan mówi głosem znakomitego, nieżyjącego już polskiego aktora Janusza Zakrzeńskiego, który przy okazji zaśpiewał też partie wokalne Powhatana.

ZORINA13

Powatan (zm. 1618) – wódz północnoamerykańskich Indian z plemienia Paspegów z wioski Werocomoco, syn Namontacka. Jedna z żon Powatana, Helewa, była matką Pokahontas. Zmarł w wieku ok. 70 lat, mając ponoć 87 dzieci.
Ojciec Powatana na drodze podbojów podporządkował sobie inne plemiona tworząc z nich luźną federację, na czele której stał. Powatan kontynuował politykę ekspansji, podporządkowując swojej władzy ponad trzydzieści plemion oraz opanowując rozległe terytorium na obszarze sięgającym na północy po zatokę Chesapeake w dzisiejszym stanie Maryland, a na południe po cieśninę Albemarle w dzisiejszym stanie Karolina Północna. Na zachodzie granica jego władztwa sięgała rzeki Rappanhanock. Ogólnie władza Powatana rozciągała się na blisko dwieście wiosek, zamieszkałych przez dziewięć tysięcy ludzi.

W 1607 roku Anglicy założyli osadę Jamestown. Powatan początkowo starał się utrzymywać poprawne stosunki z Europejczykami, jednak stopniowo zaczynały narastać napięcia, a nawet dochodziło do lokalnych starć. Zasadnicza poprawa nastąpiła po ślubie córki Powatana - Pocahontas z angielskim kolonistą Johnem Rolfe’em. Zawarto wówczas pokój pomiędzy Indianami a kolonistami. Jednak po śmierci Powatana, jego przyrodni brat Opchanacanough rozpoczął ponownie wojnę z Anglikami.

Kronikarz56

Pocahontas ratująca Johna Smitha podczas jego egzekucji. Scena, która prawdopodobnie nigdy nie miała miejsca, a Smith dodał ją do swoich pamiętników po wielu latach, aby ubarwić swoje opowieści, aby Pocahontas, przybywająca wtedy do Londynu z mężem, lepiej została przyjęta i oczywiście, aby więcej zarobić na swoich historiach.

Warto zauważyć, że Powhatan miał multum dzieci i Pocahontas nie była jakąś specjalną jego ulubienicą. Powhatan wyrzekł się jej, kiedy dowiedział się, że ta ostrzegła Anglików przed jego planem wyrżnięcia podstępnego kolonistów podczas spotkania negocjacyjnego. Ojciec z trudem wtedy powstrzymał się przed zabiciem córki, ale odtąd nigdy jej nie zaufał. Kiedy Pocahontas została porwana przez Anglików, liczących na okup i uspokojenie nastrojów wojennych z Indianami, Powhatan powiedział, że może za nią dać najwyżej okup w postaci toporka, dwóch kolb kukurydzy i łuku czy coś w tym stylu. Nie przejął się tym, że Pocahontas została już na stałe z białymi, ale gdy poślubiła Johna Rolfe'a, ostatecznie zawarł pokój z białymi. Jak zatem widać, daleko oryginalnemu Powhatanami było do tego znanego nam z bajki Disneya.

ZORINA13

To chyba pora na omówienie nowego bajkowego ojca.

Kronikarz56

Mufasa - postać z bajki Disneya "KRÓL LEW", mąż Sarabi, starszy brat Skazy oraz ojciec Simby. Władca Lwiej Ziemi, władca sprawiedliwy i dobry, chociaż czasami surowy. Niezwykle pobłażliwy wobec swojego brata, chociaż czasami wyraźnie doprowadzał go on swoim zachowaniem do szału. Nie zdobył się jednak na wygnanie go ani nic z tych rzeczy. Według źródeł poza filmowych był on ulubieńcem swego ojca i jako starszy syn od samego początku wychowywany na tego, kto będzie nowym królem Lwiej Ziemi. W dzieciństwie potrafił to czasem wykorzystywać, aby dokuczyć Skazie, ostatecznie dojrzał i starał się być dobrym starszym bratem. Nie wiedział, że Skaza nienawidzi go i zamierza go obalić, a nawet zabić. Mufasa był dobrym ojcem, miał bardzo dobre relacje ze swoim synem Simbą, którego bardzo kochał i którego wprowadzał w przyszłe obowiązki władcy Lwiej Ziemi. Uczył syna wielu mądrych rzeczy i przekazywał mu mądrości, które wcześniej przekazał jemu jego ojciec. Jako władca bronił swego królestwa przed wrogami, a szczególnie przed najazdami hien, bandytów i kłusowników. Zabronił synowi chodzić na teren Cmentarzyska Słoni, wiedząc doskonale, że jest to ziemia hien i innych bandytów, ale nie powiedział o niczym synowi, gdyż uważał, że nie jest to konieczne, a syn go po prostu posłucha. Gdy Simba z Nalą udali się tam, Mufasa uratował ich przed hienami i potem porozmawiał z synem na poważnie, wyjawiając mu, że odwaga to nie jest narażanie się bez potrzeby. Niedługo potem Simba, na wskutek intrygi Skazy, znalazł się w wąwozie, po którym potem przebiegło spłoszone przez hieny Skazy stado antylop gnu. Skaza, zgodnie ze swoim planem, powiadomił Mufasę o tym, że w wąwozie jest Simba. Mufasa ruszył go ratować, udało mu się to, a potem sam zaczął się wspinać po skałach. Zepchnął go jednak z nich Skaza, zabijając go w ten sposób, gdyż Mufasa spadł z ogromnej wysokości i zginął na miejscu. Jako duch pojawił się pod koniec filmu, aby podnieść dorosłego już Simbę na duchu i zachęcić go do walki o tron z Simbą. Wypowiedział wtedy słynne słowa: "Pamiętaj, kim jesteś", które stały się potem mottem Simby. Duch Mufasy epizodycznie pojawia się też w bajce "KRÓL LEW 2: CZAS SIMBY", w której czuwa z nieba nad losami swojej wnuczki Kiary i to on planuje z Rafikim pogodzić zwaśnione rodziny Simby i Ziry (wdowy po Skazie) w jedno stado poprzez... miłość Kiary i Kovu, syna Ziry i przybranego syna Skazy. Plan, aby młodzi się pokochali i ich miłość połączyła zwaśnione rody udał się, w czym czynny udział miał Rafiki, mandryl i wierny przyjaciel Mufasy jeszcze z czasów, gdy ten żył. W oryginalnym dubbingu Mufasa mówi głosem Jamesa Earle Jonesa, a w polskim dubbingu Wiktora Zborowskiego.

W filmowym remaku losy Mufasy są niemalże takie same jak w oryginale, tyle tylko, że dodali do nich kilka drobiazgów. Przede wszystkim ten, iż w filmowej wersji to Skaza odpowiada za szramę, jaką nosi Skaza nad okiem. Był to efekt pojedynku o Sarabi, w której obaj byli zakochani, a który to pojedynek wygrał Mufasa. Motywacja Skazy zatem, aby zabić brata jest jeszcze większa, gdyż chodzi nie tylko o tron i o bycie przez Mufasę w dzieciństwie ulubieńcem ojca, ale jeszcze o Sarabi. W remaku w oryginalnym dubbingu ponownie tej postaci głosu użyczył James Earl Jones, a w polskim dubbingu kolejny raz Wiktor Zborowski.

Parodią postaci Mufasy jest postać Zuby, ojca Alexa w bajce "MADAGASKAR 2". On też jest wodzem królestwa zwierząt, ma jedynego syna i ma wrednego młodszego brata próbującego mu odebrać władzę. Dodatkowo Zuba próbuje rykiem straszyć swoich przeciwników, ale jak na parodię przystało, gdy tylko próbuje to robić, dostaje ostrego ataku kaszlu, co jest wywołane jego wiekiem. Bajka jednak skupia się tutaj na relacjach dorosłego już syna ze swoim ojcem, którego notabene dawno nie widział i z którym musi na nowo odbudować relacje, co nie jest łatwe.

ZORINA13

Kronikarz56

Goofy - postać z licznych bajek Disneya, ale w niektórych tylko widzimy, że jest on ojcem i ma syna, Maxa. Nie wiadomo, co z jego żoną, prawdopodobnie owdowiał. W serialu animowanym "GOOFY I INNI" wychowuje samotnie syna i przeżywa wraz z nim liczne perypetie, pokazując przy tym, że może i jest zwariowany, ale przy okazji bardzo dobry i kocha swego syna ponad wszystko i wiele jest dla niego zrobić. Obaj, ojciec i syn, tworzą naprawdę niezły duet.

Nieco inaczej sytuacja przedstawia się w filmie animowanym "GOOFY NA WAKACJACH", w którym to Max jest już nastolatkiem w okresie dojrzewania i zakochuje się w koleżance z klasy, Roxanne. Aby to zrobić, przebrany za znanego muzyka rozwala przemówienie dyrektora, który donosi o wszystkim Goofy'emu i sugeruje, aby ten zmienił metody wychowawcze swego syna, bo inaczej ten skończy w więzieniu. Goofy rozumie to zbyt dosłownie i do tego czując, iż syn ma dla niego coraz mniej czasu, próbuje przywrócić stare i dobre czasy, a przy okazji zmienić syna w niewinne, urocze dziecko. Wbrew jego woli zabiera go na wakacje nad jezioro, po drodze jednak szybko odkrywa, iż Max ma do niego żal i nie cieszy się ze wspólnie spędzanego czasu. Nabuntowany przez sąsiada Pete'a, Goofy próbuje wymusić na synu posłuszeństwo i przekazać mu tradycję rodzinną, czyli tzw. idealny mach służący do zarzucania wędki na ryby. Max jednak opornie na to reaguje, Goofy jednak, widząc brak efektów, zmienia podejście i podchodzi do syna jak do wiernego przyjaciela. Wtedy powoli odzyskuje z nim dobre relacje i oboje spędzają kilka zwariowanych dni. Goofy czyni swego syna pilotem wycieczki i nie patrzy na mapę, ale odkrywa za sprawą Pete'a, że Max go oszukał i zmienił na mapie trasę i zamiast nad jezioro jadą do Los Angeles, na koncert ulubionego muzyka Maxa. Goofy jest załamany, ujawnia to synowi i zaczynają się obaj kłócić. Ojciec zarzuca synowi niewdzięczność za jego starania, syn ojcu zaś to, że ten chce go zamienić w dziecko i odebrać mu niezależność. Ostatecznie jednak obaj się godzą, a Max opowiada ojcu o Roxanne. Goofy rozumie już wszystko i zabiera syna na koncert do Los Angeles, przedtem jednak przeżywają upadek w wodospad, a Max ratuje ojca za pomocą "Idealnego machu". To ostatecznie ich godzi, a ojciec i syn trafiają do Los Angeles, gdzie udaje im się podstępem dostać na scenę i zatańczyć z muzykiem, co Max obiecał Roxanne, choć bez nadziei na spełnienie tego. Gdy wracają z tej zwariowanej wycieczki, Max opowiada wszystko Roxanne, ta wyznaje, że od dawna on jej się podoba i zostają parą. Goofy zaś wzruszony obserwuje to i wita serdecznie dziewczynę syna.

Goofy jako ojciec pojawia się w kilku jeszcze innych produkcjach Disneya. W bajce "MICKEY: BAJKOWE ŚWIĘTA" chce pomóc małemu Maxowi ponowie uwierzyć w Świętemu Mikołaja, w którego on przestał wierzyć przez sąsiada Pete'a. Przy okazji widzimy, że Goofy wspiera biedniejszych sąsiadów, rozdając ich dzieciom w przebraniu Mikołaja drobne prezenty. Ostatecznie, dzięki dobroci ojca i syna, Święty Mikołaj ukazuje się im i daje im wymarzone prezenty: Maxowi wymarzoną deskę do serfingu po śniegu, a Gooffy'emu... Szczęśliwego Maxa. W bajce "MICKEY: BARDZIEJ BAJKOWE ŚWIĘTA" Goofy szykuje się na odwiedziny Maxa i Roxanne, ale jego starania są aż nazbyt dobre, m.in. za bardzo się wygłupia i za często wspomina Maxa malutkiego przy jego dziewczynie, czym wywołuje w synu zażenowanie. Ostatecznie jednak ojciec i syn godzą się, gdyż Max mimo wszystko rozumie, że pomimo swoich wad Goofy jest najlepszym ojcem z możliwych i cała trójka spędza radosne święta. Roxanne zaś stwierdza, że Goofy jest po prostu super i uroczy. W serialu animowanym zaś "CAFE MYSZKA" Goofy pracuje z Maxem w tytułowej kawiarni, w której bywają postacie ze wszystkich bajek Disneya. Gdy Max i Roxanne mają rocznicę związku, Goofy mobilizuje Donalda i Mikiego do starań o to, aby rocznica, odbywająca się w Cafe Myszka, była jak najlepsza. Starania nie zawsze dają radę i sprawiają, że Max jest lekko zażenowany, ale ostatecznie wszystko się udaje. Goofy też godzi się w tej bajce z tym, iż jego syn jest już dorosły i ma własne życie.

We wszystkich animacjach w polskim dubbingu Goofy mówi głosem Krzysztofa Tyńca.

ZORINA13

GOOFY NA WAKACJACH"
Klimat lat 90. I realistyczna dosyć historia, syn musi się buntować przeciwko ojcu, by móc zbudować własną tożsamość.
W ostatnim dniu szkolnych zajęć, w środku przemówienia dyrektora Mazura, Max Goof i jego przyjaciele opanowują scenę.

Kronikarz56

Muszę powiedzieć, że jako dzieciak niespecjalnie byłem fanem tej bajki. Lubiłem ją, ale mimo wszystko jakoś nie rozumiałem w pełni jej przekazu. Denerwował mnie Goofy swoim zachowaniem i tym, jak psuje Maxowi życie. Obecnie jednak nieco lepiej go rozumiem i chociaż uważam, że zachowywał się bardzo głupio, to jednak mimo wszystko o wiele bardziej mu współczuję. A scena pogodzenia się ojca i syna jest po prostu niesamowicie wzruszająca. Do tego okazuje się, że najlepsza w tej sytuacji była zwyczajna szczera rozmowa. I obecnie o wiele lepiej rozumiem tę bajkę i widzę jej piękno.

ZORINA13

Kronikarz56

Kashekim Nedakh - król Atlantydy, ojciec Kidy, postać z filmu Disneya "ATLANTYDA: ZAGINIONY LĄD". Był bardzo mądrym i dobrym władcą, ale swego czasu też bardzo próżnym i zarozumiałym. W czasach, kiedy Atlantyda żyła na powierzchni morza i była szanowanym powszechnie królestwem, Kashekim odkrył, iż zapewniający im długowieczność magiczny kryształ, wspierający swoją mocą całe królestwo jest niezwykle potężny i można go użyć przeciwko wrogom Atlantydy. Postanowił zamienić go w broń służącą do stworzenia wielkiego imperium, nie był jednak w stanie nad tym zapanować, moc kryształu bowiem wymknęła się spod kontroli, a do tego wywołała tsunami, które zniszczyło całe królestwo. Kashekim i Kida przeżyli tylko dlatego, że kryształ otoczył niezniszczalną barierą pałac królewski i część miasta, która mimo zalania przez tsunami przetrwała i trafiła w bezpieczne miejsce w jaskini na dnie oceanu. Wszystko to jednak odbyło się kosztem życia królowej, co król mocno przeżył. Ukrył kryształ pod miastem z obawy, że ktoś znowu zechce go użyć i że Kidę spotka podobny los, co jej matkę. Przez ponad 9 000 lat król i jego córka ukrywali kryształ, a także próbowali zachować resztki swoich poddanych w miarę spokojnej egzystencji. Mieli jednak inne zdanie na temat Atlatntydy. Król uważał, że trzeba ukrywać kryształ i nie zawierać kontaktu ze światem zewnętrznym. Kida z kolei uważała, że królestwo popada w ruinę i jedynie z pomocą świata zewnętrznego są w stanie ocalić je. Gdy w roku 1914 przybyła tam ekipa badawcza z Milo Tathem, Kida zakochała się w nim z wzajemnością i oboje zaczęli badać cywilizację Atlantydy. Kida chciała, aby Milo i jego przyjaciele pomogli Atlantydom odzyskać starożytną wiedzę, która z czasem przepadła w mrokach niewiedzy. Król nie ufał jednak ludziom i częściowo miał rację, bowiem część poszukiwaczy na czele z kapitanem Rourkiem zamierzała przejąć kryształ i spieniężyć go. Kida została wówczas wybrana przez kryształ, który swoją moc przekazał na nią, ale została zabrana przez chciwego kapitana i jego ludzi. Milo i reszta ekipy nie zgodzili się na to i Rourke porzucił ich w Atlantydzie. Przedtem jednak Rorke, chcąc wydobyć od króla wiedzę o miejscu ukrycia kryształu dotkliwie pobił króla Kashekima, co bezpośrednio, wraz z zabraniem Kidy obdarzonej mocą kryształu, pozbawiło władcę życia. Kryształ bowiem nie ochraniał już miasta, kiedy przekazał moce Kidzie, a ta została wywieziona przez Rourke. Pozbawiony sił witalnych i nie wspierany mocą kryształu, król umarł na rękach Milo, przedtem prosząc go o uwolnienie Kidy, co Milo zdołał wykonać. Gdy Kida przejęła władzę i wyszła za Milo, ten wyrzeźbił kamienną maskę jej ojca, która dołączyła do innych kamiennych masek poprzednich władców Atlantydy zdobiących miasto i otaczających kryształ, ponownie chroniący miasto i jego mieszkańców. W polskiej wersji językowej głosu mu użyczył Janusz Nowicki.

ZORINA13

Ralf Crewe - charakterystyka • Mała księżniczka
Angielski oficer, ojciec Sary, bardzo ją kocha. Wdowiec. Ma dobry charakter, troszczy się o jedyną córkę, dba o jej rzetelne, dobre wychowanie i dlatego przekazuje ją na pensje do panny Minchin. Sam będąc szlachetnym człowiekiem, przekazuje Sarze wyznawane wartości i uczy ją różnych przydatnych rzeczy. Umiera nagle, pozostawiając córce pokaźny majątek.